Ιερός κόσμος

liquisearch
Ο κόσμος είναι ο ναός μου,και 
η αγάπη ο ιερός μου θησυρός
Το σύμπαν είν'η γη των πατέρων
για μένα...

"The world's my shrine, and
love's my sacred treasure,
The universe is fatherland
for me...."

Kosta Khetagurov

Θάρρος

liquisearch.com
Προς της αλήθειας τη λάμψη
Περπατά θαρρετά
Δειλοί και ύπουλοι
Πάρτε δρόμο,μην ανακατεύεστε!



"To the truths radiance
Boldly go treading.
Cowards and lay-abouts,
Clear off, no meddling!"

Kosta Khetagurov

Προσευχή Cherokee

firstpeople
Καθώς περπατώ στο μονοπάτι της ζωής
υπό  το φόβο του ανέμου και της βροχής
δώσε,Ω! Μεγάλο Πνεύμα
να μπορώ να περπατώ πάντα
σαν άντρας

Ατυχία

Δυνατή βροχή,
Στάζει το ταβάνι μου.
Τι ατυχία!

Ο Νηρέας και ο κορμοράνος

Κύματα ψηλά,κρύα βροχή κι αέρας

Θαρρείς πως θύμωσε ξάφνου ο Νηρέας

Κι  ανάμεσα στης θάλασσας το χάος

Τι ήρεμα πετούσε ο κορμοράνος!

Της ζωής οι δρόμοι(All walks of life)

creativespirits
Οι οικογένειές μας είναι σεβαστές 
Για μας οι πόρτες είναι ανοικτές 
Πίνουμε ένα ποτό ή και δυο 
Φτιάχνουμε μπύρα στο δικό μας σπιτικό 
Μας αρέσει να κυνηγάμε στη γη 
Με γυμνά πόδια στην άμμο την καυτή 
Στη θάλασσα είμαστε κυνηγοί
Έτσι αισθανόμαστε άγριοι και λεύτεροι
Περιφερόμαστε κοντά και μακριά 
Χωρίς αυτοκίνητο με πόδια γυμνά
Είμαστε υπερήφανοι 
Τραγουδάμε με φωνή δυνατή
Χέρι-χέρι περπατάμε
Της μεγάλης Αυστραλιανής γης κομμάτι είμαστε

Our families are well respected
We are easily accepted
We have a drink or two
Even make our own home brew
We like to hunt on land
Bare feet on the hot sand
We hunt in the sea
It makes us feel wild and free
We come near and far
All bare feet without a car
We are proud
We sing out loud
We walk hand in hand
We are a part of the great Australian Land

Sharon Roebourne(Αβορίγινας της Αυστραλίας)

Στάλες

Οι στάλες της βροχής τη γης φιλήσανε και της ψιθύρισαν:
-"Είμαστε τα νοσταλγημένα σου παιδιά,μητέρα,που από τον ουρανό κοντά σου ξαναρχόμαστε".

Ταγκόρ,Τα Παραστρατημένα Πουλιά,εκδ. Ηριδανός

Τα ψωμιά του θανάτου

Μεταξύ της σιωπής του ουρανού και γης πικραμένα φιλονικούν οι σοφοί:"Τι είναι ύλη" και "τι είναι πνεύμα";

Ενώ ο θάνατος κάθεται στο νεκροταφείο και αποφασιστικά απαντά:"Η ύλη είναι ζύμη,το πνεύμα είναι μαγιά,εσείς είστε ψωμιά,κι εγώ φιλοξενούμενος".

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβοτς,Στοχασμοί περί καλού και κακού,εκδ.Εν πλω

Basiani - Chakrulo /ჩაკრულო. კახური სუფრის

Ο Κούρδος(απόσπασμα)

sipan50

του Cigerxwin ("Η Ματωμένη Καρδιά"),ψευδώνυμο του Sheikmous Hasan

Ποιος είμαι εγώ, ρωτάτε; 
Ο Κούρδος του Κουρδιστάν, 
ένα ζωντανό ηφαίστειο, 
φωτιά και δυναμίτης 
στο πρόσωπο του εχθρού. 
Όταν έξαλλος, 
τραντάζω τα βουνά, 
οι σπίθες της οργής μου 
είναι θάνατος για τους εχθρούς μου. 
Ποιος είμαι εγώ; 

who am I, you ask ?

The kurd of Kurdistan,

a lively volcano,

fire and dynamite

in the face of enemy.

When furious,

I shake the mountains,

the sparks of my anger

are death to my foes.

Who am I ?

Φτώχεια

jaypsong.wordpress

Το Αλατισμένο Σκουμπρί * από τον Park Hoo-ki (1968-)

Τη νύχτα ένας φτωχός πατέρας κοιμάται, αγκαλιάζοντας έναν αξιοθρήνητο γιο, 
το βράδυ ένα παιδί κοιμάται, ονειρεύεται μια στεγνή κουβέρτα και ένα ζεστό πιάτο, 
το βράδυ η μεγάλη θλίψη κοιμάται, αγκαλιάζοντας τη μικρή θλίψη, 
τη νύχτα στο σταθμό του μετρό το χιονόνερο ρίχνει αλάτι στην πληγή, 
αναποδογυρίζοντας  τα φύλλα των εφημερίδων.

* Το αλατισμένο σκουμπρί είναι ένα από τα πιο κοινά ψάρια για τους ανθρώπους της εργατικής τάξης στην Κορέα.

자반 고등어 / 박후기

아버지 가 가난한 가련한 아들 을 껴안고 잠든 밤 
마른 이불 과 따끈 따끈한 요리 를 꿈꾸며 잠든 밤 
큰 슬픔 이 작은 슬픔 을 껴안고 잠든 밤 
소금 같은 싸락눈 이 신문지 갈피 를 넘기며 염장 을 지르는, 지하역 의 겨울 밤

출전: 시집, "내 귀 는 거짓말 을 사랑한다"


The Salted Mackerel* by Park Hoo-ki (1968- )

The night a poor father sleeps, embracing a pitiful son,
the night a child sleeps, dreaming of a dry blanket and a hot dish,
the night the big sorrow sleeps, embracing the small sorrow,
the night at the subway station the sleet rubs salt in the wound,
turning over the leaves of newspapers.

*The salted mackerel is one of the most common fish for the working class people in Korea.

Farzad Golpayegani - Two

Orphaned Land & Amaseffer: Naked - Abraham

Μπλε ουρανός(Χαβάη)

cowbird.com

 Πόσο υπέροχη είναι η εμφάνιση των ουρανών - όμορφος μπλε ουρανός πάνω και σε όλη τη διαδρομή προς τον ορίζοντα

~ Palamea ~ Ο aaka na mea ma Ka Lani ένα uliuli Maikai mai ka Lani - lanipili

 Clear Sky ~ How splendid is the appearance of the heavens - beautiful blue sky above and all the way down to the horizon ~ bjf 

Κοροϊδία

Κάποτε ένας άνθρωπος κάθισε στο τραπέζι μου,έφαγε το ψωμί μου,ήπιε το κρασί μου κι έφυγε γελώντας μαζί μου.
Ύστερα,ήρθε πάλι για ψωμί και κρασί,κι εγώ τον έδιωξα.
Τότε οι άγγελοι γέλασαν μαζί μου.

Χαλίλ Γκιμπράν,Άμμος και Αφρός,εκδ. PRiNTA

Χτυπούσα από μέσα

Τα λόγια μου ήταν κούφια,
όλο πρέπει και μη

Για χρόνια χτυπούσα την πόρτα
κι είδα όταν άνοιξε
πως χτυπούσα από μέσα.

Ρουμί,Ο Αγαπημένος,εκδ.Αρμός

Ο γλάρος

Για δες τον γλάρο·
σε θάλασσα άγρια,
ήρεμα βουτά.

Να τραγουδήσω όπως μ'αρέσει

Δεν ξέρω μετρική και διαστήματα
ούτε και τους ρυθμούς των εγχόρδων και των τυμπάνων
δεν ξέρω να μετρώ τους ίαμβους και τους δάχτυλους.
Ω Κύριε των ποταμιών που σμίγουν,αφού τίποτα
να σε πληγώσει δε μπορεί,άφησέ με 
να τραγουδήσω όπως μ'αρέσει.

Μπασαβάνα(Γ.Υφαντής,Μυστικοί της Ανατολής,εκδ.Πατάκη)

Πιο εύκολα η καμήλα

Χρυσός,ασήμι·
η καμήλα πέρασε,
ξέμεινα εγώ.

Dream Theater - Another day

Χαϊκού:Οδηγίες προς αρχάριους

-Να είσαι φυσικός
-Να μην πολυσκοτίζεσαι με τους παλιούς γραμματικούς κανόνες ή με ειδικά σημεία,όπως η προφορά κ.α.
-Να διαβάζεις τους παλιούς συγγραφείς και να θυμάσαι πως μέσα τους θα βρεις καλά και κακά ποιήματα ανακατεμένα.
-Παρατήρησε  πόσο φτιαχτά και κοινότοπα φαίνονται τα χαϊκού όταν δεν έχουν αμεσότητα.
-Γράψε για το δικό σου κέφι.Αν τα γραφτά σου δεν ικανοποιούν εσένα,πώς θες να ικανοποιούν τους αναγνώστες σου;

Μασαόκα Σίκι(1867-1902),132 γιαπωνέζικα χαϊκού,εκδ.Πρόσπερος

Παγωνιά

Σβήσαν τα κεριά,
σκοτάδι απλώθηκε.
Κάνει παγωνιά.

Το Αύριο

Τι ωραίο που
είναι το Μυστήριο
του Αύριο!

γερ.Γαβριηλία,Η ασκητική της αγάπης,εκδ.Τάλαντο

Το τριαντάφυλλο

Μια ζωή αυτού του τριαντάφυλλου είναι στα τριαντάφυλλα που υπήρχαν πριν από αυτό,η δεύτερη είναι αυτό το ίδιο,η τρίτη είναι στα τριαντάφυλλα που θα υπάρχουν μετά από αυτό.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς,Λόγοι πάνω από μια μυρμηγκοφωλιά,εκδ.Χρόες

Η μοίρα των Γιεζίντι

Απ'τη φωτιά διωγμένοι
μέσ' απ' τη φωτιά της ερήμου,
και πάλι  στη φωτιά παραδομένοι.
Αυτή είναι η μοίρα των Γιεζίντι.

Η ιερότητα του ανθρώπου.

Επειδή ο Άδωνις είναι το όνομα ενός θεού,το ψευδώνυμό μου θέλει να εκφράζει την ιεροποίηση του ανθρώπου και,γενικότερα,του κόσμου και της φύσης.Αφηρημένες θεότητες δεν υφίστανται.Το ιερό ριζώνει μέσα στο ανθρώπινο.Διαφέρει όμως από το υπερβατικό όπως το διδάσκουν ορισμένες μονοθεϊστικές θρησκείες-το Ισλάμ και ο Ιουδαϊσμός-του Χριστιανισμού εξαιρουμένου.

Ο Αλί Αχμάντ Σαΐντ(Άδωνις),για το ψευδώνυμο που επέλεξε.

Νούλα!

para-cosmos

Έγραφε κάτι ποιηματάκια εκειδά

γι΄αντίσταση, δημοκρατία και λοιπά

και δεν παρέλειπε με ζέση να τα προωθεί

σε έντυπα και σε υπουργεία


Μάλιστα όταν πήραν την κυβέρνηση

βάλαν και δυό ποιήματά του στα σχολεία

και τότε να έβλεπες ανάλυση με το καντάρι

σε βοηθήματα και φροντιστιριακά εγχειρίδια


Ένας απ’ τους ευφάνταστους αναλυτές

Έγραφε: «ύφος γλαφυρό

που ισορροπεί επικίνδυνα

Ανάμεσα στο έπος και το λυρισμό»

Κι αποστήθιζαν για τις πανελλήνιες οι μαθητές


Ώσπου ο υπουργός αφαίρεσε την ποίηση

απ’ τα εξεταζόμενα για  τ΄ ΑΕΙ μαθήματα

Πάνε οι γλαφυρότητες και τα έπη

παν και τα βαθυστόχαστα νοήματα


κι έμεινε μονάχα η ανάμνηση

-αν έμεινε κι αυτή-

αυτού που πράγματι ήταν:

Μια νούλα.


Χρήστος Δάλκος από τη συλλογή "Νευρόσπαστο τηλεχειριστηρίου" 2007

Βεντάλια

Ένα κλαδάκι

συν στρογγυλό φεγγάρι

ίσον βεντάλια!

Σόκαν

132 Γιαπωνέζικα Χαϊκού,εκδ.Πρόσπερος

Πόθος θανάτου

Πόθος θανάτου με κατέχει
του Αχέροντα τις δροσερές τις όχθες να 'δω
που τις σκεπάζουνε λωτοί.

Σαπφώ,Ποιήματα,εκδ. Εκδοτική Θεσσαλονίκης

Ο Ορφέας

Ερωτευμένος,κυλάω σαν πέτρα
μες στου Άδη το ζόφο
κι όμως φεγγοβολώ·

με τις μάγισσες θ'ανταμωθούμε
στην κλίνη του παλιού θεού·
άνεμοι που ταράζουν τη ζωή τα λόγια μου,
σπινθήρες τ' άσματά μου·

είμαι η γλώσσα κάποιου ερχόμενου θεού,
ο γητευτής του κουρνιαχτού.

Άδωνις(Αλί Αχμάντ Σαΐντ),Άσματα του Μιχιάρ του Δαμασκηνού,εκδ.Άγρα

Μπάσσο,ο πρώτος των ποιητών χαϊκού

 

 Ο πρώτος και μεγαλύτερος ποιητής των χαϊκού.Κατάγοταν από γενιά σαμουράι.Σε ηλικία οκτώ ετών μπήκε στην υπηρεσία του άρχοντα του κάστρου της Ίγκα και έγινε ακόλουθος του γιου του Σεγκίν.Από τον Σεγκίν και από τον δάσκαλό του Κιγκίν έμαθε την ποιητική τέχνη.
  Το 1666 ο Σεγκίν πέθανε.Απαρηγόρητος ο νεαρός Μπάσο κλείστηκε ένα διάστημα σε μοναστήρι.Όταν,είκοσι χρόνια αργότερα,ξαναεπισκέφτηκε την Ίγκα κι είδε τις κερασιές όπου έπαιζαν μικροί αυτός και ο Σεγκίν,έφτιαξε το χαϊκού:
άνθη κερασιάς
και τι δε μου θυμίζουν...
πολλά πράγματα...
   Έγραψε δύο βιβλία:Το "Ημερολόγιο της Σαρασίνα" και το "Οι δρόμοι του Όκου".Εκεί βρίσκονται μερικά από τα καλύτερα ποιήματά του ανάμεσα σε σκέψεις και εντυπώσεις από τα διάφορα ταξίδια που έκανε στο εσωτερικό της χώρας.
  Πέθανε κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού περιστοιχισμένος από πλήθος μαθητών και φίλων.Όταν τον είδαν ετοιμοθάνατο οι μαθητές του ζήτησαν ένα τελευταίο ποίημα,ένα ποίημα θανάτου που θα συνόψιζε τη φιλοσοφία του.Ο Μπάσο αρνήθηκε ισχυριζόμενος ότι κάθε ποίημα που είχε γράψει τα τελευταία δέκα χρόνια,το σύνθεσε σα να 'ταν επιθανάτιό του.Ωστόσο το άλλο πρωί τους κάλεσε στο κρεβάτι του και τους έδωσε το τελευταίο του ποίημα:
σ'ένα ταξίδι
αρρώστησα·όνειρα,
γυρίστε πίσω

132 γιαπωνέζικα χαϊκού,εκδ.Πρόσπερος

Μυστήριο

Άκου ψυχή μου του κόσμου τα σιγομιλήματα.Τον έρωτά του μ'αυτά σου μολογάει

Της πλάσης το μυστήριο μοιάζει τη σκοτεινιά της νύχτας-στο ότι είναι βαθύ.Και μοιάζουνε της γνώσης οι εικασίες με την ομίχλη του πρωινού.

Ταγκόρ,Τα παραστρατημένα πουλιά,εκδ.Ηριδανός

Νοέμβριος

gardendigest
"Το ασθενέστερο κίτρινο φως του Νοεμβρίου είναι πιο θερμό και απολαυστικό από οποιοδήποτε φημισμένο κρασί.
Το λίγο που συνεισφέρει ο Νοέμβριος είναι ισάξιο με την απλοχεριά του Ιουλίου.
-   Henry David Thoreau 


"The thinnest yellow light of November is more warming and exhilarating than any wine they tell of.  
The mite which November contributes becomes equal in value to the bounty of July."
-   Henry David Thoreau  

Θανατηφόρα ζωή

Όχι,θάνατε,δεν είσαι εσύ που αγαπώ.
Το πιο σημαντικό σ'αυτή τη ζωή είναι το αιώνιο.
Δεν υπάρχει πιο θανατηφόρα διαδικασία από τη ζωή.

Αγία Μαρία Σκομπτσόβα(από το βιβλίο του Σεργκέι Χάκελ,εκδ.Ακρίτας)

Ιερεμιάδα σε χαϊκού

Τα φύλλα πέφτουν,
κρύο βαρύ έρχεται.
Αναπόφευκτα.

Κλαίει ο σκύλος,
το χαροπούλι θρηνεί.
Σκοτάδι πυκνό.

Πόρτες σφαλίζουν,
το κακό ξορκίζεται.
Πόσο μάταια.

Έρημος

"Η γνώση είναι φως",λένε οι αυθάδης γνώστες,χωρίς χαρά και χάρη.Όμως,ιδού,η Σαχάρα έχει πιο πολύ φως κι είναι πάντα φλογερή.

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς,Στοχασμοί περί καλού και κακού,εκδ.Εν πλω

Όνειρα

Ένας άνθρωπος είδε κάποιο όνειρο κι όταν ξύπνησε,πήγε στον μάντη του και ζήτησε να του κάνει ξεκάθαρο τ'όνειρό του.

Κι ο μάντης είπε στον άνθρωπο:"Να έρχεσαι σε μένα με τα όνειρα που βλέπεις ξύπνιος κι εγώ θα σου λέω το νόημά τους.Όμως,του ύπνου σου τα όνειρα δεν ανήκουνε ούτε στη σοφία τη δικιά μου ούτε στη δικιά σου φαντασία".

Χαλίλ Γκιμπραν,Ο Περιπλανώμενος,εκδ.Μπουκουμάνης

Ελεύθερος

gardendigest

Επιτέλους ελεύθερος-
     χωρίς ζυγό,χωρίς εξάρτηση.
     Πόσο ήρεμος ο ωκεανός,
      ανυπέρβλητο το κενό.

  Finally out of reach - 
          No bondage, no dependency.
          How calm the ocean,
          Towering the void.

  Tessho

Η κληρονομιά

gardendigest

Η κληρονομιά μου,
    ποια θα είναι;
          Της άνοιξης τα άνθη,
               ο κούκος του θέρους,
                    και οι πορφυροί σφένδαμοι
του Φθινοπώρου...


 My legacy -
         What will it be?
               Flowers in spring,
                        The cuckoo in summer,
                          And the crimson maples
     Of autumn ...

  Ryokan   (1758-1831)

Εμπρός τις σημαίες!

του Galaktion Tabidze

Ξήμερωσε.Πύρινος ήλιος ξεπροβάλλει...
Εμπρός,ψηλά τις σημαίες!
Για λεφτεριά διψάει η ψυχή μου
Όπως ένα κοπάδι πληγωμένα ελάφια στη γάργαρη πηγή...
Εμπρός τις σημαίες!

Τιμή σ'εκείνους,που για το λαό βασανίστηκαν
Θυσία το αίμα τους να προσφέρουν.
Η μνήμη τους για όλους κερί αναμμένο...
Εμπρός τις σημαίες!

Τιμή σ'εκείνους που άσβεστη κρατούνε την ελπίδα
Σ'εκείνους που ορθώνονται μπροστά στην απειλή και την οργή...
Ξημέρωσε!Ενώστε,ενώστε,ενώστε!
Τις σημαίες...Τις σημαίες...Εμπρός τις σημαίες!

Ανθολογία Γεωργιανής Ποίησης,εκδ.Καστανιώτη

Ο Βασιλιάς των Γεωργιανών ποιητών Galaktion Tabidze-125 χρόνια από τη γέννησή του

georgianjournal.ge
Η Γεωργία γιορτάζει τα 125α γενέθλια ενός από τους πιο σημαντικούς γεωργιανούς ποιητές, του Γαλακτίονος Tabidze. 

Ο Tabidze γεννήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 1891, στο χωριό του Δήμου Βάνι ,Chkvishi, στη δυτική Γεωργία. Συχνά αποκαλούνταν «ιδιοφυΐα» και «ο βασιλιάς των ποιητών» από τους συγχρόνους του. Με τα απίστευτα ρομαντικά ποιήματά του,ο Γαλακτίων δημιούργησε το δικό του, μοναδικό κόσμο ποίησης, προσφέροντας την ομορφιά της γεωργιανής γλώσσας και την ελαστικότητα των λέξεων. 

Ο πατέρας του, Βασίλ Tabidze, ήταν ένα γνωστό  δημόσιο πρόσωπο(σημ.ιερέας και δάσκαλος του χωριού), που πέθανε απροσδόκητα, σε νεαρή ηλικία, 8 μήνες πριν γεννηθεί ο Γαλακτίων . Όταν ο μέλλον ποιητής ήταν 8 ετών, η μητέρα του τον πήγε στην πόλη Kutaisi και τον έγραψε στο σχολείο που διοικούντταν από έναν από τους ιερείς, πιο συγκεκριμένα τον Νέστορα Kubaneishvili. Μετά από αυτό, ο Γαλακτίων εισήλθε στην  Θρησκευτική Σχολή του Kutaisi. 

Το 1910,ο Γαλακτίων μπήκε στην Θεολογική Ακαδημία της Τιφλίδας  και δημοσίευσε το πρώτο του περιοδικό που ονομαζόταν  "Shuki" (Το Φως). Σύντομα άφησε την ακαδημία και άρχισε να εργάζεται ως δάσκαλος σε ένα από τα σχολεία της υπαίθρου. 

Το 1912,ο  Γαλακτίων συνάντησε τη μελλοντική σύζυγό του στο Kutaisi - Όλγα (Όλια) Okujava. Ταυτόχρονα, είναι γνωστό ότι υπήρχε μια άλλη γυναίκα στη ζωή του, το όνομα της οποίας ήταν Μαρία Shervashidze και η  οποία ήταν μία από τους κύριες εμπνεύσεις για τον ποιητή. Από τότε που γνώρισε τη  Μαρία, η ποίηση του  Γαλακτίονος έγινε εντελώς διαφορετική από ό, τι ήταν πριν. 

Ωστόσο, Γαλακτίων δεν γνώριζε Μαίρη προσωπικά και δεν είχαν καμία απολύτως σχέση. 

Μαίρη Shervashidze

Ο Γαλακτίων την αγαπούσε, αλλά αυτή η αγάπη ξεπεράστηκε όταν συνάντησε τη μελλοντική σύζυγό του, Όλγα. Όταν αποφάσισαν με την  Όλγα να παντρευτουν, το 1915,οΓαλακτίων έγραψε ένα τελευταίο, αποχαιρετιστήριο ποίημά στη  Shervashidze και το ονόμασε "Mary". 

Όλγα Okujava και Γαλακτίων Tabidze

Το πρώτο βιβλίο του Γαλακτίονος δημοσιεύθηκε το 1914 και το δεύτερο - το 1919. Αυτές οι συλλογές ποιημάτων του έφεραν μεγάλη επιτυχία. Το 1916, τα ποιήματά του τυπώθηκαν σε ένα από τα πιο δημοφιλή περιοδικά που ονομαζόταν "The Blue Horns" ( "Tsisperi Kantsebi"). Ωστόσο, λόγω κάποιας διαφωνίας ανάμεσα σε αυτόν και δύο άλλους ποιητές,τη Βαλεριάνα Gaprindashvili και τον Paolo Iashvili, ο Tabidze εγκατέλειψε το "The Blue Horns." 

Παρόλο που ήταν αρκετά γνωστός και δημοφιλής,ο Tabidze είχε σοβαρά  οικονομικά προβλήματα. Δεν είχε δικό του διαμέρισμα, ποτέ δεν είχε φορέσει καλά παπούτσια ή παλτά. 

"Είμαι άρρωστος και πάλι και πιθανότατα θα συναντήσω το Νέο Έτος με άδειες τσέπες. Δεν έχω παπούτσια και το μόνο μου επίτευγμα είναι αυτό το νέο παλτό.
 Το ξυπνητήρι  θα χτυπήσει ακριβώς στις δώδεκα και θα ξέρω ότι το νέο έτος έχει έρθει. Υπάρχει κάτι που αξίζει να θυμηθούμε από το απερχόμενο έτος; "- έγραψε στο ημερολόγιό του," Πούλησα το τελευταίο μου παντελόνι κατά τη διάρκεια της κρίσης. Πρόσφατα, ήμουν άρρωστος για σχεδόν δύο εβδομάδες. Ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι πεινασμένος και παγωμένος και κανείς δεν ήταν κοντά για να με βοηθήσει. Για τα τελευταία πέντε χρόνια κανείς δεν με επισκέφθηκε, ούτε καν ένας φίλος. Δεν είναι μια ατυχία; Αν πεθάνω τώρα, οι άνθρωποι θα το καταλάβουν μόνο μετά από 15 ημέρες, όταν η φρικτή μυρωδιά του σώματος σε αποσύνθεση φτάσει στους δρόμους ». 

Σπάνια φωτογραφία του Γαλακτίονος Tabidze που διατηρείται στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Γεωργίας

Το 1918,ο Γαλακτίων ταξίδεψε στη Μόσχα και παρακολούθησε μαθήματα 6 μηνών των φίλων του θεάτρου. Μετά από αυτό επέστρεψε στην Τιφλίδα και έζησε εκεί μέχρι το θάνατό του. 

Από το 1921, ήταν ο αρχιεκδότης  του περιοδικού που ονομαζόταν Lomisi και την ίδια στιγμή είχε δημιουργήσει το δικό του λογοτεχνικό περιοδικό, ονομάζοντας το «Το Περιοδικό του Γαλακτίονος Tabidze. " 

Κατά τη διάρκεια των τραγικών γεγονότων του 1921-1924  στη Γεωργία, όταν η χώρα είχε καταληφθεί από το ρωσικό στρατό,ο Tabidze έγραψε το μεγάλο ποίημα που το ονόμασε " Οι Αναμνήσεις από τις ημέρες όταν ο κεραυνός χτύπησε". Όλα τα αντίγραφα του περιοδικού Mnatobi, όπου αυτό το ποίημα δόθηκε στη δημοσιότητα, αργότερα καταστράφηκαν από τους Μπολσεβίκους (μόνο λίγα από αυτά γλίτωσαν) και ο Γαλακτίων βρέθηκε  στη φυλακή. 

Το 1933, ωστόσο,στον Γαλακτίων δόθηκε ο επίσημος τίτλος του «Λαϊκού Συγγραφέα» και τα 25 χρόνια της  λογοτεχνικής του δραστηριότητας γιορτάστηκαν στην  Όπερα της Τιφλίδας. 
Το 1936, του απονεμήθηκε το Παράσημο του Λένιν. 

Παρά την επιτυχημένη αυτή περίοδο,ο Γαλακτίων συχνά ένιωθε ότι είχε ξεχαστεί από τους συναδέλφους του, καθώς και από τις  αρχές. Μερικές φορές, ακόμα και αρκετά επιθετικά άρθρα δημοσιεύθηκαν εναντίον του. Εκτός από όλα αυτά, κατά τη διάρκεια της σταλινικής καταπίεσης του 1937, η σύζυγός του Όλγα Okujava συνελήφθη και εξορίστηκε στη Σιβηρία. Επέστρεψε στην Τιφλίδα αρκετά χρόνια αργότερα, αλλά συνελήφθη ξανά, σε ισόβια φυλάκιση και αργότερα εκτελέστηκε. Οι επιστολές που ο Γαλακτίων και η Όλγα έγραψαν ο ένας στην άλλη  όσο ήταν μακριά είναι γεμάτες από αγάπη, πόνο και συναισθήματα. 

Μετά από αρκετά χρόνια,ο Γαλακτίων είχε μια στενή σχέση με μια άλλη γυναίκα,την Όλγα Darius. Δεν παντρεύτηκαν επισήμως  ποτέ , αλλά ο Γαλακτίων αναφερόταν πάντα σε αυτήν ως  γυναίκα του. Στη συνέχεια παντρεύτηκε τη Νίνο Kvirikadze,  χήρα του Στρατηγού Ebanoidze, με τον οποίο είχε δύο παιδιά.Ο Γαλακτίων αγάπησε  πολύ τα θετά του παιδιά όπως και αυτά τον αγάπησαν. 

Στις 17 Μαρτίου 1959,ο  Γαλακτίων αυτοκτόνησε πηδώντας από το παράθυρο του νοσοκομείου στην Τιφλίδα. Τη νεκρική πομπή παρακολούθησαν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι από όλη τη  Γεωργία. 

Ο Γαλακτίων Tabidze κηδεύτηκε στο Πάνθεον  Mtatsminda . 

Μια γέφυρα στον  ποταμό Mtkvari στην Τιφλίδα φέρει το όνομά του. 

Πιες το βάλσαμο

Ω,εσύ,ο καταλαλητής αυτών που πίνουν.
Πάψε τα λόγια τα πικρά που το φαρμάκι χύνουν.
Κι έλα να πιεις το βάλσαμο που φέρνει τη γαλήνη.
Μ'εκείνους,που δεν έχουν πού την κεφαλή να κλίνουν.

Ομάρ Καγιάμ,Ρουμπαγιάτ,εκδ.Ερατώ

Καταραμένος ύπνος

Ήρθε και κάθισε στο πλάι μου,μα εγώ δεν ξύπνησα.Τι καταραμένος ύπνος ήταν!Ω!Ο κακορίζικος εγώ!

Ήρθε όταν η νύχτα ήταν βυθισμένη στη γαλήνη.Κρατούσε στα χέρια Του την άρπα Του,και στα όνειρά μου ολοένα πιο ζωηρά αντηχούσαν οι γλυκές Του μελωδίες.

Αλί μου!Γιατί χάθηκαν έτσι οι νύχτες μου όλες;Αχ!Γιατί τα μάτια μου ποτέ να μην μπορούν να ιδούν Εκείνον που η πνοή Του αγγίζει τον ύπνο μου;

Ταγκόρ,Λυρικά Αφιερώματα,εκδ.Ηριδανός

Kansas - Carry On Wayward Son

Μικρόκοσμος:Η ποίηση των εντόμων

Ύφανση,χτίσιμο-ξήλωμα ,γκρέμισμα

Εάν την ημέρα υφαίνεις,ενώ τη νύχτα ξηλώνεις,ποτέ δεν θα τελειώσεις την ύφανση.
Εάν την ημέρα χτίζεις,ενώ τη νύχτα γκρεμίζεις,ποτέ δεν θα τελειώσεις το χτίσιμο.
Εάν λοιπόν,προσεύχεσαι στο Θεό,ενώ πράττεις εκείνο που είναι κακό απέναντι στο Θεό,ποτέ δε θα μπορέσει η ψυχή σου να τελειώσει ούτε την ύφανση,ούτε το χτίσιμο.

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς,Στοχασμοί περί καλού και κακού,εκδ. Εν Πλω

Το γεμάτο στομάχι

Ρώτησαν έναν άρρωστο:
-Τι επιθυμεί η καρδιά σου;
Απάντησε:
-Επιθυμεί να μην επιθυμεί τίποτα

"Όταν το στομάχι είναι παραγεμισμένο κι αρχίζουν οι πόνοι,όλα τα μέσα της γιατρειάς είναι ανώφελα".

Σααντί,Γκιουλιστάν,εκδ.Ηριδανός

Μικρά ποιήματα του π.Λίβυου

plibyos

Δεν είναι τα λόγια,

Την απουσία σου

Θυμάμαι...









Ήσουν εκεί

Ήμουν αλλού

Μείναμε στην μοναξιά.








Φοβήθηκα την αγάπη

Φοβήθηκες της ανάγκη

Αλλάξαμε στο τέλος αγκαλιές...



- π.Λίβυος-

Μιλάμε...αλλά σε ποιον;

Στην πραγματικότητα, μιλάμε μόνο στον εαυτό μας,
αλλά κάποιες φορές μιλάμε πιο δυνατά,
για να μας ακούν κι άλλοι.

Χαλίλ Γκιμπράν,Άμμος και Αφρός,εκδ.Printa

Κρύα βραδιά

Ζεστό σαλέπι,
με κανέλα μπόλικη.
Τι κρύα βραδιά!

Φοβάμαι,του Μανώλη Αναγνωστάκη

sansimera.gr
Φοβάμαι
τους ανθρώπους που εφτά χρόνια
έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι
και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου–
βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας
«Δώστε τη χούντα στο λαό».
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που με καταλερωμένη τη φωλιά
πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που σου 'κλειναν την πόρτα
μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια
και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο
να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που γέμιζαν τις ταβέρνες
και τα 'σπαζαν στα μπουζούκια
κάθε βράδυ
και τώρα τα ξανασπάζουν
όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη
και έχουν και «απόψεις».
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν
και τώρα σε λοιδορούν
γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.
Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο.