Ο γρύπας

 

Το άγριο του γρύπα μάτι αγναντεύει,

πέρα από τις ομίχλες του μύθου φτάνει.

Εκεί όπου ζουν αυτοί που δε πιστεύουν

πως μπορεί άνθρωπος μονόκερο να ιππεύσει

και με λιοντάρια φτερωτά συζήτηση να πιάσει.

Αλίμονο σε αυτούς που θεωρούν παιδική υπόθεση

πως είναι τα παραμύθια που τραγουδούν οι βάρδοι

και ότι οι αρχαίες οξιές δε μιλούν τη γλώσσα τους ακόμα

Και ο γρύπας συνεχίζει να ατενίζει μακριά

στου δράκου το βουνό ετούτη τη φορά

όπου γλέντι με εδέσματα εκλεκτά και μπύρα δυνατή

έχουν στήσει οι γενναίοι πολεμιστές και οι σοφοί τους μάγοι

με τους καβγατζήδες νάνους και τα αριστοκρατικά ξωτικά

τις πανέμορφες νεράιδες με τους τρελούς χορούς τους

Ο γρύπας τινάζει τα φτερά του αφήνοντας μια εορταστική κραυγή

λίγη μαγεία στον κόσμο τον στεγνό περνά για να δροσίσει 

όσους ακόμα λαχταρούν να μυρίσουν τα αρώματα των θρύλων!