“Ο ψαλμός”

https://www.inagnps.gr/%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CF%83%CE%B7/%CE%B1%CE%B4%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%AC%CE%BA%CE%B7/item/217-%E2%80%9C%CE%BF-%CF%88%CE%B1%CE%BB%CE%BC%CF%8C%CF%82%E2%80%9D.html

“ Πόσο όμορφα στ´ αυτιά μου

άκουγα τη φωνή σου,

τα θεϊκά τα λόγια σου,

την πλούσια ζωή σου!

Σαν να ξημερώνει στο σκοτάδι

και η γη να ξαγρυπνά,

σαν να τραγουδά τριζόνι

και ο ήλιος να γελά ...

Στ´ απόνερα του βάλτου

η βάρκα συναντά

την κιβωτό του αδερφού,

το χέρι του Θεού.

Ξυπόλυτη σε ψάχνω

να δροσιστώ,

πηγές να ζωγραφίσω

για να γιατρευτώ.

Στην πείνα μου επάνω

θ’ αποκοιμηθώ

θα γείρω, θα σε ψάξω

παρηγοριά να βρω.

Γράψε μου ακόμα κι άλλο,

παρέα σου να διπλωθώ,

τραγούδα λίγο ακόμα

την κόλαση να φοβηθώ...

Μίλα μου κι άλλο, κι άλλο,

να μην ξεγυμνωθώ, 

στα πόδια σου να ρίξω 

ετούτο τον ψαλμό.

Στα άλλοτε, στα χτες, στα τωρινά 

κάνε την προσευχή σου

να μη με δεις ξανά ...

ποίημα Αδαμαντίας Μαρκαναστασάκη

23/11/2015