Καθαρτήριο

 

Σε τούτο το καθαρτήριο

οι αμαρτίες δεν καίγονται

Σαν κάρβουνα αναμμένα

συνεχίζουν να με καίνε

Λιώνω τα παπούτσια μου

περπατώντας ανάμεσα 

στο καταραμένο τούτο σκηνικό

Καπνός και πίσσα

πνίγουν την ανάσα μου

μα παραμένω εδώ,

να υποφέρω, να θεριεύω

να παρατηρώ...

Υπάρχει διέξοδος πουθενά; 

Πού είναι άραγε οι άγγελοι

που δροσίζουν τους οδοιπόρους

του τόπου τούτου

και πού τα τελώνια, 

σε ποια σοκάκια έχουν στήσει

τις θανάσιμες παγίδες τους;

Κοιτάζω τον ουρανό, 

μαύρο, πνιγμένο στο νέφος...

Ίχνος φωτός...

Πατώ το σκληρό, παγωμένο χώμα

και θυμάμαι...

όλα τούτα ξεκίνησαν 

με ένα φως εκτυφλωτικό...