Ο ονειροδύτης

Ο ονειροδύτης βούτηξε στη λιμνοθάλασσα των ονείρων. Ήξερε πως αυτή τη φορά έπρεπε να καταδυθεί βαθιά για να βρει το ρεύμα που θα τον οδηγήσει στα όνειρα της αγαπημένης του. Μόνο εκεί μπορούσε να τη συναντήσει πια. Ήταν πολύ παράτολμο επιχείρημα. Τα νερά των ονείρων σε τόσο μεγάλο βάθος είναι πολύ σκοτεινά και εύκολα μπορείς να χάσεις το δρόμο σου και να βρεθείς εγκλωβισμένος στα όνειρα του τρελού Άραβα ποιητή, κάτι που έτρεμαν όλοι οι ονειροδύτες. Εκεί είχαν χαθεί πολλοί της συντεχνίας. Προκειμένου όμως να δει άλλη μια φορά την αγαπημένη του μετά από τόσο καιρό αποφάσισε να πάρει το ρίσκο. "Έχουν περάσει πολλά χρόνια", του είπε ένας από τους γεροντότερους, "δε θα αναγνωρίσεις τα όνειρά της ανόητε". 

Δεν ήταν ανόητος. Ήταν ερωτευμένος. Και έτσι επέλεξε να αγνοήσει τη συμβουλή. Έκατσε δίπλα από τη λίμνη και περίμενε να ολοκληρωθεί η μεταμόρφωση. Οι ονειροδύτες πριν βουτήξουν στη λιμνοθάλασσα των ονείρων περνούν από μία μεταμόρφωση που τους βοηθά να κολυμπούν και να αναπνέουν στα σκοτεινά ονειρονερά. Το σώμα τους καλύπτεται με πτερύγια και βράγχια. Ανάμεσα στα δάχτυλα των ποδιών και των χεριών αναπτύσσονται μεμβράνες. Γίνονται σαν ανθρωπόμορφα αμφίβια. Η διαδικασία είναι αρκετά χρονοβόρα και πολύ επίπονη. Το τίμημα για να κολυμπάς στα όνειρα των άλλων ανθρώπων.

Όταν η μεταμόρφωση ολοκληρώθηκε κοντοστάθηκε στην όχθη της λιμνοθάλασσας και κοίταξε τα σκουροπράσινα νερά με τις χρυσές και ασημένιες αναλαμπές. Μία φλέβα στο μέτωπό του άρχισε να χτυπάει για λίγα δευτερόλεπτα φανερώνοντας την αγωνία και τη προσμονή του. Μετά από μια σύντομη προσευχή, την προσευχή των ονειροδυτών πριν βουτήξουν στα όνειρα, έπεσε στα νερά. Κολύμπησε τόσο βαθιά όσο ποτέ ξανά. Γνώριζε πως σε τέτοια βάθη χάθηκαν πολλοί αδελφοί και αδελφές του και γίναν κιτρινομώβ ψάρια που κολυμπούν για πάντα χωρίς να μπορούν να σταματήσουν ή να γυρίσουν πίσω.

Κολύμπησε αρκετή ώρα. Τόση που ένιωσε πως τα πόδια του ενώνονταν το ένα με το άλλο σχηματίζοντας ουρά ψαριού και το μυαλό του δυσκολευόταν όλο και περισσότερο να συγκεντρωθεί στο σκοπό του. Κατάφερε με κόπο να συνέλθει και βάζοντας όση δύναμη του είχε απομείνει, κατάφερε να βρει το ρεύμα που θα τον οδηγούσε ξανά στα όνειρα της αγαπημένης του.

Ακολούθησε το ρεύμα μέσα από μια υποθαλάσσια σήραγγα ώσπου βγήκε στην όχθη μιας τεράστιας λίμνης με ταραγμένα νερά. Ήταν τόσο  εξαντλημένος που πέρασε αρκετή ώρα ώστε να προσέξει τι γινόταν γύρω του. Όταν είδε που είχε βγει κατάλαβε πως αυτό σίγουρα δεν ήταν το όνειρο της αγαπημένης του. 

Μέσα από τα ταραγμένα νερά της λίμνης βγήκε ένας πανάρχαιος θαλάσσιος θεός κραδαίνοντας ένα τσεκούρι. Μια τερατώδης ένωση θαλασσινού πλάσματος και γιγάντιου ανθρώπου, φρικτό στην όψη, τόσο φρικτό που παρέλυε τη σκέψη. Με μια κίνηση έκοψε ένα κομμάτι του φεγγαριού από τον ουρανό και το καταβρόχθισε. Στο ναό δίπλα από τη λίμνη ιερείς και ιέρειες έψελναν τους ψαλμούς τους μα τα λόγια που έβγαιναν μεταμορφώνονταν σε ψάρια και έπεφταν νεκρά στη ξηρά. Οι άγνωστοι φθόγγοι ενώθηκαν σε ένα ξέφρενο τερατώδη χορό και οι πύλες του ιερού άνοιξαν και βγήκε η αρχιέρεια σημαίνοντας την ώρα της θυσίας.

Όταν ο φρικώδης θεός απαίτησε τη θυσία του, η πρωθιέρεια γύρισε στον ονειροδύτη, ο οποίος ακόμα ήταν εξαντλημένος και ζαλισμένος από τη φρίκη, τον έδειξε και έδωσε μια διαταγή σε ακατάληπτη γλώσσα στους ιερείς και τις ιέρειες που συμμετείχαν στην τρομερή λειτουργία. Δε χρειάστηκε να γνωρίζει τη γλώσσα για να καταλάβει τι σήμαινε αυτή η διαταγή. Δεν έκανε ούτε βήμα για να ξεφύγει. Ίσως παρέλυσε από τον τρόμο, ίσως δεν τον άφησε η εξάντληση να κάνει κάποια προσπάθεια ή ίσως να ήταν το γεγονός πως κατάλαβε πως δεν είχε κάνει λάθος στο ρεύμα που ακολούθησε. Στο πρόσωπο της πρωθιέρειας γνώρισε το πρόσωπο της αγαπημένης του.

Εκείνη τη νύχτα τα νερά των ονείρων ταράχτηκαν και οι ονειροδύτες έχασαν ακόμα έναν αδελφό, τον οποίο και θρήνησαν τραγουδώντας μοιρολόγια σε όλο τον ονειρόκοσμο.

* Τρελός Άραβας ποιητής: Ο Αμπντούλ Αλχάζρεντ, συγγραφέας του Νεκρονομικόν. Πρόκειται για φανταστικό πρόσωπο, επινόηση του μεγάλου συγγραφέα τρόμο Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ