Κληρονομιά

Χαμένος στους καπνούς του θυμιατού,
τυλιγμένος στην ιεροπρέπεια των αμφίων.
Έτσι το έξω βρίθει ευσέβειας και πίστης 
ενώ το μέσα,το ουσιαστικό,το πραγματικό,
κρύβει καλά το φθόνο,τη ζήλια,την οργή.

Κι ενώ μάσκα φορώ,του Άβελ την ακακία
Σχίζει τα σωθικά μου το πνεύμα του πατέρα μου.
Του πραγματικού,του πνευματικού,του αιώνιου,
που στην κόλαση παρέα θα μου κρατά,βασανίζοντάς με!

Ακούω κάθε τρεις και λίγο το σφυριχτό του ψίθυρο!
Αντηχεί στ'αυτιά μου,θέλει να με τρελάνει!
"Εγώ είμαι ο πρόγονός σου,από μένα κρατάς,
                                       σε μένα θα καταλήξεις!
Έλα στην αγκαλιά μου κι αποδέξου με"

Θεέ μου!Πώς θ'αντέξω να ακούω για πάντα τη φωνή του;
Πόσο ακόμα το αίμα του στο αίμα μου θα βράζει;
Ως πότε θα μείνω μακριά,πότε θα αγκαλιάσω,
τον εαυτό μου και πατέρα μου,τον Κάιν!