Trying to take off
my everyday masks
I shattered
my face
Προσπαθώντας να βγάλω
τις μάσκες που κάθε μέρα φορώ
κομμάτιασα
το πρόσωπό μου
Trying to take off
my everyday masks
I shattered
my face
Προσπαθώντας να βγάλω
τις μάσκες που κάθε μέρα φορώ
κομμάτιασα
το πρόσωπό μου
I'm just a passer-by
the wind is my friend
my comprade, my partner
I dived into the realm of dreams
now all colours seem dull
where is the way, where is the path
to the place
where spirits hopes and fears shape
the lagoon of dreams
I am just a passer-by
soon I'll be leaving again...
Είμαι απλώς περαστικός
ο άνεμος είν' ο φίλος μου
ο σύντροφος και και συνεργάτης
βούτηξα στων ονείρων το βασίλειο
τώρα όλα τα χρώματα φαίνονται θαμπά
πού είναι ο δρόμος, πού είναι το πέρασμα
για εκεί που
πνεύματα, ελπίδες και φόβοι σχηματίζουν
τη λιμνοθάλασσα των ονείρων
είμαι απλώς περαστικός
σύντομα και πάλι θ' αναχωρήσω
If dreaming is
like flying
can you imagine
what awakening
looks like?
Αν σαν πτήση
είναι τ' όνειρο
μπορείς να φανταστείς
το ξύπνημα
με τι να μοιάζει;
fire
can heal
even the brokenhearted
Θεραπεύει
η φωτιά
τις ερωτικές πληγές
Every courtyard
a private paradise.
Still a serpent lies there too
Κάθε αυλή
και ατομικός παράδεισος.
Μα κι εκεί κρύβεται ένα ερπετό
Home sweet home...
a front door to heaven
or a back door to hell?
Σπίτι μου σπιτάκι μου...
πύλη του παραδείσου
ή κερκόπορτα της κόλασης;
Back to the surface
leaving behind
the deep of dreams
I breathe the air of
the world of the awake
only to find out
that they too sleep
but have no dreams
Ξανά στην επιφάνεια
αφήνοντας πίσω
των ονείρων τον βυθό
αναπνέω τον αέρα
του κόσμου των ξύπνιων
ίσα για να ανακαλύψω
πως κι αυτοί κοιμούνται
μα χωρίς όνειρα να βλέπουν
fed the swans
her fragmented soul
then she died
singing her swansong
τάισε στους κύκνους
τη θρυμματισμένη της ψυχή
έπειτα ξεψύχησε
το κύκνειο άσμα τραγουδώντας
Do not bask in the sun
lying on a rock by the sea
because sharks can walk the land
Μη λιάζεσαι ξαπλώνοντας
στα βράχια δίπλα στη θάλασσα
οι καρχαρίες βγαίνουν και στη στεριά
In the green waters
of dreams
many miracles I witnessed
cowards turned to knights
beggars turned to kings
mere mortals flied like birds
nesting in palaces of gold
how could I leave this world
and return to reality?
Στα πράσινα ονειρικά
νερά
πόσα θαύματα είδα
δειλοί έγιναν ιππότες
και ζήτουλες βασιλιάδες
σαν πουλιά πετούσαν οι θνητοί
χτίζοντας φωλιές σε χρυσά παλάτια
τέτοιο κόσμο πώς ν' αφήσω
στην πραγματικότητα για να γυρίσω;
she tried to kiss me
I slipped and knocked
my head
love hurts, the end
προσπάθησε να με φιλήσει
γλίστρησα και χτύπησα
την κεφάλα μου
εν κατακλείδι, η αγάπη πονά
Always follow the rules
unless they don't suit you
Always break the rules
unless someone shoots you
Πάντα τους κανόνες ν' ακολουθείς
εκτός κι αν δε βολεύουν
Πάντα να τους παραβαίνεις
εκτός κι αν με όπλο σε σημαδεύουν
Dusty boots, long road,
hate's burning
vengeance will be mine
Σκονισμένος μπότες. δρόμος μακρύς
καίει το μίσος
η εκδίκηση δική μου θα 'ναι
Deep into
the dreams' waters
lies the cave of fears
of despair and monsters
where the hideous lord
of nightmares rules
I can hear the silent screams
of those who are caught
inside
Βαθιά στα
ονειρικά νερά
βρίσκεται των φόβων η σπηλιά
της απελπισιάς και των τεράτων
εκεί ο φρικτός άρχοντας
των εφιαλτών κυβερνά
ακούω τις σιωπηλές κραυγές
αυτών που μέσα βρίσκονται
παγιδευμένοι
Η διάσημη βρετανίδα συγγραφέας επισκέφθηκε την Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του '30 δύο φορές με διαφορά μερικών μηνών. Την πρώτη φορά στο πλευρό του αρραβωνιαστικού της αρχαιολόγου Μαξ Μαλόουαν κατέλυσε στη "Μεγάλη Βρετάνια", το πολυτελές ξενοδοχείο των Αθηνών κι ονειρευόταν να φτάσει ως τους Δελφούς αλλά η βαριά πνευμονία της κόρης της από τον πρώτο γάμο την αναγκάζει να επιστρέψει άρον-άρον στο σπίτι της.
Τη δεύτερη έκανε το μήνα του μέλιτος παντρεμένη με τον Μαλόουαν και έφτασε με πλοίο στην Πάτρα ξεκινώντας ένα απίστευτα κουραστικό τουρ στην Πελοπόννησο με μουλάρια. Στην αυτοβιογραφία της δηλώνει: "Η Ελλάδα δεν χρειάζεται περιγραφή. Η Ολυμπία είναι τόσο όμορφη όσο την φανταζόμουν". Ωστόσο η διαδρομή δεν είναι τόσο ειδυλλιακή όσο συνεχίζεται με αυτές τις συνθήκες και η περιώνυμη συγγραφέας παραδέχεται πως "η ταλαιπωρία λίγο έλειψε να διαλύσει τον έγγαμο βίο μας". Οι Μυκήνες, το Ναύπλιο και οι Δελφοί αποζημίωσαν τους επιφανείς ταξιδιώτες με τη μοναδική ομορφιά τους.
Στο Ναύπλιο, την πόλη που διατηρούσε ακόμα κάτι από την δόξα της πρώτης ελληνικής πρωτεύουσας, φιλοξενήθηκαν σε συνθήκες πρωτόγνωρης χλιδής για την γυμνή ελληνική επαρχία της εποχής. Στη βασιλική σουίτα του ξενοδοχείου ξάπλωσαν σε αναπαυτικό κρεβάτι με ουρανό και χρυσό μπροκάρ και πήραν πρωινό στο σκαλιστό πανέμορφο μπαλκόνι. Στους Δελφούς η συγγραφέας μπήκε στον πειρασμό να σκεφτεί την προοπτική να κτίσει κάπου ένα σπίτι για να ζήσει με τον αγαπημένο της Μαλόουαν.
Φτάνοντας από τους Δελφούς στην Αθήνα η Άγκαθα σήκωσε υψηλό πυρετό και όλοι θορυβήθηκαν. Το προσωπικό του ξενοδοχείου κάλεσε αμέσως έναν Έλληνα γιατρό το όνομα του οποίου δυστυχώς δεν αναφέρεται πουθενά. Ο γιατρός συνέφερε την άρρωστη κι εκείνη σε ένδειξη ευγνωμοσύνης τον συμπεριέλαβε στο "Όριαν Εξπρές" λίγα χρόνια αργότερα με το όνομα Κωνσταντίνου. Να ήταν αυτό το πραγματικό του όνομα. Πολύ πιθανόν...
The Hall of Morpheus
is adorned
for the Dream and Day's
wedding today
all stargazers are welcome
Του Μορφέα το παλάτι
στολισμένο
του Ονείρου και της Μέρας
σήμερα η γαμήλια τελετή
ευπρόσδεκτοι οι ονειροπόλοι άπαντες
I swam as deep
as I could
in the source of dreams
only to find
constellations of hopes
and desires unfulfilled
Κολύμπησα όσο βαθιά
μπορούσα
στων ονείρων την πηγή
για να βρω μονάχα
αστερισμούς ελπίδων
κι επιθυμιών ανεκπλήρωτων
Took a dive
into a lagoon
of dreams
Alas, its dark waters
were much deeper
than I thought
Καταδύθηκα
σε λιμνοθάλασσα
ονείρων
Αλίμονο, τα σκοτεινά νερά της
ήταν βαθύτερα
απ' όσο πίστευα
Your window,
the rock in my hand,
an accident!
Το παράθυρό σου,
η πέτρα στο χέρι μου,
ένα ατύχημα!
Pitch-black!
Didn't see the precipice
until I fell
Μαύρη μαυρίλα!
Δεν είδα τον γκρεμό
μέχρι που έπεσα
(Σύντομο ποίημα με θέμα το σκοτάδι)
My funeral pyre's smoke
dances
in a festive mood
Της νεκρικής πυράς μου ο καπνός
χορεύει
με διάθεση γιορτινή
car's lights disturb
the gentle snowfall
as technology invades our lives
του αμαξιού τα φώτα διακόπτουν
την απαλή χιονόπτωση καθώς
η τεχνολογία εισβάλλει στις ζωές μας
I saw happiness
shining
dark-coloured
I grabbed a beer
and drank to her health
Είδα την ευτυχία
να αστράφτει με
χρώμα σκοτεινό
άνοιξα μια μπύρα
και ήπια στην υγειά της
a ghost ship sails
the stormy sea
please captain
leave me not behind
Πλέει το πλοίο φάντασμα
στη φουρτουνιασμένη θάλασσα
σε παρακαλώ καπετάνιε
πίσω μη μ' αφήσεις
We have made a world full of stinking lies
No wonder we behave like a bunch of flies
Ένα κόσμο με ψέματα βρωμερά γεμίζουμε
Γι' αυτό σαν μύγες γύρω του φτερουγίζουμε
Brave adventurers and fishermen
your quest is vain!
The Kraken took the bus
Γενναίοι ψαράδες και εξερευνητές
μάταιος ο κόπος σας!
Το Κράκεν πήγε με το λεωφορείο!
Like flies
they were captured
in the storyteller's web
Σαν μυγούλες
πιάστηκαν
στον ιστό του παραμυθά
Κώστας Μπελιάς
Ο Ουμπέρτο Έκο και η σχέση του με ένα χυτήριο, τη βιβλιοθήκη του Βατικανού, τους Ισουΐτες και το ακρωνύμιο «ex caelis oblatus». Τι έλεγε ο ίδιος για το επώνυμό του πέντε χρόνια πριν πεθάνει.
Ουμπέρτο Έκο: Ένας… μύθος για το επώνυμό του - Τι σημαίνει Έκο
Ο Ουμπέρτο Έκο (5 Ιανουαρίου 1932 – 19 Φεβρουαρίου 2016) ήταν διάσημος Ιταλός που υπήρξε σημειολόγος, δοκιμιογράφος, φιλόσοφος, κριτικός λογοτεχνίας, μυθιστοριογράφος, ίσως και πολλά άλλα. Προφανώς και δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις καθώς ακόμα και αυτοί που δεν έχουν διαβάσει ούτε ένα από τα βιβλία του, είναι πολύ πιθανό να τον έχουν ακουστά.
Καθηγητής Σημειωτικής στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια από το 1975, από το 1988 ήταν πρόεδρος του Διεθνούς Κέντρου Μελετών Σημειωτικής στο Πανεπιστήμιο του Σαν Μαρίνο, συγγραφέας πολλών μελετών και δοκιμίων, που έχουν μεταφραστεί και εκδοθεί σε πολλές γλώσσες, τα περισσότερα και στα ελληνικά.
Ο διάσημος συγγραφέας, μεταξύ άλλων του μυθιστορήματος «Το όνομα του Ρόδου», είχε πολλές ενδιαφέρουσες ιστορίες να διηγηθεί που αφορούσαν την ίδια τη ζωή του. Μια από αυτές είχε να κάνει με το επώνυμό του. Λέγεται ότι το επώνυμο Έκο είναι το αρκτικόλεξο των λατινικών λέξεων ”Ex Caelis Oblatus”, που σημαίνει «θεϊκό δώρο». Πώς όμως προέκυψε αυτό;
Καλύτερα από τους ουρανούς παρά από την κόλαση
Σε μια συνέντευξη που ο Ουμπέρτο Έκο είχε παραχωρήσει το 2011, στην ιστοσελίδα thecrimson.com, είχε πει μεταξύ άλλων: «Ο παππούς μου είχε δημιουργήσει ένα χυτήριο. Το όνομα στα χυτήρια δινόταν από έναν αξιωματούχο του δημαρχείου. Κατά καιρούς υπήρξαν πολύ σαδιστές αξιωματούχοι που έδιναν τρομακτικά ονόματα. Προσπάθησα, αλλά δεν είχα κανέναν τρόπο να μάθω γιατί αυτός ο άντρας είχε επιλέξει το “Eco”. Τότε, ένας φίλος μου που σπουδάζει στη Βιβλιοθήκη του Βατικανού κατάφερε να βρει μια λίστα ακρωνύμιων που έκαναν οι Ιησουίτες. Ένα από αυτό ήταν το “ex caelis oblatus” (μετ.: «που δίνεται από τους ουρανούς», ελεύθερη μετάφραση: θεϊκό δώρο»).
Στην ίδια συνέντευξη ο Έκο χαριτολογούσε: «Νομίζω ότι είναι καλό. Καλύτερα από τους ουρανούς παρά από την κόλαση».
The forest made flesh, they didn't have the chance to shout
Claws and fangs shined, as the wendigo lashed out
Το δάσος ζωντάνεψε, δεν πρόλαβε κανένας να φωνάξει
Νύχια και δόντια έλαμψαν, πριν ο γουέντιγκο τους κατασπαράξει
He went up on the roof
took a look at the city
and then he gazed at the sky
opened his wings
and started to fly.
It was seconds before
he hit the pavement
that he realized the sad truth.
He wasn't a bird
and dreams do hurt.
Ανέβηκε στη ταράτσα
έριξε μια ματιά στην πόλη
και αμέσως μετά κοίταξε τον ουρανό
άνοιξε τα φτερά του
και άρχισε να πετά.
Λίγα δευτερόλεπτα πριν
πέσει στο πεζοδρόμιο
την θλιβερή αντιλήφθηκε αλήθεια.
Δεν ήταν πουλί
και τα όνειρα πονούν
Μια διεθνής καριέρα γεννιέται φίλες και φίλοι, καθώς ένα ποίημά μου διαβάστηκε σε διαδικτυακή εκπομπή. Το ποίημα βασίζεται στο θρύλο των κορακιών του Πύργου του Λονδίνου σύμφωνα με τον οποίο έξι κοράκια πρέπει να ζουν σε αυτόν το πύργο. Αν χαθεί έστω ένα από αυτά αυτό θα σημάνει το τέλος του Βασιλείου. Το ποίημα ακούγεται στην εκπομπή στο 37:30 και ακολουθούν σχόλια από τους παραγωγούς.
The ravens are gone
The ravens are gone, the ravens are gone!
Their master has disappeared
The ravens are gone, the ravens are gone!
The kingdom falls, the end is near
The ravens are gone, the ravens are gone!
The moon is shattered, the sun is black
The ravens are gone, the ravens are gone!
The earth trembles, the skies bleed
The ravens are gone, the ravens are gone!
All six of them, not a trace left
The ravens are gone, the ravens are gone!
The prophecy is spoken, the word is written
The ravens are gone, the ravens are gone!
Death sits on the throne
The ravens are gone, the ravens are gone!
His crown is made of bones
The ravens are gone, the ravens are gone!
The Tower is empty, all hope is lost
It was a perfect night
The lit candles,
the sweet red wine
and a well cooked dinner
The air was filled with eroticism
Too bad she never showed up!
Τι τέλεια αυτή η νύχτα
Τα κεριά τα αναμμένα
το γλυκό κόκκινο κρασί
και τι καλομαγειρεμένο δείπνο
Ο αέρας γεμάτος με ερωτισμό
Τι κρίμα που εκείνη ποτέ δεν ήρθε!
Blissful noon of May;
flies help faster
putrefaction of carrions
Γαλήνιο μαγιάτικο μεσημεράκι·
οι μύγες βοηθούν
τη σήψη των κουφαριών
Talking to a dead man's skull
Makes life a lot less dull
I think you would agree to that
If you 'll ever stop singing to your bat!
Όταν συζητάς με μια νεκροκεφαλή
γίνεται η ζωή πού λιγότερο βαρετή
Νομίζω πως μαζί μου θα συμφωνούσες
Αν τη καντάδα στη νυχτερίδα σταματούσες