e-dromos
Ο κεραυνός με τη φωτιά στο σκοτεινό το θόλο
Γράφει μια προσταγή:
Να σπάζουνε τα κύματα στο γκρεμισμένο μώλο,
Με λυσσασμένη οργή.
Δεν αρμενίζει τίποτε στο στοιχειωμένο αγέρα
Και στα θολά νερά.
Μόνο ένας γλάρος που πετά προς τη φωλιά του πέρα,
Λάμνει τ’ άσπρα φτερά.
Δειλή ψυχή, που κάποτε κ’ εσένα εσυγκινούσε
Μέσα στην τρικυμιά,
Το κυπαρίσσι πούγερνε στο χώμα και βογγούσε
Για λίγη απανεμιά,
Δεν είχες νοιώσει ακόμα εσύ πόσο κι’ ο άγριος γλάρος
Σου μοιάζει γι’ αδερφός.
Λευκός στη μπόρα υψώνεται και δεν τον νοιάζει ο χάρος,
Λευκός σαν άγιο φως…
Λάμπρος Πορφύρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου