Το χέρι σου έπιασε το δικό μου, τον θάνατο νικώντας
στο λοφίσκο μαζί ανεβήκαμε, Σάββατο του Λαζάρου
Κάνοντας τη τρέλα ποίηση
Λένε: Ο Βασιλιάς της Αγάπης
θα εγκαταλείψει τους εραστές Του.
- Ψέματα!
Λένε: Το σκοτάδι ποτέ δε θα ξημερώσει.
- Ψέματα!
Λένε: Μη θυσιάζεις τη ζωή σου
στ' όνομα της αγάπης.
Μαζί με το κορμί θ απεθάνεις κι εσύ.
- Ψέματα!
Λένε: Τα δάκρυα που έχυσες για την αγάπη
είναι άχρηστα.
Εμπόδισαν τα μάτια σου,
σε κράτησαν μακριά απ' την αλήθεια.
- Ψέματα!
Λένε: Εσύ μπορείς να πας
πέρα από τον κύκλο του χρόνου,
αλλά η ψυχή σου δεν μπορεί
να ταξιδέψει πιο μακριά.
-Ψέματα!
Άνθρωποι παγιδευμένοι
στην ίδια τους τη ματαιοδοξία, λένε:
Η ζωή των προφητών είναι παραμύθια.
- Ψέματα!
Άνθρωποι που χάσανε το δρόμο τους λένε:
Ο δούλος δεν μπορεί να φτάσει τον Θεό.
- Ψέματα!
Λένε: Ο Γνώστης των Μυστικών
δεν φανερώνει στους υπηρέτες Του
τα μυστήρια του Αοράτου.
- Ψέματα!
Λένε: Δεν αποκαλύπτει
τα βαθιά μυστικά της καρδιάς Του.
Δεν ανεβάζει τους δούλους Του στον ουρανό.
- Ψέματα!
Λένε: Όποιος έχει γεννηθεί στη Γη,
δεν θα συντροφέψει ποτέ τους αγγέλους.
- Ψέματα!
Λένε: Και η αγνή ψυχή
θα παραμείνει στη φωλιά της γης,
δεν θα πετάξει ποτέ με τα φτερά της αγάπης.
- Ψέματα!
Λένε: Ο Ήλιος του Θεού
δεν λάμπει για όλους στη γη.
Κάποιους τους ξεχνάει.
- Ψέματα!
Τρύπωσε τώρα στην εσωτερική γαλήνη,
Κάποιοι λένε:
Ούτε εκεί δεν θα ακούσεις τη φωνή του Θεού.
- Ψέματα!
Τζελαλαντίν Ρουμί, Στον κήπο του αγαπημένου, εκδ. Αρμός
Λόγια δε θα σου γράψω να σε παρηγορήσουν
δε τα χρειάζεσαι έτσι κι αλλιώς πιστεύω
Μα απόψε στο όνειρό σου θα σου τραγουδήσω,
μ' ένα νανούρισμα τους φόβους σου να διώξω
I won't write words to comfort you
I don't believe you need them anyway
But I'll sing for you in your dreams instead
chasing your fears away with a lullaby
Καθώς περπατούσα ανάμεσα στις φλόγες της κόλασης, γοητευμένος από τις απολαύσεις του Πνεύματος, που στους Αγγέλους φαίνονται σαν μαρτύριο και παραφροσύνη, συγκέντρωσα μερικές από τις Παροιμίες τους, πιστεύοντας πως, όπως τα ρητά που χρησιμοποιούνται σε ένα έθνος επισημαίνουν το χαρακτήρα του, έτσι και οι Παροιμίες της Κόλασης δείχνουν τη φύση της Υποχθόνιας σοφίας καλύτερα από οποιαδήποτε περιγραφή κτιρίων ή ενδυμάτων.
Όταν γύρισα πίσω, πάνω στην άβυσσο των πέντε αισθήσεων, όπου ένα φαράγγι με ομαλές πλευρές στέκει απειλητικό πάνω απ' τον παρόντα κόσμο, είδα ένα τρανό Διάβολο, τυλιγμένο μέσα σε μαύρα σύννεφα, που περιφερόταν στις πλαγιές του βράχου: με διαβρωτικές φλόγες έγραψε την ακόλουθη πρόταση, που τώρα έγινε αντιληπτή από το νου των ανθρώπων, και διαβάζεται από αυτούς στη γη:
"Πώς ξέρεις αν κάθε πτηνό που τον αιθέριο χαράζει δρόμο
Δεν είναι ένας κόσμος ηδονής απέραντος, κλεισμένος από τις πέντε σου αισθήσεις;"
William Blake, Προφητικά, εκδ. Χατζηνικολή
Σε ένα στρόβιλο ψυχών μυριάδων
με μάτια κλειστά γνώρισα την αύρα σου
In a whirlwind of a thousand souls
I would find your aura with my eyes shut
(πίνακας του William Blake)
Στον θεό που σχίζεται
στα βήματά μου-
εγώ ο Μιχιάρ ο καταραμένος,
θυσία υψώνω τους νεκρούς
και λέω την ευχή του πληγωμένου λύκου.
Αλλά οι τάφοι που χασμουριούνται
στα λόγια μου
κλωσσάνε τ' άσματά μου
μ' έναν θεό που απομακρύνει τις πέτρες από μας
και αγαπάει το άλγος του,
ευλογεί ακόμα και την κόλαση·
λέμε μαζί τις προσευχές
και στης ημέρας το πρόσωπο δίνει ξανά την αθωότητα.
Άσματα του Μιχιάρ του Δαμασκηνού-εκδ. Άγρα
Κάτι εξαιρετικά εκπληκτικό-
Εβδομήντα χρόνια έζησα.
(Ζήτω τα άνθη της Άνοιξης
Γιατί η Άνοιξη επέστρεψε.)
Εβδομήντα χρόνια έζησα
Όχι ρακένδυτος επαίτης,
Εβδομήντα χρόνια έζησα,
Εβδομήντα χρόνια άνδρας και αγόρι,
Μα από χαρά δεν χόρεψα ποτέ.
Ποιήματα, εκδ. Βιβλιο...βάρδια
Η νίκη που πέτυχα
στη τελευταία μάχη μας
πως έχασα σήμαινε
τον πόλεμο για πάντα
Υψωμένο το λάβαρο του θριάμβου
κυματίζει στο ρυθμό
ενός πένθιμου εμβατηρίου
Συνήθιζα να πιστεύω πολύ
σ'εκείνη την ιστορία, που 'λεγε
πως ένας άνδρας δε κλαίει ποτέ.
Συνήθιζα, ακόμα, να πιστεύω
πως ήμουν ένας άνδρας κι εγώ!
Στη νιότη μου δεν τολμούσα να ΄μαι
δειλός, όταν παίζαμε με άλλα
παιδιά τ' αλαζονικά παιχνίδια
της ηλικίας μας· μιμούμενοι συχνά
τις ηρωικές -σαν από σίδερο-
μορφές, που βλέπαμε καμιά φορά
στον τότε κινηματογράφο! Τώρα τρέμω·
αλλά και κλαίω μαζί τώρα:
όπως ένας άνδρας τρέμει·
κι όπως ένας άνδρας κλαίει!
Η Ποίηση της Μαύρης Αφρικής, εκδ. Ροές