Όταν τα σύννεφα είναι βαριά,μαύρα
κι ο άνεμος από τα βόρεια φυσά,
μανιασμένος,παγερός και αδυσώπητος
τότε μόνο αισθάνομαι του καλοκαιριού την αύρα.
Στις κρύες στάλες της βροχής που πέφτουν,
και μουσκεύουν τους περαστικούς που τρέχουν
βαθιά ως τα κόκαλα και το μεδούλι τους,
τότε μόνο του ήλιου οι ακτίνες με ζεσταίνουν.
Όταν των ανθρώπων η περηφάνια η χυδαία
γεμίζει τη ζωή,τις σκέψεις και τις λέξεις
και απλώνονται σαν επιδημία μολύνοντας τα πάντα,
τότε μόνο φωτίζει το φως της Άκρας Ταπείνωσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου