Κάθε φορά που ένας δικτάτορας πέφτει
Από το θρόνο της ιστορίας, στολισμένο με τα δάκρυά μας
χειροκροτώ μέχρι τα χέρια μου να κοκκινίσουν
Αλλά πίσω στο σπίτι όταν
Ανοίξω την τηλεόραση
Ένας άλλος δικτάτορας βγαίνει
Από τα στόματα των ανθρώπων, από την οθόνη που λάμπει με ζητωκραυγές
Πεθαίνω από το γέλιο
με τον αφελή εαυτό μου
Δάκρυα καίνε τα μάτια μου μέχρι να γίνουν κόκκινα.
Adnan Al-Sayegh
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου