Η πρώτη που με είδε-την θυμάμαι ακόμα-
τρόμαξε,χλόμιασε και το 'βαλε στα πόδια.
Ο δεύτερος-αγριωπός και μπρατσωμένος τούτος-
φώναξε αγριεμένος,ρίχνοντας με το τουφέκι του.
Ο τρίτος-είχε μια κάποια καλοσύνη θυμάμαι-
με περιεργάστηκε με ενδιαφέρον από απόσταση όμως.
Μια γυναίκα ακόμη-ήταν κι ομορφούλα αυτή και τσαχπίνα-
πισωπάτησε αρχικά και έφυγε με αργά προσεκτικά βήματα.
Ω ανόητοι άνθρωποι!Πόσο τυφλοί είστε τελικά;
Δεν κινδυνεύετε ούτε εσείς ούτε το βιος σας από μένα
Δε βλέπετε πως είμαι σκύλος αδέσποτος και όχι λύκος;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου