Τα κορίτσια της βιοτεχνίας όταν περπατάνε μαζί
φαίνονται σαν εκατοντάδες πουλιά που πετάνε στον ουρανό του Μπανγκλαντές.
Τα κορίτσια της βιοτεχνίας όταν γυρνάνε στις παράγκες τους τα μεσάνυχτα
πέφτουν πάνω σε αλήτες της πιάτσας που αρπάζουν μερικά νομίσματα από τα κορίτσια
αμολώντας τα σώματά τους πάνω στα σώματα των κοριτσιών
κλέβοντας τους πειρασμούς της νύχτας.
Παρά την άγρυπνη νύχτα, πριν ξημερώσει τα κορίτσια περπατάνε και πάλι μαζί,
τα στόματα των ανδρών υγραίνονται, καθώς περνάνε, και φτύνουν χλέπα.
Τα κορίτσια αποφεύγουν όση μπορούν,
τρώνε ό,τι βρουν για φαγητό, φοράνε ό,τι βρουν για ρούχο και όλο περπατάνε.
Σαν τυφλά μοσχάρια σέρνονται μπροστά,
οι μη κατέχουσες εξαρτημένες από τους κατέχοντες,
που τους απαγορεύεται να απολαύσουν τα ουράνια τόξα,
καταδικασμένες να τις πετάνε, να τις βάζουν χέρι, να τις βιάζουν μέσα στο σκοτάδι και στον τρόμο
αντί να λούζονται χαρωπά το φεγγαρόφωτο της νύχτας.
Σαν εκατοντάδες Μπανγκλαντεσιανοί που πετάνε στον ουρανό του κόσμου
τα κορίτσια της βιοτεχνίας όλο περπατάνε.
Η Τασλίμα Νασρίν (1962, Mymensingh, Μπανγκλαντές) είναι συγγραφέας, μεταφράστρια, φεμινίστρια, ιατρός στο επάγγελμα. Εξαιτίας των απόψεών της περί θρησκείας και συμμετοχής σε φεμινιστικές οργανώσεις διώκεται από τις αρχές του Μπανγκλαντές και διαμένει στο εξωτερικό. Έχει συμβάλει σημαντικά στην προώθηση των σύγχρονων καλλιτεχνικών ομάδων και ρευμάτων στη χώρα της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου