Jano,η ροκ έκπληξη από την Αιθιοπία

  africanews
Η ροκ μουσική είναι ένα δημοφιλές είδος της μουσικής που δημιουργήθηκε ως «ροκ εν ρολ» στις Ηνωμένες Πολιτείες τη δεκαετία του 1950. Απέκτησε παγκόσμια δημοτικότητα και η Αφρική δεν αποτελεί εξαίρεση.

Στην Αιθιοπία, το ροκ συγκρότημα Jano, η πρώτη αιθιοπική ροκ μπάντα φτιάχνει το ένα όνομά της. Συνθέτουν και παίζουν ροκ μουσική με ένα πολύ μοναδικό στυλ αναμιγνύοντας  τα  τοπικά στυλ μουσικής της χώρας με το δυτικό rock and roll.

«Υπάρχει πέντε κλίμακες τραγουδιού σαν τις μελωδίες στην αιθιοπική μουσική. Έτσι, όλες τους έχουν διαφορετικά συναισθήματα, έτσι όταν συγχωνεύονται με τον ροκ ήχο, δίνουν ένα τόσο όμορφο ήχο », δήλωσε ο Dibekulu Tafesse, ο τραγουδιστής του ροκ συγκροτήματος Jano.

Οι τραγουδιστές τραγουδούν στην Αμαρικά, τη κύρια γλώσσα της Αιθιοπίας και ο πληκτράς μερικές φορές μιμείται τον ήχο ενός masinko, ένα έγχορδο όργανο που χρησιμοποιείται για μουσική σε όλη την περιοχή.

Ακόμη ενσωματώνουν στη μουσική τους το χορό «Eskista», ένα παραδοσιακό Αιθιοπικό χορό που  εκτελείται από άνδρες και γυναίκες και  που είναι γνωστός για τη μοναδική έμφαση στην έντονη κίνηση των ώμων.

«Δοκιμάζαμε αυτό το ροκ  πράγμα, το ροκ υλικό, τις σκληρές κιθάρες και τα βαριά τύμπανα και όλα αυτά. Και όταν δοκιμάζαμε κι αυτό τότε  (ο Αμερικανός παραγωγός Bill Laswell) είπε , κάτι σαν ουάου, αυτό θα μπορούσε να είναι ο επόμενος ήχος σας. Αυτό ακούγεται πολύ καλό με τον παραδοσιακό χαρακτήρα της μουσικής », είπε ο Mikeal Hailu, ο μουσικός διευθυντής και κιθαρίστας της μπάντας.

Αν και η μουσική κουλτούρα της Αιθιοπίας έχει βιώσει μια αναγέννηση  τα χρόνια από την αποπομπή του  Μενγκίστου το 1991 , η ροκ μουσική δεν έχει αναπτυχθεί τόσο πολύ.

Όταν οι Jano άρχισαν να παίζουν μετά από δύο χρόνια πρόβες, το κοινό μερικές φορές αιφνιδιάστηκε από το αντισυμβατικό στυλ τους.

«Ήταν ένα τεράστιο ρίσκο, διότι η ροκ μουσική δεν είναι τόσο διάσημη εδώ, εξαιτίας πολλών λόγων, και προσπαθώντας  να το  αψηφήσουμε αυτό και να ακολουθήσουμε τον δρόμο μας για να κάνουμε πράγματα, και  να έχουμε τη δική μας οπτική γωνία αυτής της μουσικής εδώ στην Αιθιοπία ήταν λίγο τρομακτικό όταν προσπαθούσαμε να βγάλουμε το άλμπουμ μας », δήλωσε ο μουσικός διευθυντής.

Το συγκρότημα παίζει εντός των συνόρων αλλά τακτικά παίζει στο εξωτερικό, συμπεριλαμβανομένων της Μέσης Ανατολής, των ΗΠΑ και της Ευρώπης.

Στην εκδήλωση του περασμένου έτους των αφρικανικών Μουσικών Βραβείων, η μπάντα ήταν υποψήφια για το καλύτερο αφρικανικό συγκρότημα και το καλύτερο συγκρότημα της αφρικανικής ροκ, η πρώτη τους αφρικανική υποψηφιότητα για βραβείο.

Οι "χαμένες" γλώσσες του Κονγκό

africanews

Η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό είναι η πατρίδα του ενός δεκάτου των γλωσσών του κόσμου.

Στην πρωτεύουσα Κινσάσα, η Cocolette Collo κατάγεται από τους Λούμπα, ένα λαό που κατάγεται από το κεντρικό τμήμα της χώρας, κυρίως στην ταραγμένη περιοχή του Κασάι.

Όμως, δεν μπορεί να μιλήσει Τσιλούμπα. Μιλά  άπταιστα Σουαχίλι, Κινιαρουάντα Λινγκάλα και Γαλλικά.

Ανησυχεί ότι μερικές από τις τοπικές γλώσσες θα εξαφανιστούν μέσα σε λίγα χρόνια.

«Δεν πιστεύω ότι η μητρική μου γλώσσα, θα εξακολουθεί να υπάρχει σε 10 ή 15 χρόνια θα εξαφανιστεί γιατί οι γονείς δεν μιλούν Τσιλούμπα και πώς μπορούμε να τη διδάξουμε στα παιδιά μας; Είναι δύσκολο."

Ο Kambayi Bwatshia, ο οποίος διδάσκει ιστορία στη Κινσάσα στο Πανεπιστήμιο  UPN, είπε ότι «οι ηλικιωμένοι μιλούν στη γλώσσα του χωριού για να επιβιώσουν», ενώ οι νέοι «ειδικά στα μεγάλα αστικά κέντρα, προσαρμόζονται στο περιβάλλον τους.»

«Σήμερα τα παιδιά μας δεν μαθαίνουν Τσιλούμπα, Λινγκάλα, Lomongo, Kingwaka, Kingwandi, Kimbala, Kisuku στο σχολείο. Υπάρχουν σχεδόν 450 γλώσσες. Μας λένε ότι εμποδίζει την ανάπτυξη, όχι, αυτό έγινε εν γνώσει από εκείνους που μας αποίκισαν, το Βέλγιο πρώτα και από όλους τους άλλους.»

Όταν η πρώην βελγική αποικία απέκτησε την ανεξαρτησία της το 1960, οι αρχές επέλεξαν τη γαλλική ως επίσημη γλώσσα, αν και ακόμη και σήμερα δεν τη καταλαβαίνει όλος ο πληθυσμός.

Ενώ κάποιοι στη χώρα των πάνω από 70 εκατομμυρίων  ανθρώπων μπορεί να μιλούν πολλές τοπικές γλώσσες, οι ανερχόμενοι συχνά  διδάσκουν τα παιδιά τους μόνο γαλλικά ή γαλλικά και αγγλικά.

Καταγωγή

sikhnet

Από επαναστάτες καταγωγή κρατώ
που κομίζουν οργή στους ειρηνευμένους
εξουσία στους περιθωριοποιημένους
και θρόνους στο λαό

Ο Ήλιος θα σταθεί

sufiway

Ο ήλιος θα σταθεί 
ως ο καλύτερος σου φίλος 
και θα σφυρίζει 

Όταν θα  βρεις το θάρρος 
να παντρευτείς τη συγχώρεση,

Όταν θα βρεις το θάρρος 
να παντρευτείς 
την αγάπη.

Hafiz

Έρχου Κύριε

Πόσα δάκρυα ακόμα
να ποτίσουν πρέπει τη γη;
Πόσες ψυχές αθώες
θα στεφανωθούν του βίαιου
θανάτου το στεφάνι;
Άκου Θεέ μου,άκου!
Αν όχι τις κραυγές τις 
δικές μας,των αμαρτωλών
Άκου τους αγγέλους που 
σπαράζουν στους τάφους 
των μικρών παιδιών.
Έρχου,έρχου Κύριε Ιησού!

Ο Κήπος

vakxikon.gr
Υπάρχει ένας κήπος αρχαίος, πολύ αρχαίος, που στα όνειρά μου εμφανίζεται πολλές
φορές,
όπου το ίδιο το φως του Μαγιού παίζει κι αστράφτει με φασματώδεις λάμψεις·
όπου τα φανταχτερά χρωματισμένα άνθη φαίνεται να μαραίνονται και να γκριζάρουν,
και τα τείχη που καταρρέουν κι οι πυλώνες ξυπνούν σκέψεις του χτες.
Υπάρχουν αναρριχητικά φυτά στις εσοχές και στις ρωγμές, βρύα γύρω απ’ την
πισίνα,
κι ο μπλεγμένος, γεμάτος ζιζάνια, θάμνος πνίγει την κληματαριά σκοτεινά και
ψύχραιμα:
στα σιωπηλά βυθισμένα μονοπάτια φύεται ένα χορτάρι αραιό και λιτό,
κ’ η μουχλιασμένη δυσωδία νεκρών πραγμάτων πνίγει του αέρα την ευοσμία.
Δεν υπάρχει ούτε ένα ζωντανό πλάσμα στο περιβάλλον, κι ο περικλείων φράχτης,
ήσυχος, δεν αντηχεί σε ήχο.
Καθώς περπατώ, περιμένω ή ακούω, συχνά προσπαθώ να θυμηθώ
πότε γνώρισα τον κήπο στα χρόνια τα πολύ περασμένα·
συχνά επικαλούμαι ένα όραμα μιας μέρας που δεν υφίσταται πια,
καθώς κοιτώ τις γκρίζες σκηνές που νομίζω πως έχω ξαναδεί.
Τότε μια λύπη εγκαθίσταται πάνω μου κι ένα ρίγος ξεκινά –
γιατί, καθώς γνωρίζω, τ’ άνθη είναι ζαρωμένες ελπίδες –
κι ο κήπος η δική μου η καρδιά.

Χ.Φ.Λάβκραφτ

Nick Cave & P.J. Harvey- Henry Lee

Ισραφελ

poetics

Πάνω, ψηλά, στόν Οὐρανό, φωλιάζει ἕνα πνεῦμα, «πού ἔχει κιθάρα τήν καρδιά». Κανείς, λοιπόν – καταπῶς λέν τά παραμύθια–  δέν μπορεῖ τόν ἄγγελο Ἰσράφελ στή γλύκα τήν παράφορη τῶν τραγουδιῶν νά παραβγεῖ. Ὥς καί τ’ ἀστέρια σταματοῦν τούς ὕμνους τους καί στέκουνε βουβά ν’ ἀφουγκραστοῦν τά μάγια τῆς φωνῆς του.

Τρέμει μεσούρανα φεγγάρι ἐρωτευμένο τή ρόδινή του συστολή, καί – γιά ν’ ἀκούσει–  ὁ πορφυρός φωστήρας τῶν ὑψῶν μαζεύεται· μαζεύονται οἱ ἑπτά γοργές Πλειάδες.

Καί λέει (τῶν ἄστρων ὁ χορός κι ὅ,τι ἄλλο ἀκούει ζωντανό) πώς ἡ φωτιά τοῦ Ἰσράφελ εἶναι ἀπ’ τή λύρα πού κρατάει καί παίζει ὅταν τραγουδάει: ἀπ’ τή ζωή πού πάλλουν κεῖνες οἱ ἀπίστευτες χορδές.

Καί τά οὐράνια πού πατᾶ ὁ ἄγγελος – ἐκεῖ, πού εἶναι χρέος ἱερό ὁ στοχασμός κι ὁ ἔρωτας καθίσταται Θεός–  τά οὐράνια, ὅπου λαμποκοπᾶ τό Οὐρί ἐκεῖνο, ντύνονται ὅλη τήν ὀμορφιά, πού ἐμεῖς ἐδῶ λατρεύουμε σάν ἄστρου ἀναλαμπή.

Σωστά, λοιπόν, περιφρονεῖς, Ἰσράφελ, τά ἀνήσυχα τραγούδια. Γιά σένα οἱ δάφνες ἔγιναν, καλέ τραγουδιστή· γιά σένα, τό σοφό! Νά ‘σαι καλά! Πάντα νά ζεῖς καί πάντα νά εὐτυχεῖς!

Οἱ ἄνω ἐκστάσεις συνιστοῦν τούς φλογερούς ρυθμούς σου· ἡ θλίψη σου ὅλη κι ἡ χαρά, ἡ ἀγάπη καί τό μίσος, τή θέρμη τῆς κιθάρας σου ἀνάβουν· γύρω τ’ ἄστρα ὅλα βουβά ἀπομένουνε!

Ναί, σοῦ ἀνήκουν οἱ Οὐρανοί. Ἐμεῖς ἐδῶ: πίκρες, χαρές, λουλούδια – ἔτσι ἁπλά–  καί τή σκιά τῆς ἄμωμης εὐδίας σου, σάν ἥλιος νά ζεσταίνει.

Ὡστόσο, ἄν φώλιαζα ἐγώ ἐκεῖ ψηλά, ἄν ἤμουν ἐγώ ὁ Ἰσράφελ, σίγουρα δέν θά μποροῦσε ἐκεῖνος τό πάθος τό θνητό τοῦ τραγουδιοῦ νά παραβγεῖ, πού θά ξεσποῦσε ἀπ’ τήν ὀργή τῆς λύρας μου στούς Οὐρανούς.

 Ε.Α.Πόε

Mastodon - Sultan's Curse

Αφαίρεση

Όλα είναι μια αφαίρεση
Αφαίρεσε το πέπλο της ευσέβειας,
μετά το κάλυμμα της ηθικής,
πέτα από πάνω σου την εικόνα του 
δίκαιου που έφτιαξες για σένα,
εξαφάνισε την πλαστή πνευματικότητα
που τόσο στενά φοράς ώστε να σε πνίγει,
το ένδυμα της σοφίας σου άσε να πέσει καταγής.
Τώρα κοίτα.Κοίτα!Δες πόσο πιο κοντά
είσαι στον Θεό...

Το δέντρο

poemhunter

Φύτεψα το δέντρο 
Περιφρόνησα τον καρπό 
πήρα τον κορμό του για καυσόξυλα 
Έφτιαξα το ούτι 
Έπαιξα μια μελωδία 

Έσπασα το ούτι 
Έχασα τον καρπό
Έχασα τη μελωδία 
 ... θρήνησα το δέντρο 

Samih al-Qasim

Η τέχνη της αφήγησης επιστρέφει στο Λίβανο

al-monitor
Μια φορά το μήνα,η  Γκάντα ​​Seifeddine, μια  μεταπτυχιακή φοιτήτρια της γλωσσολογίας στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού, ξεχνά τη συστολή της και ανεβαίνει στη σκηνή στο Dar Bistro cafe στη Βηρυτό για να διηγηθεί εμπειρίες από την προσωπική της ζωής. Η πιο καλοδεχούμενη ιστορία που έχει μοιραστεί ήταν αυτή για όταν έγινε γυναίκα - την ημέρα που φόρεσε για πρώτη φορά μια παραδοσιακή μαντίλα - και την πρόσφατη απόφασή της να φορέσει κάτι με το οποίο αισθάνεται πιο άνετα , ένα τουρμπάνι. «Περιβαλλόμουν από γυναίκες που πέταξαν τα χιτζάμπ τους που φορούσαν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Έτσι άρχισα να σκέφτομαι πώς σχετίζεται με την ταυτότητά μου», λέει.

Οι παραστάσεις της Seifeddine είναι μέρος μιας εκδήλωσης προφορικών διηγήσεων στις οποίες μικρές ιστορίες, στα αγγλικά και τα αραβικά και συνήθως επικεντρωμένες σε ένα θέμα, λέγονται ζωντανά από τους ανθρώπους που τα έζησαν, αναβιώνοντας την παλιά αραβική παράδοση της αφήγησης .

Σύμφωνα με το λιβανέζικο περιοδικό Traveler ,η αφήγηση σιγά-σιγά γίνεται μια κοινή βραδινή  δραστηριότητα στη Βηρυτό. Η τάση ξεκίνησε όταν η Dima Matta,  μια πανεπιστημιακή  καθηγήτρια αγγλικής γλώσσας  και αφηγήτρια από τη Βηρυτό, επανέφερε τη μορφή τέχνης το 2014 με μια ομάδα αφήγησης που ονομάζεται « δραματικές στιγμές ». «Είμαστε μια περιοχή που είναι γνωστή για τις προφορικές ιστορίες της, την παράδοση των “hakawati” . Κατά κάποιο τρόπο, αυτή η κληρονομιά ξεθώριασε, και ήθελα πραγματικά να συμβάλλω στο να τη φέρουμε πίσω,»λέει η Matta στο Al-Monitor.

Έκτοτε, παρόμοιες πρωτοβουλίες εξαπλώθηκαν γύρω από την πρωτεύουσα, που περιλαμβάνουν ρεσιτάλ ποίησης, δημιουργική γραφή και αυτοσχέδιο θέατρο. Αυτό στο οποίο συμμετέχει η  Seifeddine είναι μια πρωτοβουλία προφορικής αφήγησης που ονομάζεται « Hakaya » (αραβικά για την «ιστορία»). Η κοινότητα δημιουργήθηκε την άνοιξη του 2016 από τέσσερις κατοίκους της Βηρυτού με πάθος για τον προφορικό λόγο. «Όλοι θεωρούσαμε ότι υπήρχαν τόσες πολλές ιστορίες της καθημερινής ζωής από την περιοχή που άξιζαν να μοιραστούμε  με μη παραδοσιακούς τρόπους», εξηγεί η συνιδρύτρια Dana Ballout.

Η Hakaya ακολουθεί ένα μοτίβο που έχει δανειστεί από το « The Moth », μια αμερικανική οργάνωση  αφήγησης. Οι ιδρυτές εξηγούν ότι επέλεξαν την προφορική αφήγηση, επειδή είναι μια απλή και άμεση μορφή αφήγησης που απαιτεί μόνο μια καλή μνήμη και την προθυμία να μοιραστούν. «Αισθάνομαι πιο αληθινό όταν ακούω τα λόγια να βγαίνουν από το στόμα μου, σε αντίθεση με το να τα γράφω», λέει η Seifeddine.

Η κοινότητα έχει αναπτυχθεί μέσω των κοινωνικών μέσων δικτύωσης και από στόμα σε στόμα, και έγινε ένα μικρό κομβικό σημείο για την ανταλλαγή προσωπικών εμπειριών από την περιοχή και για να ενισχύσουν τη συλλογική μνήμη και την ενσυναίσθηση. «Ελπίζουμε ότι χτίζουμε μια υποστηρικτική κοινότητα όπου ορισμένα θέματα μπορούν να αντιμετωπιστούν ελεύθερα και οι άνθρωποι δεν ντρέπονται να πουν προσωπικές ιστορίες σε ένα δωμάτιο γεμάτο από ξένους. Υπάρχει κάτι βαθιά ισχυρό σ' αυτό.»

Οι παραμυθάδες Hakaya περιλαμβάνουν ανθρώπους από όλα τα κοινωνικά στρώματα, ηλικίες και υπόβαθρα, από πρόσφυγες από τη Συρία ως  Δυτικούς ομογενείς,που  κάθονται μαζί για να μοιραστούν ιστορίες αγώνα, μετάβασης, ριζών ή νέων ξεκινημάτων, ανάλογα με το θέμα της κάθε βραδιάς. Οι ιστορίες είναι τόσο διαφορετικές όσο οι διηγητές.Η Dima Aboulhosn, συνιδιοκτήτρια του χώρου του κύκλου, μιλά για την έξοδο από το Λίβανο στο αποκορύφωμα του εμφυλίου πολέμου και τις δυσκολίες της μετάβασης σε μια ξένη χώρα.Η Abby Sewell λέει για την απότομη απόφασή της να αφήσει  τη ζωή της ως ρεπόρτερ των Los Angeles Times και να μετακομίσει στο Λίβανο για να εργαστεί  εθελοντικά με πρόσφυγες από τη Συρία.

Ο Χαϊντάρ Amacha θυμάται ότι ήταν 14 ετών, όταν οι πόλεμοι - πρώτα κατά του Ισραήλ και στη συνέχεια ο λιβανικός εμφύλιος πόλεμος - αφαίρεσαν το παιδικό του όνειρο να γίνει ζωγράφος. Ο Amacha έγινε ένας εθελοντής στρατιώτης παιδί που υπηρετούσε την παλαιστινιακή υπόθεση . «Είμαι από ένα χωριό κοντά στα σύνορα και οι Παλαιστίνιοι έρεαν στην περιοχή μας. ... Ήμουν μάρτυρας μιας τραγωδίας και ο δάσκαλος μου είπε, «Η στιγμή έφτασε για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης». ... μπήκα στο κατεχόμενο έδαφος, ανιχνεύοντας για τρεις ημέρες και επέστρεψα, ξεκινώντας έτσι το ταξίδι μου στον πόλεμο.»

Οι περισσότεροι άνθρωποι απλά έρχονται να ακούσουν, αλλά πολλοί από αυτούς τελικά εμπνέονται για να πουν τις δικές τους ιστορίες. «Μετά τους προγραμματισμένους παραμυθάδες μας, δίνουμε το λόγο στους άλλους να έρθουν και να μοιραστούν αυθόρμητα,»λέει η  Ballout στο Al-Monitor.

Η Malak Jaafar ήταν ένα μέλος του ακροατηρίου, όταν μια ομάδα  παιδιών προσφύγων από τη Συρία  από το Κέντρο Μάθησης Αντβεντιστών  Bourj Χάμουντ είπαν τις εμπειρίες τους από τον πόλεμο τον περασμένο μήνα. Ήταν ιδιαίτερα συγκινημένη από την ιστορία ενός κοριτσιού από τη Συρία που περιέφραγε πώς μια μέρα, όταν ήταν για ψώνια με τη μητέρα της, ένας πύραυλος έπεσε στην αγορά και όλοι, συμπεριλαμβανομένων της μητέρας της, σκόρπισαν. «Όταν γύρισαν στο σπίτι, η μητέρα της συνειδητοποίησε ότι κρατούσε μια τσάντα με λαχανικά την οποία δεν είχε πληρώσει οπότε την επόμενη μέρα επέστρεψε στην αγορά και πλήρωσε τον ιδιοκτήτη του καταστήματος. Αυτή η ιστορία έμεινε μαζί μου. Αυτό δείχνει ότι οι λεπτομέρειες της ζωής και της ανθρωπιάς εξακολουθεί να βρίσκουν έναν τρόπο να επιβιώσουν παρά το μακελειό του πολέμου στην περιοχή,» λέει η Jaafar στο Al-Monitor.

«Βλέποντας την αντίδραση των παιδιών όταν είπαν τις ιστορίες τους έδειξαν ότι τους βοήθησε να επεξεργαστούν τα συναισθήματα και το τραύμα τους. Αυτά τα παιδιά είχαν μια πλατφόρμα για να μοιραστούν κάτι τραυματικό που συνέβη σε αυτούς πέρα ​​από τον έλεγχό τους. Το να ακουστούν  και να χειροκροτηθούν από μια ομάδα ξένων που παρείχαν ένα ασφαλές και ζεστό περιβάλλον για τα παιδιά αυτά είμαι σίγουρη ότι τους βοήθησε πολύ », λέει η Jaafar.

Η Ballout πιστεύει ότι το να λες την προσωπική σου ιστορία που άλλαξε τη ζωή σου  σε ένα δωμάτιο με μη επικριτικούς ξένους μπορεί να είναι ένα θεραπευτικό εργαλείο. Ωστόσο, η ίδια τονίζει, επίσης, ότι η «Hakaya» δεν είναι μια ομάδα υποστήριξης, αλλά ένα μέρος όπου οι προσωπικές εμπειρίες είναι καλοδεχούμενες και εκτιμώνται.» Ως συμμετέχουσα, η Seifeddine βλέπει κάτι πέρα ​​από την αφήγηση σε αυτή την μηνιαία συνάντησή. «Νομίζω ότι η Hakaya είναι ένα μέσο με το οποίο μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα τραύματα, τις κρίσεις ταυτότητας και την κοινωνική κατάσταση που ζούμε. Έχει γίνει ένα εργαλείο πολιτιστικής ευαισθητοποίησης σε ένα αραβικό κόσμο που  υπνοβατεί  μέσα από τους πολέμους και την πνευματική καθυστέρηση», λέει.

Η κοινότητα αναμένεται να συνεχίσει να αυξάνεται καθώς πλησιάζει η επέτειος του ενός έτους της το Μάιο. Μερικοί άνθρωποι ανησυχούν ότι ο ασφαλής χώρος θα χάσει την οικειότητα μέσα στην φούσκα χάους που είναι η Βηρυτός, αλλά οι συμμετέχοντες παραμένουν πρόθυμοι να ακούσουν και να μοιραστούν τις εμπειρίες άλλων, όπως μπορούν.

Το ρολόι τοίχου

poemhunter

Η πόλη μου κατέρρευσε 
το ρολόι τοίχου παρέμεινε 
H γειτονιά μας κατέρρευσε 
Το ρολόι τοίχου παρέμεινε 
Ο δρόμος κατέρρευσε 
Το ρολόι τοίχου παρέμεινε 
H πλατεία κατέρρευσε 
Το ρολόι τοίχου παρέμεινε 
Tο σπίτι μου κατέρρευσε 
Το ρολόι τοίχου παρέμεινε 
Ο τοίχος κατέρρευσε 
Μαζί του πήγε 
Το ρολόι 

Samih al-Qasim 

Η πιο μεγάλη συμφορά

isagiastriados
Μαρίας Μουρζᾶ

Δέν εἶναι ἡ κρίση ἡ πιό μεγάλη συμφορά
Εἶναι τά μάτια μας πού ἄλλαξαν
Εἶναι τά χέρια μου πού πάγωσαν
Πού δέν μποροῦν νά ντύσουν παρά μόνο ἐμένα.
Πού δέν μποροῦν νά φτάσουν σέ σένα
Πού κρυώνεις,
Πού πονᾶς,
Πού εἶσαι μόνος.

Amaseffer-Zipporah.

Σαμψών

Δώσε μου Κύριε,δώσε μου τη δύναμη
δώσε μου τη δύναμή μου πίσω και 
θυμήσου με!Εγώ είμαι το παιδί σου!
Σε Σένα με αφιέρωσαν οι γονείς μου.
Ψαλίδι στα μαλλιά δεν έβαλα,
δε γεύτηκα σταγόνα από κρασί.
Συγχώρα με,δεν άντεξα!Άθλος
αδύνατος,μακριά να μείνω από τη γυναίκα 
εκείνη!Όμορφη,σαγηνευτική,με γέλασε!
Τη δύναμή μου πήρε και με παρέδωσε
σαν αρνί αδύναμο στους μισητούς εχθρούς μου.
Ποτό δε δοκίμασα να πιω,μα τα χείλη της τόσο
γλυκά κι υπέροχα,πώς να τους αντισταθώ;
Και τώρα να!Τυφλός,ρεζιλεμένος κι ηττημένος
να με περιγελούν οι Φιλισταίοι.Δες με Θεέ μου
και λυπήσου με!Για μια τελευταία φορά να βρω 
ξανά το σθένος αυτού που το λιοντάρι σκότωσε
με τα γυμνά του χέρια,να γευθώ άσε με ξανά την
γλυκύτητα του μελιού της εκδίκησης!
Δες με Θεέ μου και σπλαχνίσου με!Την πορνεία μου
συγχώρεσε και άσε με να τιμωρήσω αυτούς που Εσένα
στο πρόσωπό μου περιγελούν.Και άσε να με πλακώσουν
τα ερείπια του βλάσφημου ναού τους και να θαφτώ 
μαζί με τα κουφάρια τους!

Θαύμα

"Θαύμα",φωνάζω
για τούτο και για κείνο
κι ο καιρός περνά

Κίτο

132 γιαπωνέζικα χαϊκού,εκδ ΠΡΟΣΠΕΡΟΣ

Το νησί των λιθαριών

Γύρω από τα βήματά μου

αναδύεται ένα νησί από πέτρες,

από σπινθήρες-

ασάλευτο το κύμα του,

ταξιδεύει το ακρογιάλι

Άδωνις,Άσματα του Μιχιάρ του Δαμασκηνού,εκδ.Άγρα

Το αηδόνι με ξυπνά

poetry-chaikhana
Εν' αηδόνι
απ' τ' όνειρο με ξυπνά.
Λαμπρό πρωινό.

Ρυόκαν

Στενότητα

Αν μπορούσα να νιώσω στην Κόλαση
των μαλλιών σου το άγγιγμα,
θα με ζήλευαν όσοι βρίσκονται στον Παράδεισο.
Κι αν μου χάριζαν
την μεγάλη πεδιάδα τ' ουρανού,
αλλ' όχι εσένα,
κι αυτή ακόμα,θα μου φαινόταν
όπως η Κόλαση στενή

Ρουμί,ο Αγαπημένος,εκδ.Αρμός

Χαλίλ Γκιμπράν-Ο Φιλόσοφος κι ο Τσαγκάρης

Ήρθε στο μαγαζί κάποιου τσαγκάρη ένας φιλόσοφος με φθαρμένα παπούτσια.Κι ο φιλόσοφος είπε στον τσαγκάρη:"Σε παρακαλώ,φτιάξε μου τα παπούτσια".

Κι ο τσαγκάρης είπε:"Φτιάχνω τώρα τα παπούτσια ενός άλλου κι έχω να διορθώσω ακόμα κι άλλα παπούτσια πριν να μπορέσω να 'ρθω στα δικά σου.Εσύ όμως,άσε τα παπούτσια σου εδώ και φόρα αυτό το άλλο ζευγάρι για σήμερα-κι αύριο έρχεσαι για τα δικά σου".

Τότε αγανάκτησε ο φιλόσοφος και είπε:"Δε φοράω εγώ παπούτσια που δεν είναι δικά μου".

Κι ο τσαγκάρης είπε:"Α,έτσι λοιπόν,είσαι στ' αλήθεια φιλόσοφος και δεν κάνει να τυλίξεις τα πόδια σου με τα παπούτσια ενός άλλου ανθρώπου;Πάνω στον ίδιο το δρόμο,υπάρχει κι άλλος  τσαγκάρης,που αυτός καταλαβαίνει φιλοσόφους πιο πολύ απ' ό,τι εγώ.Σ'αυτόν να πας να σου τα φτιάξει".

Χ.Γκιμπράν-Ο Περιπλανώμενος,εκδ.Μπουκουμάνης

Ο θρήνος των πουλιών

Ήταν μια λαμπερή μέρα
Το τραγούδι των πουλιών
τη γέμιζε,την ανέβαζε ψηλά.
Έκανε τόσα όνειρα,από αυτά που 
μόνο οι ερωτευμένοι μπορούν να ονειρεύονται.
Ακούστηκε πίσω της ψυχρή μία φωνή
-Καλύτερα να μη συναντηθούμε πάλι.
Η πόρτα έκλεισε με έναν ήχο αφύσικα σκληρό.
Βγήκε στο μπαλκόνι.Άνοιξε σαν φτερά τα χέρια της
και σαν τα χελιδόνια,που τόσο αγαπούσε,
πέταξε προς την άνοιξη που είχε φανταστεί.
Τα πουλιά εκεί ποτέ δεν τραγούδησαν ξανά.
Μόνο,που και που,μπορεί κανείς να τ'ακούσει
να διηγούνται κλαίγοντας ιστορίες για αγάπες 
προδομένες και ζωές που πέταξαν μακριά και χάθηκαν.

Διαβάζοντας πάπυρο υπό το φως του νέον

copticliterature
Μπορούμε να διαβάσουμε πάπυρο κάτω από το νέον 
να κατανοήσουμε την πορεία μας μέσω αυτού του 
ξένου φωτισμού 
συμπιεσμένοι κάτω από το νυχτερινό ουρανό 
από αυτή, την  μόνη όχθη του ποταμού;

Matthew Shenoda

Αίσωπος

azeri

Δεν ξέρω 
αν έζησε ή όχι ποτέ 
ένας τέτοιος άνθρωπος σε αυτόν τον κόσμο: 
Σκλαβοφιλόσοφος. 
Μετέφερε τα πάντα, 
που δεν μπορούσε να πει ευθέως 
στη γλώσσα των υπονοούμενων, 
Ψάχνοντας για την αντιμετώπιση 
του προβλήματος της καρδιάς του, της θλίψης της ψυχής του. 
Δεν έχει σημασία τώρα 
αν υπήρξε  ή όχι. 
Ο Αίσωπος πέθανε τώρα, 
αλλά η γλώσσα του παραμένει. 
Χιλιάδες προβλήματα του κόσμου 
έχουν παραμείνει. 
Μερικές φορές αυτή η γλώσσα που χρησιμοποιείται 
στο φόβο για κάτι, 
και μερικές φορές χρησιμοποιείται με θυμό. 
Δεν ξέρω τι νομίζετε, 
αλλά είμαι τόσο ευγνώμων στον Αίσωπο: 
Αναπαύσου εν ειρήνη. 

Rasul Reza (1910-1981 )

Sona Jobarteh - Gambia (Official Video)

Ένας ζητιάνος θυμάται

Καθώς περπατούσα νυχτιάτικα,
πείνασα.
Στο πρώτο σπίτι με φως που βρήκα
πλησίασα.
Χτύπησα τη πόρτα απαλά,και 
περίμενα.
Μια φωνή με ρώτησε από μέσα
ποιος είμαι.
Ένας περαστικός,είπα,ένας περιπατητής
που πείνασε.
Δεν έχω φαΐ,απάντησε,φύγε πριν την αστυνομία 
να φωνάξω.
Συνέχισα να περπατώ,μα με ενοχλούσαν
απ'τα καρφιά οι τρύπες
στα χέρια και τα πόδια.

Όταν ήρθε η Ημέρα

poetseers
Όταν ήρθε η Μέρα - 
Η Ημέρα για την οποία  ζούσα και πέθαινα- 
Η Ημέρα  που δεν είναι σε κανένα ημερολόγιο - 
Σύννεφα βαριά με αγάπη 
με πλημμύρισαν με άγρια αφθονία. 
Μέσα μου, η ψυχή μου ήταν βρεγμένη. 
Γύρω μου, ακόμη και η  έρημος έγινε καταπράσινη.



- Kabir

Το έτος της αράχνης

themissingslate

የሸረሪት ዘመን

አየተመሰለ በእንስላት ዘመኑ, 
ብዙ ዓመት ታልፎ ነው የደረስን ካሁኑ. 
አለፈበትና ምስለት እንስሳቱ, 
ቀስ አያልን ደረስን ከምስለ ነፍሳቱ. 
ሆኖ የሸረሪት ምስለት ዘመኑ, 
ሰዎቹ በሙሉ በማድራት ተካኑ. 
አድርተው አድርተው አንዴ እንደሞከሩ, 
እንደሸረሪቱ ሸረር ብለው ቀሩ.

Έτος της αράχνης

Τα ζώα συμβόλιζαν τα χρόνια 
από τις παλαιές ημέρες, 
αλλά τα ζώα είναι παλιά ιστορία τώρα, 
τα έντομα είναι κατάλληλα τώρα 
κατά το έτος της αράχνης - 
ο καθένας υφαίνει μια σκάλα 
από ιστούς αράχνης, και προσπαθούν 
να πετάξουν όταν πέφτουν.

Ατέρμονος χορός

Θυμάμαι το σκοτάδι 
απαλά σαν πέπλο ν'απλώνεται.
Τον αέρα να γεμίζει 
διακριτικά η μυρωδιά σου.
Αγκαλιασμένοι και αμίλητοι
με τη σιωπηλή μουσική στ' αυτιά μας, 
που μόνο οι ερωτευμένοι 
αποκρυπτογραφούν,
στροβιλιστήκαμε σ'ένα ατέρμονο χορό.

Καθημερινοί θάνατοι

Πόσες φορές αντέχει
ένας άνθρωπος να πεθάνει;
Πόσες φορές αντέχει 
ψεύτικα "σ'αγαπώ" να πει;
Πόσες φορές αντέχει
να κράτα ένα χέρι όταν 
σ' άλλα μάτια ο νους του τρέχει;
Χορέψτε!Χορέψτε!Στου Θεριστή
το σκοτεινό ρυθμό!
Γιατί τι άλλο είναι ο θάνατος πραγματικά,
αν όχι της αγάπης η προδοσία;

Jano band - Yinegal

Δύο ποιήματα:Βρεττάκος-Πάσχος

isagiastriados

ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΟ

Βλεπόμαστε πρόσωπο μέ πρόσωπο,
Κύριε· τόσο εἶσαι κοντά μου.
Ὅταν ἀνοίγω τό παράθυρο, ὅποια
ὥρα κι ἄν εἶναι, βλεπόμαστε.
Ἔχω τά μάτια μου κι ἔχεις κ’ ἐσύ
ὅλου τοῦ γύρω μας κόσμου
τά μάτια.Τά λουλούδια μέ βλέπουν.
Κάθε πού ἀγκαλιάζω ἕναν
ἄνθρωπο, Κύριε, θαρρῶ
πώς κρεμιέμαι ἀπό τό λαιμό σου.

Νικηφόρος Βρεττάκος


ΑΔΙΑΒΡΟΧΟΙ

Ἴσως πρέπει κάποτε νά κλαῖς
 ποιητές, ἐκδότες, ἱεροκήρυκες…
-ἀδιάβροχους σάν τά πιθάρια,
πού μέσα τους κρασί περνάει χιλιόχρονο
κι αὐτά μένουνε πάντα ἀμέθυστα.

Π. Β. Πάσχος

Μικρή εισαγωγή στην ποίηση της Αιθιοπίας

themissingslate

Η ποίηση της Αιθιοπίας είναι ένα πολύ καλά κρυμμένο μυστικό! Ευημερεί εντός της χώρας (ποιητές εκδίδουν  τακτικά 1.000 αντίτυπα των βιβλίων τους και τα πωλούν πολύ γρήγορα),ενώ  είναι σχεδόν άγνωστη στο εξωτερικό, εκτός από την διασπορά της Αιθιοπίας στις ΗΠΑ και την Ευρώπη.

Οι περισσότερες ανθολογίες της αφρικανικής ποίησης έχει μόνο μερικά (αν έχει καθόλου) παραδείγματα από την Αιθιοπία, και υπάρχουν πολύ λίγα διαθέσιμα να διαβαστούν στα αγγλικά ή άλλες ξένες γλώσσες. Όπως ένας ποιητής μου είπε στην Αντίς Αμπέμπα: «Chris, πάσχουμε από το ότι ποτέ δεν αποικιστήκαμε!»

Πρόκειται για ένα αποκαλυπτικό σημείο : Η Αιθιοπία τραβούσε ι πάντα το δικό της  περήφανο δρόμο  και αυτό το φαίνεται στην αυτοπεποίθηση των ποιητών της, οι οποίοι αντλούν από πολλαπλές παραδόσεις που αναπτύχθηκαν με την πάροδο των αιώνων και από πολλές εθνοτικές ομάδες. Τα Αμαρικά είναι η κύρια γλώσσα της γραπτής έκφρασης, παρόλο που πολλοί από τους ποιητές έχουν άλλες ρίζες (υπάρχουν πάνω από 75 διαφορετικές εθνικότητες στην Αιθιοπία). Υπάρχουν ίσως δύο κύριες ποιητικές μορφές: μια λαϊκή ή εγκωμιαστική ποίηση, όπως έπαινοι για τα κοπάδια,καυχήματα του  πολεμιστή, άσματα κηδείας ή διαμαρτυρίες ενάντια, για παράδειγμα, της πείνας και της διαφθοράς(συχνά και για τα δύο!), και τα αυτοσχέδια τραγούδια των τροβαδούρων azmari· και ένα λόγιο, περίπλοκο, ιερατικού τύπου  ποίημα που ονομάζεται q'ene και παίζει με τα διπλά νοήματα των λέξεων. Συχνά εισάγει λέξεις από τη Ge'ez, την αρχαία σημιτική γλώσσα από την οποία προέρχονται τα Αμαρικά,που τώρα χρησιμοποιείται μόνο στην Αιθιοπική Ορθόδοξη Εκκλησία. Έτσι, ένα q'ene θα έχει μια επιφανειακή (κερί), ερμηνεία, αλλά και μια βαθύτερη και πιο πλούσια (χρυσός) έννοια, δίνοντας τον τίτλο worq semenna (κερί και χρυσός).

Το θαυμάσιο για μένα είναι ότι η Αιθιοπική σύγχρονη ποίηση είναι ένα ζεστό χαρμάνι όλων αυτών των παραδόσεων. Συχνά, ο αναγνώστης ακούει μια φωνή που είναι παιχνιδιάρικη και περίπλοκη, ενώ ταυτόχρονα φωνάζει σαν πολεμιστής! Όλες οι ποιήσεις φαίνεται να κάνουν ομοιοκαταληξία (είναι πιο εύκολο να το κάνει σε μια κλιτή γλώσσα, όπως τα Αμαρικά απ' ό, τι είναι στα αγγλικά, έτσι ώστε είναι  πιο εντυπωσιακό όταν ένα Αμαρικό ποίημα δεν κάνει ομοιοκαταληξία). Ο πιο κοινός στίχος είναι 6 ή 12 συλλαβών, η οποία κάνει πολύ εμφανείς τυχόν παραλλαγές. Για παράδειγμα,το όμορφο ποίημα του Bewketu Seyoum «Mogn feq'er» ( «η αγάπη του ανόητου») ξεκινά με την απίστευτα απλή γραμμή

lesu (γι 'αυτόν)

και τελειώνει με την επαναλαμβανόμενη keswa (από αυτήν).

Αλλά πριν προχωρήσουμε περαιτέρω, οφείλω να ομολογήσω ότι ψαχουλεύω στο σκοτάδι κι εγώ ... Δεν είμαι ειδικός στην Αμαρική λογοτεχνία ή γλώσσα, όπως μεγάλα καθηγητές, Γκέτατσιου Χαϊλέ ή Wondwosen Adane. Είμαι απλά ένας Άγγλος ποιητής ο οποίος είχε την τύχη να μεγαλώσει στην Αντίς Αμπέμπα το 1960, και τα Αμχαρικά μου δεν είναι πολύ καλά. Μεταφράζω πολύ αργά με ένα λεξικό στο χέρι, ελέγχοντας τα πάντα που κάνω με έναν υπομονετικό  φίλο μου Αιθίοπα.
Μέχρι στιγμής έχω εργαστεί σε τρεις υπέροχες και σημαντικούς σύγχρονους ποιητές:τους  Bewketu Seyoum, Zewdu Milikit και Fekade Azeze. Αλλά πρόσφατα επισκέφθηκα την  Αντίς πάλι και επέστρεψαν με τα ονόματα και τα βιβλία πολλών άλλων ποιητών, μεταξύ των οποίων οι Μερόν Getinet, Μέκντες Jemberu, Seifu Metaferia, Tagel Seifu και Getinet Eneyew. Τελικά θα ήθελα να δημοσιεύσω μια ανθολογία  σύγχρονης ποίησης της Αιθιοπίας στα Αμαρικά (η γραφή είναι τόσο όμορφη!) και στην αγγλική μετάφραση.


Εν τω μεταξύ, σε αυτή την ανάρτηση, θα ήθελα να προσπαθήσω και να δώσω στα μάτια και τη γλώσσα σας μια γεύση τόσο από  τις παραδόσεις πίσω από τη σύγχρονη ποίηση της Αιθιοπίας και των ίδιων των σύγχρονων ποιητών.


Εν τω μεταξύ, θα πάω πίσω στη στοίβα μου με τα  βιβλία αιθιοπικής ποίησης και στο έμπιστο λεξικό μου. Όπως λένε στην Αιθιοπία, Ayzooh! Να είσαι δυνατός!


Ακόμα και το φθινόπωρο περπατάμε στη σκόνη! 
Ακόμα και το χειμώνα που τσαλαπατάμε στη λάσπη!

Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να ξεφύγει από τη φτώχεια; 
Η φτώχεια είναι μια μεγάλη ατυχία. 
Ψηλούς άνδρες μικραίνει. 
Κοντούς άνδρες καταστρέφει εντελώς.

Κάνει μικρά  σκαμνιά τις καρέκλες. 
Κάνει κουρέλια τα εκλεπτυσμένα ρούχα .

Διώχνει τις  προσκλήσεις. 
Η σύζυγος ενός φτωχού ανθρώπου 
πηγαίνει στο σπίτι χωρίς προσκλήσεις, 
χωρίς να «παρακαλώ καθίστε εδώ».

Καυγαδίζει  με τον σύζυγό της, 
σαν να την είχε δείρει!

Ανώνυμος, μτφ. από Enrico Cerulli

Πύλας γὰρ χαλκᾶς συνέτριψας

Ἠνοίγησάν σοι Κύριε φόβῳ πύλαι θανάτου, πυλωροὶ δὲ ᾅδου ἰδόντες σε ἔπτηξαν, πύλας γὰρ χαλκᾶς συνέτριψας καὶ μοχλοὺς σιδηροῦς συνέθλασας καὶ ἐξήγαγες ἡμᾶς ἐκ σκότους καὶ σκιᾶς θανάτου, καὶ τοὺς δεσμοὺς ἡμῶν διέῤῥηξας.

Από τον Εσπερινό της Αγάπης

Γιορτή...

para-cosmos

Γιορτή σημαίνει παραίτηση...
Από την προσπάθεια να περάσεις καλά,
Να κάνεις εντύπωση,
Να περάσουν οι άλλοι καλά,
Να κάνεις τους άλλους να γελάσουν
Μοναξιές που κραυγαλέα γιορτάζουν

Γιορτή σημαίνει παραίτηση
Από την οχλοβοή  εθίμων και ημερολογίων
Τα ποδοβολητά και τα πυροτεχνήματα
Που ξεκουφαίνουν την Πλάση
Και τρομάζουν τα πράγματα
Με την αναιδή παρουσία των χαροκόπων
Τρομάζουν και κρύβονται τα πράγματα
Κρύβονται και τρομάζουν οι ανθρώποι
Το κόκκινο αβγό, ο καπνισμένος σταυρός στο ανώφλι της πόρτας,
Το ψωμί στο τραπέζι, το δόσιμο δώρο,
Τα χέρια της μάνας κι η χαρά του πατέρα

Γιορτή σημαίνει παραίτηση
Από την προσπάθεια να επιβάλεις την παρουσία σου
Καθώς  επιβάλλεται ο θάνατος
Ν' αφήσεις να προβάλλουν σπιθαμή σπιθαμή τα πράγματα κι οι άνθρωποι λόγο στο λόγο,
να αναστηθούν στο δικό τους το φως που υπάρχουν
Να χαρούνε γι'αυτό, να γελάσουν
Να γιορτάσεις και συ που όλα ετούτα σε γνώρισαν
Τα γελαστά μάτια σου που φίλιωσαν και συγκατέβηκαν
Να πιάσεις το τραγούδι ερωτικό, μακρόσυρτο σα κάλεσμα και σάλπισμα
Σιγά σιγά και θαρρετά ν' αναδυθεί ο κόσμος
Και να χαρείς που υπάρχεις στο θαύμα.


Γιορτή σημαίνει ξημερώνει
Ανάσταση. 

Δεύτε λάβετε Φως...

Ο χειμώνας,μουντός και παγερός.
Το σκοτάδι,πυκνό και πνιγηρό.
Ο θάνατος,αδυσώπητος και φοβερός.
Η θρηνωδία,τραγούδι θλιβερό
που με συντροφεύει σε κάθε μου βήμα.
Απογοήτευση,πόνος,θλίψη χωρίς τέλος.
Μυστική ευωδία έρχεται,από πού;
Στου Άδη τα κατώτατα δωμάτια,
ψίθυρος ελαφρύς ξεκινά και 
χείμαρρος ορμητικός γίνεται.
Δεύτε,λάβετε Φως...

Λόγος εις την Θεόσωμον Ταφή του Κυρίου

agiamarinaalykou

Αγίου Επιφανίου, Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίας Της Κύπρου

1. Τι είναι αυτό που συμβαίνει σήμερα; Μεγάλη σιωπή είναι απλωμένη στη γη. Μεγάλη σιωπή και ηρεμία. Μεγάλη σιωπή γιατί κοιμάται ο Βασιλιάς. Η γη φοβήθηκε και ησύχασε, επειδή ο Θεός με το σώμα κοιμήθηκε. Ο Θεός με το σώμα πέθανε, και τρόμαξε ο Άδης. Ο Θεός για λίγο κοιμήθηκε, και ανέστησε αυτούς που βρίσκονταν στον Άδη. Πού είναι τώρα οι προ ολίγου ταραχές και οι φωνές και οι παράνομοι θόρυβοι κατά του Χριστού; Πού είναι οι όχλοι και οι εξεγέρσεις και οι στρατιωτικές φρουρές και τα όπλα και οι λόγχες; Πού είναι οι βασιλιάδες και οι ιερείς και οι δικαστές οι καταδικασμένοι; Πού είναι οι αναμμένες δάδες και τα μαχαίρια και οι άτακτες κραυγές; Πού είναι οι όχλοι που εφρύαξαν και η άσεμνη κουστωδία; Εξαφανίστηκαν πραγματικά, γιατί στ’ αλήθεια πραγματικά οι όχλοι έκαναν σχέδια ανόητα και μάταια. Σκόνταψαν πάνω στον ακρογωνιαίο λίθο, τον Χριστό και συντρίφτηκαν οι ίδιοι. Χτύπησαν με μανία τη στέρεη Πέτρα, αλλά διαλύθηκαν σε αφρούς, όπως τα κύματα που κτυπούν στο βράχο. Χτύπησαν πάνω στο ανίκητο αμόνι και οι ίδιοι κομματιάστηκαν. Ανύψωσαν στο ξύλο του Σταυρού την πέτρα και αυτή κύλησε και τους θανάτωσε. Όπως οι Φιλισταίοι τον δυνατό Σαμψών, έδεσαν και αυτοί τον Ήλιο Χριστό, αυτός όμως έσπασε τις πανάρχαιες αλυσίδες και εξόντωσε τους αλλοφύλους και παράνομους. Έδυσε ο Θεός, ο Ήλιος της δικαιοσύνης Χριστός, στη γη και πλάκωσε με πηχτό σκοτάδι τους Ιουδαίους.

2. Σήμερα ήλθε η σωτηρία σ’ αυτούς που βρίσκονται στη γη και σ’ αυτούς που απ’ την αρχή των αιώνων βρίσκονται κάτω απ’ τη γη. Σήμερα ήλθε η σωτηρία στον ορατό και αόρατο κόσμο. Σήμερα είναι διπλή η παρουσία του Δεσπότη Χριστού. Διπλή η φιλανθρωπία, διπλή η κατάβαση μαζί και συγκατάβαση, διπλή η επίσκεψη προς τους ανθρώπους. Κατεβαίνει ο Θεός από τον ουρανό στη γη κι από τη γη στα καταχθόνια. Ανοίγονται οι πύλες του Άδη. Χαρείτε όλοι εσείς που κοιμάσθε απ’ την αρχή των αιώνων. Υποδεχτείτε το μέγα φώς όσοι κάθεστε στο σκοτάδι και τη σκιά του θανάτου. Ερχεται ο Δεσπότης ανάμεσα στους δούλους. Ερχεται ο Θεός ανάμεσα στους νεκρούς. Ερχεται η ζωή ανάμεσα στους θνητούς. Ερχεται ο αθώος ανάμεσα στους ενόχους. Ερχεται το φώς που δεν σβήνει ανάμεσα σ’ αυτούς που βρίσκονται στο σκοτάδι. Ερχεται ο ελευθερωτής ανάμεσα στους αιχμαλώτους. Ερχεται Αυτός που βρίσκεται πιο πάνω από τους ουρανούς, μεταξύ αυτών που βρίσκονται κάτω απ’ τη γη. Ήλθε ο Χριστός στη γη και πιστέψαμε. Κατέβηκε ο Χριστός στους νεκρούς, ας κατεβούμε μαζί Του κι ας δούμε τα μυστήρια που έγιναν εκεί. Ας γνωρίσουμε του κρυμμένου Θεού τα κρυμμένα θαυμάσια που έκαμε κάτω απ’ τη γη. Ας μάθουμε πως έλαμψε το κήρυγμα και στους κατοίκους του Άδη.

3. Τί συνέβη λοιπόν; Κατεβαίνοντας ο Θεός στον Άδη τους σώζει όλους χωρίς εξαίρεση; Όχι βέβαια, αλλά κι εκεί σώζει όσους πίστεψαν. Χθες είδαμε το έργο της σωτηρίας, σήμερα την εκδήλωση της εξουσίας. Χθες είδαμε την αδυναμία, σήμερα την κυριαρχία Του. Χθες φάνηκαν τα σημάδια της ανθρώπινης φύσεως Του, σήμερα της θεϊκής φύσεως. Χθες Τον ράπιζαν, σήμερα ραπίζει με την αστραπή της θεότητος τον χώρο του Άδη. Χθες τον έδεναν, σήμερα Αυτός δένει τον τύραννο – διάβολο με άλυτα δεσμά. Χθες καταδικαζόταν, σήμερα χαρίζει ελευθερία στους καταδίκους. Χθες Τον περιγελούσαν οι υπηρέτες του Πιλάτου, σήμερα οι θυρωροί του Άδη όταν Τον είδαν γέμισαν φρίκη.
4. Ακουσε όμως το πάθος του Χριστού, που ξεπερνά τη δύναμη του λόγου. Ακουσε και ύμνησε. Ακουσε και δόξασε του Θεού τα μεγάλα θαυμάσια. Πως υποχωρεί πλέον ο Μωσαϊκός Νόμος και ανθίζει η Χάρη του Χριστού. Πως τα σύμβολα και οι τύποι φεύγουν και διακηρύσσεται η αλήθεια. Πως χάνονται οι σκιές και ο ήλιος γεμίζει την οικουμένη. Πως η Παλαιά Διαθήκη αχρηστεύθηκε πια και πως η Καινή Διαθήκη επικυρώνεται. Πως τα παλιά πέρασαν και τα νέα άνθισαν. Δύο λαοί παραβρέθηκαν στη Σιών κατά το χρόνο του πάθους του Χριστού, ( ο Ιουδαϊκός μαζί με τον ειδωλολατρικό). Δύο βασιλιάδες, ο Πιλάτος και ο Ηρώδης. Δύο Αρχιερείς, ο Αννας και ο Καϊάφας. Έτσι τελούνται μαζί και τα δύο Πάσχα. Και παύει οριστικά το Ιουδαϊκό, αρχίζει δε το Χριστιανικό Πάσχα.
Το ίδιο βράδυ προσφέρονται δύο θυσίες, επειδή και δύο σωτηρίες – των ζωντανών και των νεκρών – έγιναν. Και ο μεν λαός των Ιουδαίων έδενε για να σφάξει τον Αμνό του Θεού, ο δε λαός των ειδωλολατρών γνώριζε το σαρκωμένο Θεό. Και οι μεν Ιουδαίοι αφού έδεναν τον Χριστό, τον έδιωχναν ( όπως τον αποδιοπομπαίο τράγο), ενώ οι ειδωλολάτρες τον υποδέχονταν με προθυμία. Έτσι, ταυτόχρονα, οι μεν Ιουδαίοι πρόσφεραν θυσία ζώου, οι δε ειδωλολάτρες θυσία του Θεού που φόρεσε ανθρώπινο σώμα.

5. Τη θυσία αυτού του Πάσχα οι μεν Ιουδαίοι την πρόσφεραν σε ανάμνηση της διαβάσεως τους από την Αίγυπτο, οι δε ειδωλολάτρες προανήγγελλαν με αυτή τη λύτρωση από την πλάνη των ειδώλων. Και πού συνέβαιναν αυτά; Στη Σιών, την πόλη του Βασιλέως του μεγάλου, στην οποία πραγματοποίησε τη σωτηρία του κόσμου στο κέντρο της γης, ο Ιησούς ο Υιός του Θεού που φανερώθηκε με τη γέννησή του ανάμεσα σε δύο ζώα (βόδι και γαϊδούρι). Ανάμεσα στις δύο υπάρξεις, της σαρκός και του πνεύματος, τις οποίες συμβόλιζαν τα δύο ζώα. Αυτός που φανερώθηκε ζωή, γεννημένος από τη ζωή, και χορηγός της ζωής. Που γεννήθηκε στη φάτνη, ανάμεσα σε αγγέλους και ανθρώπους. Που στάθηκε ανάμεσα στους δύο λαούς και τους ένωσε σαν λίθος ακρογωνιαίος. Αυτός που προφητεύθηκε μεταξύ του Νόμου και των Προφητών. Που εμφανίστηκε μεταξύ του Μωυσή και του Ηλία πάνω στο Θαβώρ. Που ανάμεσα στους δύο ληστές, αποκαλύφθηκε σαν Θεός στον ευγνώμονα Ληστή. Αυτός που κάθεται ως Κριτής αιώνιος εκεί που τελειώνει η παρούσα ζωή και αρχίζει η μέλλουσα. Και εμφανίζεται σήμερα μεταξύ των ζωντανών και των νεκρών, χαρίζοντας διπλή γέννηση μαζί και αναγέννηση. Και άκουσε τα περιστατικά και χειροκρότησε τα θαύματα της διπλής γεννήσεως του Χριστού.

6. Άγγελος ευαγγελίσθηκε στη Θεοτόκο Μαρία τη μητρική γέννηση του Χριστού και άγγελος έφερε στη Μαρία τή Μαγδαληνή το χαρμόσυνο άγγελμα της αναστάσεως του Χριστού από τον τάφο. Νύχτα γεννιέται ο Χριστός στη Βηθλεέμ και νύχτα πάλι στη Σιών ξαναγεννιέται από τους νεκρούς. Σε σπήλαιο από πέτρα γεννιέται ο Χριστός και σε σπήλαιο πάλι από πέτρα ξαναγεννιέται. Με σπάργανα καταδέχεται να τυλιχθεί και στη γέννηση και στην ταφή του. Εκεί δέχεται σμύρνα που του προσφέρουν οι Μάγοι και εδώ καταδέχεται σμύρνα και αλόη και ταφή από τα χέρια του Ιωσήφ και του Νικόδημου.
Εκεί τον υπηρετεί ο Ιωσήφ ο άνδρας της Μαρίας που δεν ήταν άνδρας της και εδώ ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία. Εκεί πρώτοι οι ποιμένες ευαγγελίζονται τη γέννηση του Χριστού, αλλά και ποιμένες πρώτοι απ’ όλους, οι Μαθητές του Χριστού, ευαγγελίσθηκαν την αναγέννηση του από τους νεκρούς. Εκεί ο Αγγελος φώναξε στην Παρθένο το «χαίρε» και εδώ ο Χριστός, ο Αγγελος της μεγάλης αποφάσεως «χαίρετε» φώναξε στις Μυροφόρες. Στην πρώτη του γέννηση ο Χριστός, ύστερα από σαράντα ημέρες, μπήκε στην επίγεια Ιερουσαλήμ, στο Ναό, και πρόσφερε στο Θεό, σαν πρωτότοκος, ένα ζευγάρι τρυγόνια. Αλλά και κατά την αναγέννηση του από τους νεκρούς ο Χριστός, ύστερα από σαράντα ημέρες αναλήφθηκε στην άνω Ιερουσαλήμ, την οποία δεν είχε αποχωριστεί, στα πραγματικά Άγια των Αγίων, σαν άφθαρτος πρωτότοκος από τους νεκρούς, και πρόσφερε στο Θεό Πατέρα δύο πάναγνα τρυγόνια:τη ψυχή και τη σάρκα τη δική μας. Και εκεί πάνω τον υποδέχτηκε ο Συμεών, ποιός; « Ο παλαιός των ημερών», ο προαιώνιος Θεός, σαν σε αγκαλιά, μέσα στον κόλπο του, απερίγραπτα από γλώσσα ανθρώπινη. Εάν δε όλα αυτά τα ακούς σαν μύθο και όχι με αληθινή πίστη, τότε σε κατηγορούν οι απαραβίαστες σφραγίδες του Δεσποτικού μνήματος της Αναστάσεως του Χριστού. Γιατί, όπως ο Χριστός γεννήθηκε από την Παρθένο, αφήνοντας σφραγισμένες τις κλειδαριές της παρθενίας, αυτές που είναι τοποθετημένες εκ φύσεως σ’ όλες τις γυναίκες και τις ανοίγει η μητρότητα, έτσι ακριβώς έγινε και η εκ νεκρών Ανάσταση του Χριστού, χωρίς να ανοίξουν οι σφραγίδες του τάφου.

7. Πώς δε και πότε και από ποιον ενταφιάζεται ο Χριστός, η ζωή; Ας ακούσουμε τι λένε τα ιερά γράμματα: « Όταν βράδιασε, ήρθε ένας πλούσιος άνθρωπος, που λεγόταν Ιωσήφ. Αυτός τόλμησε και παρουσιάστηκε στον Πιλάτο και ζήτησε το σώμα του Ιησού» (Ματθ. 27, 57, Μαρκ. 15, 43). Παρουσιάστηκε θνητός στο θνητό, ζητώντας να πάρει τον Θεόν των ανθρώπων! Ο πηλός ζητά από τον πηλό να πάρει τον Πλάστη των όλων! Το χορτάρι από το χορτάρι, να πάρει την ουράνια φωτιά! Η τιποτένια σταγόνα ζητά από την άλλη σταγόνα να της δώσει τόν ωκεανό! Ποιός είδε; Ποιός άκουσε ποτέ αυτό το ανήκουστο; Ένας άνθρωπος να χαρίζει στόν άλλο τον Ποιητή των όλων! Ένας κριτής άκριτος τον Κριτή των κριτών, να επιτρέπει σαν κατάδικο να τον θάψουν! Όταν, λοιπόν, βράδιασε, ήρθε ένας πλούσιος άνθρωπος, ονομαζόμενος Ιωσήφ. Πραγματικά πλούσιος, εφόσον πήρε ολόκληρη την υπόσταση του Κυρίου. Αληθινά πλούσιος, εφόσον έλαβε από τον Πιλάτο την διπλή ύπαρξη του Χριστού. Πλούσιος, γιατί αξιώθηκε να πάρει τον πολύτιμο μαργαρίτη. Πραγματικά πλούσιος, γιατί πήρε στα χέρια του θησαυροφυλάκιο, που ήταν γεμάτο με το θησαυρό της θεότητος! Πώς να μην είναι πλούσιος, αυτός που απόκτησε τη ζωή και τη σωτηρία του κόσμου; Πώς να μην είναι πλούσιος ο Ιωσήφ, αφού δέχτηκε σαν δώρο Αυτόν που τρέφει και κυβερνά τους πάντας; « Όταν δε βράδιασε». Αρα είχε δύσει πια στον Άδη ο ήλιος της δικαιοσύνης. Γι αυτό ήρθε ένας πλούσιος άνθρωπος, λεγόμενος Ιωσήφ, από την Αριμαθαία, που έμενε κρυμμένος γιατί φοβόταν τους Ιουδαίους. Μαζί του ήρθε και ο Νικόδημος, που είχε επισκεφθεί τον Ιησού κάποια νύχτα ( Ιωαν. 3, 1-2, 19, 39).

8. Ω μυστήρια, πιο απόκρυφα από όλα τα μυστήρια! Δύο κρυφοί μαθητές έρχονται να κατακρύψουν τον Ιησού στον τάφο. Και με τη δική τους απόκρυψη, διδάσκονται το κρυμμένο στον Αδη μυστήριο του Θεού που κρύφτηκε κάτω από τη σάρκα, ξεπερνώντας ο ένας τον άλλο στη θερμή διάθεση προς τον Χριστό. Ο μεν Νικόδημος μεγαλόδωρος στην προσφορά της σμύρνας και της αλόης, ο δε Ιωσήφ αξιέπαινος για την τόλμη και το θάρρος που έδειξε απέναντι στον Πιλάτο. Γιατί αφού πέταξε από πάνω του κάθε φόβο, παρουσιάστηκε με τόλμη στον Πιλάτο, ζητώντας το σώμα του Ιησού. Όταν δε παρουσιάστηκε, φέρθηκε με πολλή εξυπνάδα, για να πετύχει το σκοπό του. Γι αυτό δεν χρησιμοποιεί, μιλώντας στον Πιλάτο, υπερήφανες εκφράσεις, μήπως τον κάνει να θυμώσει και χάσει το αίτημά του. Ούτε του λέει, δος μου το σώμα του Ιησού, που σκοτείνιασε πριν λίγο τον ήλιο, που έσχισε τις πέτρες, που άνοιξε τη γη και έσχισε στα δύο το καταπέτασμα του ναού. Τίποτε τέτοιο δεν λέει στον Πιλάτο. Αλλά τι του λέει;

9. Ένα μηδαμινό αίτημα, άρχοντά μου, και μικρό για όλους ήρθα να σου ζητήσω. Δος μου να θάψω το νεκρό σώμα εκείνου, που συ καταδίκασες σε θάνατο, του Ιησού του Ναζωραίου, του Ιησού του ξένου, του Ιησού του φτωχού, του Ιησού του αστέγου, του Ιησού που κρέμμεται γυμνός, του Ιησού, του γιού του περιφρονημένου μαραγκού, του δεμένου, που βρίσκεται εκτεθειμένος στο ύπαιθρο, του ξένου και αγνώριστου ανάμεσα στους ξένους και κοντά σ’ όλα αυτά βρίσκεται κρεμμασμένος και αξιοκαταφρόνητος.
Δος μου αυτόν τον ξένο, γιατί ήρθε εδώ από μακρινή χώρα, για να σώσει τον άνθρωπο, τον ξενιτεμένο από την ουράνια πατρίδα του.
Δος μου αυτόν τον ξένο, γιατί κατέβηκε στη σκοτεινή γη, για να ανυψώσει τον ξένο.
Δος μου αυτόν τον ξένο, επειδή, μόνο αυτός είναι πραγματικά ξένος.
Δος μου αυτόν τον ξένο, του Οποίου τη χώρα δεν γνωρίζουμε εμείς οι ξενιτεμένοι.
Δος μου αυτόν τον ξένο, του Οποίου τον Πατέρα, δεν ξέρουμε εμείς οι αποξενωμένοι.
Δος μου αυτόν τον ξένο, του Οποίου τον τρόπο και τον τόπο αγνοούμε εμείς οι ξένοι.
Δος μου αυτόν τον ξένο, που έζησε τη ζωή και το βίο του ξενητεμένου, ανάμεσα στους ξενητεμένους.
Δος μου αυτόν τον ξένο, που δεν έχει εδώ που να γύρει το κεφάλι.
Δος μου αυτόν τον ξένο, που σαν ξένος ανάμεσα στους ξένους, άστεγος, γεννήθηκε στη φάτνη.
Δος μου αυτόν τον ξένο, που σαν βρέφος ακόμη από τη φάτνη, έφυγε για να σωθεί από τον Ηρώδη.
Δος μου αυτόν τον ξένο, που από τα σπάργανά του ακόμη ξενιτεύθηκε στην Αιγυπτο.
Δος μου αυτόν, που δεν είχε ούτε πόλη, ούτε χωριό, ούτε σπίτι, ούτε καμιά μόνιμη κατοικία, ούτε κανένα συγγενή. Αλλά σε ξένη χώρα κατοίκησε μαζί με τη μητέρα Του, αυτός που κατέχει τα πάντα.
Άρχοντά μου, επίτρεψε μου να σκεπάσω αυτόν που κρέμμεται γυμνός στο ξύλο του Σταυρού, γιατί Αυτός σκέπασε της δικής μου φύσεως τη γυμνότητα.
Δος μου να θάψω αυτόν το νεκρό, ο Οποίος έθαψε την αμαρτία μου στα νερά του Ιορδάνη. Για ένα νεκρό σε ικετεύω, που αδικήθηκε από όλους, που προδόθηκε από το μαθητή του, που εγκαταλείφθηκε από τους φίλους του, που διώχθηκε από τα αδέλφια του που τον έδειρε ο δούλος του!
Για ένα νεκρό σε παρακαλώ, ο Οποίος καταδικάστηκε από αυτούς που ο ίδιος ελευθέρωσε από τη σκλαβιά, πληγώθηκε από αυτούς που θεράπευσε, εγκαταλείφθηκε από τους Μαθητές Του, στερήθηκε την ίδια τη Μητέρα του!
Για ένα νεκρό σε δυσωπώ Πιλάτε, που κρέμμεται στο Σταυρό. Δεν έχει κανένα να του συμπαρασταθεί. Δεν έχει πατέρα στη γη, δεν έχει φίλο, δεν έχει μαθητή, ούτε συγγενή, ούτε κανένα για να τον θάψει, αλλά είναι μόνος, μονογενής Υιός του μόνου Πατρός, Θεός στον κόσμο αυτό και κανείς άλλος.

10. Με τέτοια λόγια παρακάλεσε ο Ιωσήφ και ο Πιλάτος διέταξε να του δοθεί το σώμα του Ιησού. Ήρθε λοιπόν, στο Γολγοθά και αποκαθήλωσε τον σαρκοφόρο Θεό από το Σταυρό και ξάπλωσε πάνω στο χώμα γυμνό το σώμα του Θεού! Και να τώρα, φαίνεται ξαπλωμένος κάτω, Αυτός που ανέσυρε όλους επάνω, και μένει για λίγο χωρίς πνοή, Αυτός που είναι όλων η ζωή και η πνοή.
Φαίνεται αόμματος, Αυτός που δημιούργησε τα πολυόμματα Χερουβίμ. Βρίσκεται ξαπλωμένος, Αυτός που είναι η Ανάσταση όλων. Νεκρώνεται σωματικά ο Θεός, Αυτός που ανασταίνει τους νεκρούς. Και σωπαίνει κατά το σώμα η βροντή του Θεού Λόγου. Και ανθρώπινες παλάμες σηκώνουν Αυτόν που κρατά στη παλάμη Του ολόκληρη τη γη!
Άραγε, Ιωσήφ, αφού ζήτησες και έλαβες ξέρεις καλά Ποιόν πήρες; Άραγε αφού πλησίασες το Σταυρό και αποκαθήλωσες τον Ιησού, ξέρεις καλά ποιόν κράτησες στα χέρια σου; Αν πραγματικά κατάλαβες, τώρα έγινες πλούσιος! Γιατί πώς αλλιώς κάνεις αυτή τη θεόσωμη και φρικωδέστατη κηδεία του Ιησού;
Αξιέπαινος βέβαια ο πόθος σου. Αλλά περισσότερο αξιέπαινος ο τρόπος της ψυχής σου. Δεν φρίττεις, άραγε, καθώς σηκώνεις στα χέρια σου, Αυτόν που φρίττουν τα Χερουβίμ;
Με πόσο φόβο, λοιπόν, θα απογύμνωνες το θείο αυτό σώμα από το λίγο ρούχο που το σκέπαζε; Και με πόση ευλάβεια θα έκλεινες τα μάτια, τρομάζοντας να κυτάζεις τη σωματική φύση του υπερ φύσιν Θεού;

11. Πες μου, λοιπόν, Ιωσήφ, άραγε έθαψες στραμμένο προς ανατολάς, όπως όλους τους νεκρούς, τον Ιησού, την ανατολή των ανατολών; Έκλεισες με τα δάκτυλά σου, όπως κάνουμε στους νεκρούς, τα μάτια του Ιησού, που άνοιξε τα μάτια του τυφλού με το άγιο δάκτυλό Του; Έκλεισες το στόμα Εκείνου που άνοιξε του κωφάλαλου το στόμα; Έδεσες τα χέρια Εκείνου, που άπλωσε τα παράλυτα χέρια; Έδεσες και τα πόδια του Ιησού, που χάρισε το περπάτημα στα ακίνητα πόδια; Μήπως σήκωσες επάνω σε νεκροκράββατο, Αυτόν που διέταξε τον παράλυτο να σηκώσει το κρεββάτι του; Μήπως περιέχυσες με μύρα, Αυτόν που άδειασε τον εαυτό του σαν ουράνιο μύρο και ανακαίνισε τον κόσμο; Τόλμησες, άραγε να σφογγίσεις την αιμορροούσα θεόσωμη πλευρά του Ιησού, του Θεού που θεράπευσε τη δυστυχισμένη εκείνη αιμορροούσα; Έπλυνες με νερό το σώμα του Θεού, που ξέπλυνε όλων τις αμαρτίες και χάρισε την κάθαρση; Και τι είδους λαμπάδες άναψες για το φως το αληθινό, που φωτίζει κάθε άνθρωπο; Έψαλλες, άραγε και επιτάφια άσματα σ’ Εκείνον που υμνούν ακατάπαυστα όλες οι αγγελικές δυνάμεις; Έχυσες δάκρυα για τον Ιησού, που δάκρυσε και ανάστησε το νεκρό φίλο του Λάζαρο; Θρήνησες Αυτόν, που δώρησε σ’ όλους τη χαρά και σταμάτησε τη λύπη της Εύας;

12. Όμως μακαρίζω, Ιωσήφ, τα χέρια σου που ψηλάφησαν τα θεόσωμα χέρια και τα πόδια του Ιησού, που έσταζαν ακόμη αίμα. Μακαρίζω τα χέρια σου, που άγγιξαν την πλευρά του Θεού, νωρίτερα από τα χέρια του πιστού Θωμά με τήν αξιέπαινη περιέργεια. Μακαρίζω το στόμα σου, που χόρτασε αχόρταγα και ενώθηκε με το στόμα του Ιησού και γέμισε από αυτό με Άγιο Πνεύμα. Μακαρίζω τα μάτια σου, που ήλθαν σε επαφή με τα μάτια του Ιησού και πήραν από αυτά το φως το αληθινό. Μακαρίζω το πρόσωπό σου, που πλησίασε το πρόσωπο του Ιησού. Μακαρίζω τους ώμους σου, που σήκωσαν Αυτόν που σήκωσε όλους. Μακαρίζω το κεφάλι σου, που το άγγιξε ο Ιησούς η κεφαλή όλων. Μακαρίζω τον Ιωσήφ και τον Νικόδημο, γιατί έγιναν Χερουβίμ προ των Χερουβίμ, καθώς σήκωσαν και κράτησαν πάνω τους τον Θεό. Πριν από τα εξαπτέρυγα Σεραφίμ, έγιναν υπηρέτες του Θεού, καθώς σκέπασαν και τίμησαν τον Χριστό όχι με φτερά, αλλά με σεντόνια. Αυτόν που τρέμουν τα Χερουβίμ, ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος τον σηκώνουν στους ώμους και τον μεταφέρουν μαζί με όλες τις στρατιές των αγγέλων.

13. Ήλθε ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος. Συνεπώς ήρθε μαζί τους και όλος ο χορός των αγγέλων. Προφθάνουν τα Χερουβίμ, συντρέχουν τα Σεραφίμ, υποβαστάζουν οι Θρόνοι, σκεπάζουν μαζί τα Εξαπτέρυγα και φρίττουν τα Πολυόμματα, καθώς βλέπουν τον Ιησού αόμματο κατά το σώμα. Συγκαλύπτουν οι Δυνάμεις, ψάλλουν οι Αρχές, φρίττουν οι τάξεις και πέφτουν σε έκσταση οι αγγελικές δυνάμεις, μένουν έκθαμβες και ρωτούν με μεγάλη απορία: Τί είναι αυτός ο φοβερός λόγος, και φόβος και τρόμος και τρόπος; Τί είναι αυτό το μέγα και παράδοξο και ακατάληπτο θέαμα; Αυτός που εμείς πάνω οι ασώματοι δεν τολμούμε να τον κοιτάξουμε από φρίκη, εδώ κάτω στη γη φαίνεται άνθρωπος γυμνός και νεκρός! Αυτόν που τα Χερουβίμ στέκονται μπροστά Του με πολλή ευλάβεια, ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος τον κηδεύουν με θάρρος. Πότε κατέβηκε στη γη Αυτός που δεν εγκατέλειψε τον ουρανό; Πώς βγήκε έξω Αυτός που βρίσκεται μέσα; Πώς ήρθε και περιορίστηκε στη γη, Αυτός που γεμίζει τα πάντα με την παρουσία του; Πώς γυμνώθηκε Αυτός που φόρεσε όλους; Αυτός που βρίσκεται αδιάκοπα στον ουρανό σαν Θεός μαζί με τον Πατέρα, τώρα ζει συνεχώς κάτω στη γη μαζί με τη Μητέρα του σαν αληθινός άνθρωπος! Και Αυτός που ουδέποτε εμφανίστηκε σαν Θεός στους ανθρώπους, πώς τώρα εμφανίζεται σαν άνθρωπος ταυτόχρονα και φιλάνθρωπος;

14. Πώς έγινε ορατός ο αόρατος; Πώς ο άυλος έλαβε σάρκα; Πώς έπαθε ο απαθής; Πώς ο Κριτής στάθηκε σε κριτήριο; Πώς η ζωή γεύθηκε θάνατο; Πώς ο αχώρητος χώρεσε σε τάφο; Πώς κατοικεί στο μνήμα, Αυτός που δεν εγκατέλειψε τον κόλπο τον Πατρικό; Πώς εισέρχεται από την πύλη του σπηλαίου, Αυτός που δεν άνοιξε τις πύλες των ουρανών; Πώς άνοιξε τις πύλες του Παραδείσου, ενώ δεν έσπασε τις πύλες της Παρθένου; Πώς συνέτριψε τις πύλες του Άδη, ενώ δεν άνοιξε τις πύλες του υπερώου, όπου τον περίμενε ο Θωμάς; Πώς άνοιξε στους ανθρώπους τις πύλες της Βασιλείας των ουρανών, ενώ τις πύλες και τις σφραγίδες του τάφου τις άφησε να ανοίξουν μόνες τους; Πώς συγκαταλέγεται με τους νεκρούς, Αυτός που είναι ελεύθερος ανάμεσα στους νεκρούς; Πώς το ανέσπερο φώς, έρχεται στο σκοτάδι και στη σκιά; Πού πηγαίνει; Πού κατεβαίνει Αυτός που δεν έχει τη δύναμη να τον κρατήσει ο θάνατος; Ποιός ο λόγος; Ποιός ο τρόπος; Ποιός είναι ο σκοπός της καθόδου του στον Άδη; Μήπως κατεβαίνει για να ανεβάσει τον Αδάμ τον κατάδικο και σύνδουλό μας; Πραγματικά! Πορεύεται οπωσδήποτε να αναζητήσει το πρωτόπλαστο και χαμένο πρόβατο και θέλει να επισκεφθεί αυτούς που βρίσκονται μέσα στο σκοτάδι και στη σκιά του θανάτου. Οπωσδήποτε πορεύεται να ελευθερώσει απο τους πόνους τον αιχμάλωτο Αδάμ και τη συναιχμάλωτη Εύα ο Θεός και υιός τους.

15. Ας κατεβούμε μαζί με τον Χριστό, ας συγχορέψουμε, ας σπεύσουμε, ας κάνουμε γρήγορα, βλέποντας τη συμφιλίωση του Θεού με τους ανθρώπους, την απελευθέρωση των καταδίκων που κάνει ο αγαθός Κύριος. Γιατί πορεύεται Αυτός που από τη φύση Του είναι φιλάνθρωπος, να αποφυλακίσει τους πανάρχαιους δεσμώτες, με ανδρεία και πολλή δύναμη , αυτούς που βρίσκονται στους τάφους, που κατάπιε τυραννικά ο πικρός και ανήμερος τύραννος, αφού τους υπέταξε και ως ληστής τους άρπαξε από την αγκαλιά του Θεού.
Εκεί βρίσκεται δέσμιος ο Αδάμ, ο πρωτόπλαστος και πρώτος απέθανε, και είναι πιο κάτω από όλους τους καταδίκους. Εκεί βρίσκεται ο Αβελ ο ποιμένας, ο πρώτος δίκαιος και το πρώτο αθώο θύμα, ο τύπος της άδικης σφαγής του Ποιμένα Χριστού. Εκεί ο Νώε, ο τύπος της μεγάλης κιβωτού του Χριστού, ο κατασκευαστής της Εκκλησίας του Θεού, η οποία με το περιστέρι του Αγίου Πνεύματος, διέσωσε όλα τα θηριώδη έθνη από τον κατακλυσμό της ασεβείας και έδιωξε από αυτήν τον μαύρο κόρακα τον ζοφερό διάβολο. Εκεί είναι και ο Αβραάμ, ο πρόγονος του Χριστού και θύτης του γιου του, που πρόσφερε στον Θεό την υπέροχη, με μαχαίρι και χωρίς μαχαίρι, με θάνατο και χωρίς θάνατο, θυσία. Εκεί βρισκόταν δέσμιος και ο Ισαάκ, ο παλαιός τύπος του Χριστού, ο δεμένος για τη θυσία από τον Αβραάμ. Εκεί και ο Ιακώβ καταλυπημένος στον Άδη, όπως πριν ήταν καταλυπημένος επάνω στη για τον Ιωσήφ. Εκεί ο φυλακισμένος Ιωσήφ, που φυλακίστηκε στην Αίγυπτο και προτύπωνε τον Χριστό, δεσμώτης και δεσπότης. Εκεί κάτω στα σκοτεινά ο Μωυσής, όπως κάποτε μέσα στο σκοτεινό πισωμένο καλάθι επάνω στη γη. Εκεί ο προφήτης Δανιήλ μέσα στον κατώτατο του Αδη, όπως όταν ζούσε μέσα στο λάκκο των λεόντων. Εκεί και ο προφήτης Ιερεμίας, μέσα στον λάκκο του Άδη και της φθοράς του θανάτου, όπως κάποτε ήταν ριγμένος από τους συμπατριώτες του μέσα στο λάκκο του βορβόρου. Εκεί μέσα στο στόμα του Άδη που καταπίνει τον κόσμο και ο προφήτης Ιωνάς, εικονίζοντας τον αιώνιο Χριστό.
Εκεί και ο Θεοπάτωρ Δαβίδ, από τον οποίο κατά σάρκα γεννήθηκε ο Χριστός. Και γιατί αναφέρω μόνο τον Δαβίδ, τον Ιωνά και τον Σολομώντα; Εκεί βρισκόταν και ο βαπτιστής Ιωάννης, ο μεγαλύτερος από όλους τους προφήτες, σαν μέσα από σκοτεινή μήτρα προαναγγέλοντας σ’ όλους τους αιχμαλώτους του Άδη τον Χριστό, ο διπλός Πρόδρομος και κήρυκας σε ζωντανούς και νεκρούς.
Αυτός από τη φυλακή του Ηρώδη στάλθηκε – με τον αποκεφαλισμό του – στην πανανθρώπινη φυλακή του Άδη, στους κεκοιμημένους από αιώνες δικαίους και αδίκους.

16. Από εκεί, απ’ τόν Άδη, όλοι οι προφήτες καί οι δίκαιοι ικέτευαν τόν Θεό μέ ενδόμυχες καί αδιάκοπες προσευχές, ζητώντας λύτρωση από τήν καταπονεμένη, σκυθρωπή, εξουσιαζόμενη από τόν εχθρό διάβολο, ζοφερή καί κατασκότεινη ατελείωτη νύχτα. Καί ο μέν ένας έλεγε πρός τόν Θεό· « Από τήν κοιλιά τού Άδη άκουσε τήν κραυγή τής φωνής μου» (Ιωνάς 2,3). Αλλος φώναζε· «Μέσα απ’ τά βάθη τής καρδιάς μου έκραξα πρός Εσένα, Κύριε. Κύριε άκουσε τή φωνή μου»( Ψαλμ. 129,1-2).
Ένας άλλος ικέτευε· «Φανέρωσε τό πρόσωπό Σου σέ μάς καί θά σωθούμε». Αλλος παρακαλούσε· « Εσύ πού κάθεσαι πάνω στό Χερουβικό θρόνο, φανερώσου σέ μάς».Κάποιος άλλος δεόταν: «Κύριε, οπλίσου μέ τήν αήττητη δύναμη σου καί έλα νά μάς σώσεις». Αλλος παρακαλούσε θρηνητικά: «Κύριε, άς μάς λυπηθεί καί άς προφθάσει η ευσπλαχνία Σου». Αλλος έκραζε: « Σώσε τή ψυχή μου απ’ τά κατάβαθα τού Άδη». Αλλος φώναζε: «Κύριε, βγάλε τη ψυχή μου από τόν Άδη». Ένας άλλος παρακαλούσε: «Κύριε, μή εγκαταλείψεις τή ψυχή μου στόν Άδη». Καί άλλος ακόμη ικέτευε· « Ας ανεβεί η ζωή μου από τήν απώλεια εδώ κάτω πρός Εσένα, Κύριε καί Θεέ μου»( Ιωνά 2,7).
Ολους αυτούς άκουσε ο πολυεύσπλαγχνος Θεός, καί δέν έκρινε δίκαιο νά προσφέρει τή φιλανθρωπία Του μόνο σ’ αυτούς πού έζησαν καί βρίσκονταν μαζί του, αλλά καί σ’ όλους τούς άλλους πού έμενα αιχμάλωτοι στόν Άδη, στό σκοτάδι καί στή σκιά τού θανάτου προτού έλθει ο ίδιος.
Καί γι’ αυτό αυτούς πού ζούσαν πάνω στή γή τούς επισκέφθηκε ο Θεός Λόγος μέ τό έμψυχο σώμα. Στίς δέ ψυχές πού είχαν αφήσει τό σώμα τους στή γή φανερώθηκε μέ τήν ένθεη και αχραντη ψυχή Του στόν Άδη, χωρίς τό σώμα, όχι όμως καί χωρίς τη Θεότητά Του.

17. Ας τρέξουμε λοιπόν γρήγορα με το νου κι ας βαδίσουμε στον Άδη, για να δούμε πως εκεί με πανίσχυρη δύναμη νικά ολοκληρωτικά τον τύραννο των σκλαβωμένων ψυχών και πως με μεγάλη πανστρατιά, με τη λάμψη Του αιχμαλωτίζει χωρίς χέρια τις αθάνατες φάλαγγες των δαιμόνων. Σηκώνει από τη μέση πύλες χωρίς πόρτες και πύλες που δεν είναι ξύλινες τις σπάζει με το Σταυρό του ο Χριστός. Και με τα θεϊκά καρφιά συντρίβει αιώνιους μοχλούς. Και με τα δεσμά των θεϊκών χεριών Του λειώνει σαν κερί τις άλυτες αλυσίδες. Και με τη λόγχη που χτύπησε τη θεϊκή πλευρά Του, διατρυπά την άσαρκη καρδιά του τυράννου. Εκεί συντρίβει τη δύναμη των τόξων του, όταν τέντωσε σαν τόξο επάνω στο Σταυρό τα θεϊκά Του χέρια. Γι’ αυτό, αν ακολουθήσεις με ησυχία τον Χριστό, θα δεις τώρα, που έδεσε τον τύραννο και που κρέμασε το κεφάλι του. Πως ανέσκαψε τη φυλακή του Άδη και ελευθέρωσε τους φυλακισμένους. Πως πάτησε το αρχαίο φίδι και που κρέμασε το κεφάλι του. Πως ελευθέρωσε τον Αδάμ και πως ανέστησε την Εύα. Πως γκρέμισε τον μεσότοιχο, και που καταδίκασε τον φαρμακερό δράκοντα. Που θανάτωσε τον θάνατο. Πως έφθειρε τη φθορά και πως επανέφερε τον άνθρωπο στο πρώτο βασιλικό του αξίωμα.

18. Εκείνος που χθες, μέσα στην άπειρη συγκατάβασή του δεν καλούσε να τον βοηθήσουν οι λεγεώνες των Αγγέλων, λέγοντας στον Πέτρο, ότι είναι στο χέρι μου να παρατάξω τώρα αμέσως, περισσότερες από δώδεκα λεγεώνες Αγγέλων (Ματθ. 26, 53), σήμερα κατέρχεται με τον θάνατό Του κατά του Άδου και του θανάτου, του τυράννου, όπως ταιριάζει σε Θεό και Κυρίαρχο, επί κεφαλής των αθανάτων και ασωμάτων στρατευμάτων και των αοράτων ταγμάτων, όχι με δώδεκα μόνο λεγεώνες, αλλά με μύριες μυριάδες και χίλιες χιλιάδες Αγγέλων, Αρχαγγέλων, Εξουσιών, Θρόνων, Εξαπτερύγων, Πολυομμάτων, ουρανίων ταγμάτων, τα οποία, ως Βασιλέα και Κύριό τους, προπέμπουν, δορυφορούν και τιμούν τον Χριστό. Όχι, ότι συμμαχούν και συμπολεμούν μαζί Του. Όχι, ποτέ! Γιατί από ποια συμμαχία έχει ανάγκη ο παντοδύναμος Χριστός; Τον συνοδεύουν γιατί χρωστούν πάντοτε και ποθούν να είναι κοντά στον Θεό τους. Οι άγγελοι έτρεχαν σαν δορυφόροι οπλίτες, ωπλισμένοι με ξίφη και σαν αστραπόμορφοι κεραυνοβόλοι, ωπλισμένοι με τους θεϊκούς και παντοδύναμους κεραυνούς του Βασιλιά τους, οι οποίοι πρόφθαιναν με πολύ ζήλο και ξεπερνούσαν ο ένας τον άλλο στη γρηγοράδα, υπακούοντας στο θεϊκό μόνο νεύμα και κάνοντας έργο και πράξη τη διαταγή και στεφανωμένοι με το στέφανο της νίκης κατά της παρατάξεως των εχθρών και τυράννων. Γι αυτό και κατέβαίνουν στα υποχθόνια δεσμωτήρια των πανάρχαιων νεκρών, που ήταν μέσα στην καρδιά του Άδη και βαθύτερα απ’ όλη τη γη, για να βγάλουν από εκεί μέσα τους αλυσοδεμένους και από αιώνες τώρα κεκοιμημένους.

19. Μόλις δε φάνηκε στα κλεισμένα απ’ όλες τις πόρτες, τα ανήλια και κατασκότεινα δεσμωτήρια, στα υπόγεια και τα σπήλαια του Άδη η θεϊκή και λαμπρή παρουσία του Κυρίου, προβαίνει εμπρός απ’ όλους ο αρχιστράτηγος Γαβριήλ, επειδή είχε συνηθίσει να φέρνει χαράς ευαγγέλια στους ανθρώπους, και με φωνή δυνατή, αρχαγγελικότατη, έντονη και λιονταρίσια φωνάζει προς τις αντίπαλες δυνάμεις: «άρατε πύλας οι άρχοντες υμών». Και μαζί του φωνάζει ο Μιχαήλ: «γκρεμισθήτε προαιώνιες πύλες». Έπειτα οι Δυνάμεις συμπληρώνουν: «κάνετε πέρα παράνομοι θυρωροί». Οι δε Εξουσίες διατάζουν με εξουσία: «Σπάστε άλυτες αλυσίδες». Κι ένας άλλος Αρχάγγελος προσθέτει: «Αίσχος σε σας, ανάλγητοι τύραννοι».
Και καθώς συμβαίνει όταν παρουσιασθεί μια φοβερή, αήτητη και παντοδύναμη βασιλική στρατιωτική παράταξη, φρίκη μαζί και τρόμος και ταραχή και οδυνηρός φόβος κυριεύει τους εχθρούς του ακαταγώνιστου Στρατηγού, το ίδιο έγινε ξαφνικά, μόλις παρουσιάσθηκε τόσο παράδοξα ο Χριστός στα καταχθόνια του Άδη. Από επάνω μια δυνατή αστραπή τύφλωνε τα πρόσωπα των εχθρικών δυνάμεων του Άδη και ταυτόχρονα ακούονταν βροντερές στρατιωτικές φωνές που διέταζαν: «Αρατε πύλας, όχι ανοίξετε, αλλά ξερριζώστε τις από τα θεμέλια, βγάλτε τις τελείως από τον τόπο τους, ώστε να μη μπορούν πιά να ξανακλείσουν. Αρατε πύλας οι άρχοντες υμών, όχι γιατί δεν μπορεί να τις ανοίξει ο Κύριός μας, που όταν θέλει, διατάζει και μπαίνει με κλεισμένες τις πόρτες, αλλά σας διατάζει, σαν δραπέτες δούλους, να σηκώσετε και να μεταφέρετε αυτές τις προαιώνιες πύλες. Γιά τούτο και δεν διατάζει τους όχλους σας, αλλά σας που παρουσιάζεσθε σαν αρχηγοί τους: άρατε πύλας, οι άρχοντες υμών» (Ψαλμ. 23´ 7-10).
Από τώρα και έπειτα δε θα είστε πια άρχοντες κανενός, παρόλο που κάκιστα κυριαρχήσατε πάνω στους μέχρι τώρα κεκοιμημένους. Ούτε αυτών θα είστε πλέον άρχοντες, ούτε άλλων, ούτε των εαυτών σας ακόμη. Αρατε πύλας, γιατί ήρθε ο Χριστός, η ουράνια θύρα. Ανοίξτε δρόμο σ’ Αυτόν που έβαλε το πόδι Του στη φυλακή του Άδη. Το όνομά του είναι Κύριος και ο Κύριος έχει το δικαίωμα και τη δύναμη να περάσει τις πύλες του θανάτου. Γιατί την μεν είσοδο του θανάτου τη φτιάξατε σεις, Αυτός δε ήρθε για να επιτύχει το πέρασμά της. Γι αυτό ανοίξτε γρήγορα και μη αργοπορείτε. Ανοίξτε και κάντε γρήγορα. Ανοίξτε και μη αναβάλλετε. Αν νομίζετε πως θα σας περιμένουμε, κάνετε λάθος. Θα διατάξουμε τις ίδιες τις πύλες να ανοίξουν αυτομάτως και χωρίς να βάλουμε χέρι: Ανοίξτε πύλες αιώνιες!

20. Και μόλις οι αγγελικές δυνάμεις εβόησαν, την ίδια στιγμή άνοιξαν οι πύλες! Την ίδια στιγμή έσπασαν οι αλυσίδες και οι μοχλοί. Έπεσαν τα κλειδιά και συγκλονίσθηκαν τα θεμέλια της φυλακής. Οι εχθρικές δυνάμεις ετράπησαν σε άτακτη φυγή, ο ένας έσπρωχνε τον άλλο, άλλος μπερδευόταν στα πόδια του άλλου και καθένας φώναζε στο διπλανό του να φεύγει γρήγορα. Έφριξαν, συγκλονίσθηκαν, τα έχασαν, ταράχθηκαν, άλλαξε το χρώμα τους, φοβήθηκαν, στάθηκαν και απόρησαν, απόρησαν και τρόμαξαν. Ο ένας έμεινε με ανοιχτό στόμα. Αλλος έκρυψε το πρόσωπο μέσα στα γόνατά του. Αλλος έπεσε κάτω, παγωμένος από το φόβο. Αλλος στάθηκε ακίνητος, σαν νεκρός. Αλλος κυριεύθηκε από δέος και άλλος έτρεξε να σωθεί σε βαθύτερο μέρος.

21. Την ώρα αυτή ο Χριστός αποκεφάλισε τους σαστισμένους τυράννους. Τότε χαλάρωσαν τα χαλινάρια τους και ρωτούσαν: «Ποιός είναι αυτός ο βασιλεύς της δόξης; Ποιός είναι αυτός που ήρθε εδώ, κάνοντας τόσα παράδοξα πράγματα; Ποιός είναι αυτός ο βασιλεύς της δόξης, που κατορθώνει τώρα στον Άδη, αυτά που δεν έγιναν ποτέ; Ποιός είναι αυτός ο βασιλεύς της δόξης, που βγάζει από εδώ τους προαιώνιους φυλακισμένους; Ποιός είναι αυτός που διέλυσε και κατέλυσε το αήτητο κράτος και το θράσος μας; »
Σ’ αυτούς απαντούσαν οι δυνάμεις του Κυρίου και τους έλεγαν: «Θέλετε να μάθετε ποιός είναι αυτός ο βασιλεύς της δόξης; Είναι ο Κύριος, ο κραταιός και δυνατός, ο Κύριος, ο δυνατός και πανίσχυρος και αήττητος στον πόλεμο. Είναι εκείνος, ελεεινοί και παράνομοι τύραννοι, που σας εξόρισε και σας έρριξε κάτω από τις ουράνιες αψίδες. Είναι αυτός που συνέτριψε μέσα στα νερά του Ιορδάνη τις κεφαλές των δρακόντων σας. Είναι εκείνος που πάνω στο Σταυρό του σας έκανε θέατρο, σας διαπόμπευσε και σας αφαίρεσε κάθε δύναμη. Είναι αυτός που σας έδεσε και σας έρριξε στο ζόφο και στην άβυσσο. Αυτός είναι που θα σας εξοντώσει τελειωτικά μέσα στην αιώνια φωτιά και τη γέεννα. Μην αργείτε, μην περιμένετε, αλλά τρέξτε γρήγορα και βγάλτε τους φυλακισμένους, τους οποίους μέχρι τώρα κακώς έχετε καταπιεί. Από εδώ κι εμπρός καταλύεται το κράτος σας. Καταργείται η τυραννική εξουσία σας. Η αλαζονεία σας καταπατήθηκε οικτρά. Η υπερήφανη καύχησή σας ξεκουρελιάσθηκε. Η δύναμή σας έσβησε και χάθηκε για πάντα»

22. Αυτά φώναζαν οι νικήτριες δυνάμεις του Κυρίου στις δυνάμεις του εχθρού και συγχρόνως ενεργούσαν με βιασύνη. Αλλοι γκρέμιζαν τη φυλακή από τα θεμέλια της. Αλλοι καταδίωκαν τους εχθρούς που έφευγαν για να σωθούν στα βαθύτερα μέρη. Αλλοι έτρεχαν και ερευνούσαν τα υπόγεια, τα φρούρια καα τα σπήλαια. Και όλοι, από διάφορες κατευθύνσεις καθένας, έφερναν τους δεσμώτες εμπρός στον Κύριο. Αλλοι έδεναν τον τύραννο, ενώ άλλοι απελευθέρωναν τους προαιώνιους δεσμώτες. Και άλλοι μεν έτρεχαν μπροστά από τον Κύριο, καθώς προχωρούσε βαθύτερα. Αλλοι δε τον ακουλουθούσαν νικηφόροι, ως Θεό και Βασιλέα.

23. Ενώ λοιπόν αυτά διαδραματίζονταν και ελέγοντο στον Άδη και σείονταν τα πάντα, ο δε Κύριος πλησίαζε να φθάσει στα πιο έσχατα βάθη, ο Αδάμ ο πρωτοδημιούργητος και πρωτόπλαστος και πρωτόθνητος που βρισκόταν δεμένος γερά και βαθύτερα από όλους, άκουσε τα βήματα του Κυρίου, που ερχόταν στους φυλακισμένους και αμέσως αναγνώρισε τη φωνή Του, καθώς περπατούσε μέσα στη φυλακή. Στράφηκε τότε προς όλους τους επί αιώνες συγκρατουμένους του και τους φώναξε: Ω φίλοι μου! Ακούω να πλησιάζει σ’ εμάς ο ήχος των βημάτων Κάποιου. Αν πραγματικά μας αξίωσε να έρθει ως εδώ, τότε είμαστε ελεύθεροι! Αν τον δούμε ανάμεσά μας, σωθήκαμε από τον Άδη!

24. Και την ώρα που ο Αδάμ έλεγε αυτά προς τους συγκαταδίκους του, εισέρχεται ο Κύριος, κρατώντας το νικηφόρο όπλο του Σταυρού. Μόλις τον αντίκρυσε ο Αδάμ, χτύπησε το στήθος από τη χαρούμενη έκπληξη και φώναξε προς όλους τους επί αιώνες κεκοιμημένους: «ο Κύριός μου ας είναι μαζί με όλους»! Και ο Χριστός απάντησε στον Αδάμ: «Και μετά του πνεύματός σου».
Ύστερα τον πιάνει από το χέρι, τον σηκώνει πάνω και του λέει: «Σήκω συ που κοιμάσαι και ανάστα από τους νεκρούς, γιατί σε καταφωτίζει ο Χριστός! (Εφεσ. 5, 14). Εγώ ο Θεός, που για χάρη σου έγινα γιός σου, έχοντας δικούς μου πλέον και σένα και τους απογόνους σου, με την θεϊκή εξουσία μου δίνω ελευθερία και λέω στους φυλακισμένους: εξέλθετε. Σ’ αυτούς που είναι μέσα στο σκοτάδι: ξεσκεπασθήτε. Και σ’ εκείνους που είναι πεσμένοι κάτω: σηκωθείτε!
Εσένα, Αδάμ, σε προστάζω: σήκω από τον αιώνιο ύπνο σου. Δεν σε έπλασα, για να μένεις φυλακισμένος στον Άδη. Ανάστα εκ των νεκρών, γιατί εγώ είμαι η ζωή των θνητών. Σήκω επάνω, πλάσμα δικό μου, σήκω επάνω συ που είσαι η μορφή μου, που σε δημιούργησα κατ’ εικόνα μου. Σήκω να φύγουμε από εδώ. Γιατί συ είσαι μέσα σε μένα και εγώ μέσα σε σένα! Για σένα ο Κύριος έλαβε τη δική σου μορφή του δούλου. Για δική σου χάρη, εγώ που βρίσκομαι ψηλότερα από τους ουρανούς, κατέβηκα στη γη και πιο κάτω από τη γη. Για σένα τον άνθρωπο έγινα σαν ένας ανυπεράσπιστος άνθρωπος, βρέθηκα χωρισμένος κι εγώ από τη ζωή, ανάμεσα σ’ όλους τους άλλους νεκρούς (Ψαλμ. 87, 5). Για σένα που βγήκες μέσα από τον κήπο του παραδείσου, μέσα σε κήπο παραδόθηκα στους Ιουδαίους και μέσα σε κήπο σταυρώθηκα (Ιωάν. 19, 41).
Κύτταξε στο πρόσωπό μου τα φτυσίματα, που καταδέχθηκα για χάρη σου, για να σε αποκαταστήσω στην παλιά σου δόξα, που σου είχα δώσει με το φύσημά μου (Γεν. 2, 7). Κύτταξε στα μάγουλά μου τα ραπίσματα, που καταδέχθηκα, για να επανορθώσω τη διεστραμμένη μορφή σου και να τη φέρω στην όψη που είχε σαν εικόνα μου. Κύτταξε στη ράχη μου τη μαστίγωση που καταδέχτηκα, για να διασκορπίσω το φορτίο των αμαρτημάτων σου. Κύτταξε τα καρφωμένα χέρια μου, που τα άπλωσα καλώς πάνω στο ξύλο του Σταυρού, για να συγχωρεθείς συ που άπλωσες κακώς το χέρι σου στο απαγορευμένο δένδρο. Κύτταξε τα πόδια μου που καρφώθηκαν και τρυπήθηκαν στο Σταυρό, για να εξαγνισθούν τα δικά σου πόδια που έτρεξαν κακώς στο δένδρο της αμαρτίας.
Την έκτη ημέρα βγήκε εις βάρος σου τότε η καταδικαστική απόφαση. Γι αυτό πάλι την έκτη ημέρα σε αναπλάττω και ανοίγω τον παράδεισο. Προς χάριν σου γεύθηκα τη χολή, για να σου θεραπεύσω την πικρή ηδονή που γεύθηκες από εκείνον τον γλυκό καρπό. Γεύθηκα το ξύδι, για να βγάλω από τη ζωή σου το πικρό και έξω από τη φύση σου ποτήρι του θανάτου. Δέχθηκα το σπόγγο, για να σβήσω το κατάστιχο των αμαρτιών σου. Δέχθηκα το καλάμι, για να υπογράψω την απελευθέρωση του ανθρωπίνου γένους. Ύπνωσα στο Σταυρό και τρυπήθηκα με λόγχη στην πλευρά μου, για σένα που ύπνωσα στον παράδεισο και έβγαλα απο την πλευρά σου την Εύα. Η πληγωμένη πλευρά μου θεράπευσε τον πόνο της πλευράς σου. Ο δικός μου ύπνος θα σε βγάλει από τον ύπνο σου μέσα στον Άδη. Η ρομφαία που χτύπησε εμένα, σταμάτησε τη ρομφαία που στρεφόταν εναντίον σου (Γεν. 3, 24).
Σήκω, λοιπόν. Ας φύγουμε από εδώ. Τότε σε εξώρισα απο τον γήϊνο παράδεισο. Τώρα σε αποκαθιστώ, όχι πλέον σ’ εκείνον τον παράδεισο, αλλά σε ουράνιο θρόνο. Τότε σ’ εμπόδισα να φας από το ξύλο της ζωής (Γεν. 3, 22). Να όμως τώρα που ενώθηκα πλήρως με σένα, εγώ που είμαι η ίδια η ζωή. Έταξα τα Χερουβίμ να σα φρουρούν σαν δούλο. Τώρα οδηγώ τα Σεραφίμ να σα προσκυνήσουν σαν Θεό. Κρύφθηκες τότε μπροστά στον Θεό, επειδή ήσουν γυμνός. Να όμως που αξιώθηκες να κρύψεις μέσα σου γυμνό τον ίδιο τον Θεό. Γι αυτό σηκωθείτε, ας φύγουμε από εδώ. Από τον θάνατο στη ζωή. Από τη φθορά στην αφθαρσία. Από το σκοτάδι στο αιώνιο φώς. Από την οδύνη στην ελευθερία. Από τη φυλακή του Άδη στην άνω Ιερουσαλήμ. Από τα δεσμά στην άνεση. Από τη σκλαβιά στην τρυφή του Παραδείσου. Από τη γη στον ουρανό.

25. Γι αυτό το σκοπό ο Χριστός απέθανε και ανέστη: για να γίνει Κύριος και νεκρών και ζώντων (Ρωμ. 14, 9). Σηκωθείτε, λοιπόν. Ας φύγουμε από εδώ. Ο ουράνιος Πατέρας περιμένει με λαχτάρα το χαμένο πρόβατο. Τα ενενήντα εννέα πρόβατα των αγγέλων (Ματθ. 18, 12) περιμένουν το σύνδουλό τους Αδάμ, πότε θα αναστηθεί, πότε θα ανέλθει και θα επανέλθει προς τον Θεό. Ο χερουβικός θρόνος είναι έτοιμος. Αυτοί που θα σας ανεβάσουν είναι γρήγοροι και βιάζονται. Ο νυμφικός θάλαμος έχει προετοιμαστεί. Το μεγάλο εορταστικό δείπνο είναι στρωμένο (Αποκ. 19, 9, Λουκ. 14, 16). Τα θησαυροφυλάκια των αιωνίων αγαθών άνοιξαν. Η βασιλεία των Ουρανών έχει ετοιμαστεί «από καταβολής κόσμου» (Ματθ. 25, 34). Αγαθά που μάτια δεν τα είδαν και αυτιά δεν τα άκουσαν περιμένουν τον άνθρωπο (Α´ Κορ. 2, 9).
Αυτά και άλλα παρόμοια είπε ο Κύριος. Και αμέσως ανασταίνεται μαζί Του ο ενωμένος σ’ αυτόν Αδάμ και μαζί τους και η Εύα. Ακόμη δε και «πολλά σώματα δικαίων, που είχαν πεθάνει πριν από αιώνες, αναστήθηκαν» (Ματθ. 27,52), διακηρύσσοντας την τριήμερο Ανάσταση του Χριστού.
Αυτήν ας τήν υποδεχθούμε και ας την αγκαλιάσουμε οι πιστοί με πολλή χαρά, χορεύοντας με τους αγγέλους και γιορτάζοντας με τους αρχαγγέλους και δοξάζοντας τον Χριστό, που μας ανέστησε από τη φθορά. Σ’ Αυτόν αρμόζει η δόξα και η δύναμη, μαζί με τον αθάνατο Πατέρα και το πανάγιο και αγαθό και ζωοποιό και ομοούσιο Πνεύμα, σε όλους τους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

( Έκδοσις Ι. Μ. Παρακλήτου Ωρωπός Αττικής 1978)

Σχόλιο:Η απόδοση στη δημοτική είναι εξαιρετική όπως και σε όλα τα ανάλογα βιβλία της Ι.Μ.Παρακλήτου,αξίζει όμως να αναζητήσει κάποιος το βιβλιαράκι ώστε να διαβάσει και το πρωτότυπο κείμενο.