Γκρίζα πόλη που τα φτερά σου απλώνεις
απειλητικά σκεπάζοντας τις ζωές μας
αφιλόξενη μα συνάμα γοητευτική
ψυχρή με μια ζεστασιά αλλόκοτη
στα βάθη της καρδιάς σου
Τιτάνια τσιμεντένια μορφή
έτοιμη να καταπιείς κάθε εκατοστό
ελεύθερου εδάφους και να το αφομοιώσεις
Σκοτεινή τη μέρα μα τόσο λαμπερή τη νύχτα
με το ηλεκτρικό φως να διαπερνά τις φλέβες σου
γριά λάμια και ταυτόχρονα όμορφη και νέα
σαν νεράιδα που χορεύει στις όχθες των ποταμών
Πάρε με στα χέρια σου, αγκάλιασέ με και
εναπόθεσέ με απαλά στο παγωμένο τύμβο
που έχεις ετοιμάσει για μένα προ πολλού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου