με κοίταξε στα μάτια
και μου μίλησε με ήρεμη φωνή
"Δε ξέρεις πως κάθε νόμισμα
δύο όψεις έχει
και πως η χαρά από πόνο
ακολουθείται;
Πόσο ανόητος φαίνεσαι όταν
μπροστά μου χαμογελάς".
Σκέφτηκα λίγο τα λόγια
του ειδώλου μου στον καθρέφτη
και μετά κάπως χαρούμενα του είπα:
"Καλύτερα η χαρά που πόνο σου
αφήνει παρά η νέκρωση που
η απάθεια ολόγυρα σκορπίζει."
Συνοφρυωμένος ο άλλος μου εαυτός
χάθηκε στο βάθος του γυαλιού
κι εγώ σφυρίζοντας γύρισα στις ασχολίες μου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου