Μη φοβάσαι το θάνατο

poemhunter

Μη φοβάσαι το θάνατο σε γήινα ταξίδια. 
Μην φοβάστε εχθρούς ή φίλους. 
Απλά ακούστε τα λόγια tvn προσευχ;vn, 
για να περάσετε τις πτυχές των φόβων. 

Ο θάνατός σου θα έρθει σε σένα, και ποτέ 
δεν θα είσαι, έτσι, σκλάβος της ζωής, 
Απλά  περιμένοντας τη  χάρη μιας αυγής, 
από Νύχτες φτώχειας και διαμαχών. 

Θα οικοδομήσει μαζί σου ένα εθιμικό δίκαιο, 
Μια θέληση της Αιώνιας Βασιλείας. 
Και δεν θα είσαι καταδικασμένος σε  αργό 
και αιώνια θανατηφόρο πόνο. 

Aleksandr Aleksandrovich Blok

Δεν είμαι μόνος

poetry-chaikhana

Το βράδυ, είναι έρημο 
από τα βουνά ως τη θάλασσα. 
Αλλά εγώ, Αυτός που σας κουνά, 
δεν είμαι μόνος! 

Ο ουρανός, είναι έρημος 
γιατί το φεγγάρι πέφτει στη θάλασσα. 
Αλλά εγώ, Αυτός που σας κρατά, 
δεν είμαι μόνος! 

Ο κόσμος, είναι έρημος. 
Όλα τα σωματικά είναι λυπηρά βλέπετε. 
Αλλά εγώ, Αυτός που σας αγκαλιάζει, 
δεν είμαι μόνος!

Gabriela Mistral

Ένα μεγάλο θαύμα!

poetseers

Ba mhór an mhíorúilt í.
Bhís le clos go soiléir
Im choiscéimeanna
Bhís le feiscint
I m’anáil

Ήταν ένα μεγάλο θαύμα
Ακουγόσουν καθαρά
Στα βήματά μου
Φαινόσουν
Στην αναπνοή μου

Gabriel Rosenstock

Μια ποιήτρια αντιστέκεται στο Ισραήλ

electronicintifada

Η Dareen Tatour αισθάνθηκε λυπημένη καθώς παρακολουθούσε τη φετινή «πορεία της επιστροφής» στην τηλεόραση.

Η ποιήτρια ήθελε να παρακολουθήσει την εκδήλωση στη μνήμη των παλαιστινιακών χωριών που το Ισραήλ έχει προσπαθήσει να διαγράψει από την ιστορία. Το να είναι σε κατ 'οίκον περιορισμό την εμπόδισε να το πράξει.

«Έπαιρνα μέρος στην πορεία της επιστροφής για όσο χρονικό διάστημα μπορώ να θυμηθώ», είπε. «Είμαι απογοητευμένη  που δεν μπορούσα να παραστώ τα τελευταία δύο χρόνια.»

Η Tatour, η οποία είναι επίσης φωτογράφος, έχει περάσει πολύ χρόνο τραβώντας φωτογραφίες  από τα χωριά που ερημώθηκαν και τους ανθρώπους που εκτοπίστηκαν από τη Νάκμπα , την εθνοκάθαρση της Παλαιστίνης του 1948. Αυτές περιλαμβάνουν το al-Kabri, όπου πραγματοποιήθηκε η φετινή πορεία.

Βρίσκεται στις δυτικές πλαγιές της Γαλιλαίας , καταστράφηκε από τις σιωνιστικές δυνάμεις στις 20 - 21 Μαΐου του 1948 - μια εβδομάδα αφού το Ισραήλ ανακηρύχθηκε κράτος.

Η Tatour συνελήφθη τον Οκτώβριο του 2015 σε μια εποχή που πολλοί Παλαιστίνιοι βρίσκονταν σε ανοιχτή εξέγερση εναντίον των ισραηλινών αρχών.

Στις 10 Οκτωβρίου του ίδιου έτους,η ισραηλινή αστυνομία έκανε έφοδο στο σπίτι της στο Reineh - κοντά στην πόλη της Ναζαρέτ .

Αποδείχθηκε ότι συνελήφθη για τη συγγραφή του ποιήματος, «Αντιστάσου,λαέ μου,αντιστάσου τους.» Αργότερα κατηγορήθηκε για υποκίνηση  βίας.

Μετά την απελευθέρωσή της μετά  από τρεις μήνες στη φυλακή,η Tatour τέθηκε υπό κατ 'οίκον περιορισμό.

Οι ισραηλινές αρχές ισχυρίστηκαν ότι ο περιορισμός στις κινήσεις της ήταν απαραίτητος δεδομένου ότι αποτελούσε «απειλή για τη δημόσια ασφάλεια».

Μετά από περισσότερο από ένα χρόνο πλήρους οίκον περιορισμό, έχει υπαχθεί σε απαγόρευση κυκλοφορίας μετά την πρόσφατη ακρόαση σε δικαστήριο της Ναζαρέτ.

Σύμφωνα με τους όρους που εγκρίθηκαν από το δικαστήριο, έχει τη δυνατότητα να φύγει από το σπίτι της -αν συνοδεύονται από ένα μέλος της οικογένειας - μεταξύ 9πμ και 7μμ. Ωστόσο, εξακολουθεί να της απαγορεύεται η χρήση του διαδικτύου.

Της λείπουν «μικρές λεπτομέρειες»
Σε απάντηση σε αυτή την χαλάρωση των περιορισμών,η Tatour πήγε για μια βόλτα στην Παλιά Πόλη της Ναζαρέτ. Ήταν κάτι που είχε ονειρευτεί για μεγάλο χρονικό διάστημα.

«Πριν όλα αυτά ξεκινήσουν, συνήθιζα να περπατώ στους δρόμους της παλιάς πόλης της Ναζαρέτ τακτικά, με τη φωτογραφική μηχανή μου, και ήθελα να ανακαλύπτω πάντα νέες λεπτομέρειες», είπε. «Και είναι αυτές οι μικρές λεπτομέρειες που πραγματικά μου λείπουν και τις οποίες έμαθα να εκτιμώ ακόμα περισσότερο, ενώ βρισκόμουν σε κατ 'οίκον περιορισμό.»

Οι όροι του κατ 'οίκον περιορισμού της ήταν σοβαροί.

Για έξι μήνες μετά την απελευθέρωση από την επιτήρηση, αναγκάστηκε να ζήσει στη Kiryat Ono, μια πόλη κοντά στο Τελ Αβίβ , πάντα συνοδευόμενη από τουλάχιστον ένα μέλος της οικογένειας. Όπως επίσης και έχοντας μια απαγόρευση στο διαδίκτυο, αναγκάστηκε να φορέσει μια ηλεκτρονική ετικέτα. Αυτό σήμαινε ότι ήταν υπό συνεχή παρακολούθηση.

Σύμφωνα με την Tatour, αυτοί οι έξι μήνες ήταν σαν να βρισκόταν σε απομόνωση ή εξορία. «Ήμουν μακριά από ό, τι μου άρεσε, μερικές φορές κοιτάζοντας τον τοίχο για ώρες», είπε. «Να γράφω ήταν το μόνο πράγμα που με κράτησε στη ζωή.»

Τον Ιούλιο του 2016 είχε την άδεια να επιστρέψει στην Reineh και να αφαιρέσει την ετικέτα.

Ο κατ'οίκον περιορισμός  « έφτασε στα όρια εμένα και την οικογένειά μου, τόσο συναισθηματικά όσο και οικονομικά», είπε.

Έπρεπε να νοικιάσει  διαμέρισμα στην περιοχή του Τελ Αβίβ και τα νομικά έξοδα της έχουν  αφήσει  χρέος. Μια εκστρατεία συγκέντρωσης χρημάτων για να βοηθήσουν στην κάλυψη των εξόδων αυτών έχει συσταθεί. Η ίδια είναι άνεργη.

Τα δεινά της έχουν κερδίσει την υποστήριξη από συγγραφείς και ακτιβιστές σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων γνωστών συγγραφέων όπως οι Alice Walker και Εύα Ensler.

Προσωπείο ελευθερίας
Παρά την απαγόρευση του διαδικτύου,η Tatour ενημερώνεται για τις διεθνείς προσπάθειες αλληλεγγύης. Οι φίλοι που την επισκέπτονται της έφεραν αντίγραφα των άρθρων γι 'αυτήν και επιστολές από υποστηρικτές.

«Με το να με  διώκουν, οι ισραηλινές αρχές προσπαθούν να σβήσουν τις παλαιστινιακές φωνές και να φιμώσουν κάθε καλλιτεχνική έκφραση που αντιτίθεται στην κατοχή», είπε. «Αλλά αυτή η αλληλεγγύη κρατά τις φωνές μας δυνατές και αντισταθμίζει την προσπάθεια του Ισραήλ να μας απομονώσει.»

Η Tatour ποτέ δεν πίστευε ότι το ποίημα της θα τραβήξει τόσο πολλή προσοχή. «Στο κάτω κάτω, ήταν μια απλή, αυθόρμητη πρόσκληση για αντίσταση της κατοχής», είπε. «Αλλά η αντίδραση του Ισραήλ στο ποίημα είναι απόδειξη ότι όλη η  ισραηλινή συζήτηση για τη δημοκρατία και την ελευθερία της έκφρασης είναι ένα προσωπείο. Για εμάς τους Παλαιστίνιους αυτό ήταν πάντα σαφές.»

Η Tatour προσδιορίζει την αβεβαιότητα ως ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της. «Νιώθω σαν όλο αυτό το διάστημα να έχει αρπαχτεί  από τη ζωή μου», είπε. «Αν και είμαι σίγουρη ότι θα έρθει το τέλος κάποια στιγμή, δεν ξέρω πότε.»

Η ετυμηγορία στην υπόθεση της είναι πιθανό να βγει  τον Ιούνιο. Εάν κριθεί ένοχη για υποκίνηση, η Tatour μπορεί να φυλακιστεί μέχρι και εννέα μήνες. Στο μόνο που είναι ένοχη, πρόσθεσε, είναι ότι αντιστέκεται στο  Ισραήλ «με το στυλό και τα ποιήματά μου.»

Εργάζεται στα απομνημονεύματα από την εμπειρία της στη φυλακή και τον κατ 'οίκον περιορισμό. «Παρά τον πόνο και τη ψυχική κόπωση, αυτή η εμπειρία ήταν σαν μια αναγέννηση», είπε. «Είναι η αναγέννηση μιας νέας Dareen, μιας ισχυρότερης, πιο ανθεκτικής γυναίκας που έχει την πεποίθηση ότι ο εκφοβισμός και η στέρηση της ελευθερίας δεν μπορεί να την νικήσει.»

Το επικίνδυνο ποίημα:


Αντιστάσου, λαέ μου, αντιστάσου τους.

Στην Ιερουσαλήμ, είμαι ντυμένη με τις   πληγές μου και αναπνέω τις λύπες μου

Και έφερα την ψυχή μου στην παλάμη μου

Για μια αραβική Παλαιστίνη.

Δεν θα υποκύψω στην «ειρηνική λύση»,

Ποτέ δεν θα υποστείλω τις σημαίες μου

Μέχρι να τους εκδιώξω από τη γη μου.

Να τους παραμερίσω για ένα ερχόμενο χρόνο.

Αντιστάσου,λαέ μου, αντιστάσου τους.

Αντισταθείτε στη ληστεία του εποικιστή 

Και ακολουθείστε το καραβάνι των μαρτύρων.

Σχίστε το επαίσχυντο Σύνταγμα

Που επέβαλε την υποβάθμιση και την ταπείνωση

Και μας αποθαρρύνει από την αποκατάσταση της δικαιοσύνης.

Έκαψαν αθώα παιδιά·

Όσο για τη Hadil, που την πυροβόλησαν δημόσια,

Τη σκότωσαν στο φως της ημέρας.

Αντιστάσου,λαέ μου, αντιστάσου τους.

Αντισταθείτε στην επίθεση του αποικιοκράτη.

Μη δίνετε σημασία στους πράκτορές  του ανάμεσά μας

Που μας αλυσοδένουν με την ειρηνική ψευδαίσθηση.

Μην φοβάστε τις αμφίβολες γλώσσες·

Η αλήθεια στην καρδιά σας είναι ισχυρότερη,

Εφ 'όσον αντισταθείτε σε μια χώρα

Που έχει ζήσει μέσα από επιδρομές και  νίκη.

Έτσι,ο Αλί καλεί από τον τάφο του:

Αντιστάσου, επαναστατικέ λαέ μου.

Γράψτε μου σαν πρόζα στο ξύλο αλόης·

Τα λείψανά μου να έχετε ως απάντηση.

Αντιστάσου λαέ μου,αντιστάσου τους.


Αντιστάσου λαέ μου,αντιστάσου τους.

Μαρμαρωμένε Βασιλιᾶ

πηγή
Κωνσταντῖνος Καρυωτάκης 

Καὶ ρίχτηκε μὲ τ᾿ ἄτι του μὲς στῶν ἐχθρῶν τὰ πλήθια,
τὸ πύρινο τὸ βλέμμα του σκορποῦσε τὴν τρομάρα,
καὶ τὸ σπαθί του τὴ θανή. Στὰ χάλκινά του στήθια,
ἐξέσπασε ἡ ὄργητα σὲ βροντερὴ κατάρα.

Ἐθόλωσαν τὰ μάτια του. Τ᾿ ἁγνὸ τὸ μέτωπό του,
θαρρεῖς ὁ φωτοστέφανος τῆς Δόξας τ᾿ ἀγκαλιάζει.
Κι ἔπεσε χάμου ὁ Τρανός! Θρηνῆστε τὸ χαμό του.
Μά, μή! Σὲ τέτοιο θάνατο ὁ θρῆνος δὲν ταιριάζει.

Κι ἔπεσε χάμου ὁ Τρανός! Κυλίστηκε στὸ χῶμα,
ἕνας Τιτᾶν π᾿ ἀκόμα χτὲς ἐστόλιζ᾿ ἕνα θρόνο,
κι ἐσφάλισε - ὀϊμένανε! - γιὰ πάντ᾿ αὐτὸ τὸ στόμα,
ποὺ κάθε πίκρα ρούφαγε κι ἔχυν᾿ ἐλπίδες μόνο,

Μαρμαρωμένε Βασιλιά, πολὺ δὲ θὰ προσμένεις.
Ἕνα πρωὶ ἀπ᾿ τὰ νερὰ τοῦ Βόσπορου κεῖ πέρα
θὲ νὰ προβάλει λαμπερός, μιᾶς Λευτεριᾶς χαμένης,
ὁ ἀσημένιος ἥλιος. Ὤ, δοξασμένη μέρα!

Πάρθεν η Ρωμανία

pontos-news

29 Μαΐου 1453 - Η συγκλονιστικότερη ημέρα του νεότερου Ελληνισμού. Η Κωνσταντινούπολη, η Πόλη των πόλεων έπεσε στα χέρια των εχθρών. Τέτοια η θλίψη του Ελληνισμού, που απ' άκρον εις άκρον της Αυτοκρατορίας όλοι θρήνησαν με τον τρόπο τους την Άλωση της Ρωμανίας (Βυζαντινής Αυτοκρατορίας). Σαν έπεσε τελειωτικά η Πόλη στα χέρια των Τούρκων, ο πόνος κι ο καημός ήταν μεγάλος. Κι έγινε τραγούδι ο πόνος και θρήνος ο καημός.

Ένα πουλί, καλό πουλί έβγαιν' από την Πόλη,
ουδέ σ' αμπέλια κόνεψε, ουδέ σε περιβόλια,
μόνο πήγε κι εκόνεψεν εις του Ηλιού το κάστρο.
Έσειξε το 'να του φτερό, στο αίμα βουτηγμένο,
Έσειξε τ' άλλο του φτερό, χαρτίν είχε γραμμένο.
Να το διαβάσει δε μπορεί, ούδ' ο Μητροπολίτης!

Κι ένα παιδί, καλό παιδί έρχεται κι αναγνώθει,
το αναγνώθει κι όλο κλαίει κι όλο στηθοκοπιέται.
«Αλί σε μας και βάι σε μας, πάρθηκε η Ρωμανία».

Μοιρολογούν οι εκκλησιές και κλαίν' τα μοναστήρια
κι ο Άη-Γιάννης ο Χρυσόστομος κλαίει και δερνοκοπιέται.
-Μην κλαις, μην κλαις, Άη-Γιάννη μου και με δερνοκοπιέσαι.
-Η Ρωμανία επέρασεν, η Ρωμανία επάρθη!
-Η Ρωμανία κι αν ‘πέρασεν, ανθεί και φέρνει κι άλλη.

Κυνηγός ονείρων

Αν τον βίσωνα ημερέψεις
τον κάνεις αγελάδα. 
Και το χαλινάρι στο 
άγριο άλογο τον καλπασμό 
του κόβει.
Ο λύκος,σκύλος γίνεται
και η τίγρης σε γάτα μοιάζει
ολοένα και πιο πολύ.
Τα όνειρα είναι να τα
κυνηγάς κι αυτά να φεύγουν
Μην τα πιάσεις,μην τα τιθασεύσεις
γιατί χάνουν το χρώμα τους και 
τη ζωντάνια που τα κάνει ζηλευτά.

Υψώνω το ποτήρι

Υψώνω το ποτήρι μου
για τους παλιούς τους φίλους
Πίνω το κρασί
στη θύμηση της πατρίδας
Δακρύζω όταν σκέφτομαι
τους γνώριμούς μου δρόμους
Κατάρα με έφερε εδώ
που καίει ο αέρας,που η γη
καρπό δε δίνει,μα σκουληκιών
τη γέννα
Κρατά με,σου λέω,κράτα με
σφιχτά στην αγκαλιά σου
Γιατί καταφύγιο δε ζητώ
πέρα από τα φιλιά σου.

Μετρώντας τα αστέρια

hivapanahi
Είναι σαν να μετράω τα αστέρια, έτσι ώστε το όνειρο με παίρνει ... μετρώ, είναι μακριά, και τόσο κοντά. Αυτή είναι η αναπνοή μου, η πνοή της ζωής μου, αυτή η κυνηγημένη ζωή, αφρώδη, πολύχωμη  ζωή, στη λάμψη των άστρων ...

Χίβα Παναχί

Πραγματικότητα και όνειρο ενώνονται

poetry-chaikhana

Ποιος ξέρει, σε τι κατάσταση ήμουν όταν είδα  τα μάτια της; 
Πού, ποιος ήμουν; Εντελώς χαμένος. 

Για σένα αυτός ο ήλιος και αυτό το φεγγάρι είναι φανταχτερές παγίδες: 
Προσοχή, μην πιαστείς , το βλέμμα σου μη σηκωθεί πιο πάνω. 

Αγάπη μου - ο παράδεισος στο τέλος του ταξιδιού μου -  ενοχλήθηκε. 
Γιατί κάθε μονοπάτι φαίνεται τόσο μοναχικό; 

Απερίσκεπτοι πότες, σέβονται  τα ποτήρια και τα κύπελλα! 
Καθώς  ταξιδεύεις μέσα από τον κόσμο των καρδιών, περπάτα απαλά. 

Η τρέλα μου ξέρει γιατί, όλη νύχτα, απελπισμένος από τη θλίψη, 
βιαστικά τρέχω με δακρυσμένα μάτια, αγκαλιάζοντας σκιές. 

Δεν ακολουθώ κανένα οδηγό, κανένα θρήσκευμα - μόνο μια υποψία του δρόμου: 
Ένα τράβηγμα στην καρδιά μου με οδηγεί  εμπρός. 

Φίλοι, δεν πρέπει να αφήσουμε το σκοτάδι να μας τυλίξει και πάλι! 
Τόσοι πολλοί φίλησαν την αγχόνη πριν δούμε αυτό το ξημέρωμα. 

Όταν η ίδια η ομορφιά τραβά μια ματιά, εκεί βρίσκεται η συγκίνηση: 
Δεν ήταν  τόσο αναμενόμενη, τι θα ανάγκαζε τα μάτια μου; 

Darshan, η ζωή είναι η συμβολή της πραγματικότητας και του ονείρου: 
Σε αυτή την ένωση βρίσκεται η εξύψωση του ανθρώπου.


Darshan Singh

Λυπάμαι τους σοφούς

Ποιους λυπάμαι με ρωτάς;
Θα σου πω λοιπόν φίλε μου
πίνοντας την τελευταία γουλιά
της χλιαρής μου,πια,μπύρας.
Λυπάμαι όλους αυτούς,που 
τον βαρύ τίτλο του σοφού,
του φιλοσόφου,του διανοούμενου
φορτώσανε στα έρμα τους κεφάλια.
Που θέτουν ερωτήματα,όχι για νά 'βρουν
απαντήσεις αλλά για να ακούν την ίδια 
την πομπώδη τους ερώτηση,που μέσα σε 
λεπτομέρειες κολυμπάνε,μα να πιουν από 
την ουσία δεν μπορούν και μένουν διψασμένοι.
Γιατί το νερό που τους προσφέρεται ούτε 
να το δοκιμάσουνε δεν θέλουν και καταδικάζουν
εαυτούς στην ξηρασία της αυτοαποθέωσης να ζουν,
σαν της ερήμου τα άγονα εδάφη

Ζωντανοί Αρχαίοι

poetryfoundation

Για όσους από εμάς τους νέους
υγιείς
αντιμετωπίσουμε το πένθος των γερόντων μας.
Θα τους θάψουμε κάτω από
τη γη.
Και για όσους από εμάς
οι οποίοι πιστεύουμε ότι οι ζωντανοί
ζουν για πάντα
θα σταθούμε δίπλα στους τάφους των δασκάλων μας
και θα ξέρουμε ότι εμείς
όπως αυτοί που έχουμε θάψει 
είμαστε ζωντανοί  αρχαίοι.

Matthew Shenoda

Σπάνιες μεταφράσεις του έργου του Rustaveli "Ο Ιππότης με το δέρμα του πάνθηρα" εκτίθενται στο Εθνικό Μουσείο Γεωργίας

Μια έκθεση αφιερωμένη στο 850ο ιωβηλαίο του Shota Rustaveli ξεκίνησε στο Εθνικό Μουσείο της Γεωργίας. Το Υπουργείο Εξωτερικών ήταν ο εμπνευστής της εκδήλωσης. 

Η έκθεση περιλαμβάνει μοναδικές εκδόσεις του "Ο Ιππότης με το δέρμα του πάνθηρα", που έχει ο ιδιώτης συλλέκτης Guram Akhalaia, συμπεριλαμβανομένων μεταφράσεων σε 51 γλώσσες. Η έκθεση προσφέρει επίσης περισσότερες από 70 εκδόσεις με τις υπογραφές των μεταφραστών και γνωστών ανθρώπων. 

Η έκθεση θα ολοκληρωθεί στις 11 Ιουνίου.

Basiani - Garekakhuri satsekvao / გარეკახური საცეკვაო

Μη βιαστείς

Ακουμπάει η καλή σου το κεφάλι της στα στήθια σου,
το χέρι της σφίγγει το δικό σου,τα ματάκια της σφαλούνε λιγωμένα,
ο λαιμός της αλαφροκουνιέται κι ένα μελαγχολικό χαμόγελο
ξεσκεπάζει τα κάτασπρα γυαλιστερά δοντάκια της.
Μη βιαστείς να κολλήσεις τα χείλια σου στο στόμα της,
γιατί γρήγορα θα στερηθείς εκείνο το χαμόγελο.

Σααντί,Γκιουλιστάν,εκδ.Ηριδανός

Το κρασί στην κουλτούρα της Γεωργίας

georgianjournal
Η Γεωργία είναι μια χώρα των μύθων. Σύμφωνα με μια  από τις παλαιότερες και πιο ενδιαφέρουσες  δημοφιλείς αφηγήσεις, οι Γεωργιανοί συνέδεαν την παραγωγή κρασιού με τον Δημιουργό. Η ιστορία πάει κάπως έτσι: ο Θεός ψάχνει για το καλύτερο μέρος στη γη για να φυτέψει σταφύλια. Είδε πολλές περιοχές, αλλά τελικά επέλεξε το σημείο όπου είχαν ταφεί τα οστά ενός αηδονιού, ενός λιονταριού και ένα γουρουνιού. Ήταν στη Γεωργία. 

Όταν ο Θεός φύτεψε τα σταφύλια, έκανε κρασί από την πρώτη συγκομιδή του και το ποτό φάνηκε να έχει τα χαρακτηριστικά των τριών αυτών  ζωντανών δημιουργιών, τα οστά των οποίων θάφτηκαν στο έδαφος. Δηλαδή, όταν ένα άτομο πίνει μια μικρή ποσότητα κρασιού,η ομιλία του είναι συχνά σαν  το τραγούδι ενός αηδονιού· αν πιει λίγο περισσότερο από ό, τι είναι επιθυμητό, αρχίζει να σκέφτεται ότι είναι ένα λιοντάρι και έχει αρκετή δύναμη για να καταστρέψει κάθε αντίσταση που δρίσκεται στο δρόμο του· και αν πιει πάρα πολύ, μοιάζει με ένα γουρούνι και δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε γιατί. 

Ένας διάσημος συγγραφέας της Γεωργίας ο Aka Morchiladze έγραψε στο βιβλίο του που ονομάζεται Όνειρο της Αφροδίτης: «Πιστεύω ότι αν το κρασί δεν υπήρχε,ούτε η Γεωργία θα υπήρχε . Ένας από τους λόγους για τους οποίους η χώρα επέζησε μέχρι σήμερα είναι το κρασί. Πίνεις αν γελάς ή κλαις, πίνεις το πρωί και μετά τα μεσάνυχτα. Το κρασί ενώνει και χωρίζει, κρύβει τη θλίψη σου και ξυπνάει την επιθυμία να γίνεις ηθοποιός, διευκολύνει το μυαλό ενός σκληρά εργαζόμενου ανθρώπου και τον βοηθά να σχεδιάσει το μέλλον του. Το πιο απίστευτο θαύμα στη Γεωργία είναι η μυρωδιά του κρασιού που βγαίνει από ένα kvevri. Δεν υπάρχει τίποτα πιο αυθεντικό, ευχάριστο και αθάνατο από το  κρασί στη χώρα μας. 

Κάνουν πολύ κρασί και στην Καλιφόρνια, αλλά δεν έχει την ίδια σημασία εκεί. Το κρασί είναι αιώνιο και μπορείτε να βρείτε ολόκληρο τον κόσμο σε αυτό». 

Για αιώνες, οι Γεωργιανοί πίστευαν ότι ο αμπελώνας ήταν ένα ζωντανό πλάσμα. Αν κάποια ατυχία συνέβαινε  σε μια γεωργιανή οικογένεια, έλεγαν: «Κανείς δεν σκοτώθηκε, μόνο το αμπέλι.» 

Ανάληψη

Ανέβασε με,σήκωσέ με ψηλά
Όπως Εσύ ανέβηκες  στον Ουρανό
πάρε με και μένα,από την λάσπη
που στα πόδια μου κολλά,από τη 
σκόνη που τα μάτια μου τυφλώνει
Από τα δίκτυα που όσο τα παλεύω
τόσο πιο πολύ με παγιδεύουν
Σπάσε μου τις αλυσίδες,λυπήσου με
τον ανήμπορο και αδύναμο
Δώσε μου ζωή,δώσε μου δύναμη,
δώσε μου μία πνοή.

Το κλάμα των ανθρώπων

poetry-chaikhana

Αγιασθήτω το όνομά σου - Αλληλούια! - 
Άπειρο ιδεώδες! 
Ανυπολόγιστη Πραγματικότητα! 
Άπειρη Προσωπικότητα! 
Αγιασθήτω το όνομά σου - Αλληλούια! 

Αισθανόμαστε ότι δεν είμαστε τίποτα - για όλα είναι Εσύ και σε Σένα 
Αισθανόμαστε ότι είμαστε κάτι - που επίσης προέρχεται από Σένα 
Ξέρουμε ότι δεν είμαστε τίποτα - αλλά Εσύ θέλεις να μας βοηθήσεις να είμαστε. 
Αγιασθήτω το όνομά σου - Αλληλούια!

Alfred Tennyson

Παντοτινές Φωνές

poetry-chaikhana

Ω γλυκιές παντοτινές Φωνές,μείνετε ακίνητες
Πηγαίνετε στου ουράνιου ποιμνίου τους φύλακες
Και να περιπλανώνται υπακούοντας τη θέλησή σας κάντε προσφορά
Φλόγα κάτω από τη φλόγα,μέχρι Χρόνος πια να μην υπάρχει 
Δεν ακούσατε ότι οι καρδιές μας είναι γερασμένες;
Ότι καλείται τα πουλιά,στου λόφου τον αέρα,
Σε κλαδιά που τραντάζονται,στην παλίρροια στην όχθη;
Ω γλυκιές παντοτινές Φωνές,μείνετε ακίνητες.

William Butler Yeats

Scott Kelly - Saturns eye

Γίνε

poetry-chaikhana

Περίμενε το βράδυ. 
Στη συνέχεια, θα είσαι μόνος. 

Περίμενε την παιδική χαρά ν'αδειάσει. 
Στη συνέχεια, φώναξε εκείνη την παρέα από την παιδική ηλικία: 

Αυτόν που έκλεισε τα μάτια του 
και προσποιήθηκε ότι είναι αόρατος. 
Αυτόν που είχες  πει κάθε μυστικό. 
Αυτόν που έφτιαχνε ένα κόσμο σε κάθε κρυψώνα. 

Και μην ξεχνάς αυτόν που άκουγε σιωπηλός 
, ενώ αναρωτιόσουν φωναχτά: 

Είναι το σύμπαν ένας άδειος καθρέφτης; Ένα ανθοφόρο δέντρο; 
Είναι το σύμπαν ο ύπνος μιας γυναίκας; 

Περίμενε το τελευταίο μπλε του ουρανού 
(το χρώμα της νοσταλγίας για την πατρίδα σου). 
Μετά, θα ξέρεις την απάντηση. 

Περιμένετε για το πρώτο χρυσό του αέρα (το χρώμα του Αμήν). 
Μετά, θα κατασκοπεύσεις τα ξυπόλητα βήματα του ανέμου. 

Μετά, θα θυμηθείς ότι η ιστορία αρχίζει 
με ένα παιδί που ξεφεύγει μέσα στο δάσος. 

Η αναζήτηση γι'αυτό συνεχίζεται στην αυξανόμενη 
σκιά του ρολογιού. 

Και το πρόσωπο πίσω από το πρόσωπο του ρολογιού 
δεν είναι το πρόσωπο του πατέρα του. 

Και τα χέρια πίσω από τα χέρια του ρολογιού 
δεν είναι τα χέρια της μητέρας του. 

Όλος ο Χρόνος άρχισε όταν απάντησες πρώτη φορά 
στα ονόματα που η μητέρα και ο πατέρας σου σου έδωσαν. 

Σύντομα, αυτά τα ονόματα θα ταξιδέψουν με τα φύλλα. 
Στη συνέχεια, μπορείς να αλλάξεις θέσεις με τον άνεμο. 

Στη συνέχεια, θα θυμάσαι τη ζωή σου 
όπως ένα βιβλίο των κεριών, 
κάθε σελίδα διαβάζεται από το φως της δικής της καύσης.

 Li-Young Lee

Μια χώρα αξέχαστη

poetry-chaikhana

Μια χώρα που δεν είναι δική μου, αλλά
για πάντα αξέχαστη, 
τα νερά των ωκεανών της 
ψύχρα και φρέσκα. 

Η άμμος στον πάτο λευκότερη από κιμωλία, 
και ο αέρας μεθυσμένος, όπως το κρασί, 
ο ήλιος που δύει  απογυμνώνει 
τα ρόδινα άκρα των πεύκων. 

Ηλιοβασίλεμα στα αιθέρια κύματα: 
Δεν μπορώ να πω αν η μέρα 
τελειώνει, ή ο κόσμος, ή αν 
το μυστικό των μυστικών είναι μέσα μου.

Anna Akhmatova

Ημερολόγιο της Έλευσης

rowanwilliams
Θα έρθει, όπως η πτώση του τελευταίου φύλλου. 
Ένα βράδυ, όταν ο άνεμος  του Νοεμβρίου 
μαστιγώνει τα δέντρα βαθιά, και η γη 
ξυπνά ασφυκτιώντας  στη μούχλα , 
στη δίπλωση του μαλακού καλύμματος.


Θα έρθει σαν τον παγετό. 
Ένα πρωί, όταν η συρρικνούμενη γη 
ανοίγεται στην ομίχλη, για να βρει τον εαυτό της
πιασμένη στο δίχτυ
μιας ξένης, με το σπαθί καθορισμένης  ομορφιάς.


Θα έρθει σαν το σκοτάδι. 
Ένα βράδυ, όταν ο κατακόκκινος 
ήλιος του Δεκεμβρίου τραβά το σεντόνι
και βάζει μια πρόχειρη μάσκα στα μάτια του  παραδίδοντας
τα αστροχιονισμένα πεδία  του ουρανού.


Θα έρθει, θα έρθει, 
θα έρθει σαν κλάμα τη νύχτα, 
σαν αίμα, σαν θραύση, 
καθώς η γη σπαρταράει για να τον απελευθερώσει. 
Θα έρθει σαν παιδί.



© Rowan Williams

Ρουμπλιώφ

jasongoroncy

Μια μέρα, ο Θεός ήρθε, χλωμός από τη γκρίζα στέπα, 
με μισάνοιχτα μάτια κόντρα στον άνεμο, και σταμάτησε, 
είπε, χρωμάτισέ με, φύσηξε το αίμα σου στο στόμα μου.

Είπα, εδώ είναι το αίμα όλων των ανθρώπων μας, 
αυτά είναι οι μώλωπές τους, μπλε και μοβ, 
χρυσό, καφέ και ανοιχτό πράσινο πλυμένα από το θάνατο.

Αυτοί (Θεέ) είναι οι χρωματικοί  πόνοι της σάρκας, 
είπα, πιστεύω ότι θα σε κάνω να κοκκινίσεις, 
Ω θα σε βάψω με τα σημάδια της γέννησης

Για πάντα, θα σε ριζώσω στο ξύλο, 
κάτω από τον ήλιο θα σου ψήνω ψωμί 
από καρπό οξιάς, ποτέ δεν θα σε αφήσω να φύγεις

Στη λευκή έρημο, στην πεινασμένη άμμο. 
Αλλά θα καθίσουμε και θα μιλήσουμε γύρω από 
ένα τραπέζι,θα μοιραζόμαστε ένα φαγητό, μια γη.

- Rowan Williams,  'Ρουμπλιώφ' Από το Silent Αιώνες (Oxford: The Perpetua  Press, 1994).

Το πραγματικό νόημα της ποίησης των Σούφι και η κατάχρησή του από το σύγχρονο πολιτισμό

Συγγνώμη που σας το χαλάω, αλλά όταν διαβάζετε ποίηση του Τζαλάλ αλ-Ντιν Ρουμί ή ποιήματα οποιουδήποτε άλλου Σούφι, το κρασί δεν είναι κυριολεκτικό, και η Layla δεν είναι στην πραγματικότητα μια γυναίκα. Είναι αρκετά θλιβερή συνειδητοποίηση να βλέπεις μεγάλους Σούφι, όπως ο Ρουμί να θεωρούνται  μέθυσοι που εγκωμιάζουν τους σημερινούς έρωτές  τους ή να μη μπορούν να ξεπεράσουν την απώλεια χαμένων αγαπημένων τους. Αυτή είναι ακριβώς η παρερμηνεία που κάνει σύγχρονη ποπ κουλτούρα για την ποίηση των Σούφι  για την αγάπη.

Ο λόγος που αγαπάμε την ποίηση τόσο πολύ είναι επειδή είναι ένας χώρος όπου αφήνουμε τη φαντασία μας να πετάξει στα ύψη. Οι καλύτεροι ποιητές είναι αυτοί με τους οποίους  οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να ταυτιστούν με κάποιο τρόπο. Ποιήματα που μιλούν για καθολικές έννοιες μπορεί να είναι ευέλικτα στις εφαρμογές τους σε διαφορετικά περιβάλλοντα, αποτελώντας έτσι ένα μέρος  παρηγοριάς για τους αναγνώστες. Ωστόσο, αυτή η δραστηριότητα γίνεται ανειλικρινής, όταν ο ποιητής και το πλαίσιο στο οποίο αυτός ή αυτή έγραψε χειραγωγείται ώστε να ικανοποιεί τις προβλέψεις κάποιου. Για παράδειγμα, η ποίηση του Ρουμί μπορεί να συνοψιστεί σε μία γραμμή που καταγράφηκε στην προ-ισλαμική ποίηση: «Αληθώς, τα πάντα εκτός από το Θεό είναι ένα ψέμα» Φαίνεται, όμως, ότι σήμερα, τα αποσπάσματα του Ρουμί παρατίθενται στο πλαίσιο του «Αληθώς, τα πάντα εκτός από τη φίλη ή το φίλο μου, συμπεριλαμβανομένου του Θεού, είναι ένα ψέμα.»

Η κακή χρήση της ποίησης των Σούφι είναι σύμπτωμα του συνδυασμού του σύγχρονου πολιτισμού του υλισμού με την  αυτο-πνευματικότητα. Το θέμα που περνά μέσα από το κίνημα της Νέας Εποχής είναι περίπου να βιώνεις τον «εαυτό», διότι αυτός  είναι ο τρόπος για να γνωρίσετε τον «Θεό» ή «τη θεά» μέσα σας. Όπως σημειώνεται από τον Peter Pels στο άρθρο του 1998 «Θρησκεία, Ο καταναλωτισμός και η Νεωτερικότητα της Νέας Εποχής», η έμφαση της Νέας Εποχής για την αυτο-πνευματικότητα έχει τις ρίζες της στον αποκρυφισμό στα τέλη του 19ου ή στις αρχές του του 20ου αιώνα.

Είναι μια απομακρυσμένη από τη παράδοση μορφή πίστης που εσωτερικεύει τη θρησκευτικότητα, μεταστρέφοντας την εμπιστοσύνη  ενός ατόμου  στις «εσωτερικές φωνές», και έτσι απορρίπτοντας οποιαδήποτε εξωτερική αρχή. Ο Εαυτός κυριαρχεί στη θέση οτιδήποτε  έξω από αυτό. Επομένως, είναι ειρωνικό το γεγονός ότι ο θρησκευτικός συμβολισμός των Σούφι, ο οποίος χρησιμοποιείται για να εκφράσει την εκμηδένιση του Εαυτού με την παρουσία του Θείου, χρησιμοποιείται τώρα για να εκφράσει την έξαρση του Εαυτού στην παρουσία του άλλου.

Όπως  πολλοί ποιητές Σούφι και  άγιοι έχουν προειδοποιήσει, η ποίηση τους ξεκινά από το μεταφορικό επίπεδο για να δείξει τις κυριολεκτικές σημασίες, άλλες εκτός από αυτές που έρχονται πρώτα στο μυαλό, οι οποίες περιστρέφονται γύρω από το Θείο.

Λατρεύοντας τον Εαυτό, το κίνημα της Νέας Εποχής οδήγησε σε μια μορφή νεο-παγανισμού, ο  οποίος επιβιώνει μέσω της ιδιοποίησης και της κατανάλωσης του θρησκευτικού συμβολισμού. Λαμβάνοντας υπόψη τον ατομικό χαρακτήρα της διαδικασίας κατανάλωσης, απόλυτες έννοιες που ορίζονται από τα θρησκευτικά σύμβολα ανταλλάσσονται με τη σχετική εμπειρία της αυτο-λατρείας, που καθιστούν ειρωνικά τα σύμβολα τελικά χωρίς νόημα.

Επιπλέον, λαμβάνοντας υπόψη τη διαδοχική ανάπτυξη του κινήματος της Νέας Εποχής στη λαϊκή κουλτούρα παράλληλα με τη λαϊκή θρησκεία, μπορεί να αναμένεται ότι η λαϊκή κατάχρηση του θρησκευτικού συμβολισμού θα έχει αντίκτυπο στο θρησκευτικό. Καθώς τα θρησκευτικά σύμβολα παρουσιάζονται εκτός των πλαισίων που έχουν δημιουργηθεί για να τα εξυπηρετούν, αρχίζουν να χάνουν τη σημασία τους για τους θρησκευόμενους με έναν  ύπουλο τρόπο που αποϊεροποιεί το Ιερό και χορηγεί ιερότητα στο  κοσμικό.

Η κατάχρηση της ποίησης των Σούφι μπορεί να θεωρηθεί ως προκύπτουσα από την έλλειψη εξοικείωσης με το πώς οι Σούφι έκαναν τις υποδείξεις τους. Για παράδειγμα, η μέθη από  κρασί αναφέρεται στην απώλεια της αίσθησης του ορθολογικού εαυτού  στη θάλασσα της Θείας Αγάπης. Η ταβέρνα είναι η εμπειρία του να είναι συγκλονισμένοι από το να περιβάλλονται από τη Θεία Παρουσία.Η  Layla είναι ένα αραβικό γυναικείο όνομα που παραπέμπει γλωσσικά στην πιο σκοτεινή νύχτα του μήνα, και η ποίηση των  Σούφι αναφέρεται στον κρυφό χώρο που βρίσκεται πίσω από τις εξωτερικές εμφανίσεις αυτού του κόσμου.

Ένας στίχος της ποίησης  Σούφι  που μιλά για την επήρεια μέθης από μια μόνο γουλιά κρασί που σερβίρεται στην ταβέρνα μπροστά στη Layla που είναι γυμνή, δεν μιλά για μέθη και για την απώλεια της λογικής κάποιου από αγάπη για μια γυναίκα πριν προχωρήσει ώστε  να εκπληρώσει τις λάγνες επιθυμίες του με  αυτήν.

Η άφθονη χρήση των μεταφορών και των διαφόρων ρητορικών σχημάτων στην ποίηση των Σούφι  έχει διχάσει τους  μουσουλμάνους θεολόγους από τότε που ξεκίνησε. Μερικά από τα λεγόμενά τους, αν ληφθούν  κυριολεκτικά είναι σε άμεση αντίθεση με τις βασικές θεμελιώδεις πεποιθήσεις και πρακτικές στο Ισλάμ. Αυτή η πόλωση επιδεινώθηκε με τον συμβολισμό των Σούφι που  οδηγούσε πάντα σε παρερμηνείες, αν κάποιος δεν ήταν εξοικειωμένος με αυτόν.

Κρασί, ταβέρνα, και Layla είναι από τα επαναλαμβανόμενα σύμβολα που στη λαϊκή κουλτούρα είναι κατανοητά σε κυριολεκτικό επίπεδο την  πρώτη φορά πριν να κατανοηθούν ως μεταφορές. Ωστόσο, όπως πολλοί Σούφι ποιητές και άγιοι έχουν προειδοποιήσει, η ποίηση τους ξεκινά από το μεταφορικό επίπεδο για να δείξουν την κυριολεκτική σημασία, εκτός από αυτή που έρχεται πρώτη στο μυαλό, η οποία περιστρέφεται γύρω από το Θείο. Αξίζει  να σημειωθεί ότι από το φόβο των καταχρήσεων των σύμβολών τους, διάφοροι Σούφι  προειδοποίησαν να μην διαβάζονται τα έργα τους χωρίς την καθοδήγηση ενός δασκάλου.

Δεν είναι ασυνήθιστο να βρεθούν μέσα στην παράδοση των Σούφι,φράσεις όπως: «Οι μεταφορές για μας είναι ό, τι η κυριολεξία είναι για τους άλλους» «Είμαστε ένας λαός των μεταφορών, όχι της κυριολεξίας».Για το λόγο αυτό  ο Αλ-Γκαζάλι (c. 1056-1111 μ.Χ.), είπε  ότι κανείς δεν έχει προσπαθήσει να εξηγήσει την ουσία των όσων λένε οι Σούφι εκτός από αυτούς που πέσαν σε ρητό σφάλμα. Είπε επίσης, «Να ξέρετε ότι τα θαύματα της καρδιάς βρίσκονται εκτός της αισθητηριακής εμπειρίας.»

Ως εκ τούτου, αν κάποιος προσπαθεί να αποκτήσει μια πιο προσεκτική κατανόηση για το για ποιο πράγμα μιλούσε ο  Ρουμί και άλλοι ποιητές Σούφι , θα πρέπει να αναστείλει τις δικές τους υλικές και κοσμικές θεωρίες και να θέσει αυτή τη  ποίηση στο σωστό μεταφυσικό πλαίσιο.

Σε μια κουλτούρα υλισμού και απατηλών εμφανίσεων, τα έργα του Ρουμί και άλλων ποιητών Σούφι έχουν ως στόχο να χρησιμεύσουν ως ενδείξεις ότι υπάρχει κάτι περισσότερο από αυτό που βιώνουμε με τις αισθήσεις μας.Η ποίηση τους δεν ήταν για φυγή μέσα από τη μέθη ή την απώλεια της αυτογνωσίας για χάρη ενός άλλου υλικού όντος. Αντίθετα, το μήνυμά τους  χρησίμευε ως υπενθύμιση για το Άμορφο Ον με το οποίο όλες οι μορφές έρχονται σε ύπαρξη.

Όταν ο Rumi μιλά για την αγάπη των εραστών, αφορά όχι μόνο την αγάπη που μοιράζονται μεταξύ τους, αλλά για την αγάπη που μοιράζονται  προς το Ον που ξεπερνά την ύπαρξή τους. Έτσι , οι εραστές ενώνονται, δεδομένου ότι μοιράζονται μια κοινή επιθυμία να φτάσουν πέρα ​​από την αίσθηση  του εαυτού του άλλου και την αυτο-λατρεία. Εκτός αν αυτό εκτιμηθεί, τα βάθη των λέξεων του Ρουμί δεν θα γίνουν αντιληπτά, όπως θα έπρεπε, και κινδυνεύουμε με την πλήρη απώλεια της σημασίας τους.

Mohamed Ghilan είναι υποψήφιος διδάκτορας νευροεπιστήμης  στο Πανεπιστήμιο της Βικτώριας, στον Καναδά και φοιτητής της ισλαμικής νομολογίας.

Πηγή:  aljazeera

Απάντηση

street-voice

Πρέπει να πληρώσουμε για όλα
όσα έχουμε κάνει στη ζωή;
Γιατί τα δακρυσμένα μάτια μας
Δεν συναντούν συμπάθεια,από άλλα μάτια;

Πρέπει εγώ,χωρίς απληστία
Ν'αντιμετωπίσω  βέβαιο θάνατο
Και πρέπει να συμβιβαστώ για να βρω ελευθερία;
Είναι να μου λένε τη μοίρα το μόνο
που μου φέρνει γαλήνη;

Θα ζήσω
Με ανέκφραστο πόνο κρυμμένο
Στις βαθύτατες εσοχές της καρδιάς μου
Ενώ θα παίζω ένα θέατρο ευτυχίας;

Θα υπομένω για πάντα την ταπείνωση-
Την τελευταία στιγμή
Ν'αφήσω το χέρι του πόνου
Εν μέσω των ήχων της εωθινής ψιχάλας,ν'αφήσω το αεράκι της γης
Να μου κλείσει τα μάτια;

Hadaa Sendoo

Μογγολία η όμορφη!

brucespoems

Τα γόνιμες παρθένες γαίες μεταξύ των Αλτάι και Χανγκάι
Γαίες του αιώνιου πεπρωμένου μας, όπου οι πρόγονοί κείτονται
Γη που καλλιεργείται ώριμη κάτω από τις χρυσές ακτίνες του ήλιου 
Γη που καλλιεργείται αιώνια κάτω από το ασημένιο φεγγάρι.

     Αυτή είναι η μητρική μου γη 
     Μογγολία η όμορφη! 

Πατρίδα  των προγόνων μας από την ημέρα των Σιουνγκ-νου 
Γη με μεγάλη δύναμη στις ημέρες των μπλε Μογγόλων 
Γη με την οποία  εξοικειωνόμαστε πιότερο κάθε χρόνο που περνάει 
Γη, όπου σήμερα σημαίες πορφυρές κυματίζουν

     Αυτή είναι η μητρική μου γη 
     Μογγολία η όμορφη! 

Αγαπημένη χώρα όλων εμάς που γεννηθήκαμε και πεθαίνουμε εδώ 
ο εχθρός που τολμά να εισβάλει στο έδαφος μας θα χαθεί 
Ας οικοδομήσουμε το δημοκρατικό (επαναστατικό) μας κράτος στη γη που μας ορίστηκε
Τότε, ας βαδίσουμε με το κεφάλι ψηλά  προς το γενναίο νέο κόσμο στο μέλλον. 

     Αυτή είναι η μητρική μου γη 
     Μογγολία η όμορφη!

Dashdorjiin Natsagdorj (1906-1937)

*Σιουνγκ-νου:Νομαδικές φυλές που ζούσαν στις στέπες τις Μογγολίας από τον 3ο π.Χ. αι. ως τον 1ο μ.Χ αι.

Φύλακας Άγγελος

poetry-chaikhana

Είμαι το πουλί που φτερουγίζει στο παράθυρό σου το πρωί, 
και πιο στενός σου φίλος , που  ποτέ δεν θα γνωρίσιες, 
άνθη που φωτίζουν για τους τυφλούς. 

Είμαι ο παγετός που  λάμπει πάνω από το δάσος, τόσο χλωμός, 
και βαριές φωνές από τον πύργο του καθεδρικού. 
Η σκέψη που ξαφνικά σου έρχεται στη μέση της ημέρας 
και σε κάνει να νιώθεις τόσο φανταστικά χαρούμενος. 

Είμαι αυτός που αγαπάς εδώ και πολλά χρόνια. 
Περπατάω δίπλα σου όλη την ημέρα και  με προσήλωση σε κοιτώ 
και βάζω το στόμα μου στην καρδιά σου
αν και δεν το καταλαβαίνεις. 

Είμαι τρίτο χέρι σου, η δεύτερή σου 
σκιά, η λευκή, 
 που δεν μπορείς να δεχτείς, 
και που  δεν μπορεί ποτέ να  σε ξεχάσει.

Rolf Jacobsen

Πρώτη αγάπη

poetseers

Ποτέ ξανά δεν ένιωσα τον εαυτό μου κεραυνοβολημένο
Με αγάπη τόσο ξαφνική και τόσο γλυκιά. 
Το πρόσωπό της σαν γλυκό λουλούδι  ανθισμένο
Και μου έκλεψε ολοκληρωτικά την καρδιά .  

Το πρόσωπό μου έγινε χλωμό, θανατερά χλωμό. 
Τα πόδια μου αρνήθηκαν τη φυγή, 
και όταν με κοίταξε πόσο υπέφερα καημό
η ζωή μου και όλα έγιναν χώμα από τη γη.  

Και τότε στο πρόσωπό μου  ανέβηκε το αίμα
και με τύφλωσε αμέσως. 
Ολόγυρα οι θάμνοι και τα δέντρα 
Φάνηκε μεσάνυχτα του μεσημεριού το φως. 

Δεν μπορούσα τίποτα να δω , 
άρχισαν να μιλούν τα μάτια μου . 
Μιλούσαν όπως με τις νότες το έγχορδο , 
και το αίμα έκαιγε γύρω από την καρδιά μου.  

Είναι λουλούδια του χειμώνα επιλογή
είναι πάντα χιονισμένο το κρεβάτι της αγάπης
Φάνηκε να ακούει τη βουβή μου τη φωνή 
χωρίς να γνωρίζει τις  εκκλήσεις της αγάπης . 

Ποτέ δεν είδα πρόσωπο τόσο γλυκό  
Σαν αυτό που στάθηκα μπροστά. 
Η καρδιά μου άφησε το ίδιο της το σπιτικό  
και δεν μπορεί να  γυρίσει πια.

- John Clare

Η μουσική των Φαραώ αναβιώνει

al-monitor

Μια αιγυπτιακή μπάντα προσφέρει στο κοινό της  ένα μουσικό ταξίδι στην εποχή των Φαραώ, μέσα από μελωδίες εμπνευσμένες από επιγραφές ζωγραφισμένες στους τοίχους του ναού, τραγούδια που παίζονται με αρχαία μουσικά όργανα και στίχους που τραγουδιούνται από μουσικούς ντυμένος σαν Φαραώ.

Οι Ahfad el-Fara'na (εγγόνια του Φαραώ) ιδρύθηκαν το 2007 για να αναβιώσουν, την προστασία και διάδοση της αρχαίας αιγυπτιακής μουσικής κληρονομιάς. Η πρωτοφανής πρωτοβουλία, η οποία αποτελεί μέρος του Εθνικού Προγράμματος για την Αναβίωση της αρχαίας αιγυπτιακής μουσικής, ξεκίνησε από τον καθηγητή Khairy el-Malt , ο οποίος  ενδιαφέρεται για την αρχαία αιγυπτιακή μουσική από τη δεκαετία του 1990.

«Αυτή η ιδέα μου ήρθε το 1990, όταν πήρα μια γεύση των ναών από το  αεροπλάνο καθώς ταξίδευα στο άνω αιγυπτιακό Κυβερνείο της Κένα για να δώσω μια σειρά διαλέξεων. Η θέα των ναών από το παράθυρο του αεροπλάνου με ενθάρρυνε να βουτήξω στον κόσμο της αρχαίας αιγυπτιακής μουσικής. Ξεκίνησα να δουλεύω στο έργο μια δεκαετία αργότερα,»είπε ο Malt, καθηγητής μουσικολογίας στο Πανεπιστήμιο Helwan, στο Al-Monitor.

Το έργο έλαβε επιχορήγηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση το 2004 και άλλη επιχορήγηση από την Παγκόσμια Τράπεζα το 2005, για να γίνει ο πρώτος φορέας διδασκαλίας της αρχαίας αιγυπτιακής μουσικής και να παρέχει στους φοιτητές μεταπτυχιακό τίτλο. «Η μελέτη [της αρχαίας αιγυπτιακής μουσικής] σε ακαδημαϊκό επίπεδο οφείλει να διασφαλίζει τη συνέχιση του έργου. Χωρίς προετοιμασία ικανών  στελεχών, το έργο αυτό θα πέσει στη λήθη», δήλωσε ο Malt.

Η μπάντα σχηματίστηκε μετά από εκτενή ακαδημαϊκή έρευνα των οργάνων και άλλων πτυχών της μουσικής της φαραωνικής εποχής. «Το έργο αυτό έχει δύο πτυχές: την ακαδημαϊκή και την πολιτιστική,» πρόσθεσε ο Malt . «Από το ακαδημαϊκό επίπεδο, μελετήσαμε διεξοδικά όλα τα φαραωνικά όργανα που ανακαλύφθηκαν σε όλο τον κόσμο. Ξεκινήσαμε με οκτώ όργανα και έχουμε αναπαράγει σχεδόν 21 όργανα. Προετοιμαζόμαστε για περισσότερα.»

Η ομάδα του έργου κατέφυγε σε εμπειρογνώμονες από τη Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Νότια Κορέα και άλλες χώρες σε αναζήτηση αρχαίων αιγυπτιακών μουσικών οργάνων .

Ένα από τα εμπόδια όσον αφορά την αναπαραγωγή των οργάνων ήταν ότι ζωικά έντερα χρησιμοποιούνταν  ως χορδές. Σημείωσε, «Για την παραγωγή παρόμοιων ήχων με τα ανακατασκευασμένα όργανα, χρειαζόμαστε παρόμοια υλικά. Ευτυχώς, κάποιοι Γερμανοί εμπειρογνώμονες ήταν πολύ εξυπηρετικοί και μας παρείχαν με τα απαραίτητα υλικά καθώς ενδιαφέρονταν πολύ για το έργο.»

Μετά την αναπαραγωγή των οργάνων , ήρθε η ώρα να βρούμε τους μουσικούς που θα μπορούσαν να τα παίξουν. Οι πρώτοι φοιτητές που θα αποφοιτούσαν από τα μαθήματα αρχαίας αιγυπτιακής μουσικής έκαναν  μια μπάντα. «Μετά την ανακατασκευή των κύριων οργάνων, ιδρύσαμε το συγκρότημα, προκειμένου να διαδώσουμε αυτό το μουσικό πολιτισμό· αυτή είναι η πολιτιστική πτυχή του έργου», δήλωσε ο Malt.

Η μουσική ήταν εμπνευσμένη από τις ρυθμικές κινήσεις που βρέθηκαν σκαλισμένες στους τοίχους του ναού.

«Μερικοί πίνακες ζωγραφικής, για παράδειγμα, απεικονίζουν έναν μαέστρο που κινεί τους ώμους και τα χέρια του με συγκεκριμένους τρόπους για να διευθύνει τους μουσικούς. Κάθε κίνηση είναι μια μελωδία και αναφέρεται σε μια συγκεκριμένη κλίμακα. Όλες αυτές οι κλίμακες προέρχονται από την αρχαία Αίγυπτο, η οποία είναι η γενέτειρα όλων των  ειδών της μουσικής », δήλωσε ο Malt. «Το σύνθημά μας είναι να κάνουμε τις πέτρες να μιλούν.»

Τα θέματα των τραγουδιών προέρχονται από τον φαραωνικό πολιτισμό. «Τα μέλη του συγκροτήματος επιλεγουν κάποια κείμενα που αναδεικνύουν την καθημερινή ζωή των αρχαίων Αιγυπτίων. Επίσης, χρησιμοποιούμε κάποια θρησκευτικά κείμενα. Η μουσική θεωρούταν  μια από τις ιερές επιστήμες και είχε μεγάλη υπόληψη. Το γεγονός ότι υπήρχαν τόσα πολλά όργανα δείχνει ότι οι Φαραώ έδιναν προτεραιότητα στη τέχνη. Υπήρχαν πάνω από 13 τύποι λαούτων σε διάφορα μεγέθη. Υπήρχαν επίσης 20 είδη άρπες », είπε.

Ο Malt είπε ότι οι αρχαίες αιγυπτιακές τελετουργίες περιλάμβαναν μουσική και ύμνους, και ότι οι ιερείς ήταν υπεύθυνοι για την προστασία αυτής της μουσικής από το να συγχωνευθεί με άλλους ξένους πολιτισμούς που εισήχθησαν από εισβολείς. Οι ναοί είχαν , επίσης, χώρους για τη διδασκαλία της μουσικής.

Ο Malt είπε ότι οι  σύγχρονοι Αιγύπτιοι θα πρέπει να εργαστούν για να διατηρήσουν την κληρονομιά , λέγοντας: «Αφού είμαστε οι εγγονοί του Φαραώ, είναι ευθύνη μας να κρατήσουμε τα ξεχωριστά αιγυπτιακά χαρακτηριστικά της μουσικής.»

Αλλά η διατήρηση της κληρονομιάς με ανακατασκευασμένα φαραωνικά όργανα δεν είναι καθόλου εύκολη. «Όταν ετοιμαζόμαστε για μια συναυλία, πρέπει να λάβουμε ορισμένα πράγματα υπόψη κατά τη χρήση ή τη μεταφορά αυτών των οργάνων από το ένα μέρος στο άλλο, καθώς είναι κατασκευασμένα από παλιά υλικά και τα έξοδα συντήρησης είναι υψηλά,»είπε η  Asmaa Karem, ένα ανώτερο στέλεχος του έργου και η μπάντα, .

Το συγκρότημα αποτελείται από μεταξύ 9  και 11 μέλη. Τα κύρια και πιο σημαντικά όργανα από τα οποία  η μπάντα εξαρτάται είναι η άρπα, το λαούτο, το φλάουτο και το ντέφι.

Η Karem τόνισε ότι ο βασικός στόχος της μπάντας είναι να αυξήσει την ευαισθητοποίηση του κοινού για  της μουσική κληρονομιά, εκτός από τη διάδοσή της. «Οι περισσότεροι άνθρωποι που έρχονται να μας ακούσουν είναι οι διανοούμενοι και όσοι ήδη ενδιαφέρονται για τον αρχαίο αιγυπτιακό πολιτισμό. Θέλουμε επίσης να προσελκύσουμε τους απλούς πολίτες μέσω ορισμένων τραγουδιών που περιλαμβάνουν λέξεις που χρησιμοποιούν. Στην Άνω Αίγυπτο, για παράδειγμα, υπάρχουν πολλά τραγούδια που οι άνθρωποι τα χρησιμοποιούν για να τραγουδήσουν σε γάμους και άλλες περιπτώσεις.Αυτά τα τραγούδια -συμπεριλαμβανομένης της εκκλησιαστικής μουσικής - ανάγονται στην αρχαία Αίγυπτο ήταν χαραγμένα μέσα στο συλλογικό υποσυνείδητο της κοινωνίας και πέρασαν από τη μια γενιά στην άλλη «, είπε.

Η έλλειψη οικονομικών πόρων παραμένει το βασικό εμπόδιο που αντιμετωπίζει το συγκρότημα. «Η μπάντα και το έργο σε γενικές γραμμές δεν έλαβαν υποστήριξη από το Υπουργείο Πολιτισμού της Αιγύπτου. Αλλά αν υποστηριχθεί, το έργο αυτό θα μπορούσε να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην  αναζωογόνηση του τουριστικού τομέα », δήλωσε ο Malt.

Ο ίδιος πρόσθεσε πως οποιαδήποτε οικονομική στήριξη θα χρησιμοποιηθεί για την εξάπλωση της  φαραωνικής μουσικής μέσα από συναυλίες, σεμινάρια και πολιτιστικές εκδηλώσεις. «Οι τοίχοι του ναού μας λένε τα πάντα. Στηριζόμαστε σε  αυτούς για να πάρουμε τους στίχους, τις μελωδίες και τις κλίμακες«, κατέληξε.

Sinead o' Connor - Nothing Compares to You

Μπουμπούκι

poetseers

Να 'σαι ένα μπουμπούκι που κάθεται ήσυχα στο φράχτη
Να'σαι ένα χαμόγελο,μέρος μιας θαυμαστής ύπαρξης
Στάσου εδώ.Δεν είναι ανάγκη να φύγεις.

Thich Nhat Hahn

Το βραδινό αεράκι

thehuuvandan

Όταν ο άνεμος με τύλιξε στα απαλά του χέρια , 
ένιωσα την καρδιά μου να πλημμυρίζει η παθιασμένη αγάπη.

Μου  φάνηκε  γλυκιά η μουσική του γεμάτη γοητεία 
και οι μελωδίες συγκίνησαν την τρυφερή ψυχή μου.

Γλυκιά μου! Βαθιά στην καρδιά μου όλο εύχομαι 
να είμαι μαζί σου καθώς βραδιάζει και να ακούμε το αεράκι

Να τραγουδά το ερωτικό τραγούδι του γεμάτο εκφραστικότητα και ένταση
να μας πνίξει στης αγάπης τις  βαθιές και λάγνες θάλασσες.


Huy Thông

Απέραντα κύματα

wakapoetry

Ω,πες μου σε παρακαλώ!
Χωρίς ν'αφήνει σημάδια στα κύματα
Αυτής της γοργής βάρκας
άγνωστος είναι ο προορισμός.
Ω,άνεμε πάνω στα απέραντα κύματα!

Πριγκίπισσα Shokushi

Μέσα απ'το βουνό

wakapoetry
Οι πρωινές ομίχλες 
Μούσκεψαν τα ρούχα μου, 
Όμως δεν θα τα στεγνώσω· 
Αλήθεια,ολομόναχος
Περνά από τα ορεινά μονοπάτια;

Αγνώστου Ιάπωνα ποιητή

Meiko Kaji / Zenkyoko Shu

Τρωικός Πόλεμος

Και γιατί σοφέ μου άνθρωπε,
να μην ξεκίνησε ο πόλεμος 
για την Ωραία,Θεϊκή Ελένη;
Ποιος καλύτερος λόγος υπάρχει
μια πόλη λαμπρή να καταστραφεί
ολοσχερώς,αν όχι για τα κάλλη
μιας γυναίκας,που και τις θεές ντροπιάζει;
Τι αξία έχουν τα πλούτη μπροστά σ'ένα 
φιλί από τα γλυκά της χείλη;
Ποια εξουσία να συγκριθεί μπορεί
με την τρυφερή αγκαλιά της;
Ποια δύναμη άραγε κατανικά
τη λάμψη των ματιών της;
Γι'αυτό σου λέω φιλόσοφε,διανοούμενε
σκεπτόμενε ερευνητή· μην εξετάζεις 
τις συνθήκες,τις συμμαχίες και τα 
αυτοκρατορικά όνειρα των βασιλιάδων.
Κοίτα πόση δύναμη ασύγκριτη είχε,έχει 
και θα έχει της γυναίκας η απαράμιλλη ομορφιά.

Within Temptation - Stand My Ground

Συμβουλές

Μην εξετάζεις το ζητιάνο,που σου ζητάει ελεημοσύνη.
Μην ερωτάς τη γυναίκα,που πρόφερε απάνω στον ύπνο της αγάπης λόγια.
Μην απαντάς σε κείνον,που βρίζει τον εχθρό σου.
Μη λες ποτέ:"Τι σιωπή!" Λέγε, "δεν ακούω!"
Μην κόβεις το ρόδι που νομίζεις τραγανότερο.
Μη ζηλεύεις τα πλούτη τα ανώφελα.
Μη χαϊδεύεις τη γυναίκα  που δεν μπορεί να σου παραδοθεί.
Και βιάζε το βήμα σου σ'εκείνο που νομίζεις ψεύτικο αντικατοπτρισμό-ίσως να βρεις μια πραγματικότητα.
Μην αφήνεις να κοιμάται το γεράκι που μερώνεις.
Μην αμολάς το άλογό σου σε καλπασμό,πριν τριποδίσει.
Μη βάζεις να βοσκήσει η δρομάδα σου,παρά στις άκρες των οάσεων.
Και μην πεις ποτέ σε μια γυναίκα πως την αγαπάς.

Άγνωστου Άραβα ποιητή,Το περιβόλι της αγάπης,εκδ.Ηριδανός

Μ'αρέσει να περπατώ

Μ'αρέσει να περπατώ.
Του βουνού ν'ακολουθώ 
το δρόμο,που σαν δράκος
αρχαίος τυλίγεται γύρω 
απ'τον πέτρινο όγκο που 
μ'αναίδεια υψώνεται στον ουρανό.

Μ'αρέσει να περπατώ.
Στων δέντρων τις σκιές 
να κρύβομαι,από του ήλιου
τις καυτερές ακτίνες,που 
μάταια να με ανακαλύψουν 
ψάχνουν ολόγυρα,που με 
ορμή ακατάληπτη πέφτουν στις 
εχέμυθες φυλλωσιές.

Μ'αρέσει να περπατώ.
Σε όσο γίνεται πιο έρημα 
τοπία να πλανιέμαι
Μακρυά από τα λόγια,τα έργα
τα ψέμματα και τις αλήθειες
Τις σιγουριές και τις αβεβαιότητες
που με σιγοβασανίζουν.

Μ'αρέσει,ναι μ'αρέσει πραγματικά,
να περπατώ.Να βαδίζω συνεχώς, 
χωρίς προορισμό να έχω,χωρίς 
να φτάσω κάπου να επιθυμώ.
Χωρίς παραδείσους επί γης να 
αναζητώ,χωρίς πηγές με νερό 
κρύο για να ξαποστάσω·το μόνο 
που ζητώ,να περπατώ.

Μια μέρα πορεία θα ξεκινήσω,
το ραβδί μου θα χτυπώ σε άγνωστα
μονοπάτια και χαμογελώντας στον
ατέλειωτο δρόμο μπροστά μου 
θα τραβήξω,χωρίς αποχαιρετισμούς,
χωρίς να κοιτάξω πίσω,χωρίς μια 
ανάμνηση το σάκο μου να βαραίνει.

Η ανάσα της Ελιάς(Μια Κούρδισσα αγωνίστρια για έναν Έλληνα ήρωα)

Της Χίβα Παναχί

Εμείς οι περιπλανώμενοι
Εμείς οι ξυπόλυτοι
Εμείς χωρίς χώρο και χώρα
Εμείς οι καμμένοι και αναμμένοι άνεμοι
Σε είδαμε,με τις τελευταίες ανάσες
Που κάψανε ένα κομμάτι της θάλασσας

*Στη μνήμη του αδικοχαμένου Κώστα Ηλιάκη

Μαρτυρία

poetry-chaikhana

Μερικές φορές, το βουνό 
μου κρύβεται  σε πέπλα 
νεφών, μερικές φορές 
κρύβομαι από το βουνό 
σε πέπλα αμέλειας, απάθειας, κόπωσης, 
όταν ξεχνώ ή αρνούμαι να πάω
κάτω στην ακτή ή μερικά μέτρα 
μέχρι το δρόμο, μια ηλιόλουστη ημέρα, 
για να επιβεβαιώσω 
αυτή τη μαρτυρούσα  παρουσία.

Denise Levertov

The Sisters Of Mercy - Walk Away

Εκεί την είδα

Εκεί που ο ήλιος απαλά,
με τις πρώτες του ακτίνες,
χάιδευε τη φρεσκοξυπνημένη γη·
εκεί την είδα,με χάρη αερικού
τα μαλλιά της να χτενίζει.
Τότε η καρδιά μου έσπασε
και έκτοτε δε σταμάτησα να κλαίω.

Το πλοίο φεύγει

Το πλοίο φεύγει
Να,απομακρύνεται
Πάλι το 'χασα

Ekvtime Takaishvili-Ταινία γυρίζεται για τον Γεωργιανό Άνθρωπο του Θεού με λαϊκή χρηματοδότηση

georgiatoday

Προχθές τη νύχτα, άνοιξα ως συνήθως το inbox μου και ιδού τι βρήκα εκεί: το τρέιλερ της 120λεπτης γεωργιανής ταινίας   που είναι στα γυρίσματα με θέμα  το θρυλικό Ekvtime Takaishvili - την υπερηφάνεια και τη συνείδηση ​​του έθνους, ενός ανθρώπου του Θεού, όπως τον περιγράφει ο τίτλος της ταινίας με εκτίμηση. Το ευχάριστο μήνυμα ήταν από το νέο Γεωργιανό  σκηνοθέτη, παραγωγό και σεναριογράφο, απόφοιτο  της Σχολής Κινηματογράφου του Λος Άντζελες, Nikoloz Khomasuridze, ο οποίος, το 2014, ίδρυσε μια εταιρεία που ονομάζεται LOST LEGENDS, με στόχο τη φέρει πίσω στη ζωή τις πιο σημαντικές  ιστορικές διηγήσεις και ηρωικούς χαρακτήρες της Γεωργίας.

Ένας από τα πιο αξιόπιστους και ειλικρινείς παιδαγωγούς της Γεωργίας, ο ιστορικός και αρχαιολόγος Ekvtime Takaishvili ήταν ένας από τους ιδρυτές του Κρατικού Πανεπιστημίου της Τιφλίδας. Ωστόσο, η μοίρα του  το είχε να βρεθεί  στη Γαλλία το 1921 μετά την κατάργηση της εύθραυστης ανεξαρτησίας της Γεωργίας από τη νεοσύστατη σοβιετική εξουσία. Πήρε μαζί του το γεωργιανό εθνικό ταμείο - πολλά πολύτιμα και υψηλής αξίας κομμάτια της γεωργιανής τέχνης και άλλα δείγματα της εθνικής μας κληρονομιάς . Προσπάθειες για να αγοραστούν  τα κομμάτια του ταμείου έγιναν από ορισμένα γνωστά ευρωπαϊκά μουσεία, και όχι μόνο: ακόμα και απατεώνες και κλέφτες ενδιαφέρονταν  να απλώσουν τα χέρια τους στα γεωργιανά κειμήλια. Μερικοί πρόσφεραν τεράστια ποσά για τα εκθέματα, κάποιοι απείλησαν να τον σκοτώσουν, αλλά ο Ekvtime ποτέ δεν υπέκυψε  στον πειρασμό ή το φόβο, και δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό εκείνου του μεγάλου  Γεωργιανού  να πουλήσει έστω και ένα κομμάτι της πολύτιμης συλλογής, παρ' ό,τι υπέφερε από ακραίες οικονομικές δυσκολίες  καθ ' όλα τα 24 χρόνια της εξορίας του.

Η υπέροχη γυναίκα του και πραγματική συμπολεμίστριά του, η Νίνο Poltoratskaya, υπομονετικά και γενναία στήριξε  τον σύζυγό της στον ανυπόφορο αγώνα για να  διατηρήσει, άθικτη, την πιο πολύτιμη εθνική ιδιοκτησία.

Χάρη σε αυτό τον περίφημο γεωργιανό ευγενή, το εθνικό ταμείο τελικά γύρισε στη  πατρίδα, επίσης, με πολλούς τρόπους, χάρη στις καλές σχέσεις του Ιωσήφ Στάλιν με τον στρατηγό Charles de Gaulle, όταν τον Απρίλιο του 1945, προσγειώθηκε με ασφάλεια πίσω στο αεροδρόμιο της Τιφλίδας.

Αυτή είναι η ιστορία που προκάλεσε την ιδέα να γυριστεί την πολυαναμενόμενη ταινία μεγάλου μήκους για τον Ekvtime Takaishvili, που υποστηρίζεται οικονομικά από τον ίδιο τον  σκηνοθέτη  Khomasuridze, περίπου 5.000 Γεωργιανούς πατριώτες και διάφορες πατριωτικά σκεπτόμενες εταιρείες. Με τη βοήθεια των συνεισφορών τους, 105 λεπτά της ταινίας έχουν γυριστεί, αλλά παραμένουν ακόμη άλλα  15 λεπτά της ταινίας. Η διαδικασία βρίσκεται σε εξέλιξη από τις 19 Μαΐου 2015, και φυσικά, δεν θα σταματήσει μέχρι να ολοκληρωθεί η εργασία. Ήμουν γοητευμένος από τα αποσπάσματα που μου εστάλησαν και δεν μπορώ να περιμένω για να δω ολόκληρη την ταινία στις μεγάλες οθόνες της Γεωργίας και του υπόλοιπου κόσμου.

Η δημιουργική ομάδα ήταν πρόσφατα στη Γαλλία για να γυρίσει σκηνές στο Παρίσι και τη Leuville. Το τελικό υλικό θα ολοκληρωθεί στις 26 Μαΐου στην Τιφλίδα, αντανακλώντας την άφιξη του Ekvtime Takaishvili και του γεωργιανού ταμείου μαζί του.Μάλιστα, ποτέ στην ιστορία του ανεξάρτητου κινηματογράφου δεν έχει  γυριστεί μια ιστορική ταινία μεγάλου μήκους αυτής της κατηγορίας αποκλειστικά με τη βοήθεια λαϊκής συγκέντρωσης κεφαλαίων και χωρίς την εμπλοκή οποιουδήποτε κρατικού οργανισμού.

Εκτός από την αξία της τέχνης του και την παρά πολύ δελεαστική πλοκή, η ταινία για έναν αφοσιωμένο και με αυτοθυσία  πατριώτη και την εκπληκτική ιστορία αγάπης του θα χρησιμεύσει ως παράδειγμα για τις επόμενες γενιές σε αυτή τη χώρα και όχι μόνο. Θα δούμε τον θαυμάσιο ηθοποιό Rezo Chkhikvishvili στο ρόλο του μεγάλου Ekvtime, παίζοντας αριστοτεχνικά και με την μέγιστη δυνατή ειλικρίνεια σε μια παράσταση υψηλής ποιότητας. Κρατήστε τα μάτια σας ανοιχτά για το φινάλε στο www.EKVTI.me και www.fb.com/ekvtimefilm.

Αυτή η χώρα και ο λαός της είναι πρόθυμοι να δουν τα γυρίσματα της ταινίας ολοκληρωμένα. Είναι προϊόν και την περιουσία του λαού μας, όπως είναι ο ίδιος ο Γεωργιανός Θησαυρός ,που αποθηκεύτηκε και διατηρήθηκε από τον  ίδιο τον  Άγιο Ekvtime Takaishvili της Γεωργίας.