Είναι όλα τόσο οικεία και ξεκάθαρα,
το βλέμμα μου γνωρίζει κάθε στροφή.
Δεν κάνω λάθος - είμαι σπίτι.
Τα λουλούδια της ταπετσαρίας, οι σειρές των βιβλίων...
Δεν ταράζω τις στάχτες του χθες -
Η φωτιά έχει κρυώσει εδώ και καιρό.
Σαν φίδι που ερευνά το δέρμα που έχει πετάξει,
ατενίζω αυτό που ήμουν.
Αν και πολλοί ύμνοι μένουν σιωπηλοί
Και πολλές ευλογίες δε δίδονται,
αισθάνομαι τη λάμψη ενός διαφορετικού κόσμου,
Μια ευκαιρία για νέα τελειότητα!
Καλούμαι σε άγνωστες βουνοκορφές
Από τη χορωδία της άνοιξης,
Κι αυτά τα γράμματα από μια γυναίκα
Κείτονται σε ένα κρύο, άψυχο σωρό!
Δροσοσταλίδες λάμπουν όπως τα μάτια στον ήλιο,
Σαν όλα να λούστηκαν με ασήμι...
Το ραβδί μου με περιμένει στην πόρτα!
Έρχομαι! Έρχομαι μόνος μου!
Valery Bryusov(μετάφραση δική μου από τα αγγλικά)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου