Όταν το φεγγάρι με εμπνέει

Κάθομαι τώρα δα μπροστά στον υπολογιστή μου, προσπαθώντας να γράψω κάτι. Κατά προτίμηση ποίηση αλλά και μια μικρή ιστορία δε θα με πείραζε. Ο κίτρινος δίσκος στον ουρανό που οι άνθρωποι ονομάζουν σελήνη και τον κοιτάζουν με θαυμασμό χωρίς κανένα προφανή λόγο (αφού το φως του δεν είναι καν δικό του ενώ και το σχήμα του μεταβάλλεται συνεχώς και μοιάζει συνήθως με κακοσχεδιασμένο κύκλο) βρίσκεται ήδη ψηλά στον ουρανό δημιουργώντας μια ονειρική και ρομαντική διάθεση. Συνήθως σε χαζοχαρούμενους φλούφληδες που ντύνονται με λεπτά καλόγουστα ρούχα, χαλώντας τη πιάτσα για εμάς του γνήσιους αρσενικούς που αρεσκόμαστε να κυκλοφορούμε με τρύπια, χοντροκομμένα ρούχα για να φαίνεται ξεκάθαρα η τοξική αρρενωπότητά μας και να τρομάζουμε τις υστερικές φεμινίστριες (οι οποίες έγιναν και υστερικές και φεμινίστριες γιατί δεν υπήρχε άλλος τρόπος να τις κοιτάξει κανείς). Άσε που συχνά πυκνά κάποιοι ανθρωπιστές περαστικοί μας δίνουν και κανένα ευρώ ή δίευρω στο δρόμο. Κοιτάζω το φεγγάρι, και αμολάω μια πορδή τέτοια ώστε να ακουστεί στη γειτονιά τώρα που επικρατεί μια κάποια ησυχία. Ελπίζω να την ακούσανε οι αντιπαθητικοί ηλικιωμένοι γείτονες γιατί την ακολούθησε η επεξηγηματική φράση: "αυτή τη γνώμη έχω για σας απέθαντοι βρωμόγεροι!". Ναι, τέτοιες ώρες με πιάνει κι εμένα ένας κάποιος ρομαντισμός και γίνομαι λίγο πιο φιλικός απ' ό,τι συνήθως. Όπως τώρα που κάτω από το μπαλκόνι περνά το απορριματοφόρο σκορπίζοντας ευωδίες στην -έτσι κι αλλιώς- μυρωδάτη γειτονιά μου, μέσα σε κλίμα ευφορίας σκέφτομαι τη ζωή μου. Σκέφτομαι πόσα όνειρά μου θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι σε αυτόν τον κάδο που αδειάζουν τώρα οι υπάλληλοι καθαριότητας-δεν είναι πολιτικά ορθό να τους λέμε σκουπιδιάρηδες, οπότε αντί για αύξηση μισθού τους δώσαμε καλύτερο τίτλο- προκαλώντας πανικό στις κατσαρίδες οι οποίες προσπαθούν αν βρουν καταφύγιο στο δωμάτιό μου αλλά τελικά για κάποιον περίεργο λόγο αλλάζουν με αηδία κατεύθυνση. Ααααχ! Τόσα όνειρα είχα μικρός και όμως δε πραγματοποίησα κανένα...Κάποιοι κακεντρεχείς λένε πως ευθύνεται για τούτο η παντελής έλλειψη ικανοτήτων αλλά εγώ δεν το πιστεύω. Πιστεύω πως τύχαινε να είμαι πάντα στη λάθος μεριά του τροχού . Συγκεκριμένα στη κάτω μεριά, αυτή που καταπλακώνει κάθε φορά έναν φιλόδοξο άνθρωπο την ώρα που προσπαθεί να ανοίξει τα φτερά του. Εκτός από αυτούς που έχουν τύχη και μέσο. Και μπορεί η τύχη να είναι τυφλή αλλά το μέσο έχει πάντα τα μάτια ορθάνοιχτα. Μέσο και τύχη -ας μη κρυβόμαστε, κωλοφαρδία εννοώ- έχουν όσοι πέτυχαν αυτά που ήθελα να πετύχω και δεν τα κατάφερα αλλά και αυτοί που πέτυχαν πράγματα που ποτέ δεν με ενδιέφεραν. Κι αυτούς τους μισώ! Με πιάνει ένας πόνος στο στομάχι. Έφαγα εκείνο το περίεργο πράγμα που είχε μείνει στο ψυγείο και μάλλον με πείραξε. Κοιτάζω ξανά τον υπολογιστή. Μάλλον δε θα γράψω τίποτα και σήμερα. Κοιτάζω το φεγγάρι ξανά. Το βρίζω και το φτύνω. Είναι εντελώς ηλίθιο να φτύνεις προς τα πάνω. Αυτό τουλάχιστον το έμαθα απόψε. Ίσως το χρησιμοποιήσω σε κάτι αύριο. Κυρίως στο να μη λερώνομαι. Καληνύχτα ή καλημέρα ή καλησπέρα. Αναλόγως την ώρα που το διαβάζετε αυτό. Δε ξέρω γιατί το κάνετε πραγματικά. Ίσως επειδή σας το έστειλα και δε ξέρατε τι είναι. Ε, ούτε τώρα ξέρετε, είμαι σίγουρος.