Ο θάνατος μου θα έρθει κάποια μέρα
Μια μέρα ανοιξιάτικη, φωτεινή και όμορφη
Μια χειμωνιάτικη μέρα, σκονισμένη, μακρινή
Μια άδεια φθινοπωρινή μέρα , που στερείται χαράς.
Ο θάνατός μου θα έρθει κάποια μέρα
Μια γλυκόπικρη μέρα, όπως και όλες οι ημέρες μου
Μια κούφια μέρα σαν αυτή που πέρασε
Σκιά του σήμερα ή του αύριο.
Τα μάτια μου συνηθίζουν τους μισοσκότεινους διαδρόμους
τα μάγουλά μου μοιάζουν με το κρύο, χλωμό μάρμαρο
Ξαφνικά ο ύπνος σέρνεται πάνω μου
Αδειάζω από όλες τις οδυνηρές κραυγές.
Σιγά-σιγά τα χέρια μου γλιστρούν στις σημειώσεις μου
Λυτρωμένη από τα μάγια της ποίησης,
θυμάμαι ότι κάποτε στα χέρια μου
κράτησα το φλεγόμενο αίμα της ποίησης.
Η γη με καλεί στην αγκαλιά της,
κόσμος συγκεντρώνεται να με θάψει εκεί
Ίσως τα μεσάνυχτα οι εραστές μου
Τοποθετήσουν από πάνω μου στεφάνια με πολλά τριαντάφυλλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου