Θα συνεχίσω κι στο μέλλον να γράφω Ελληνικά, επειδή τα νιώθω. Το να νιώθει κανείς βαθιά είναι σαν τον έρωτας που δεν εξηγείται με το μυαλό αλλά με την φώτιση της καρδιάς. Γράφω επίσης για όλους αυτούς που ποτέ δεν ξεχνιούνται, διαχρονικά οντά, αθώα ή τόσο αγνά που όταν πηγαινοέρχονται μπρος ή πίσω θυμίζουν κλασικό έργο, όλο κάτι αφήνουν να καλλιεργήσεις, το κάτι, αυτό το κάτι το χειροπιαστό πάνω από τα σύννεφα κι στο ξεπέρασμα των θαλασσών
hivapanahi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου