Λόξα

Ένα πρωί που ρέμβαζα, ρουφώντας τον καφέ μου
αστροπελέκι μ'έκαψε,φωτίστηκα  Θεέ μου!
Πάω να γίνω ποιητής,Ελύτης ή Σεφέρης
Σε στύβω μυαλουδάκι μου,ιδέες να μου φέρεις
Πήρα μολύβι και στυλό,χαρτί κι ένα τεφτέρι
Κι έξυνα το κεφάλι μου σαν το λαγό στη φτέρη
Και να η θεία έμπνευση με τη μορφή των στίχων
Για μένα θα αρχίσουνε το γκρέμισμα των τοίχων!
Τα πήγα και τα διάβασε ο μέλλοντας εκδότης
Με ρώτησε ο άθλιος "είσαι παπά μου πότης;"
Κι άλλοι τα ίδια είπανε μ'αυτό το ίδιο ύφος
Κι αντί διασημότητα ,βραβείο ένας τζίφος
Επήρα τα χειρόγραφα,και όλες μου τις πίκρες
Πήγα στο σουβλατζίδικο για να τυλίγω πίτες.
Κακήν κακώς τελείωσε του ποιητή η δόξα
Για λίγο θα αναπαυθώ και θα'βρω άλλη λόξα!