Απόσπασμα από τον Μισάνθρωπο

 

Όχι, τους μισώ όλους το ίδιο: Άλλους επειδή είναι κακοί κι άλλους επειδή ανέχονται τους κακούς αντί να τους μισούν, όπως οφείλει να κάνει κάθε ενάρετος άνθρωπος. Είναι πολύ άδικο να φέρονται όλοι ευγενικά σε εκείνο τον εγκληματία που είναι αντίπαλός μου στη δίκη.  Η απατεωνιά του δε κρύβεται. Όλοι ξέρουν για τι είναι ικανός. Τα γλυκά του μάτια και η φωνή του πιάνουν μόνο σε όσους δεν είναι από δω. Εμείς ξέρουμε ότι αυτός ο αχρείος αξίζει το ρεζιλίκι γιατί ανέβηκε στην κοσμική ζωή με βρώμικα μέσα. Η τύχη του έχει ισοπεδώσει κάθε αξία και αρετή. Παρά τους αισχρούς επαίνους που συσσωρεύει, όλοι ξέρουν ότι είναι άτιμος. Κανείς δε θα φέρει αντίρρηση εάν τον πείτε ψεύτη, άθλιο, εγκληματία. Κι όμως η φάτσα του είναι καλοδεχούμενη, όλοι τον υποδέχονται και του χαμογελούν. Χώνεται παντού. Και, όταν συναγωνίζεται έναν τίμιο άνθρωπο για μια θέση, την κερδίζει με πονηριές. Με πληγώνει να βλέπω τέτοια ανοχή στην κακία. Και πολλές φορές μου έρχεται ξαφνικά να φύγω στην έρημο, μακριά από τους ανθρώπους

Μολιέρος, Ο Μισάνθρωπος, εκδ. Βακχικόν