Εκδίκηση

 

Της εκδίκησης το πνεύμα

την πόλη ερημώνει

ούτε τα ποντίκια δε στέκονται

στο δρόμο απ' όπου πέρασε

Ζητά δικαιοσύνη ουρλιάζοντας

πάνω από τους τάφους των

φονευμένων, των αυτοχείρων 

Τα δέντρα τα φύλλα τους γυρνούν

τα λουλούδια κρύβουν τους ανθούς τους

μόνο τα αδέσποτα σκυλιά στη νύχτα 

αλυχτώντας τρέχουν ξοπίσω του

μια χορωδία δυσαρμονίας

Με αίμα ζητά το αίμα να ξεπλύνει

βλάσφημες προσευχές στον Ουρανό 

αναπέμπει με φωνή τραχιά

Ακονίζει τον πέλεκυ, το ξίφος, το μαχαίρι

έτοιμο να ζωγραφίσει με τα χτυπήματά του

έναν ακόμα φαύλο κύκλο