Πράσινος γίνομαι από θυμό κι οργή
σαν τον ήλιο που ανατέλλει το πρωί
Κι όσο θυμώνω να τα σπάσω θέλω όλα
ακόμα και το ποτήρι με τη κόκα κόλα
Με τα νεύρα που 'χω θέλω να τσιρίξω
μπας και την πέτρα στη χολή μου τελικά τη ρίξω
Κι αν από όλα όσα έγραψα νόημα δε βγαίνει
είναι επειδή σιγά σιγά ο κόσμος με τρελαίνει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου