Ο χειμώνας,μουντός και παγερός.
Το σκοτάδι,πυκνό και πνιγηρό.
Ο θάνατος,αδυσώπητος και φοβερός.
Η θρηνωδία,τραγούδι θλιβερό
που με συντροφεύει σε κάθε μου βήμα.
Απογοήτευση,πόνος,θλίψη χωρίς τέλος.
Μυστική ευωδία έρχεται,από πού;
Στου Άδη τα κατώτατα δωμάτια,
ψίθυρος ελαφρύς ξεκινά και
χείμαρρος ορμητικός γίνεται.
Δεύτε,λάβετε Φως...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου