Θάλασσα

 

Πες μου

τι είναι αυτό που κάμνει

τη θάλασσα γκρίζα, τι είναι

αυτό που φουσκώνει τη θάλασσα

από ποιον αυτή αντλεί 

τη μανία της-

ποιος θα δέσει τα κύματα 

μαζί με τα δάκρυα;

Tchicaya U Tam'si, H Ποίηση της Μαύρης Αφρικής, εκδ. Ροές

Marillion - Kayleigh

 

Αλλαγή χαρακτήρα

 

Μου 'πες πως χαρακτήρα 

θα έπρεπε ν' αλλάξω

κι εγώ βγήκα στην αγορά

στα γρήγορα να ψάξω

Σε πήρα κι εσέ μαζί μου

τη γνώμη σου να έχω

να βρούμε κάτι να σ' αρέσει

και τζάμπα να μη τρέχω

Ο ένας δε μου πήγαινε

τον άλλον δεν εκτιμούσες

τον τρίτο αν θα διάλεγα

θα με παρατούσες

Τέλος, ξεποδαριάστηκα

και τίποτα δε βρήκα

αντί για άλλο εαυτό

να ΄δινα μήπως προίκα;

Δε κατάλαβα ποτέ

τι από με ζητούσες

χωρίς γυναίκα έμεινα

και μ' εμπριμέ πατούσες!

Η απολογία του τέρατος, απόσπασμα

 "Εσύ, που αποκαλείς τον Φρανκενστάιν φίλο σου, φαίνεται να γνωρίζεις τα εγκλήματα και τη συμφορά που προκάλεσα. Όμως, στη περιγραφή που εκείνος σου έδωσε δεν θα μπορούσε να μετρήσει τις ώρες και τους μήνες της δυστυχίας που πέρασα χαμένος στα αδύναμα πάθη. Γιατί, ενώ κατέστρεφα τις δικές του ελπίδες, δεν ικανοποιούσα τις δικές μου επιθυμίες. Ήταν διαρκώς σφοδρές και και φλογερές. Ακόμα επιθυμούσα την αγάπη και τη φιλία, και ακόμα ένιωθα την απόρριψη. Δεν ήταν άδικο αυτό; Μπορεί να θεωρήσει κάποιος πως ήμουν ο μόνος εγκληματίας, όταν όλη η ανθρωπότητα αμάρτησε εναντίον μου; Γιατί δεν μισείς τον Φίλιξ, που έδιωξε τον φίλο του από την πόρτα του τόσο προσβλητικά; Γιατί δεν απεχθάνεσαι τον χωρικό που προσπάθησε να σκοτώσει τον σωτήρα του παιδιού του; Όχι, αυτά είναι ενάρετα και άσπιλα πλάσματα! Εγώ, ο δυστυχής, είμαι ένα εξάμβλωμα, που του αξίζει να το απορρίπτουν, να το κλωτσούν και να το ποδοπατούν. Ακόμα και τώρα, το αίμα μου βράζει όταν σκέφτομαι την αδικία. 

Ωστόσο, είναι αλήθεια πως είμαι άθλιος. Δολοφόνησα αξιαγάπητους και αβοήθητους ανθρώπους. Στραγγάλισα αθώους στον ύπνο τους και πίεσα μέχρι θανάτου τον λαιμό κάποιου που ποτέ δεν έβλαψε εμένα ή κάποιο άλλο ζωντανό πλάσμα. Ορκίστηκα να κάνω τον δημιουργό μου, ένα μοναδικό παράδειγμα ανθρώπου που αξίζει την αγάπη και τον θαυμασμό, δυστυχισμένο,. Τον καταδίωξα, μέχρι αυτό το σημείο ανεπανόρθωτης καταστροφής."

Φρανκενστάιν, της Μαίρη Σέλλεϋ, εκδ. Οξύ

Peter Gabriel - Sledgehammer (Growing Up Live)

 

Πολιτισμός!

 

Το μαλλί σου έφτιαχνες

μπροστά στο κινητό σου

μα ήξερα πως στον άλλον

είχες το μυαλό σου

Και αν ντύθηκες καλά

με τα κομψά σου ρούχα

στην απάτη μοναχά

υπήρξες ταλαντούχα

Μπορεί στο ύψος να 'φτανες

κοντά στα δύο μέτρα

αλλά στο λαιμό μου δέθηκες

σαν μια μεγάλη πέτρα

Αφού λοιπόν τον διάλεξες

σχέση για να συνάψεις

μύγες σου εύχομαι πολλές 

στον ύπνο σου να χάψεις!

H φτώχεια είναι ένα μονάκριβο πετράδι

 

Στην αυλή Του,

η φτώχεια είναι ένα μονάκριβο πετράδι:

φέρνεις ως δώρα σου

κοσμικά αποκτήματα και κέρδη·

αλλά είναι η διαρκής σου θλίψη

που Εκείνος βρίσκει αποδεκτή. 

Χακίμ Σαναϊ. Ο Τειχισμένος Κήπος της Αλήθειας, εκδ. Πύρινος Κόσμος

Vangelis - Alpha

 

Θεϊκή τιμωρία

 

Με πόνεσε πολύ 

εκείνη η σκληρή σου λέξη

πως αγαπούσες αντί για εμέ

τον βλάκα τον Αλέξη

Την καρδιά μου έκανες

μικρούλια κομματάκια

και τη μασούλησες άκαρδη

σαν τα σοκολατάκια

Μάθε το όμως καλά

υπάρχει Θεός και βλέπει

και θα σου δώσει τελικά 

ό,τι ακριβώς σου πρέπει

Και όσα κομμάτια της καρδιάς

φτάσανε στη κοιλιά σου

αυτά θα σου αυξήσουνε 

τη περιφέρειά σου

Giorgi Chikvaidze - A Galaxy of Thoughts

 

Η επιθυμία για αναγνώριση

"Να λοιπόν τι σήμαινε το όνειρό μου. Η Πασένκα είναι ο άνθρωπος που όφειλα να είμαι αλλά δεν έγινα ποτέ. Ζούσα πάντα για τους άλλους με τη πρόφαση ότι υπηρετώ τον Θεό, ενώ εκείνη ζει εν Θεώ νομίζοντας ότι ζει για τους ανθρώπους. Ναι, ένας καλός λόγος, ένα ποτήρι νερό που προσφέρεις χωρίς να περιμένεις ανταμοιβή αξίζουν περισσότερο από τις ευεργεσίες που έκανα εγώ για τους ανθρώπους. Υπήρχε άραγε μέσα μου ίχνος έστω επιθυμίας να υπηρετήσω ον Θεό;" αναρωτιόταν και η απάντηση ήρθε αμέσως στο μυαλό του: "Ναι, όμως όλα μολύνθηκαν από την επιθυμία μου για αναγνώριση. Όχι, δεν υπάρχει Θεός για κάποιον που ζει όπως έζησα εγώ, επιδιώκοντας την αναγνώριση, τον έπαινο των ανθρώπων. Τώρα όμως θα Τον αναζητήσω".

Λέων Τολστόι, Πατήρ Σέργιος, εκδ. Ροές

Ρεβάνς

 

Με κοιτούσες να έρχομαι 

σχεδόν τρέχοντας προς εσένα

και γέλασες με τη ψυχή σου.

Μου είπες πως σου φάνηκε

πως πετούσα, πως τα πόδια μου

στο έδαφος δεν πατούσαν. 

Σε κοίταξα στα μάτια σιωπηλός.

Χαμογέλασα αφήνοντας τη συννεφιά

που εκείνη την ώρα περνούσε να φανεί. 

Πάντα έλεγες πως το χαμόγελό μου

έκρυβε μια θλίψη. Είχες δίκιο.

Τα βήματα μου, σου είπα, γρήγορα

σήμερα με έφεραν κοντά σου

μα ακόμα γρηγορότερα μια μέρα

μακριά θα με πάνε, τόσο μακριά

που δε θα βρεθούμε ξανά ποτέ.

Με αγκάλιασες χωρίς τίποτα να πεις.

Δε χρειαζόταν. Εκείνη τη στιγμή ήσουν μαζί μου.

Όχι μόνο στο παρόν που ήμασταν αγκαλιασμένοι

μα και στο μέλλον που τίποτα δε θα 'χαμε πια κοινό.

Διαλύθηκαν τα σύννεφα κι η μέρα ηλιόλουστη 

συνέχισε. Ξεχάσαμε τη σκοτεινιά.

Μα εκείνη σαρκαστικά γελώντας καραδοκούσε

περιμένοντας να πάρει τη ρεβάνς της.

Εξήγηση

 

Τα πιο δύσκολα θέματα μπορούν να εξηγηθούν στον πιο αργόστροφο άνθρωπο αν δεν έχει σχηματίσει καμία ιδέα γι' αυτά. Αλλά το πιο απλό πράγμα δε μπορεί να γίνει σαφές στον πιο έξυπνο άνθρωπο αν έχει σθεναρά πεισθεί πως ξέρει ήδη, χωρίς τη παραμικρή υποψία αμφιβολίας, αυτό που ξεδιπλώνεται μπροστά του.

-Λέων Τολστόι

Hans Hartman - Sunrise

 

Robot love

Τι ποίηση θα γράψουν άραγε

τα ρομπότ όταν θα αρχίσουν

όνειρα στον ύπνο τους να βλέπουν;

Θα γεννηθεί άραγε μέσα τους ψυχή

και σε ποιον θεό θα την αφιερώσουν;

Και πώς θα αντιδράσει το πρώτο από αυτά

όταν ο έρωτας με το βελούδινο άγγιγμά του

βαθιά θα το τσακίσει;

Θύελλα

 

Φυσάει πολύ

Σκορπάει ο άνεμος

τη θύμησή σου

Lion Shepherd - Hero's Curse

 

Χαμένα αρχεία

 

Πιο αθόρυβες και γρήγορες 

οι μηχανές μας μεταφέρουν μακριά

Χαθήκαμε κι εμείς στην ευκολία

των μεγάλων αποστάσεων

Μη χαλάσουμε τη φιλία μας 

μου είχες πει, θυμάσαι;

Προχθές τη ξέθαψα

μαζί με τα άλλα κατεστραμμένα 

του υπολογιστή αρχεία

Φαίνεται δε τη φυλάξαμε και τόσο καλά...

Δε πειράζει, μερικά πράγματα 

δεν είναι γραφτό να μείνουν

ούτε καν στου διαδικτύου 

κάποια απόμερη γωνιά.

MARIUSZ DUDA - EMBRACING THE UNKNOWN (Taken from AFR AI D)

 

Delete

 

Βιονικά χέρια απλώνονται 

σε μωβ ουράνιο θόλο

Λάδι παχύρευστο κυλά

από τους αισθητήρες που παίζουν

τον ρόλο των ματιών

(Μπορεί κάτι τέτοιο να λογιστεί ως δάκρυ;)

Συνδέομαι στον υπολογιστή

κι εκεί τις αναμνήσεις μου κατεβάζω

Το πάτημα ενός κουμπιού 

και σβήνονται όλες, ακόμα κι η δική σου

Ίσως βαθιά μέσα στον λαβύρινθο των συνδέσεών μου

ο άνθρωπος που ζούσε κάποτε

να περιμένει ακόμα να τον γυρέψεις.

Μάταια...

Κάπου μακριά ένα θλιμμένο ανδροειδές

απεγνωσμένα ζητά τη μητρική αγκάλη.

Yes -The Gift of Love

 

Κληματοφάγος

 

Το χρόνο μου προσπάθησα να εξαργυρώσω

αλλά ψιλά δεν είχα για ρέστα να τους δώσω

έτσι κάτω από σκιά παχιά είπα να ξαπλώσω

της τεμπελιάς μου τις αρχές αν είναι να προδώσω

στραβό κλήμα σαν γάιδαρος να καταναλώσω 

κι αν δε με πιστεύετε τραπέζι για δυο θα στρώσω

Dave Mason & Joe Bonamassa – “Dear Mr. Fantasy”

 

Μ' ένα ημίψηλο καπέλο

 

Ποτ' έφυγε το αύριο, πότε θα' ρθει το χτες

Δύο παιδιά γελούσανε μιλώντας για φακές 

Αν θα έβγαζα φτερά σε σένα θα πετούσα

Φιλί μπορεί να σου 'φερνα ή να σε κουτσουλούσα 

Κι αν μου φορέσουν τελικά ημίψηλο καπέλο

Μπορεί και κάποιος να μου πει τι είν' αυτό που θέλω

Άκρη αν δε βγάζετε μ' αυτούς εδώ τους στίχους 

Φταίει που δε βλέπετε του σύμπαντος τους ήχους 

RIVERSIDE - Self-Aware

 

Ζεστός καφές (ρουμπάι)

 

Χαρά και λύπη μπλέκονται στης ζωής τη δίνη

μια το χέρι σου κρατά και μία το αφήνει

κι όταν θα φύγει μακριά δάκρυ μη κυλήσει

μια κούπα καφές ζεστός τον πόνο θ' απαλύνει

 

Ένας άγγελος θρηνεί

 

Θρηνῶ καὶ ὀδύρομαι, ὅταν ἐννοήσω τὸν θάνατον , καὶ ἴδω ἐν τοῖς τάφοις κειμένην τὴν κατ.εἰκόνα Θεοῦ, πλασθεῖσαν ἡμῖν ὡραιότητα, ἄμορφον, ἄδοξον, μὴ ἔχουσαν εἶδος. Ὧ τοῦ θαύματος! Τὶ τὸ περὶ ἡμᾶς τοῦτο γέγονε μυστήριον; Πῶς παρεδόθημεν τὴ φθορά , καὶ συνεζεύχθημεν τῶ θανάτω; Ὄντως Θεοῦ προστάξει, ὡς γέγραπται, τοῦ παρεχοντος τοὶς μεταστάσι τὴν ἀνάπαυσιν. 

(από την εξόδιο ακολουθία)

 (η φωτογραφία δική μου)

Albert Bouchard - Astronomy

 

Τέσσερις

 

Τα όνειρά μας χτίζουμε

σε τέσσερις τοίχους στιβαρούς

τα πηγαινοφέρνουμε

σε τέσσερις τροχούς

στο τέλος τα αφήνουμε

σε τέσσερις τύπους σκυθρωπούς

Big Big Train - The Transit Of Venus Across The Sun live at the Boerderij, Holland - September 2022.

 

Ένα παραμύθι

 

Λέει ο μύθος για έναν περιπλανώμενο

που από τότε που περπάτησε πρώτη φορά, μωρό

δε σταμάτησε ξανά το βάδισμα του.

Κάποτε βρέθηκε σε μια εύφορη πεδιάδα

κι εκεί για λίγα χρόνια τριγυρνούσε

Καθώς από δω πήγαινε και από 'κει

σαν φάντασμα ανάμεσα σε τοίχους μουχλιασμένους

σε μια κοπέλα επάνω έπεσε κι έμεινε μαγεμένος

και -λέει ο μύθος κι όχι εγώ- για πρώτη φορά από παιδί

σταμάτησε σαν σβούρα να γυρίζει.

Λένε πως την κοίταζε χωρίς να πει κουβέντα

ακίνητος αυτός που σταματημό δεν είχε.

Πέρασε χρόνος ένας κι ακόμα άλλος ένας

κι αυτός ακόμα τα πόδια δεν έλεγε να ξεκολλήσει.

Ώσπου ένα πρωινό, το λόγο ποιος να ξέρει,

τις μπότες του ξαναφόρεσε και βγήκε να περπατήσει

Οι παραμυθάδες οι παλιοί έχουνε να το λένε 

πως προς της κοπέλας τη μεριά δε κοίταξε ξανά πίσω

μα τα παραμύθια ξέρουμε, δε φτιάχνονται μ' αλήθειες

μα κάποιαν άλλη φορά γι' αυτό θα σας μιλήσω

Άψινθος

 

Καὶ ὁ τρίτος ἄγγελος ἐσάλπισε, καὶ ἔπεσεν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀστὴρ μέγας καιόμενος ὡς λαμπάς, καὶ ἔπεσεν ἐπὶ τὸ τρίτον τῶν ποταμῶν καὶ ἐπὶ τὰς πηγὰς τῶν ὑδάτων  καὶ τὸ ὄνομα τοῦ ἀστέρος λέγεται ὁ ῎Αψινθος. καὶ ἐγένετο τὸ τρίτον τῶν ὑδάτων εἰς ἄψινθον, καὶ πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων ἀπέθανον ἐκ τῶν ὑδάτων, ὅτι ἐπικράνθησαν. 

Αποκάλυψη 8, 10-12

(η φωτογραφία τραβήχτηκε από εμένα κάπου στην Αθήνα με κινητό και ντύθηκε με στίχους της Αποκάλυψης)

Flying Colors - A Place in Your World

 

Μαγεία στο λεωφορείο

Χαμογέλασες θυμάμαι κάποια στιγμή

-σπάνια χαμογελούσες-

και ο ήλιος έστειλε τις πιο ζεστές

ακτίνες του το πρόσωπό σου να φωτίσουν.

Κι ας λένε οι επιστήμονες, χωμένοι

στα εργαστήριά τους 

και στα πειράματα αφοσιωμένοι, πως

μαγεία δεν υπάρχει.

Εκείνη τη μέρα μάρτυράς της έγινα

μέχρι του λεωφορείου την στάση που κατέβηκες

RYO OKUMOTO - Chrysalis

 

Δρόμοι αρχαίοι

 

Πόσο ομόρφυναν οι δρόμοι τούτοι

οι αρχαίοι, με τη μεγάλη που σέρνουν ιστορία

όταν τους χρωμάτισαν τα βήματά σου 

που δίπλα στα δικά μου τους περπατήσαν 

έστω και για λίγο

Οι κατακτητές των ουρανών

Ενώ αεροσκάφη με θόρυβο 

διασχίζουν τον ουρανό

αφήνοντας τον άνεμο πίσω,

πτεροδάκτυλοι μεταλλικοί

και τα διαστημόπλοια 

την ατμόσφαιρα τρυπούν 

αγγίζοντας τ' αστέρια,

πρώτα βήματα υπερφίαλων κατακτητών

αθόρυβα και μελαγχολικά

με τα φτερά της πια μαζεμένα,

πεθαίνει στο έδαφος

μια δεκαοχτούρα

Helloween - Windmill

 

Μετρό

 

Στις οθόνες του μετρό

βουβές εικόνες διαφημίσεων εναλλάσσονται 

χωρίς να καταλαβαίνει κανείς 

τι θέλουνε να πουν.

Τρέμουν τα βαγόνια καθώς 

επιταχύνει ο συρμός πάνω σε ανόρεκτες ράγες.

Σου στέλνω σε μήνυμα:

"Χαμογέλα, το πρόσωπό σου σαν 

παιδιού φωτίζεται όταν χαμογελάς".

Μα ποιος ξέρει αν μέσα στο τούνελ

όπου σαν φίδι μηχανικό, ηλεκτροκίνητο

σέρνεται το τρένο, μπορεί να βρεθεί 

σήμα για να πραγματοποιηθεί η αποστολή.

Γιάννη Ρίτσου - Μικρή μοναξιά

Στη γωνιά της αυλής, μέσα στα σαπουνόνερα,

κάτι τριαντάφυλλα καμπούριασαν απ’ το βάρος της ευωδίας τους.

Κανένας δε μύρισε αυτά τα τριαντάφυλλα. 

Καμιά μοναξιά δεν είναι μικρή.

https://www.isagiastriados.com/index.php/articles/diafora-2/6925-mikri-monaksia

THE NEAL MORSE BAND - Bird On A Wire

 

Ο ιστός

 

Πιασμένη μύγα,

η μελαγχολία μου

πάνω στον ιστό

(η φωτογραφία από εμένα)

Blue Oyster Cult - Astronomy

 

Φουτουρισμός

 

Ήρθε το αύριο μα 

τα αυτοκίνητα δεν πετούν

και τα καύσιμα ακόμα 

τον αέρα μας μολύνουν.

Το μέλλον έγινε παρόν

μα το διάστημα ακόμα κρύο

και τα ταξίδια στα πέρατά του

μείνανε όνειρο μακρινό.

Δε περιμένουμε να ανατείλει

η νέα εποχή, ήδη μεσουρανεί

μα οι ασθένειες τρομακτικές

στοιχειώνουν τον ύπνο μας.

Κι αν σχεδιάζουμε ακόμα

στα άστρα να βαδίσουμε

πώς ανεχόμαστε τα παιδιά μας

να στέλνουμε στης γης αυτής το χώμα;

Γιατί  υπνωτισμένοι παραδινόμαστε

στη βαρβαρότητα την αρχέγονη

βραχυκυκλωμένοι στις ψηφιακές

παλαιοφουτουριστικές φαντασιώσεις;

e-χάος

 

Μα πώς να μη χαθούμε

στων οθονών το χάος;

Ακόμα και το πληκτρολόγιο

αρνείται το όνομά σου

στην αναζήτηση να γράψει.

Ζαλισμένος από το μπλε

φως του υπολογιστή

μάταια σε αναζητώ...

Χάθηκε σε μια ρομποτική

θύελλα η αγάπη που υπήρχε

κάποτε εδώ...

The Weirdly Dark Worlds Of Q Hayashida.

 

Riverside - Ultimate Trip

 

Cyberpunk

Κι αν τα όνειρά μας

είναι πια ψηφιακά 

και τις θλίψεις μας

φωτίζουμε με νέον,

τώρα που τα άστρα δεν είναι 

απρόσιτα και μακρινά

και του ήχου το φράγμα 

έχει σπάσει προ πολλού.

Κι αν αλήθεια από αύριο

έχουμε εμφυτεύματα

δεδομένα να κατεβάζουν απ' τον ιστό

και μέρη στο σώμα μας μεταλλικά

που θα μας δίνουν δύναμη 

που δεν είχαμε 

ποτέ μας φανταστεί,

άραγε περισσότερο τότε

θα με αγαπάς ή όχι;

Iron Maiden - Caught Somewhere in Time

 

Ονειρεύεται ένα ρομπότ;

 

Κυκλώματα κοιμισμένα

αφήνουν το ρεύμα να διαπερνά

Το μεταλλικό του σώμα 

ακίνητο μα ζωή γεμάτο.

Λαμπάκια που παραμένουν σκοτεινά

αδημονούν να ανάψουν

Απενεργοποιημένος εγκέφαλος  μα εργασίες

συνεχίζει να εκτελεί

Σπασμωδικές κινήσεις αρθρώσεων

προσεκτικά φτιαγμένων

Μια μηχανική φωνή

και υγρά βιομηχανικά αρχίζουν

με ταχύτητα να ρέουν

Καλώδια τινάζονται σαν τα φίδια 

στης Μέδουσας το κεφάλι

Τι είδους όνειρα αλήθεια 

μπορεί ένα ρομπότ να βλέπει;

Οι μέρες

 

Εξαντλήθηκαν τα μάτια του από τις μέρες,

εξαντλήθηκαν τα μάτια του δίχως μέρες

θα τρυπήσει τους τοίχους των ημερών

γυρεύοντας καινούρια μέρα;

πού να υπάρχει άραγε καινούρια μέρα;

Άδωνις, Άσματα του Μιχιάρ του Δαμασκηνού, εκδ. Άγρα

Blue Murder - Valley Of The Kings

 

Λυκάνθρωπος

Ήσουν εκεί όταν με κατάπιαν οι σκιές

Δίπλα μου καθόσουν ήρεμη και γλυκιά

όταν θέλησαν κι εσένα να αρπάξουν.

Είδες σε τι τέρας μεταμορφώθηκα,

με δυο μάτια κόκκινα να λάμπουν σαν φωτιές

τα δόντια μου να τρίζουν μέσα στη σιωπή.

Ξέρεις πόσο κοντά έφτασα να αφήσω το θηρίο

τον έλεγχο να πάρει, ελεύθερο να κυνηγήσει. 

Κι εσύ έμεινες ατάραχη, μπροστά στον Κέρβερο

αφρούς που έβγαζε από το στόμα του

που ξεφυσούσε φλόγες και ανάσαινε θειάφι

και με δηλητήριο αλειμμένα είχε τα γαμψά του νύχια.

Καθώς σαν το σκυλί της κόλασης ερχόμουν καταπάνω σου

εσύ απλώς μου χαμογέλασες και με χάιδεψες στο κεφάλι

σαν ένα κουτάβι που είχες βρει στο δρόμο

και το μάζεψες για να το ζεστάνεις και να το ταΐσεις.

Και ημέρεψε το κτήνος και πίσω γύρισε στα σκοτάδια

εκεί για να αφήσει τη τελευταία του πνοή

γιατί τα απαλά σου χέρια, βέλη ασημένια του φανήκαν

και κάθε χάδι ένα τρύπημα θανάσιμο ήταν για εκείνο.

Η επόμενη πανσέληνος με βρήκε ήσυχα να κοιμάμαι

μα εσύ ήσουν ήδη χιλιόμετρα μακριά

τόσα που κανένας τρόπο δεν υπήρχε πια να βρεθώ κοντά σου

γιατί το τίμημα της θεραπείας του λύκου που στις στέπες τρέχει

να μείνει μοναχός του είναι χωρίς να μπορεί ποτέ

εκείνη που τον θεράπευσε να ευχαριστήσει.

Blue Oyster Cult: Divine Wind

 

Υπήρξε Καιρός

 

Υπήρξε καιρός που χορευτές με το ξεφάντωμά τους

Σε χαρωπές παιδιάστικες συνάξεις 

Τα βάσανά τους αλάφρωναν;

Υπήρξε καιρός που μπορούσαν να κλάψουν με βιβλία.

Όμως ο χρόνος έβαλε το σαράκι του στο πέρασμά τους.

Τώρα είν' αβέβαιοι κάτω απ' την αψίδα τ' ουρανού.

Ό,τι για πάντα άγνωστο θα μείνει

Είναι το βεβαιότερο σ' ετούτη τη ζωή.

Κάτω απ' τα ουράνια σημεία, ο δίχως άκρα

Έχει τ' αγνότερα χέρια και σαν τ' άκαρδο στοιχειό

Απλήγωτο στη μοναξιά του, ο τυφλός καλύτερα βλέπει.

Ντύλαν Τόμας, Κι ο Θάνατος δεν θα 'χει εξουσία, εκδ. Ελεύθερος Τύπος

Πέφτουν τα φύλλα

Πέφτουν τα φύλλα

του δέντρου που πεθαίνει

Και τα μαλλιά μου...

Circus Maximus - Glory of the Empire

 

Ποιητική (α)γωνία

 

Αφού τους σκοτεινούς μου στίχους

κανένας δε διαβάζει 

θα γράψω κι εγώ πιο εύθυμους

μπας και κάποιος κάνει χάζι

Για ανθρώπους με κοστούμια ακριβά 

που γλιστρούν στη λάσπη

και που το μυαλό που είχαν κάποτε

έχουν από καιρό πια χάσει

Για γείτονες που κι η φωνή τους

μου χαλά τη μέρα

ή κοντινούς μου συγγενείς

που έχω κάνει πέρα

Μπορεί κάτι να πω για τους 

παλιούς μου φίλους 

που μάλλον θα ριμάρω 

με γάτες και με σκύλους

Ίσως να γράψω για τον Θεό

που μ' έφτιαξε από χώμα

ή για έναν έρωτα παλιό

που μ' απορρίπτει ακόμα!

Μπορεί όμως τελικά 

τίποτα να μη γράψω

και σε μια ήσυχη γωνιά 

τη μοίρα μου να κλάψω!

Nocturnal Rites - Afterlife

 

Η στάχτη του χρόνου

 

Ο χρόνος τρέχει γρήγορα 

κι εγώ συνεχώς ξοπίσω 

δε προλαβαίνω ν' ανασάνω

ούτε και να δακρύσω

Αν πιο νωρίς σε γνώριζα

θα σε κέρδιζα αλήθεια

ή μια φαντασία είναι κι αυτή

σαν τα παραμύθια;

Οι δείκτες ψυχρά γυρνούν

απάντηση δε δίνουν 

όσα γραφτήκαν δε σβήνονται 

στάχτη ώσπου να γίνουν

Avantasia - The Great Mystery

 

Το κρανίο

 

Πώς βρέθηκε στα χέρια μου

ετούτο το κρανίο; 

Αλήθεια δε μπορώ να πω 

τον τρόπο ότι γνωρίζω.

Μα τώρα που με κοίτα ειρωνικά

επάνω απ' το γραφείο

θα μπορούσα να ορκιστώ 

πως άγνωστο δε μου είναι. 

Το σαρδόνιο χαμόγελο

μου φαίνεται οικείο.

Μα το Θεό με σιγουριά σας λέω

πως είναι το δικό μου!

Drop Everything And Watch Zom 100.

 

Black Sabbath - Am I Going Insane

 

Θαμμένος

 

Συνήθισαν πια τα μάτια μου

να βλέπουν στο σκοτάδι μόνο

Ξαπλωμένος να μένω συνεχώς

δίχως τη παραμικρή κίνηση να κάνω

Άφωνο το στόμα μου, η γλώσσα μαραμένη

δε λέει ιστορίες πια, δε βγάζει κανένα ήχο

Το σώμα μου νιώθω αργά αργά να παραδίδεται

στης αποσύνθεσης τις ακάματες επιθέσεις

ένα να γίνεται με το χώμα γύρω του

καθώς έντομα διάφορα την ανάμιξη βοηθούν

Θα δάκρυζα, αλήθεια, αν τα μάτια δεν είχαν

από καιρό πολύ ξεραθεί και αδειάσει

Δεν ακούω πια των ζωντανών τα πόδια 

την επιφάνεια να χτυπούν με τα βήματά τους

περιμένω κάποιο φως θεϊκό να με αγκαλιάσει

ή κάποια φλόγα κολαστήρια να κάψει τη ψυχή μου

Για την ώρα το κενό είναι που με βασανίζει

καθώς σκόνη γίνονται και τα κόκκαλά μου ακόμα...

The comic that inspired revolutions | V for Vendetta | An analysis

 

Transatlantic - Solitude

 

Ομπρέλες

 

Ανάμεσα σε ομπρέλες 

που πετούν στον ουρανό 

θα 'θελα για λίγο να βρεθώ

Μέχρι ένας ανεμοστρόβιλος

με τα σύννεφα γύρω να μας αναμίξει

πριν μας σκορπίσει μακριά.

(η φωτογραφία τραβηγμένη από εμένα)

JUNJI ITO'S FRANKENSTEIN

 

Cirith Ungol - Down Below

 

Μανιτού

 

Σαν βλοσυρού Ινδιάνου αρχηγού

σε παλιό γουέστερν το βλέμμα σου 

ακίνητο με κρατά.

Ιδρώτας κρύος με λούζει

ενώ εσύ γύρω από τη φωτιά

τελετουργικά χορεύεις.

Ακίνητο τοτέμ ο έρωτας σου

δε καταδέχεται για τους προσκυνητές

το τόμαχωκ να θάψει

Ο καπνός της συμφιλίωσης για εμάς

δε θα πετάξει στον ουρανό για να βρει

το δρόμο του μεγάλου μανιτού.

Judge Dredd's Mega City One Explored - A Post-Apocalyptic Criminal Urban Jungle Fenced By Wastelands

 

Manowar - Spirit Horse of the Cherokee

 

Ουράνιοι άνεμοι

 

Φυσούν στο σύμπαν

ουράνιοι άνεμοι

τ' άστρα ριγούν

An Irish Ghost Story | The Black Nun of Bonamargy Friary

 

Neal Morse - Cosmic Mess

 

Η κοιμωμένη

Πέτρινος ύπνος

κρατά τη κοιμωμένη 

αιχμάλωτή του

The gifts...

 It was him knocking on the door

calling out her name i a whispeing voice

She opened the door to greet him

as he was standing in the foggy, gloomy darkness

He was invited in her house, in her bedroom

a lover recently dead and buried

The morning after he had disappeared

and the earth upon his grave was fresh and fluffy

Two little holes on her neck and the paleness of her

were his gifts to her, these and a stillborn child who

she gave birth to after nine months on the Halloween night...