Ταπεινωσύνη

 

Φιλάρεσκα αρωματισμένη η νύχτα πάλι

ήρθε κι ως τη φτωχή τη κάμαρά μου

μου ζήτησε ένα γέλιο, τη χαρά μου

και στο προκηρυγμένο μου έσκυψε κεφάλι .

Γιατί τη φιλαρέσκεια ακόμα αυτή σε μένα;

Ακόμα μία βρισιά στα αισθήματά μου.

Ξέρει καλά την ταπεινότητά μου

το μέγα Σύμπαν κ' η ράβδος του Ποιμένα.

Ξέρει καλά πως κι αν τα χείλη στην πληγή μου

με ροδοκλώνια, παίζοντας, ανοίγει,

μία περηφάνια πάντοτε θα πνίγει

και τη βλαστήμια ακόμη στη σιγή μου

 Μαρία Πολυδούρη, Ποιήματα, εκδ. βιβλιο...Βάρδια