Αν θυμάμαι κάτι από τα παλιά,
είναι οι βροχερές μέρες στο Περιστέρι
Πόσο αρμονικά έδενε του ουρανού το γκρι
με το μουντό γκρίζο του τσιμέντου και
των πολυκατοικιών!
Πόσο όμορφα έπεφταν οι ψιχάλες πάνω
στις άχρωμες και βαριές από τη σκόνη ταράτσες
Οι δρόμοι-γεμάτοι λακούβες ήταν τότε ακόμη-
αλλάζανε μορφή,αλλού ποτάμια έμοιαζαν
αλλού σαν έλη με τα τόσα λιμνάζοντα νερά.
Και όταν πέρναγε το σύννεφο,κι έπεφτε
αρχικά λιγοστό το φως του ήλιου κι αργότερα
πλήρες,λαμπερό
ζωντάνευε τις γωνίες των βρόμικων πεζοδρομίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου