Η μούμια

Όταν χορεύουνε τ' αστέρια 

και τραγουδά ο ήλιος

βγαίνει ο κροκόδειλος θεός

που κρύβει καλά ο Νείλος

στης πυραμίδας τη σκιά

με δυο σκορπιούς τα πίνω

τα δεσμά που με πνίγουνε

για λίγο τα αφήνω

όταν οι άνθρωποι με κοιτούν

γεμάτοι τρόμο φεύγουν

μια μούμια λεν πως είδανε

και σαν καμήλες τρέχουν