agiazoni.gr
Μελισσάνθη
Ἂν δὲν ὑπῆρχαν τὰ πρόσωπά σας, ἀδελφοί μου
μὲ τὰ σημάδια τῆς ἁμαρτίας στὰ χείλη καὶ στὸ μέτωπο
πῶς θὰ μποροῦσα νὰ γνωρίσω τὸ δικό μου πρόσωπο;
Ἂν δὲν ὑπῆρχαν τὰ πρόσωπά σας, ἀδελφοί μου
μὲ τὰ σημάδια τῆς φθορᾶς καὶ τοῦ θανάτου
πῶς θὰ μποροῦσα νὰ γνωρίσω τὴν ἀνθρώπινη μοίρα μου;
Πῶς θὰ δοκίμαζα νὰ τῆς ἀντισταθῶ;
Πῶς θὰ μποροῦσα, ἀδελφοί μου
νὰ δῶ χωρὶς ἀπέχθεια τὸν ἑαυτό μου
ἂν δὲν ἔβλεπα στὸ πρόσωπό σας
τὸ Αἰώνιο Πρόσωπο τοῦ Ἀνθρώπου;
Τὸν ἑαυτό μου ν' ἀγαπήσω πῶς θὰ μποροῦσα
νὰ τὸν συγχωρήσω, πῶς θὰ μποροῦσα
γιὰ ὅλο τὸ κακὸ ποὺ βαραίνει τὸν κόσμο;
Ἂν δὲ φέρνατε στὸ πρόσωπό σας τὰ σημάδια μου
πῶς θὰ μποροῦσα, ὦ ἀδελφοί μου, νὰ σᾶς ἀναγνωρίσω;
Ἀλλὰ
γιατί ἐσεῖς ἁμαρτήσατε
μπόρεσα ἐγὼ νὰ λησμονήσω
Γιατί ἐσεῖς ἀγρυπνήσατε στὴν ἁμαρτία
μπόρεσα ἐγὼ νὰ φύγω τὸ μαρτύριο
Γιατί ἐσεῖς σταυρωθήκατε στὴν ἁμαρτία γιὰ τὴ σωτηρία μου
Ἄλλοι φέρναν τὸ σφράγισμα στὸ μέτωπο
Ἄλλοι φέρναν τὸ σφράγισμα στὸ στῆθος
Ἄλλοι τὸ 'κρυβαν μέσα στὴν ἀπαλάμη
Κι ὅλοι ἦταν «ἐσφραγισμένοι ἀπὸ καταβολῆς κόσμου...»
Ὁ βόγγος, ἡ κατάρα κι ἡ βλαστήμια
ἄφριζε στὰ χείλη μας.
Βουὴ κολασμένης ψαλμωδίας γέμιζε τὴν ἔρημο
Ἀλλὰ γιατί κοιτάζαμε μπροστὰ
δὲ βλέπαμε τὸ πρόσωπο ὁ ἕνας τοῦ ἄλλου
ποὺ 'ταν ὁ καθρέφτης τοῦ ἴδιου μας προσώπου
Μισούσαμε γιατί εἴχαμε ξεχάσει
τὸ πρόσωπό τους, τὸ πρόσωπό μας
Δὲ θέλαμε νὰ κοιτάξουμε
μὲ πεῖσμα ἀποστρέφαμε τὸ βλέμμα
μὲ πεῖσμα πνίγαμε τὴ φωνὴ
ποὺ ψιθύριζε• «Ἐμπιστέψου στὸν Ἄνθρωπο
Ἐμπιστέψου τὸν Ἑαυτό σου»
καὶ δὲ θέλαμε νὰ θυμηθοῦμε τὸ πρόσωπο τοῦ ἄλλου
Ὅλοι φέρναμε πάνω στὸ πρόσωπο
τὰ σημάδια τῆς Ἁμαρτίας
ποὺ 'ναι ὅμοια μὲ τὰ σημάδια τῆς Φθορᾶς
Ὅλοι φέρναμε πάνω στὸ πρόσωπο
τὰ ἴδια σημάδια τοῦ Πόνου
ποὺ 'ναι ὅμοια μὲ τὰ σημάδια τῆς Ἀγάπης
Δὲ γνωρίζαμε ἄλλη κίνηση ἀπ' αὐτὴν ποὺ τραβάει ἐμπρὸς
χωρὶς νὰ βλέπει τὸ πρόσωπο τοῦ ἄλλου
Δὲ γνωρίζαμε ἄλλη κίνηση ἀπ' αὐτὴν ποὺ κοιτάζει πρὸς τὰ πίσω
Γι' αὐτὸ μᾶς ἐβάρυνε ἡ κατάρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου