Κάλβος Ἀνδρέας
α΄.
Φυσάει σφοδρὸς ὁ ἀέρας,
καὶ τὸ δάσος κυμαίνεται
τῆς Σελλαιίδος· φθάνουσι
μακρὰν ἐδῶ, ὅπου κάθομαι,
μουσικά μέτρα. 5
β΄.
Ἀφροντίστων ποιμένων
στίχοι δὲν εἶναι, ἢ γάμου,
ἢ πανηγυριζόντων
νέων γυναικῶν καὶ ἀνθρώπων,
μήτε ἱερέων. 10
γ΄.
Ἄλλη λαμπρὰ πανήγυρις
τὴν σήμερον ἑορτάζεται
εἰς τὴν Ἑλλάδα· ὁ ἄγγελος
χορεύει τοῦ πολέμου·
δάφνας μοιράζει. 15
δ΄.
Bράχοι ὑψηλοί, διαβόητοι,
βουνὰ τοῦ τετραχώρου,
ἀπό σᾶς καταβαίνουσι
πολλοὶ καὶ δυνατοὶ
ἀδάμαστοι ἄνδρες. 20
ε΄.
Kάθε χέρι, κλαδί·
κάθε κεφάλι φέρνει
στέφανον· ἀπὸ βράχον
πηδάουν εἰς βράχον ψάλλοντες
πολέμιον ἄσμα. 25
ς΄.
“Μακρὰν καὶ σκοτεινὴν
ζωὴν τὰ παλληκάρια
μισοῦν· ὄνομα ἀθάνατον
θέλουν καὶ τάφον ἔντιμον
ἀντὶς διὰ στρῶμα.” 30
ζ΄.
Oὔτως ἐβόουν· συμφώνως
τ’ ἅρματά τους ἐβρόνταον
καὶ τ’ ἄντρα…. — Ὦ δὲν ἀκούω
πλέον παρὰ τὸν ἄνεμον
καὶ τοὺς χειμάρρους. ― 35
η΄.
Ἐσύ ὁποῦ τρέχεις, πρόσμενε
ὦ στρατιῶτα· εἰπέ μου,
καὶ ἂς μὴ σὲ κυνηγήση
βόλι τοῦ ἐχθροῦ, ποὺ ὑπῆγαν
οἱ σύντροφοί σου; ― 40
θ΄.
“Λείπει ὁ καιρός. Ἂν ἔχης
ἐλαφρὰ τὰ ποδάρια,
“καὶ στῆθος, ἀκολοῦθα με·
τρέξε καὶ σὺ μ’ ἐμένα·
μᾶς φεύγει ἡ ὧρα». ― 45
ι΄.
Γνωρίζω τὴν φωνήν σου.
Ὁδήγει. — Οἱ βράχοι φεύγουσι
τώρα ὑπὸ τὰ πατήματα
συχνά, φεύγουν ὀπίσω
σπήλαια καὶ δένδρα. 50
ια΄.
Tῶν ποταμῶν πλατέα
νερά, βαθέα λαγγάδια,
ἔρημα μονοπάτια,
δάση, βουνά, χωράφια,
φεύγουν ὀπίσω. 55
ιβ΄.
Ἰδοὺ τὸ Καρπενήσι·
αὐτοῦ ἀπὸ τὰ ψηλώματα,
ὅπου ἀναμένω, βλέπω
κρυπτὸν στεφανομένων
σύνταγμα ἡρώων. 60
ιγ΄.
Kαί ἀντίκρυ τὰ ἀναθρέμματα
τοῦ Ὀσμᾶν μὲ δίχως τάξιν,
πλὴν χιλιάδας, χιλιάδας
βλέπω συγκεχυμένων
πεζῶν καὶ ἱππέων. 65
ιδ΄.
Ὡς εἰς χώραν ἑορτάζουσαν
συντρέχει μὲν ὁ κόσμος
πολύς, κλαγγᾶς δὲ ὀργάνων,
φωνᾶς δὲ ἀνδρῶν χαιρόντων
ἀκούεις καὶ κρότον. 70
ιε΄.
Oὔτω καὶ εἰς τὸ στρατόπεδον
τῶν βαρβάρων ἀκούεις
κραυγᾶς, τύμπανα, κτύπους·
ὅμως ἀτρέμα ὁ θάνατος
στέκων τοὺς βλέπει. 75
ις΄.
Ὡς τόσον τῆς ἡμέρας
τὸ φῶς ἐγίνηκ’ ἄφαντον·
τοὺς οὐρανοὺς σκεπάζει
τὸ φοβερόν σου κάλυμμα
ἱερᾶ νύκτα. 80
ιζ΄.
Mητέρα φρονημάτων
ὑψηλῶν, συνεργὲ
ψυχῶν τολμηροτάτων,
νύκτα οὐρανία καὶ σύγχρονε
δικαιοσύνης. 85
ιη΄.
Συχνά ἀπὸ σὲ παιδεύονται
λαοὶ ἄφρονες, ἄσωτοι·
συχνὰ καὶ τῶν τυράννων
ἀλλάζεις τὴν χρυσὴν
ζώνην εἰς στάκτην. 90
ιθ΄.
Tώρα ἐδῶ τὸ πυκνότερον
σκότος σου χύσαι. Ἄνθρωπος
ἄνθρωπον ἂς μὴ βλέπῃ,
ἂς μὴ ξανοίγῃ μάτι
χείρα ὠπλισμένην. 95
κ΄.
Tό πνεῦμα ταραγμένον
τῶν ἐχθρῶν τῆς πατρίδος μου
ἂς πλάσσῃ φοβεροὺς
γίγαντας, καὶ ἂς φαντάζεται
παντοῦ μαχαίρας. 100
κα΄.
Ἀκούω, ἀκούω τὸν θόρυβον
ὡς ἀρχομένης μάχης·
κουφοβροντάει τοιούτως,
ὅτε ἐπάνω εἰς τοὺς βράχους
ρίχνεται ἡ θάλασσα. 105
κβ΄.
Δάσος βοάει τοιούτως,
ὅποτε ἀπὸ τὰ σύγνεφα
σκληρῶς τὸ δέρνει ὁ ἄνεμος·
ξηρὰ τὰ φύλλα φεύγουσιν
εἰς τὸν ἀέρα. 110
κγ΄.
Nά, τῶν σπαθιῶν ὁ κρότος
προδήλως τώρα ἀκούεται·
νά, πέφτουν ὡς οὐράνιαι
βρονταί, πολλά, ἀπροσδόκητα
βόλια θανάτου. 115
κδ΄.
Nά, πανταχοῦ σηκώνονται
ὁμοῦ καὶ τῶν νικώντων,
καὶ τῶν νενικημένων
αἱ φωναί, τρομερὴ
φρικτή ἁρμονία. 120
κε΄.
Ὦ ἄγγελοι, ὅπου ἐτάχθητε
φύλακες τῶν δικαίων,
τῆς Σελλαιίδος σώσατε
τὰ τέκνα καὶ τὸν Μπότσαρην
διὰ τὴν Ἑλλάδα. 125
κς΄.
Ἔπαυσ’ ἡ μάχη ὁλότελα,
ἀναχωρεῖ καὶ ἡ νύκτα·
ἰδοὺ ποὺ τ’ ἄστρα ἀχνύζουσι,
καὶ οἱ καθαροὶ λευκαίνονται
αἰθέριοι κάμποι. 130
κζ΄.
Πυκναί, πυκναὶ ὡς ὁμίχλη,
περνάουν ἀπ’ ἔμπροσθέν μου
τῶν ψυχῶν οἱ χιλιάδες·
τὰ χέρια τῶν ἀκόμα
στάζουσιν αἷμα. 135
κη΄.
Ἄνομοι, τὸν σταυρὸν
ἐχθρὸν ἐπῆραν· καὶ ἄγγελος
τοὺς ὁδηγεῖ· εἰς τὸ πρόσωπόν
του λάμπει ἡ καταδίκη,
ρομφαία στὸ χέρι. 140
κθ΄.
Ἰδού ἀνὰ δεκάδας,
πετάουν καὶ τῶν Ἑλλήνων
τὰ πνεύματα ἐλαφρά·
ἀστράπτουν ὡς οἱ ἀκτίνες
τοῦ πρώτου ἡλίου. 145
λ΄.
Φέρνει σταυρὸν καὶ βάια
ὁ πτερωμένος ἄγγελος
ποὺ τοὺς ἡγεμονεύει·
ψάλλοντες ἀναβαίνουσιν
ὑπέρ τὰ νέφη. 150
λα΄.
Ψυχαί μαρτύρων χαίρετε·
τὴν αρετήν σας ἄμποτε
νὰ μιμηθῶ εἰς τὸν κόσμον,
καὶ νὰ φέρω τὴν λύραν μου
μὲ σᾶς νὰ ψάλλω. 155
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου