Σουρής : Περιπλανώμενος Ιουδαίος

https://el.wikisource.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%8E%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CF%82_%CE%99%CE%BF%CF%8D%CE%B4%CE%B1%CF%82

Τον ειδα...ποιον νομιζετε;..του Υμηττου τον γερο!
τον ειδα και εσταθηκα με ανοικτο το στομα
ο τρομος δεν με αφησε μια λεξι να προφερω
κι η τριχες μου σηκονονται ως σημερα ακομα.
Τον ειδα ωσαν φαντασμα εμπρος μου να πετα,
και μου εφανη ν'ακουσα τα λογια του αυτα.

Ειμ' ο Περιπλανωμενος,μου λεγει Ιουδαιος,
απανω εις την ραχι μου κατακλυσμους βαστω...
αν δεν με ξερης ειμ'εγω εκεινος ο Εβραιος,
που ασπλαχνα εφερθηκε στον Ιησου Χριστο.
Και ο Χριστος μου εδωκε μια φοβερη καταρα...
ω!ακουσε την ,κι αν μπορης μη νοιωσης την τρομαρα.

Απ'το κορμι σου η ψυχη,Εβραιε να μην εβγη,
καθε στιγμη να φαινεται ο θανατος εμπρος σου,
να λαχταρας τον θανατο κι εκεινος να σε φευγη,
και μια ζωη αιωνια να ειναι ο θανατος σου.
Και απο τοτε ο φτωχος αναπαυσι δεν εχω,
γυρνω σαν σβουρα δω κι εκει και ολο τρεχω, τρεχω.

Μες στους πολεμους χυθηκα και ηλθα ανω κατω,
μ'ολα του κοσμου παλαιψα τ'ανημερα θερια,
ακομη και στης θαλασσας γκρεμιστηκα τον πατο,
αλλα για μενα εγινε κι η θαλασσα στερια.
Κι αν ειχα τοσα κριματα σαν το σωρο της αμμου
και παλιν δεν θα εφευγε ο θανατος μπροστα μου.

Εκει οπου εγυριζα ο δυστυχος,μ' εφανη
πως ακουσα να λεν πολλοι πως ειναι κι ενα μερος,
οπου μπορει κι αθανατος ακομη ν'αποθανη,
και τουτο ειναι η Ε λ λ α ς... και να! εγω ο γερος
απο της γης τα περατα επεταξα εδω περα,
μηπως τον θανατο ευρω μες στων Ρωμηων τη σφαιρα

Μουπαν πως αρματονεσθε για πολεμο αληθεια,
κι ωρα την ωρα καρτερω με σας να πολεμησω,
μηπως το βολι πια ιδη και τα δικα μου στηθεια...
Αλλ'οπως φαινεται,μπορω εγω να ξεψυχησω
και ο δικος σας πολεμος ακομη να μη γινη...
μα ισως και τον θανατο τον ευρω στην ειρηνη.

Ολα παραξενα εδω,σας κυβερνουν οι κλεφτες,
κι οι κλεφτες μονον χαιρονται του κοσμου τα καλα,
αληθεια μια δεν ακουσα παντου και παντα ψευταις,
και ο καθενας κλεβεται και κλεβει και γελα.
Προχθες κι εμενα μουκλεψαν στης Τραχωνας το δρομο
ενα ταγαρι αδειανο απ'τον δεξι μου ωμο.

Κανενας εις τ'αλλοκοτα,κανενας δεν σας φθανει,
αλλοκοτοι οι τροποι σας και η πολιτικη...
Εδω ο Βισμαρκ,ο Καβουρ κι ο Παλμεστρον τα χανει,
τους τρωει ο Τρικουπης σας κι οι Κουμουνδουρικοι.
Εδω μοναχα φαινεται πως κυβερνα η τσεπη...
τι πρακτικος που γινεται εκεινος που σας βλεπει.

Δεν χανεσθε σε ονειρα,δεν χανεσθε για Πολι,
δεν χανεσθε για πολεμο,για δοξα και για φημη,
για την κλεψια σπουδαζετε μερα και νυκτα ολοι,
και η κλεψια κατηντησε η πρωτη επιστημη.
Και ο Θεος κι ο Διαβολος σε τουτο δεν σας βγαινει...
ποτε να μην πεθανετε,Ρωμηοι μου προκομμενοι.

Θελετε ολα να γενουν αλλα με το ραχατι,
δουλεια σας ειν' η τεμπελια και η πολιτικη,
χειροτονεισθε στρατηγοι απανω στο κρεββατι'
και λεγεσθε απογονοι Ελληνων κλασσικοι.
Στολιζει με παρασημα ο κλεφτης αλλον κλεφτη,
κι επιταφιους εκφωνει ο ψευτης σ'αλλον ψευτη.

Φωναζετε για Συνταγμα και για Δημοκρατια,
γυρευετε τον πολεμο,αλλα και την ειρηνη,
γυρευτε Μηδενισμο,αλλα και Μοναρχια,
και η σκλαβια κι η λευτερια ισα για σας βαρυνει.
Καλα καλα τι θελετε κανενας σας δεν ξερει,
κι αφινεσθε στην τυχη σας κι οπου αυτη σας φερει.

Ποτε σας φταιν'οι Αφγανοι και οι αγριανθρωποι,
ποτε ο τρισκαταρατος και ποτε ο Θεος,
σας φταιει κι η Αμερικη,σας φταιει κι η Ευρωπη,
αλλα ποτε δεν ειπατε πως φταιει κι ο Ρωμηος.
Τα πταισματα σας ριχνετε στων αλλων την καμπουρα,
και εχετε αδιακοπη παντοτινη μουρμουρα.

Στην δοξα των προγονων σας τα τροπαια ζητειτε,
φωναζετε,ξεσχιζεστε για τους παληους σας χρονους,
και μονο με τον ισκιο τους ψωμοζητωντας ζητε...
χαρα σ'εκεινη τη γενια που θαχη σας προγονους!
Φαντασου αν βρισκομαστε στον κοσμο γεννημενοι
χωρις κανενα προγονο,τι ηθελε να γενη!

Για κοταις ακονιζετε μοναχα το σπαθι σας
και μες στο ιδιο αιμα σας βουτατε τη λεπιδα
εν οσω ζητε δενετε με κομπους το πουγγι σας,
και μονον σαν πεθανετε πλουτειτε την πατριδα.
Πορνευετε τα γραμματα,πορνευτε τους νομους,
Συνοδικοι στα σπιτια σας,Μακρακισται στους δρομους.

Αν ο Θεος σας εδινε καταρα σαν κι εμενα,
να ζηση παντα των Ρωμηων η τωρινη γενια,
τους Μαραθωνομαχους σας και το εικοσιενα
καθε λαος θα ξεχναγε,καθε της γης γωνια.
Μα κι ο Θεος σιχαινετε να πη για σας καταρα...
γης κι ουρανου εγινατε η πρωτη σιχαμαρα...

Κριμα που δεν σας γνωριζα κι εγω ο Ιουδαιος...
αν επερνουσα προ καιρου κι απ'τη δικη σας χωρα
και εγινομουν γνησιος πολιτης Αθηναιος,
ισως να ημουν μες τη γη λυωμενος εως τωρα.
αλλα δεν απελπιζομαι...μες στων Ρωμηων την πλασι
μονο Ρωμηος αληθινος δεν ημπορη να σκαση.

Ω! ναι! ακουω μια φωνη να λεη απο πανω,
φτωχε Περιπλανωμενε,εις την Ελλλαδα στασου...'
Ε! τελος παντων στους Ρωμηους πιστευω ν'αποθανω,
εδω δεν εχουν περασι,Χριστε,τα θαυματα σου.
Η φοβερη καταρα σου τη δυναμη της χανει
και ο Περιπλανωμενος εδω θε ν'αποθανη.

Ειπε αυτα κι εχαθηκε σαν ισκιος απο μπρος μου,
κυτταζω δω,κυτταζω κει,δεν ηταν πουθενα...
ποιος ξερει τον αιωνιο καταδικο του κοσμου
τι σιφουνας τον τιναξε απανου στα βουνα!
Αλλ'ισως καμη η Ελλας κανενα θαυμα νεο,
και τον Περιπλανωμενο πεθανη Ιουδαιο.