cemilturan.gr
Ο Τζιγερχούν (ψευδώνυμο του ΣεϊκχμούςΧασάν, που στα κουρδικά σημαίνει «ματωμένη ψυχή») γεννήθηκε στο Κουρδιστάν της Τουρκίας, σ’ ένα φτωχό χωριό, το Εζάρ, στα περίχωρα του Μαρντίν. Σε πολύ μικρή ηλικία ορφάνεψε και τον μεγάλωσε ο αδερφός του. Στα έντεκά του, κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, αναγκάστηκε να μεταναστεύσει, ακολουθώντας τους συγγενείς του, στην πόλη Αμουντέ, η οποία μετά τον πόλεμο πέρασε στη δικαιοδοσία της Συρίας κι έτσι ο μικρός Σεϊκχμούς βρέθηκε από την άλλη μεριά των συνόρων, χωρίς επιστροφή.
Από παιδί αγαπούσε τα γράμματα, αλλά μέχρι τα 18 του δεν μπόρεσε να πάει σχολείο. Με την απόφασή του να γίνει ιερέας (μουλάς) είχε πια τη δυνατότητα να λάβει θρησκευτική παιδεία αλλά και να γνωρίσει πολλές περιοχές, όπου όμως συναντούσε μόνο φτώχεια, καταπίεση και βία. Άρχισε να γράφει ποιήματα που πολλά ήταν προσκλητήρια αγώνα κατά της εξαθλίωσης των Κούρδων εργατών και αγροτών. Τη θέση της διδασκαλίας άρχισαν σιγά σιγά να παίρνουν κηρύγματα κατά των πολιτικών παραγόντων και του μυστικισμού της θρησκείας. Θεωρήθηκε άπιστος και απομακρύνθηκε. Οργανώθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Συρίας, από το οποίο έφυγε το 1957 και προσχώρησε στο Κουρδικό Δημοκρατικό Κόμμα της Συρίας.
Τα ποιήματά του πέρασαν τα σύνορα. Οι Κούρδοι τον θεωρούν εθνικό τους ποιητή. Όλα τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα και κυρίως οι επαναστάσεις έχουν επηρεάσει τον ποιητικό του λόγο, όπως η Οκτωβριανή Επανάσταση, η εξέγερση του Σεΐχ Σαΐτ και του Αραράτ (που την είχε οργανώσει κιόλας), ο πόλεμος στο Βιετνάμ. Καταδίκαζε με τα ποιήματά του τη θηριωδία των ναζί, τον αμερικανικό ρατσισμό και τον σιωνισμό – πιστός φίλος των Παλαιστινίων. Οδηγός του πάντα ο ενθουσιασμός της εξέγερσης αλλά και η πίκρα της ήττας. Μέχρι τον θάνατό του, στη Στοκχόλμη (22 Οκτωβρίου 1984) δημοσίευσε οκτώ συλλογές, ένα βιβλίο για την Ιστορία των Κούρδων, ένα για τα έθιμά τους και ένα κουρδικό λεξικό. Τον έθαψαν στη Συρία, στην πόλη Καμισλί, στον κήπο του σπιτιού του.
ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΡΟΔΟ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ
Είμαι το ρόδο στο αμπέλι του παραδείσου της Ανατολής.
Είμαι ο ήλιος που ακτινοβολεί στο σκοτάδι της νύχτας.
Αναβράζω να βγω από την καρδιά του χρόνου.
Είμαι ο Ευφράτης που ξεπήδησε από τη μακρινή ιστορία.
Είμαι γεμάτος ζωή. Μια υπέροχη ζωή είναι αυτό που θέλω
να σπείρω, με τους σπόρους που άνθισαν το 19ο αιώνα.
Είμαι αστραπή γεμάτη σπίθες, το σύννεφο του κεραυνού,
με μια δυνατή φωνή κατεβαίνω από τον ουρανό στην πατρίδα.
Είμαι η πλημμύρα με τα αφρίζοντα κύματα.
Θέλω να ξαναζωντανέψω την κοινωνία.
Είμαι αστραπή, φλόγες, φωτιά, μια πυρκαγιά
για τα είδωλα και τους θεούς.
Καίγομαι ώς το θάνατο κι ακόμα φωτίζω
την πιο σκοτεινή νύχτα – φως για κείνους που τα μάτια τους δεν μπορούν να δουν
τον αγώνα μου και τις προσπάθειές μου.
Παίρνω αυτό το μονοπάτι έστω κι αν έχει σκυλιά που γαβγίζουν.
Είμαι έτοιμος για την αυτοθυσία μου στο δρόμο της απελευθέρωσης.
Θέλω να βράσω, να ξεχειλίσω απ’ το δοχείο.
Είμαι ο αγώνας, η επανάσταση, το μεγάλο κατόρθωμα
των θαλασσών και των λιμνών, ολόκληρου του κόσμου.
Μα είμαι μόνο μια σταγόνα δίπλα στο χείμαρρο.
Ψάχνω για τη λευτεριά.
Είμαι ένας δημοκράτης, θέλω να ζήσω με τα μάτια ανοιχτά.
Γι’ αυτό είμαι γεμάτος μ’ αυτό που είναι για το έθνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου