Walking the grassy road
under the blurry light
of the crescent moon.
The night birds chanting
a hymn from a world
no man has set his foot onto
The shadows of the trees
make moves they shouldn't
unnatural, grotesque
A whisper comes into my ears
"give yourself to me
and I'll reward you
open me a door to pass through
and you'll gain power and wealth"
The voice so hideous, monstrous
a parody, a blasphemy
"Pass out" I say to myself
in order to remain sane
steps wild, beastly
coming closer
a smell of decay, a scent of death
distortion of reality
At last I lose my senses
sweet darkness embraces me
a relief.
I awake to see the moon, the trees,
the grassy road once again
the same they seem, but they are different
a nightmare snatched me
the dream of a sleepless god.
Περπατώ στον χορταριασμένο δρόμο
κάτω από το θολό φως
του μισοφέγγαρου.
Τα νυχτοπούλια ψέλνουν
έναν ύμνο από κόσμο
που άνθρωπος δεν έχει πατήσει πόδι
Οι σκιές των δέντρων
κάνουν κινήσεις που δεν θα έπρεπε
αφύσικες, γκροτέσκες
Ένας ψίθυρος φτάνει στα αυτιά μου
«Παραδώσου σε μένα
και θα σε ανταμείψω
άνοιξε μου μια πόρτα να περάσω
και θα αποκτήσεις δύναμη και πλούτο»
Η φωνή τόσο φρικτή, τερατώδης
μια παρωδία, μια βλασφημία
«Λιποθύμα» λέω μέσα μου
για να κρατήσεις τα λογικά σου
βήματα άγρια, θηριώδη
έρχονται πιο κοντά
μια μυρωδιά φθοράς, ένα άρωμα θανάτου
διαστρέβλωση της πραγματικότητας
Επιτέλους χάνω τις αισθήσεις μου
γλυκό σκοτάδι με αγκαλιάζει
ανακούφιση.
Ξυπνάω για να δω το φεγγάρι, τα δέντρα,
το χορταριασμένο δρόμο για άλλη μια φορά
φαίνονται ίδια, μα είναι διαφορετικά
με άρπαξε ένας εφιάλτης
το όνειρο ενός ακοίμητου θεού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου