Απ' αυτόν τον περίεργο και πελιδνό ουρανό
Που ταλανίζεται όπως το πεπρωμένο σου,
Ποιοι λογισμοί μες στην αδειανή σου τη ψυχή
Κατεβαίνουν; Αποκρίσου λιμπερτίνε.
Αχόρταγα άπληστος
Του κρυφού και του αβέβαιου,
Δεν θα μυξοκλάψω σαν τον Οβίδιο
Διωγμένος από τον λατινικό παράδεισο
Ουρανοί ξεσκισμένοι σαν γιαλοί,
Μέσα σας η έπαρση μου καθρεφτίζεται,
Τα τεράστια πενθηφόρα σύννεφά σας
Είναι των ονείρων μου οι νεκροφόρες,
Και οι λάμψεις σας το αντιφέγγισμα είναι
Της κόλασης όπου η καρδιά μου τέρπεται.
Καταραμένοι Γάλλοι Ποιητές, εκδ. Ηριδανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου