Τέτοιος θ' άρμοζε σε μένα τάφος
κι ήσυχα τα οστά μου θα 'μεναν σε τέτοιο βάθος
κι όχι τώρα σκορπισμένα πα' στα βράχια χύμα
για το γούστο των ανέμων - αλλά έτσι πρέπει -
με μια πτώση στο κενό...
Γεια χαρά σας, ανοιγμένοι ουρανοί!
Βλέψατε πάνω σε μένα όχι με καταφρόνια.
Δεν ήταν προορισμός μου οι ουράνιες χαρές.
Δέξου, γη μου τα κομμάτια τουταδά!
Μπάυρον, Μάνφρεντ, εκδ. Οδός Πανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου