το πέρασμα του φαραγγιού του Σίμπλον

theo948.blogspot.gr


… Το απροσμέτρητο ύψος 
Των δέντρων που σαπίζουν, χωρίς ποτέ να σαπίσουν 
Οι στάσιμες εκρήξεις των χειμάρρων 
Και στην στενή σχισμή, σε κάθε στροφή, 
Οι άνεμοι που αντιμάχονται τους ανέμους, 
Έρημοι και σαστισμένοι, 
Οι καταιγίδες που ξεσπούν από τον καθαρό ανέφελο ουρανό, 
Τα βράχια που μουρμουρίζουν κοντά στ' αυτιά μας. 
Μαύροι μυτεροί γρανίτες υγραίνοντας το μονοπάτι 
Σαν μια φωνή να άκουγαν στα σπλάχνα τους, το αρρωστημένο 
θέαμα 
Και την ιλιγγιώδη επιθυμία του μαινόμενου ρυακιού, 
Τα άπιαστα σύννεφα στα Ουράνια δώματα, 
Ταραχή και ειρήνη, σκοτάδι και φως - 
Έμοιαζαν όλα πλάσματα του νου, στοιχεία 
Του ίδιου προσώπου, μπουμπούκια πάνω στο ίδιο δέντρο; 
Χαρακτήρες της μεγάλης Αποκάλυψης 
Τα σύμβολα και οι εξισώσεις της Αιωνιότητας 
Της πρώτης και της τελικής, και της ενδιάμεσης και στους αιώνας 
των αιώνων. 
[….] 
Φαντασία! - που αναδύεται 
Μπροστά στα μάτια και το ξετύλιγμα του τραγουδιού μου 
Σαν ανέστιος ατμός… 
…Με τέτοια δύναμη 
Σφετερισμού, με τέτοιες επισκέψεις 
Τρομακτικών υποσχέσεων, όταν το φως της λογικής 
Σβήνει με αστραπές που μας αποκαλύπτουν 
Τον αόρατο κόσμο, έτσι μας στέλνει τους οιωνούς τους η Απεραντοσύνη, 
……………………………………………………………………………………………………
Μαχητικός ο νους κάτω από τέτοια εμβλήματα 
Ξεχνά το πλιάτσικο, τα τρόπαια ή τις κτήσεις 
Που θα μαρτυρήσουν τη γενναιότητά του με τις ευλογίες σκέψεων 
Οι οποίες αποτελούν το ίδιο τους το τέλος και την επιβράβευση - 
Δυναμωμένος από την ίδια του την ύπαρξη και από την πρόσβαση 
του στην χαρά 
Πού τον κρύβει, όπως ο Νείλος όταν ξεχειλίζει. 


Γουέρντσγουερθ, Πρελούδιο, Βιβλίο VI (απόσπασμα) 

(Μτφρ. Μαρία Αθανασοπούλου)