Από τα ηχεία
ακούγονται τα σολαρίσματα
ενός μπλουζ κιθαρίστα.
Η αλήθεια είναι ότι έχω βάλει
δυνατά τη μουσική απόψε.
Πιάνω τον εαυτό μου
να σε σκέφτεται πάλι...
ένα φάντασμα
που ήρθε να με στοιχειώσει
ακόμα μια φορά..
Η μουσική γεμίζει
όλο το δρόμο,
- θυμάσαι; -
η γειτονιά είναι σχετικά ήσυχη
και μάλλον ενοχλώ τους γείτονες
μα δε με νοιάζει και πολύ
ποτέ δεν τους συμπάθησα άλλωστε
Τι να κάνεις και πού να βρίσκεσαι άραγε;
Υπήρξες ποτέ ή ήσουν όνειρο φευγαλέο
που διαλύθηκε στις πρώτες πρωινές
ακτίνες του ήλιου
Μήπως σε έπλασε το μυαλό μου
ποτισμένο από τεκίλα και ουίσκι
-τι συνδυασμός κι αυτός!-
και όσα θυμάμαι είναι μια ψευδαίσθηση;
Το σόλο της κιθάρας συνεχίζει
είναι καταπληκτικός αυτός ο κιθαρίστας!
Μα ξέρω καλά
(κι οι δυο το ξέρουμε πια, έτσι; )
πως το τραγούδι θα τελειώσει και μετά
θα επικρατήσει ησυχία...
Άραγε υπήρξες ποτέ πραγματικά;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου