Θεέ μου, δε Σε αγαπώ…

 

https://www.enoriako.info/index.php/prosefxi2/prosefxi/1257-thee-mou-de-se-agapo

Συγγραφέας: Noël Marie

Θεέ μου δε Σε αγαπώ, ούτε καν το επιθυμώ, και νοιώθω πως πλήττω μαζί Σου.

Ίσως μάλιστα να μην πιστεύω σε Σένα.

Αλλά, τώρα καθώς περνάς, κοίταξέ με.

Έλα και στάσου μία στιγμή μέσα στην ψυχή μου, και με μία Σου πνοή βάλε την σε τάξη.

Χωρίς να δείχνεις πως αυτό θέλεις να κάνεις, χωρίς να μου το πεις.

Αν επιθυμείς να πιστεύω σε Σένα, χάρισέ μου την πίστη.

Αν επιθυμείς να Σε αγαπώ, χάρισέ μου την αγάπη.

Εγώ ξέρω που δεν τα έχω αυτά και ξέρω πως τίποτε δε μπορώ να κάνω για να τα βρω.

Εγώ μπορώ μόνο ό,τι έχω να Σου δώσω: την αδυναμία μου, την οδύνη μου.

Και ετούτη την τρυφερότητα που με βασανίζει όπως το βλέπεις….

Και την απελπισία μου… και την ξέφρενη ντροπή μου…

Και το πόνο μου, τίποτε άλλο παρά τον πόνο μου…

Αυτά είναι, όλα κι όλα, όσα έχω.

Αλλά και την κρυφή ελπίδα μου…

Θεέ μου, Εσύ είσαι, ήρθες; Με έψαχνες;

Τι με θέλεις; Τίποτε δεν έχω πάλι να Σου δώσω…

Από την προηγούμενή μας συνάντηση, τίποτε δεν έβαλα στην άκρη για Σένα.

Τίποτα… Ούτε μία καλή πράξη… Ήμουν πολύ δειλή.

Τίποτα… Ούτε έναν καλό λόγο… Ήμουν πολύ θλιμμένη.

Τίποτε, εκτός από τη δυσκολία του να ζω, τίποτε εκτός από την πλήξη, τη στειρότητα.

-Δώσε μου!

Τί να Σου δώσω Θεέ μου; Την καθημερινή μου βιασύνη να δω τη μέρα να τελειώνει χωρίς να έχω φανεί άξια για ο,τιδήποτε;

-Δώσε μου!

Τί να Σου δώσω; Τη ναρκωμένη μου ψυχή, τις τύψεις για τη μαλθακότητα ή τη μαλθακότητα που είναι πιο μεγάλη κι από τις τύψεις;

-Δώσε μου!

Τί; Την ανάγκη να είμαι χαρούμενη, την τρυφερότητα που με συνθλίβει, την οδύνη να είμαι ο εαυτός μου χωρίς διέξοδο;

-Δώσε μου!

Τα προβλήματα, τα άγχη, τις αμφιβολίες;

-Δώσε μου!

Μα Θεέ μου, έρχεσαι σαν ένας ρακοσυλλέκτης και ζητάς να περιμαζέψεις όλα αυτά τα σκουπίδια, όλες αυτές τις ακαθαρσίες. Τι τα θέλεις όλα αυτά Κύριε;

-Θέλω με αυτά να χτίσω τη Βασιλεία των Ουρανών.

 

Marie Nöel (1883-1967)

Γαλλίδα ποιήτρια με μυστικιστικές τάσεις, προερχόμενη από μια οικογένεια αγνωστικιστών (πατέρας) και χριστιανών (μητέρα). Ανάμεσα σε μια νεανική αγάπη (ατελέσφορη) και σ’ ένα αιφνίδιο θάνατο (του αγαπημένου της αδελφού, Ευγένιου) βρίσκει την πίστη με τον δυναμισμό της προσωπικής απόφασης, που "ποτίζεται" από ένα παρελθόν ειλικρίνειας (πατέρας) και θυσιαστικής αγάπης (μητέρα-παπούδες).

Το έργο της είναι πολυβραβευμένο από την Γαλλική Ακαδημία και πολλούς άλλους φορείς, ο δε στρατηγός Ντε Γκωλ της απένειμε τον Σταυρό της Λεγεώνας της Τιμής.

Πέθανε τα Χριστούγεννα του 1967, μέσα σε θαυμαστή γαλήνη κοινωνώντας για τελευταία φορά. Το 2017 η Καθολική Εκκλησία ξεκίνησε την διαδικασία αγιοποίησής της (Μακαριωνυμία).

 

Μετάφραση: Χάρης Χατζηγώγος