Όλοι τους με κορόιδευαν όταν τους το έλεγα! Με θεωρούσαν τρελό, παρανοϊκό! Ακόμα και οι δικοί μου άνθρωποι. Όμως εγώ ήξερα! Δεν με κορόιδεψαν! Τις είχα καταλάβει, είχα αποκαλύψει τα πονηρά τους σχέδια. Το δήθεν αδιάφορο βλέμμα των μαύρων ματιών τους και το ανιαρό γκρίζο τους ένδυμα δε θα μπορούσαν να με ξεγελάσουν...Τις έβλεπα πως με εξέταζαν εξονυχιστικά και πόσο προσεκτικά κατέγραφαν τις κινήσεις μου. Τις κινήσεις όλων μας δηλαδή! Όπου κι αν βρισκόμουν, οποιαδήποτε ώρα της ημέρας. Το πρωί μόλις είχε ξημερώσει, το μεσημέρι, το απόγευμα λίγο πριν σκοτεινιάσει. Στο σαλόνι όπου καθόμουν να γράψω, στο δρόμο όταν έβγαινα για να περπατήσω, όταν έμπαινα σε κάποιο κτίριο ή όταν έκανα βόλτα σε κάποιο πάρκο. Ήταν πάντα εκεί! Εξύφαιναν τα καταχθόνια σχέδιά τους με κάθε ακρίβεια και κάθε λεπτομέρεια. Διέσχιζαν κόσμους και διαστάσεις μεταφέροντας πληροφορίες, διαταγές, ιδέες, προετοιμάζοντας την τελική τους επίθεση. Οι κινήσεις τους είχαν γίνει πια παράτολμες. Προχθές άρπαξαν έναν άστεγο από τον δρόμο και τον μεταμόρφωσαν σε δικό τους! Το μόνο αποδεικτικό στοιχείο που άφησαν ήταν δυο τρία πούπουλα. Όταν το κατάλαβα, φώναξα! Μα κανείς δε με πίστεψε! Όλοι τους ξεγελάστηκαν. Μα όχι εγώ. Τα πούπουλα που είχαν μείνει ήταν μια διαβεβαίωση για τη τρομερή συνωμοσία των δεκαοχτούρων! Αυτά τα ύπουλα πλάσματα μας παρακολουθούν όλη την ώρα και μόλις βρουν ευκαιρία αρπάζουν κάποιον από εμάς και τον κάνουν κι αυτόν δεκαοχτούρα! Γι' αυτό αυξάνονται αυτές ενώ εμείς λιγοστεύουμε. Το είπα! Το είπα στους αστυνομικούς, το είπα στον δικαστή, το είπα και στη γιατρό που ήρθε να με ρωτήσει. Αυτό ήταν το λάθος μου! Δεν είχα καταλάβει πόσο βαθιά στην κοινωνία μας είχαν εισχωρήσει! Πως είχαν εξαγοράσει ανθρώπους για να τις καλύπτουν! Με συνέλαβαν. Με κλείδωσαν σε ένα κελί. Αλλά τους το έσκασα! Ανέβηκα πάνω στη ταράτσα του νοσοκομείου τους. Και αυτοί μέσα στον πανικό τους, το βλέπω στα μάτια τους, προσπαθούν να με πιάσουν ξανά, να με ξεγελάσουν, να με μπερδέψουν. Αλλά δεν ξέρουν κάτι. Ότι κι εγώ τόσο καιρώ τις παρακολουθούσα τις καταραμένες δεκαοχτούρες. Και έμαθα κι εγώ πράγματα. Όπως το πως να πετάω! Κοίτα τους, που έρχονται να με πιάσουν. Οι ανόητοι! Κοίτα την έκπληξή τους καθώς ανοίγω τα καλά κρυμμένα φτερά μου και πετάω μακριά τους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου