Σκύλου φόρεσα τομάρι-A dog skin I wore

Πίσω μου άφησα τις αναμνήσεις
σκύλου φόρεσα τομάρι
και δρόμο ανηφορικό αποφάσισα να πάρω
Τίποτα δε σημαίνουν πια αρώματα και γεύσεις
όλη του σύμπαντος τη σκόνη
σε τσουβάλι τρύπιο κουβαλώ
Αυτό το βάρος που ποτέ δε φεύγει
αόρατο με συνθλίβει κάτω από ήλιο θαμπό
Κραύγασα ξανά και ξανά
και ο αντίλαλός μου με κούφανε
Αυτό είναι το τέλος,αυτό είναι η αρχή
Αυτό είναι του σκοταδιού το ολόλαμπρο φως.

I left behind me all the memories
A dog skin I wore
and an upward road  I took
Scents and tastes mean nothing anymore
the whole universe's dust
in a sack with holes I bear
This burden that never goes
invisible it crushes me under a gloomy sun
I screamed again and again
and my own echo deafened my ears
This is the end,this is the beginning
This is the bright light of darkness