Λίγο κάτω απ’ τα σύννεφα πετούν πουλιά
Λίγο πάνω από εμένα πετούν ζουζούνια
Κι εγώ αιωρούμαι ανάμεσα στ’ αγουροξυπνημένα δέντρα
Η Γή, τα χόρτα, τα λουλούδια ευωδιάζουν υπέροχα
Ναι! Ανήκω εδώ. Είμαι κομμάτι του σκηνικού.
Το αισθάνομαι στις δειλές σταγόνες που χαϊδεύουν το δέρμα
Το βλέπω στο λελέκι που πετάει καμαρωτό με φόντο το ουράνιο τόξο
Στα κοντινά και μακρινά τιτιβίσματα, κρωξίματα, κουκουβίσματα
Είμαι μια πινελιά στο χαμόγελο του Θεού
Πώς να με αφομοιώσει η άβυσσος της νύχτας, στον τρόμο;
Κλείνω τα μάτια και όλα μέσα μου ηρεμούν
Συναντιούνται σε ένα μακάριο χαμόγελο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου