Δαγών

Και έτσι γεννιούνται της θάλασσας τα τέκνα

κάθε φορά που ένα γιος

ή μια θυγατέρα της στεριάς

θυσία γίνεται στου Δαγών το ιερό

Μένουν στα νερά τα αλμυρά οι ψυχές τους

να κολυμπούν με τα πλάσματα του ωκεανού

σε βάθη να φτάνουν που ποτέ άνθρωπος δε θα φτάσει

και κάθε που ένα νέο παιδί καλωσορίζουν

λάμπουν τα μαύρα τα νερά

μεγαλοπρεπώς για να το υποδεχτούν

Μη κλαίτε πια για μας στεριανοί

γιατί οριστήκαμε της θάλασσας να γίνουμε

οι κόρες και οι γιοι 

και μαζί της πια να κολυμπούν οι ψυχές μας

μα κρατήστε δάκρυα για τη μέρα

που τη δίκαια θα γυρέψουμε εκδίκησή μας