Αστερίξ

 

Αλήθεια δε μ' αγάπησες

το ξέρω πια καλά

σύξυλο με άφησες 

κι άλλαξες μαχαλά

Μακριά μου πέταξες

σαν να 'σουν χελιδόνι

τη ντροπή μου τύλιξα

μ' ένα διπλό σεντόνι

Κατάλαβα πως κάτι έκρυβες

σκόρδο όταν μασούσα

κι εσύ με αηδία κοίταγες

τις κάλτσες που φορούσα

Το στόμα μου, σου μύριζε

τα πόδια, σου βρωμούσαν

στο φτωχοκαλυβάκι μου

τα όνειρά σου δε χωρούσαν

Και τώρα που βρήκες πια

ένα χρυσό παλάτι

σε ξεχνώ πίνοντας ζωμό 

μ' έναν κοντό Γαλάτη!