rowanwilliams
Θα έρθει, όπως η πτώση του τελευταίου φύλλου.
Ένα βράδυ, όταν ο άνεμος του Νοεμβρίου
μαστιγώνει τα δέντρα βαθιά, και η γη
ξυπνά ασφυκτιώντας στη μούχλα ,
στη δίπλωση του μαλακού καλύμματος.
Θα έρθει σαν τον παγετό.
Ένα πρωί, όταν η συρρικνούμενη γη
ανοίγεται στην ομίχλη, για να βρει τον εαυτό της
πιασμένη στο δίχτυ
μιας ξένης, με το σπαθί καθορισμένης ομορφιάς.
Θα έρθει σαν το σκοτάδι.
Ένα βράδυ, όταν ο κατακόκκινος
ήλιος του Δεκεμβρίου τραβά το σεντόνι
και βάζει μια πρόχειρη μάσκα στα μάτια του παραδίδοντας
τα αστροχιονισμένα πεδία του ουρανού.
Θα έρθει, θα έρθει,
θα έρθει σαν κλάμα τη νύχτα,
σαν αίμα, σαν θραύση,
καθώς η γη σπαρταράει για να τον απελευθερώσει.
Θα έρθει σαν παιδί.
© Rowan Williams
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου