Riding
the unicorn
Travelling through dreams
Ιππεύοντας
ένα μονόκερο
Περιδιαβαίνοντας τα όνειρα
Riding
the unicorn
Travelling through dreams
Ιππεύοντας
ένα μονόκερο
Περιδιαβαίνοντας τα όνειρα
While dancing in the rain
I got by a lightning struck
When I decided to play cards
I was abandoned by my luck
Though I was craving for some light
But I only managed to see a spark
Thirsty and miserable I was
And nobody gave a fuck
Now do me a favour if you can
Convice me that life doesn't suck!
Ενώ χόρευα στη βροχή
με χτύπησε αστραπή
Πήγα να παίξω και χαρτιά
μα η τύχη μου έφυγε μακριά
Φως άπλετο λαχτάρησα να βρω
Μια σπίθα μόνο κατάφερα να δω
Ήμουνα άθλιος, σε μαύρα χάλια
Μ' έγραψαν στα δυο τους τα παπάρια
Οπότε κάνε μου μια χάρη αν μπορείς
Πείσε με για τα ωραία της ζωής!
Μια ανθολογία Γεωργιανών ποιητριών μεταφράστηκε στα Γαλλικά με την υποστήριξη του Writers' House. Η παρουσίαση του «Είμαι πολλά. 15 Γεωργιανές ποιήτριες»θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη, 30 Μαρτίου.
Αυτή είναι η πρώτη γαλλική έκδοση γεωργιανής ποίησης που αφιερώνεται μόνο στις γυναίκες.
«Είναι δεκαπέντε, δεκαπέντε γυναίκες, γεννημένες στη μικρή Γεωργία, την όχι και τόσο γνωστή, μια χώρα όμως αρχαίων πολιτισμών. Είναι δημοσιογράφοι, συγγραφείς, δασκάλες, μεταφράστριες, καλλιτέχνιδες, συγγραφείς θεατρικών και αντιπροσωπεύουν πολλές γενιές », αναφέρει ο σχολιασμός της συλλογής.
Η ανθολογία περιλαμβάνει ποιήματα των Lia Sturua, Maia Sarishvili, Ella Gochiashvili, Rusudan Kaishauri, Diana Anfimiadi, Eka Kevanishvili, Lia Likokeli, Lela Tsutskiridze, Irma Shiolashvili, Kato Javakhishvili, Lela Samniashvili, Mariam Tsiklauri, Mariam Tsiklauri, Mariam Tsiklauri .
Πηγή πληροφοριών: iliauni.edu.ge
Από τον Ketevan Skhirtladze
Tonight's
eerie moonlight
Makes lovers uptight
Απόκοσμο
φεγγαρόφωτο απόψε
Τους εραστές τσιτώνει
Κώστας Χαλέμος
Το «The Sound of Silence» των Simon & Garfunkel ηχογραφήθηκε τρεις μήνες μετά τη δολοφονία του John F. Kennedy (22 Νοεμβρίου 1963), γεγονός που έκανε πολλούς να πιστεύουν ότι αναφέρεται σε αυτή αλλά ο δημιουργός του, Paul Simon αποκάλυψε ότι το έγραψε όταν ήταν 21 ετών, δηλαδή γύρω στο 1962, οπότε δεν μπορούσε να είχε την παραμικρή σχέση με την τραγωδία του JFK.
Η αρχική «ακουστική» έκδοση ηχογραφήθηκε τον Μάρτιο του 1964 στα Columbia Studios της Νέας Υόρκης και συμπεριλήφθηκε στο πρώτο άλμπουμ του ντουέτου που είχε τίτλο «Wednesday Morning, 3 AM». Το άλμπουμ κυκλοφόρησε στις 19 Οκτωβρίου 1964 και υπήρξε εμπορική αποτυχία, γεγονός που οδήγησε στον χωρισμό των δυο καλλιτεχνών. Ο Simon επέστρεψε στην Αγγλία και ο Art Garfunkel στις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο.
To εξώφυλλο του άλμπουμ
Οι δυο τους είχαν γνωριστεί στο Γυμνάσιο. Το σχήμα Simon & Garfunkel δημιουργήθηκε το 1957 και άντεξε έως το 1970. Παρά τη διάλυσή του, οι δυο τους αρκετές φορές ξαναβρέθηκαν σε συναυλίες. Μάλιστα το 1981 προσέλκυσαν πάνω από 500.000 ανθρώπους στην έβδομη μεγαλύτερη συναυλία όλων των εποχών.
Το 1965 ωστόσο το τραγούδι άρχισε να ακούγεται συχνά από ραδιοφωνικούς σταθμούς στη Βοστώνη, τη Μασαχουσέτη και τη Φλόριντα. Η δημοφιλία του έκανε τον παραγωγό Tom Wilson, που είχε δουλέψει με τον Bob Dylan να κάνει, ερήμην των Simon & Garfunkel, ένα remix του κομματιού, χρησιμοποιώντας ηλεκτρικά όργανα και ντραμς. Αυτή η έκδοση κυκλοφόρησε ως single τον Σεπτέμβριο του 1965 κι έφτασε στο Νο. 1 του Billboard 100.
Οι Simon & Garfunkel, που δεν ενημερώθηκαν για το remix του τραγουδιού παρά μόνο μετά την κυκλοφορία του, ύστερα από την απρόσμενη επιτυχία επανασυνδέθηκαν και ηχογράφησαν βιαστικά το δεύτερο άλμπουμ τους, το οποίο η Columbia τιτλοφόρησε «Sounds of Silence» σε μια προσπάθεια να αξιοποιήσει την επιτυχία του τραγουδιού.
Ο Simon είχε γράψει το τραγούδι στο… μπάνιο, όπου συνήθιζε να απομονώνεται με την κιθάρα του. Άνοιγε τη βρύση για να τρέχει το νερό, γεγονός που, όπως είπε τον ηρεμούσε, κι έκλεινε τα μάτια. Το τραγούδι ξεκινά με τα λόγια: «Γεια σου σκοτάδι, παλιέ μου φίλε, ήρθα να μιλήσω μαζί σου πάλι».
Ίσως δεν ήταν καθόλου συμπτωματικό ότι «Σκοτάδι» αποκαλούσε εκείνη την εποχή τον εαυτό του ο Art Garfunkel. Και να γιατί… Στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια είχε δεθεί με δυνατή φιλία με τον συμφοιτητή του, Sanford Greenberg ο οποίος λίγο μετά τη γνωριμία τους έχασε το φως του κι έμεινε τυφλός.
Καθώς η οικογένειά του δεν είχε χρήματα για να τον βοηθήσει εγκατέλειψε το όνειρό του να γίνει δικηγόρος και βυθίστηκε σε κατάθλιψη. Τότε ο Garfunkel αποφάσισε να τον βοηθήσει, κάνοντας τον οδηγό και τον αναγνώστη του. «Θέλω να είμαστε μαζί όπου κι αν είσαι, ακόμη και στο σκοτάδι» του είπε και σε ένδειξη ενσυναίσθησης ονόμασε τον εαυτό «Darkness»
Με τη βοήθεια του Garfunkel ο Sandy όχι μόνο αποφοίτησε, αλλά έκανε μεταπτυχιακό στο Χάρβαρντ και την Οξφόρδη. Και ήρθε μια στιγμή που μπόρεσε να ανταποδώσει στον Art. Ήταν τότε που ο Garfunkel ήθελε να εγκαταλείψει τη σχολή αρχιτεκτονικής και να ηχογραφήσει το πρώτο του άλμπουμ με τον Paul Simon. Δεν είχαν όμως τα 400 δολάρια που χρειάζονταν. Ο Sandy είχε στο λογαριασμό του 404 δολάρια. Ωστόσο δεν δίστασε στιγμή να του στείλει τα τετρακόσια.
Hello darkness, my old friend
I've come to talk with you again
Because a vision softly creeping
Left its seeds while I was sleeping
And the vision that was planted in my brain
Still remains
Within the sound of silence
In restless dreams I walked alone
Narrow streets of cobblestone
'Neath the halo of a street lamp
I turned my collar to the cold and damp
When my eyes were stabbed by the flash of a neon light
That split the night
And touched the sound of silence
And in the naked light, I saw
Ten thousand people, maybe more
People talking without speaking
People hearing without listening
People writing songs that voices never share
And no one dared
Disturb the sound of silence
"Fools", said I, "You do not know
Silence like a cancer grows
Hear my words that I might teach you
Take my arms that I might reach you"
But my words, like silent raindrops fell
And echoed
In the wells of silence
And the people bowed and prayed
To the neon god they made
And the sign flashed out its warning
In the words that it was forming
And the sign said, "The words of the prophets are written on the subway walls
And tenement halls"
And whispered in the sound of silence
Ιnfo: The Sound of Silence. Kυκλοφόρησε το 1964. Στίχοι-μουσική: Paul Simon. Εκτέλεση: Simon & Garfunkel
Never prepare anything
always on the hoof
If you wish I would swear
need another proof?
I'm telling you I'm not a lamb
but a howling wolf!
Τίποτα να προετοιμάσω δεν μπορώ
στο πόδι όλα κι ό,τι είναι ας γίνει
Αν θες ευχαρίστως θα σου το ορκιστώ
αμφιβολία καμιά να μη σου μείνει
Αρνί στο είπα πως δεν ήμουν ποτέ εγώ
μα λύκος που αλυχτάει στη σελήνη
Although they seem they are near
The stars are so far away from here
Visible yet unreachable they stand
So let us drink a cup of wine my dear
Μπορεί να φαίνονται πως τόσο κοντά μας να στέκουν
Μα τ' αστέρια τόσο μακριά μας παραμένουν
Τα βλέπουμε μα να τα φτάσουμε δεν μπορούμε
Οπότε, αγάπη μου, λίγο κρασί ας πιούμε
http://www.isagiastriados.com/index.php/articles/diafora-2/5157-afti-nai-i-romiosyni
Απόστολου Β. Τσακούμη
Είσαι παιδί Χριστιανών κι Ελλήνων το εγγόνι,
ταυτότητα Ρωμαίικη που όλο τον κόσμο ενώνει.
Σκόρπα παντού την ανθρωπιά, σοφία, καλοσύνη,
φιλότιμο και λεβεντιά. Αυτή ’ναι η Ρωμιοσύνη.
Πηγή: https://www.pemptousia.gr/2021/03/romios-ke-romiosini/
I hate it when I 'm getting old
When I want to buy something
And someone tells me it is sold
I hate it and I' m getting sick
When I wear denim and leather
And people tell me to wear silk
I hate it when I have to wake up
When I'm running to be on time
Only to find out I've been stood up
I hate it when a poem I'm trying to write
When my pencils are sharp enough
But I fail to set my words and thoughts right
I will surely hate it when my time will come
And I will be dead and buried while
Strangers will be drinking vodka and rum
Όταν αρχίσω και γερνάω πώς μου τη δίνει
Κι όταν κάτι ν' αγοράσω πολύ θέλω
και μου λεν' πως άλλο κομμάτι δεν έχει μείνει
Μου τη δίνει και άλλο τόσο μου τη σπάει
Όταν φορώ το δερμάτινο και το τζιν μου
Να μου λένε πως στην περίσταση δεν πάει
Μου τη δίνει το ξυπνητήρι που θα χτυπήσει
Που τρέχω για να 'μαι στην ώρα μου
Μόνο για να δω πως μ' έχουν στήσει
Μου τη δίνει όταν ποίημα πάω να γράψω
Και τα μολύβια έτοιμα έχω από καιρό
Μα λέξεις δε βρίσκω και μου 'ρχεται να κλάψω
Και όταν θα πεθάνω πώς θα μου τη δώσει
Που θα 'μαι βαθιά θαμμένος και νεκρός
Κι από λαρύγγια ξένα ούτε βότκα ούτε ρούμι θα γλιτώσει
A dragonfy caught
in a sudden spring snowfall
But its flame is strong
Μια δρακόμυγα
στ' ανοιξιάτικο χιόνι
Μα έχει φλόγα
Στην ταινία «Ο Θεός αγαπάει το Χαβιάρι», ο Ιωάννης Βαρβάκης είναι ο ήρωας του Γιάννη Σμαραγδή που από τα Ψαρά έφτασε στην αυλή της Μεγάλης Αικατερίνης και κατέληξε στη διχασμένη από εμφύλιες διαμάχες Ελλάδα, κατά την Επανάσταση του 1821.
Ο Θεός αγαπάει το Χαβιάρι - Ιωάννης Βαρβάκης: ο πειρατής που είχε όνομα... γερακιού
«Ο Θεός αγαπάει το Χαβιάρι» (αγγλικά: God loves caviar) είναι ταινία διεθνούς παραγωγής σε σκηνοθεσία Γιάννη Σμαραγδή, σε παραγωγή της Alexandros Film, σε σενάριο που συνυπογράφουν οι Γιάννης Σμαραγδής, Παναγιώτης Πασχίδης, Τζάκι Παβλένκο και Βλαντίμιρ Βαλούτσκι και πρωταγωνιστές τους Σεμπάστιαν Κοχ, Τζον Κλιζ, Κατρίν Ντενέβ, Χουάν Ντιέγκο Μπότο, Εβγκένι Στίτσκιν και Όλγκα Σουτούλοβα. Το καστ απαρτίζουν ηθοποιοί από 6 χώρες: Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία, Ισπανία, Γερμανία και Ελλάδα, ενώ τα γυρίσματα έγιναν σε πέντε χώρες. Η παγκόσμια πρεμιέρα έγινε τον Σεπτέμβριο του 2012 στο 37o Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο.
Πρόκειται για την ιστορία του Ιωάννη Βαρβάκη, ενός πειρατή που γίνεται ζάμπλουτος έμπορος χαβιαριού και δεν σταματά να αγωνίζεται ενάντια σε κάθε εμπόδιο για την απόκτηση χρήματος, εξουσίας και πολιτικής επιρροής, για να χαρίσει στο τέλος όλα του τα υπάρχοντα στο όνομα της αγάπης. Η επική αυτή ιστορία, βασίζεται στην πραγματική ζωή του Ιωάννη Βαρβάκη και ξεκινά από τα Ψαρά του Αιγαίου Πελάγους, φτάνει στην αυλή της Μεγάλης Αικατερίνης στη Ρωσία, απλώνεται στις ακτές της Κασπίας Θάλασσας για να καταλήξει στη διχασμένη από εμφύλιες διαμάχες Ελλάδα, κατά την Επανάσταση του 1821.
Η προέλευση του επωνύμου Βαρβάκης
Ο Βαρβάκης γεννήθηκε στα Ψαρά στις 24 Ιουνίου 1745 και ήταν γιος του Ανδρέα Λεοντή (Λεοντίδη) και της Μαρώς Μόρου. Στα Ψαρά ενδημεί το είδος γερακιού «Ιέραξ ο οξύπτερος». Τα πουλιά αυτά οι Ψαριανοί τα ονόμαζαν και τα ονομάζουν Βαρβάκια. Οι συνομήλικοί του, βλέποντας τα μεγάλα και πολύ αυστηρά του μάτια, καθώς και την ορμητικότητα που τον χαρακτήριζε τον φώναζαν Βαρβάκι. Φαίνεται ότι η προσωνυμία του άρεσε και την διατήρησε ως επώνυμο. Έτσι πέρασε στην ιστορία με το όνομα Βαρβάκης και το επώνυμο του έγινε τίτλος ευγενείας στην τσαρική Ρωσία.
Τα πρώτα χρόνια
Ο πατέρας του ήταν ιδιοκτήτης πλοίου το οποίο πραγματοποιούσε μεταφορές στα διάφορα νησιά του Αιγαίου. Ο Ιωάννης Βαρβάκης αρχικά εργάστηκε ως μούτσος στο καράβι του πατέρα του ενώ στα 15 τον έβαλε ο πατέρας του παρτσινέβελο δηλαδή μεριδιούχο στο πλοίο του. Στράφηκε στην πειρατεία, όπως το σύνολο των Ψαριανών, λόγω των γενικότερων συνθηκών άσκησης της ναυτιλίας εκείνη την περίοδο. Τα ρωσικά αρχεία χαρακτηρίζουν από τη δράση του εκείνης της περιόδου τον Βαρβάκη, αεικίνητο κουρσάρο. Τέλη του 1768 αρχές του 1769 παντρεύεται στα Ψαρά.
Τα Ορλοφικά
Κατά το ρωσοτουρκικό πόλεμο πήρε μέρος σαν κυβερνήτης πυρπολικού, ενώ ήταν ήδη πλοίαρχος εμπορικού πλοίου. Κατά τα Ορλοφικά (1770), ήταν ένας από τους Έλληνες ορθοδόξους που συντάχθηκε με τα στρατεύματα της Αικατερίνης Β' ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ο Ψαριανός πλοιοκτήτης εκποίησε ολόκληρη την περιουσία του για να εξοπλίσει με κανόνια και να επανδρώσει με στρατιώτες ένα από τα πλοία του, με σκοπό τη ναυτική σύγκρουση με τους Τούρκους. Το πλοίο του ήταν ένα σεμπέκ. Αναζητώντας τον ρωσικό στόλο στο Αιγαίο, ταξίδεψε αρχικά στη Μύκονο κι από εκεί στα νότια παράλια της Πελοποννήσου, όπου έφτασε αρχές Μαρτίου 1770 στο Οίτυλο. Από εκεί μετέβη στην Κορώνη. Εκεί βρήκε τους Αλέξιο Ορλοφ και Σπυριδώφ, οι οποίοι του ζήτησαν να συνδράμει τους πολιορκητές του Ναυαρίνου. Ο Βαρβάκης στη συνέχεια κινήθηκε με κατεύθυνση τα Ψαρά για να αναζητήσει τον τουρκικό στόλο και να ενημερώσει για τη θέση όπου βρισκόταν τους Ρώσους. Τον εντοπίζει απέναντι από τη Χίο και στη συνέχεια αφού ενημερώνει τους Ρώσους, πλοία των τελευταίων παραπλέοουν στις Οινούσες και αγκυροβολούν στην περιοχή. Το βράδυ της 26ης Ιουνίου 1770 ο Βαρβάκης με το πλοίο του, μια σεμπέκα, συμμετέχει σε επιχείρηση πυρπόλησης του τουρκικού στόλου στον όρμο του Τσεσμέ. Μετά το πέρας τής επιχείρησης ο Ορλώφ τον συνεχάρη και στις 21 Οκτωβρίου 1772 με επίσημο έγγραφο η Αικατερίνη της Ρωσίας τον ενέταξε στις στρατιωτικές δυνάμεις της Αυτοκρατορικής Ρωσίας με το βαθμό του υπολοχαγού.
Ευνοούμενος της Μεγάλης Αικατερίνης
Μετά τη λήξη του Τρίτου Ρωσοτουρκικού πολέμου (1768-1774) και την υπογραφή της Συνθήκης του Κιουτσούκ Καϊναρτζή ο Βαρβάκης επέστρεψε στα Ψαρά, αφού είχε αγοράσει με δικά του χρήματα ένα βρίκιον και συνέχισε την εμπορική και πειρατική του δραστηριότητα. Όντας επικηρυγμένος από τους Οθωμανούς ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη, χωρίς να υπολογίζει το πόσο εχθρικό ήταν το περιβάλλον εκεί για αυτόν. Καθώς διαπραγματευόταν στην Κωνσταντινούπολη την πώληση ενός τρικάταρτου πλοίου, οι τουρκικές αρχές το κατέλαβαν και το δήμευσαν.
Απένταρος στην Πετρούπολη
Πάμπτωχος κατέφυγε στην Οδησσό και από εκεί στην Πετρούπολη, όπου έγινε δεκτός σε ακρόαση από την Αικατερίνη και ζήτησε τη βοήθειά της. Η αυτοκράτειρα τον ενίσχυσε οικονομικά και του παραχώρησε το δικαίωμα ατελούς αλιείας στην Κασπία. Ήταν ο πρώτος που έκανε εξαγωγή του διατηρημένου αυτού προϊόντος. Από το 1812 βρέθηκε στο Ταγκανρόγκ και από το 1815 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στο Ταϊγάνι, όπου μετέφερε όλη σχεδόν την κινητή περιουσία του, για να βρίσκεται κοντά στην Οδησσό κέντρο της Φιλικής Εταιρίας της οποίας υπήρξε ηγετικό μέλος και χρηματοδότης. Είναι ο μόνος που στα έγγραφά της αποκαλείται με το όνομά του. Είχε δώσει εν τω μεταξύ μέρος από την τεράστια περιουσία του για κοινωφελή έργα στη Ρωσία (νοσοκομεία, γέφυρες, διώρυγες) επίσης χρηματοδότησε την ανέγερση διδακτηρίου στη Σινασό, την παλιά Ναζιανζό, πατρίδα του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου και γι' αυτό παρασημοφορήθηκε από τον Τσάρο και του δόθηκε και τίτλος ευγένειας με το επίθετο Κομνηνός Βαρβάκης.
Κατήργησε τη δουλεία
Στην ιστοσελίδα mixanitouxronou.gr διαβάζουμε: Ο Ιωάννης Βαρβάκης, υπήρξε πρωτοπόρος. Αρνήθηκε να πάρει στη δούλεψή του δουλοπάροικους και προσέλαβε μισθωτούς εργάτες. Έτσι κατήργησε τη δουλεία στη Ρωσία, 85 χρόνια, προτού την καταργήσει επίσημα η Αυτοκρατορία. Η εκπομπή αναλύει την κοινωνική δράση του Ιωάννη Βαρβάκη, που ήρθε σε επαφή με λόγιους της εποχής και συνειδητοποίησε ότι η παιδεία και η μόρφωση ήταν καθοριστικές για την απελευθέρωση της Ελλάδας. ...
Η Ελληνική Επανάσταση του 1821
Ο Ιωάννης Βαρβάκης προσέφερε πάρα πολλά στον Αγώνα πριν και κατά την περίοδο της Ελληνικής Επανάστασης. Αρχικά βοήθησε με πάρα πολλούς τρόπους τις ελληνικές κοινότητες στη Ρωσία και ιδιαίτερα την κοινότητα της πόλης που έμενε. Από την τσαρική κυβέρνηση μαζί με το παράσημο είχε ανακηρυχτεί αρχηγός των ευγενών του Άστραχαν. Αυτός ο τίτλος, εκτός από την περιουσία του, συντέλεσε, ώστε να έχει μεγάλη επιρροή στους κύκλους των Ρώσων ευγενών.
Ο Βαρβάκης με έξοδα δικά του εξόπλισε τους ομογενείς που πολεμούσαν με τον Αλέξανδρο Υψηλάντη. Επίσης μέσω του Πατριαρχείου κατάφερε να εξαγοράσει πάρα πολλούς Έλληνες αιχμαλώτους. Ο Βαρβάκης πάνω απ' όλα βοήθησε τον αγώνα των Ψαριανών, των συμπατριωτών του. Έστειλε τρόφιμα και διάφορα άλλα εφόδια. Μετά την καταστροφή των Ψαρών, το 1824, ήρθε στην Ελλάδα, για να βοηθήσει με κάθε μέσο τους πρόσφυγες. Κατά την παραμονή του στην Ελλάδα ονομάστηκε με ψήφισμα του Βουλευτικού μέγας ευεργέτης του Έθνους.
Ο θάνατός του
Η «Μηχανή του Χρόνου», αναφέρεται στο άδικο τέλος του μεγάλου εθνικού ευεργέτη, που το 1824 επέστρεψε στην Ελλάδα. Σε μεγάλη ηλικία και με την Ελλάδα διχασμένη σε ρωσικό, αγγλικό και γαλλικό κόμμα, ο Βαρβάκης κατηγορήθηκε από την προσωρινή κυβέρνηση για κατασκοπεία. Δυσαρεστημένος, αποφάσισε να επιστρέψει στη Ρωσία. Δεν το κατάφερε. Λόγω ασθένειας επέστρεψε από το Ναύπλιο στην Αγγλοκρατούμενη Ζάκυνθο για θεραπεία. Οι Άγγλοι δεν του επέτρεψαν να βγει στην πόλη της Ζακύνθου λόγω της λοιμώδους νόσου από την οποία έπασχε. Στο λοιμοκαθαρτήριο έφτασε στις 21 Δεκεμβρίου 1824. Πέθανε τα ξημερώματα της 12ης Ιανουαρίου 1825. Το Εκτελεστικό και το Βουλευτικό στη συνεδρίαση της 26ης Φεβρουαρίου 1825 εξέδωσαν ψηφίσματα και διαταγές για την τήρηση πανελλήνιου πένθους.
Η διαθήκη του
Στη διαθήκη του άφησε 1.000.000 ρούβλια κληροδότημα για την ίδρυση του Βαρβακείου Λυκείου, και το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του στο ελληνικό Δημόσιο για κοινωφελείς σκοπούς. Κατέθεσε τα χρήματα που χρειάστηκαν για την ανέγερσή του σε ρωσική τράπεζα και το 1857 άρχισε το κτίριο της Βαρβακείου Σχολής, με σχέδια και επίβλεψη του Παναγιώτη Κάλκου. Άρχισε να κτίζεται, για να ολοκληρωθεί το 1859. Με δική του δωρεά κατασκευάστηκε η κλειστή αγορά της Αθήνας (Βαρβάκειος Αγορά), ενώ επίσης χρηματοδότησε την ανέγερση διδακτηρίου στη Σινασό Καππαδοκίας, την παλιά Ναζιανζό, πατρίδα του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. Το Βαρβάκειο Λύκειο κτίστηκε κοντά στη σημερινή οδό Αθηνάς. Ιδρύθηκε το 1857 και από το 1886 και μετά λειτούργησε σαν Πρακτικό Λύκειο, αφιερωμένο σχεδόν αποκλειστικά στη σπουδή των θετικών επιστημών. Ήταν το μοναδικό Λύκειο του είδους του στη χώρα για πολλά χρόνια. Το παλιό κτίριο καταστράφηκε στα Δεκεμβριανά (1944). Σήμερα λειτουργεί γυμνάσιο και λύκειο με το όνομα «Βαρβάκειος Σχολή» σε νέο κτίριο στα όρια του Δήμου Αθηναίων και δήμου Παλαιού Ψυχικού.
Τα γυρίσματα της ταινίας ξεκίνησαν στις 31 Οκτωβρίου 2011 και ολοκληρώθηκαν στις 13 Απριλίου 2012. Η ταινία προβλήθηκε στους κινηματογράφους στην Ελλάδα, από τις 11 Οκτωβρίου 2012. Τη διανομή της ταινίας στην Ελλάδα και την Κύπρο, έχει αναλάβει η Feelgood Entertainment σε συνεργασία με το ελληνικό γραφείο της SONY Pictures Home Entertainment Hellas.
Μάρκος Μπότσαρης |
Οδυσσέας Ανδρούτσος |
Κωνσταντίνος Κανάρης |
Αθανάσιος Διάκος |
The fiery dragon of freedom
Breaths his flames
Through mountains and seas
Rivers and plains
The resurrection of a nation
The end of slavery and oppression
Ο πύρινος δράκος της ελευθερίας
Τις φλόγες του στέλνει
Μέσα από βουνά και θάλασσες
Ποτάμια και πεδιάδες
Η ανάσταση ενός έθνους
Της σκλαβιάς το τέλος
Ἁγίου Νεκταρίου
Ἀειπάρθενε, ἁγνή, ἐν ἀγκάλαις σου κρατεῖς,
τόν Δεσπότην τοῦ παντός, ὅς τά σύμπαντα κρατεῖ.
Βάτος ἄφλεκτος, ἁγνή, ἀνεδείχθης ἀληθῶς˙
τό γάρ θεῖον πῦρ σαφῶς κατεσκήνωσεν ἐν σοί.
Γαλουχεῖς μητροπρεπῶς τόν τροφέα τοῦ παντός,
καί τόν ἄχρονον Θεόν φέρεις κόρη ὡς Υἱόν.
Δέχεταί σε ὁ Θεός ὡς μητέρα ἐπί γῆς,
ἵνα σώσῃ ὡς Θεός καί θεώσῃ τόν Ἀδάμ.
Revolution!
Overthrowing oppressors,
creating new tyrants
Επανάσταση!
Ανατρέποντας δυνάστες,
δημιουργώντας νέους τυράννους
https://kostasvakouftsis.blogspot.com/2012/12/hellas.html
ΗΜΙΧΟΡΟΣ Ι
Στης ελπίδας το μούχρωμα,
Όπως οι ήσκιοι του ονείρου,
Δοξασμένοι παράδεισοι του υγρού λάμπουν απείρου:
Τι νησιά καθαρόσχημα
Κάτου απ' τον βραδυνόν ουρανόν ξεχωρίζουν,
Κ' ευωδιές και φλοισβήματα των γιαλών τους χαρίζουν!
Σαν αυγή μέσα στ' όνειρο,
Μες στο θάνατο ελπίδα,
Μέσα στης φυλακής μας τους τοίχους αχτίδα:
Η Ελλάδα, που κάποτες ήταν σαν πεθαμένη,
Να την πάλι σηκώνεται, να την πάλι προβαίνει!
Ο ΧΟΡΟΣ
Φρεντ Μπουασονά, Ομαλός Κρήτης, 1911
Τον κόσμο η δόξα ξαναζώνει,
Τα χρυσά χρόνια ξαναζούν,
Η γη σα φίδι ξανανιώνει,
Τα χιόνια σβύνουν και περνούν:
Γελούν τα ουράνια και γιορτάζουν,
Και, σα συντρίμια στ' όνειρό σου, θρησκείες και κράτη αχνοφαντάζουν.
Νέα Ελλάδα ορθώνει τα βουνά της
Μέσα από ολόλαμπρα νερά.
Προς την αυγή ο Πηνειός, περάτης,
Κυλάει τα ρείθρα του λαμπρά.
Τα όμορφα Τέμπη εκεί που ανθούνε
Οι νιες Κυκλάδες, απλωμένες σε βάθη ηλιόχαρα, υπνοζούνε.
Μια Αργώ αψηλή το κύμα σκίζει,
Με άθλους καινούργιους φορτωμένη.
Ορφέας καινούργιος κιθαρίζει,
Και, όλος αγάπη, κλαίει, πεθαίνει.
Νέος Οδυσσέας ξαναφήνει
Την Καλυψώ στο ερμόνησό της για της πατρίδας την ειρήνη.
Ω! ας μη γραφτεί πια το τραγούδι
Της Τροίας, της γης αν μοίρα ο Χάρος!
Σε λεύτερων χαράς λουλούδι
Του Λάιου η λύσσα ολέθριο βάρος,
Αν και μια δόλια Σφίγγα δίνει
Θανάτου αινίγματα που η Θήβα ποτές δε γνώρισε και κείνη.
Καινούργια Αθήνα θα προβάλει,
Και τους μακρύτερα καιρούς
Θε να φωτίσουν της τα κάλλη
Σα λιόγερμα τους ουρανούς.
Παρηγοριά θα τους αφήσει
Ό,τι μπορεί η γη να δεχτεί κι ό,τι ο ουρανός να της χαρίσει.
Έρωτας, Κρόνος, κοιμήθηκαν,
Μα θα ξυπνήσουν πιο αγαθοί
Απ' όσα ταφοαναστηθήκαν
Ή λεύτερα έχουν γεννηθή:
Ούτε χρυσάφι, ούτε αίμα πια,
Μα μόνο δάκρυα στους βωμούς τους και σύμβολα-άνθη ευλαβικά.
Ω, πάψε! Να ξαναγυρίσουν
Μίσος και θάνατος στη γη;
Πάψε! Οι θνητοί στο αίμα να σβύσουν;
Μιας προφητείας πικρής πηγή;
Ω, κάλλιο ο κόσμος να χαλάσει,
Παρά στο φως να ξαναφέρει ό,τι βαργιά έχει τον κουράσει.
Οι πρέσβεις της Γαλλίας, των ΗΠΑ, της Ρωσίας, του Ηνωμένου Βασιλείου, της Γερμανίας, της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Πολωνίας και της Ρουμανίας που διαβάζουν σήμερα, παγκόσμια ημέρα της ποίησης, φιλελληνικά ποιήματα τιμώντας την επέτειο των 200 χρόνων της ελληνικής παλιγγενεσίας, επιβεβαιώνουν τον δεσμό που σφυρηλάτησε η εξεγερμένη Ελλάδα με τους λαούς της Δύσης και με τους ποιητές τους. Έναν δεσμό που τον κατέστησε άρρηκτο από τη μια ο θαυμασμός της Δύσης για την αρχαία Ελλάδα, για τα πολιτικά και πολιτειακά της ιδεώδη, για τον πολιτισμό και την κληρονομιά της, και από την άλλη ο σεβασμός για τους σύγχρονους Έλληνες που τολμούσαν να τα αναδιεκδικήσουν και να τα αποκαταστήσουν στον τόπο που τα γέννησε.
Η Προεδρία της Δημοκρατίας ευχαριστεί θερμά τους πρέσβεις που ανταποκρίθηκαν με τόση θέρμη στην πρόσκλησή της, τη γενική διεύθυνση ενημέρωσης της ΕΡΤ που ανέλαβε να μαγνητοσκοπήσει τις θαυμάσιες αναγνώσεις τους, τη Μαρία Ανδρεαδέλλη που σκηνοθέτησε και την Αθηνά Βάρσου που διηύθυνε την παραγωγή.
Straitjacket!
Just received
my birthday gift!
Έλαβα
δώρο γενεθλίων!
Ζουρλομανδύα να φορέσω!
https://searchingthemeaningoflife.wordpress.com/2021/03/20/melody-conditions/#more-18376
Όπως της ψυχής,
φρόντισα του βιολιού την
ορθή υγρασία
Ακόμα στο δρόμο-
αν καταρρεύσω, ας είναι
πάνω στα τριφύλλια
Matsuo Basho, Ο στενός δρόμος προς τα βάθη του βορρά,εκδ. Άγρα
μτφ-σχόλια: Μαρία Αρώνη- Kyoko Shibayama
My
unfathomable stupidity!
Fell in love...
Ερωτεύτηκα
Απροσμέτρητη είναι
η ανοησία μου
Πρωτοπρεσβύτερος Παναγιώτης Καποδίστριας
https://www.pemptousia.gr/2021/03/cheretismi/
Α΄ Στάση
Πάλλευκες καί μοβ
Πρώτων Χαιρετισμώνε
οι βιολετούλες
προς Εκείνην που
σύγκορμη πήρε Φωτιά
και δεν εκάη.
Β΄ Στάση
Αναβιώνω
τους καημούς της ἌνοιξΆης
χαριέστατους
βιδωμένους άγγελους
στα δεν και στα γιατί μου.
Κι αν μέσα βρέχει
νεουργείς τις πιο παλιές
των αισθήσεων
καθώς την ωραιότη
ποτέ μου δεν έμαθα.
Γ΄ Στάση
Στο πούσι απόψε
αχρείων ψελλίσματα
ορθώνουν μπόι
και στην πολυκοσμία
τα λόγια μου τα χάνω
ώσπου προκύπτουν
Ρωμανού μελίσματα
ανθοί του Μάρτη
άνοιξη ορθάνοιχτη
όλο χαρές και χάρες.
Δ΄ Στάση
Ενώπιόν της
προσδοκώ τις λέξεις μου
εκ του μη όντος
να τις κάμω ποίημα
αθανατίζοντάς τες
και τότε νάτες
συνωδίες των φίλων
δεκαοχτούρες
σηκώνουν το καπάκι
τής παραμέσα μνήμης.
Στο βάθος νερά
εορτών απόκερα
θραύσματα τζαμιού.
Των λυπηρών η θέα
δεν είναι για χόρταση.
Δεν απελπίζω.
Κρατάω αναμμένα
τα σώματα πορείας.
Η κρυφή σου Αράχνη
έχει κι αυτή ψυχούλα.
(Μεγάλη Σαρακοστή 2008)
[Από τον συγκεντρωτικό τόμο των ποιητικών συλλογών του Παναγιώτη Καποδίστρια, Καμένες πεταλούδες, εκδ. επί-γνωση Σταμούλης, Θεσσαλονίκη 2010, σσ. 438-440.]
Moonlight
is redemptive
When shadows leap
Λυτρωτικό
το φεγγαρόφωτο
όταν σκιές χιμούν
Ο υφαντής μετράει τις κλωστές σ' όλο το μάκρος τους καθημερινά
αυτή είναι η δουλειά του, η σκληρή κι ατέλειωτη
Ήρθε στον κόσμο να κρατάει νήματα,
το μυστικό του να κρατάει.
Ανάμεσα στη γη και τα ουράνια
το επάγγελμά του εξασκεί,
ανάμεσα στον ήλιο και το φεγγάρι
Καμπίρ, Ο Έρωτας του Ράμα, εκδ. Παρατηρητής
Πρόκειται για την ιστορία ενός ρομπότ, το οποίο μετά το θάνατο του αφεντικού του βρέθηκε στο έλεος διαφόρων ατόμων της ανθρώπινης κοινωνίας. Το έργο (παιγμένο στα τσεχικά με αγγλικούς υπότιτλους) κινείται σε μια λεπτή γραμμή μεταξύ μαύρης κωμωδίας του παραλόγου και υπαρξιακού δράματος.
Πριν 100 χρόνια ένα θεατρικό έργο γραμμένο από τον Τσέχο συγγραφέα Κάρελ Τσάπεκ εισήγαγε τον νέο όρο «ρομπότ» και τώρα ένα ρομπότ έγραψε το πρώτο στον κόσμο θεατρικό έργο, που έκανε πρεμιέρα με Τσέχους ηθοποιούς στο διαδίκτυο την Παρασκευή. Δεν είναι ακριβώς σεξπηρικών προδιαγραφών, αλλά δεν είναι και για πέταμα…
«Είναι ένα είδος φουτουριστικού Μικρού Πρίγκιπα», δήλωσε στο «Science» ο Τσέχος θεατρικός συγγραφέας Ντέιβιντ Κόστακ του Πανεπιστημίου του Καρόλου στην Πράγα, ο οποίος επόπτευσε το έργο διάρκειας μιας ώρας, που περιγράφει την ιστορία ενός ρομπότ που βγαίνει στον κόσμο για να μάθει σχετικά με την κοινωνία, τα ανθρώπινα συναισθήματα και τον θάνατο.
Το κείμενο δημιουργήθηκε από το σύστημα τεχνητής νοημοσύνης GPT-2, που ανέπτυξε η εταιρεία OpenAI του Αμερικανού Ίλον Μασκ (Space X και Tesla). Το «έξυπνο» σύστημα έχει σχεδιαστεί ώστε να παράγει κείμενα με βάση τον τεράστιο όγκο πληροφοριών που είναι διαθέσιμες στο Ίντερνετ. Η ίδια τεχνολογία έχει χρησιμοποιηθεί για να παράγει ψευδείς (fake) ειδήσεις, μικρές ιστορίες και ποιήματα. Τώρα, έγραψε και το πρώτο θεατρικό έργο.
Οι Τσέχοι ερευνητές έδωσαν αρχικά στο GPT-2 δύο προτάσεις διαλόγου, από τις οποίες το σύστημα τεχνητής νοημοσύνης «πιάστηκε» για να προσθέσει έξτρα κείμενο. Βέβαια, προς το παρόν, δεν πρέπει να έχει κανείς υπερβολικές απαιτήσεις. Μετά από μερικές προτάσεις, το λογισμικό αρχίζει να γράφει πράγματα που δεν ακολουθούν πάντα με λογικό τρόπο την πλοκή, φθάνοντας στο σημείο κάποιες στιγμές να ξεχνά ακόμη και ότι ο πρωταγωνιστής είναι ρομπότ και όχι άνθρωπος ή στη μέση ενός διαλόγου
Τα προβλήματα αυτά οφείλονται στο ότι το πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης αδυνατεί να κατανοήσει πραγματικά το νόημα των προτάσεων. Απλώς συνδυάζει λέξεις που έχει ανακαλύψει ότι συχνά χρησιμοποιούνται μαζί. Όσο μεγαλώνει το κείμενο που γράφει, τόσο αυξάνει και η πιθανότητα να λέει ανοησίες.
Για να μειώσουν αυτή την πιθανότητα, οι Τσέχοι ερευνητές έσπασαν το θεατρικό έργο σε οκτώ σκηνές, κάθε μία από τις οποίες περιείχε ένα διάλογο ανάμεσα σε δύο χαρακτήρες. Επιπλέον, κατέφυγαν σε μερικές «λαθροχειρίες», διορθώνοντας π.χ. το φύλο του πρωταγωνιστή, όταν το λογισμικό το είχε ξαφνικά αλλάξει στη μέση μιας πρότασης. Συνολικά, περίπου στο 10% του κειμένου έγιναν ανθρώπινες παρεμβάσεις, ενώ το υπόλοιπο 90% προήλθε ατόφιο από το σύστημα τεχνητής νοημοσύνης.
Ο ειδικός στην τεχνητή νοημοσύνη Τσαντ ΝτεΣαντ του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης εκτίμησε ότι θα χρειαστούν περίπου 15 χρόνια, ακόμη, έως ότου ένα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης είναι σε θέση να γράψει τελείως μόνο του ένα πολύπλοκο και συνεκτικό θεατρικό έργο από την αρχή έως το τέλος. Όμως, ήδη το πρώτο αυτό πείραμα δείχνει τις νέες δυνατότητες που ανοίγονται για το μέλλον.
Όπως επισήμανε ο υπολογιστικός γλωσσολόγος Ρούντολφ Ρόζα τουΠανεπιστημίου του Καρόλου, ο οποίος ξεκίνησε πριν δύο χρόνια να δουλεύει πάνω στη δημιουργία τού συγκεκριμένου θεατρικού έργου από τεχνητή νοημοσύνη, «πριν δέκα χρόνια θα μπορούσε κανείς να πάρει από ένα τέτοιο πρόγραμμα μόνο μια πρόταση, που και αυτή έμοιαζε με πρόταση μόνο αν ήσουν τυχερός».
Οι Τσέχοι ερευνητές παραδέχτηκαν ότι το κείμενο αποτέλεσε πραγματική πρόκληση για τους ηθοποιούς, καθώς η τεχνητή νοημοσύνη δεν είναι ακόμη πολύ καλή στο να συνδυάζει τη δράση και το συναίσθημα με τρόπο που να «λειτουργεί» το θεατρικό έργο. Όπως ανέφερε ο Κόστακ, «μία από τις ηθοποιούς μού είπε ότι ήταν η πιο απαιτητική δουλειά της καριέρας της».
Αλλά και οι θεατές ίσως να μην εκτιμήσουν όλοι το χιούμορ του «έξυπνου» συστήματος. Ενδεικτικά, σε μια σκηνή ένα αγόρι ζητάει από το ρομπότ να του πει ένα αστείο και αυτό απαντά πως όταν το αγόρι γεράσει και πεθάνει, όταν τα παιδιά και τα εγγόνια του αγοριού θα έχουν επίσης πεθάνει, το ίδιο το ρομπότ θα συνεχίσει να υπάρχει. Οι περισσότεροι θεατές μάλλον θα ανατριχιάσουν παρά θα γελάσουν…
Επιπλέον, η τεχνητή νοημοσύνη έχει στο γράψιμο της μια κάπως σουρεαλιστική ροπή στο σεξ και στη βία. Για παράδειγμα, σε μια σκηνή η αρχική συζήτηση για την ευθανασία καταλήγει σε μια διαμάχη ανάμεσα στους δύο πρωταγωνιστές σχετικά με το ποιος έχει βάλει το δάκτυλό του στον πρωκτό του άλλου!
«Μην κατηγορείτε τον υπολογιστή, που απλώς αντανακλά, χωρίς φίλτρο ή ντροπή, αυτά που οι άνθρωποι γράφουν στο διαδίκτυο», λέει ο Κόστακ. «Είναι σαν ένα παιδί που ακούει τους γονείς του στο σπίτι να μιλάνε με τρόπο που δεν θα μιλούσαν δημοσίως. Μετά το παιδί πάει στο σχολείο και αρχίζει να μιλάει ανοιχτά με τον ίδιο τρόπο».
πηγή: https://www.amna.gr/home/article/532385/To-proto-theatriko-ergo-grammeno-apo-techniti-noimosuni-ekane-pagkosmia-premiera – https://www.theaitre.com/ (Το διαβάσαμε στο https://physicsgg.me)