Ένας αποχαιρετισμός

Πάντα βρίσκω τις λάθος 

λέξεις να ξεστομίσω,

μα τήρησα την υπόσχεσή μου.

Δε μπόρεσες ποτέ να δεις 

μέσα στην ομίχλη

και οι καθρέφτες, ξέρεις,

την εικόνα παραμορφώνουν.

Μα κι ο ήλιος όταν βγει

και διώξει την καταχνιά

δε σε τυφλώνει με το φως του;

Μην ακούς αυτά που λέω μόνο,

προσπάθησε να ακούσεις τι σου λέει

το αεράκι που τις κουβέντες μεταφέρει.

Ένα σκυλί κλαίει, την ώρα

που προσπαθώ να γράψω δυο αράδες·

κάτι ίσως να ξέρει από αποχαιρετισμούς,

κάτι παραπάνω από μένα σίγουρα.

Ποτέ δε λέω αντίο ούτε εις το επανιδείν,

ποτέ δε λέω τίποτα.

Μόνο από το δρόμο βγαίνω

και κατηφορίζω στο πρώτο μικρό μονοπατάκι

που θα βρω.