Η καθημερινή ποίηση των ανθρώπων του Καυκάσου :Τα βουνά είναι ελευθερία

Nino (Mtisa) Kvelashvili, 37 ετών, κάτοικος του χωριού Chargali στην επαρχία Dusheti της Γεωργίας:


"Τα βουνά είναι το τέλειο μέρος για μένα. Μου αρέσουν οι μοναδικές παραδόσεις που έχουν διατηρηθεί εδώ και δεν θα μπορούσαν να βρεθούν πουθενά αλλού. Μόνο εδώ μια γυναίκα με μια μαντίλα μπορεί να αποφεύγει  έναν άνδρα ως ένδειξη  σεβασμού, αλλά, ταυτόχρονα, παραμένει  ενδιαφέρουσα και απρόσιτη. Είναι οδυνηρό για μένα να βλέπω τους νέους να φεύγουν από τα βουνά.

Τα βουνά είναι για τους νέους, επειδή μόνο εδώ οι αναζητούντες την ελευθερία, οι τολμηροί άνθρωποι, μπορούν να βρουν αληθινή ελευθερία ».

https://jam-news.net/mountains-are-freedom/

Το πρώτο σεμινάριο κουρδικής-κορεατικής ποίησης στο Ερμπίλ

http://www.rudaw.net/english/kurdistan/250420193

ERBIL, Περιφέρεια Κουρδιστάν - Η ποίηση είναι ένα εργαλείο επικοινωνίας το οποίο ο Γενικός Πρόξενος της Δημοκρατίας της Κορέας στο Erbil  ελπίζει πως  μπορεί να συμβάλει στην ενίσχυση των σχέσεων μεταξύ της χώρας του και της περιοχής του Κουρδιστάν. 


"Σήμερα είδαμε δύο χώρες να συμμετέχουν στην επικοινωνία των ιδεών τους και στην έκφραση των συναισθημάτων τους", δήλωσε ο γενικός πρόξενος Choi Kwang-Jin στο  σεμινάριο κουρδικής-κορεατικής ποίησης  στη δημόσια βιβλιοθήκη  Hawler-Zaytun στο πάρκο Sami Abdulrahman.


Η εκδήλωση διοργανώθηκε με τη βοήθεια της βιβλιοθήκης, η οποία μετέφρασε κουρδικά και κορεατικά ποιήματα. Ελπίζουν να το κάνουν μηνιαία εκδήλωση. 

"Νομίζω ότι έχουμε ήδη βάλει ένα πολύ ισχυρό θεμέλιο μέσω αυτού του γεγονότος και από τώρα και στο εξής ίσως η Κορέα και το Κουρδιστάν να έχουν ένα λαμπρότερο μέλλον και ένα λαμπρότερο αύριο. Έτσι λοιπόν ίσως από τώρα και στο εξής, το Κουρδιστάν και η Κορέα να πιαστούν χέρι-χέρι και απλά να προχωρήσουμε για το μέλλον », δήλωσε ο πρόξενος. 


Hadi Salimi

Marillion - Lavender Blue

Νοσοκομείο γερακιών , Abu Dhabi

https://www.presstv.com/Detail/2019/04/30/594703/World-through-the-aperture

Caucasus - Καύκασος

If a sparrow you'll see 
killing another sparrow  
drink as much sweet wine 
as you can 
Listen not to those 
who "don't" to you they say 
Crucifiers, deniers
of the Resurrection !
Follow the first wind 
and ask 
to take you to Caucasus 
Better living with crows 
and she-falcons
than 
with the dead 
who cannot leave 
their dead behind 

Σαν δεις σπουργίτι,
σπουργίτι να σκοτώνει 
πιες κρασί γλυκό 
όσο μπορείς 
Μην ακούς αυτούς 
που "μη" σου λένε
Σταυρωτές που 
την Ανάσταση αρνούνται !
Τον πρώτο ακολούθησε άνεμο
και ζήτα
στον Καύκασο να σε πάει
Κάλλιο με τα κοράκια
και τις γερακίνες να ΄σαι
παρά
με πεθαμένους που 
τους νεκρούς τους 
δεν αφήνουν

Η ιστορία του Γεωργιανού Αλφάβητου στο Google Arts and Culture

https://www.georgianjournal.ge/culture/35763-google-arts-and-culture-tells-the-history-of-the-georgian-alphabet.html

Η ιστορία του γεωργιανού αλφάβητου ξετυλίχθηκε μέσω της ηλεκτρονικής έκθεσης Google Arts and Culture. Η έκθεση παρουσιάζει στους επισκέπτες τις παραλλαγές του Γεωργιανού αλφαβήτου: Mkhedruli, Asomtavruli, και Nuskhuri. Στα τέλη του 2016, η UNESCO (Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών για τον Εκπαιδευτικό, Επιστημονικό και Πολιτισμό) πρόσθεσε το γεωργιανό αλφάβητο στον κατάλογο της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας. 

Αν και τα συστήματα διαφέρουν στην εμφάνιση, και τα τρία γράφονται με πεζά (με άλλα λόγια δεν χρησιμοποιούνται κεφαλαία γράμματα), τα γράμματα τους έχουν τα ίδια ονόματα και αλφαβητική σειρά και γράφονται οριζόντια από αριστερά προς τα δεξιά. Το Mkhedruli είναι τώρα η τυπική γραφή της σύγχρονης Γεωργίας. Το γεωργιανό αλφάβητο ανακηρύχθηκε ως μια από τις πιο όμορφες γραφές του κόσμου από το www.matadornetwork.com (μια συλλογή εκατομμυρίων ταξιδιωτών σε ολόκληρο τον κόσμο με μια ακόρεστη δίψα για περιπέτεια και εξερεύνηση). 

Αλφάβητο Nuskhuri 
Εκτός αυτού, η Google λέει στον κόσμο για την πρώτη Γεωργιανή γραμματοσειρά που δημιουργήθηκε στην Ευρώπη.

"Ο βασιλιάς της Ανατολικής Γεωργίας, Teimuraz I, έστειλε στην Ιταλία, τη Ρώμη, Νικηφόρο Ιρμπαχ (ονομαζόταν επίσης Nikoloz Cholokashvili - Γεωργιανός κληρικός, πολιτικός, πρεσβευτής και μελετητής) ως απεσταλμένο της Γεωργίας για να αναζητήσει συμμάχους και να ζητήσει βοήθεια για να αποκρούσει τους Τούρκους και τους Πέρσες. Η διπλωματική αποστολή δεν είχε μεγάλη πολιτική επιτυχία, αλλά συνέβαλε σε ένα σημαντικό πολιτιστικό γεγονός - την εκτύπωση του πρώτου γεωργιανού βιβλίου ». 

Η ηλεκτρονική έκθεση εξοικειώνει επίσης τους επισκέπτες με την πρώτη γεωργιανή γραμματική από τον Ιταλό ιεραπόστολο Francisco-Maria Maggio και την ιστορία του πρώτου γεωργιανού τυπογραφείου που ίδρυσε ο Vakhtang VI. 

Ο βασιλιάς Vakhtang VI, ιδρυτής της γεωργιανής τυπογραφείου

"Μετά το Ευαγγέλιο, το 1709-1712, το ​​τυπογραφείο εξέδωσε έντεκα βιβλία. Μεταξύ αυτών, οι πιο αξιοσημείωτες εκδόσεις ήταν «Ο ιππότης με το δέρμα του πάνθηρα» του Rustaveli, με τη βασική επιστημονική έρευνα συνοδευόμενη από επιστημονικά σχόλια από τον ίδιο τον βασιλιά (1712). » 

sukhishvilebi - qartuli /სოლიკო ვირსალაძე 110 / 22.12.2018

Pink Floyd - Hey You (With Lyrics)

Ravel - Bolero (original version)

Πρὶν τὴν Ἀνάσταση

http://www.agiazoni.gr/article.php?id=97625029787590133189

Καρέλλη Ζωὴ



Ἴσως νὰ ἦταν περὶ τὸ μεσονύχτι,

πρὶν ἢ μετά, δὲν ξέρω, ξύπνησα

στὸ σκοτάδι ὅμως, θαρρεῖς,

δὲν ἀνοίγουν τὰ μάτια.



Τί ὥρα πηγαίναμε στὴν ἐκκλησία τότε;

Κάποτε δὲν κοιμόμασταν, περιμένοντας,

ἢ μᾶς ἐπίανε ὕπνος ἐλαφρὺς

καὶ ξυπνούσαμε καλοδιάθετοι,

μὲ τὶς πρῶτες καμπάνες.



Χρόνια τώρα, δὲν πηγαίνω στὴν ἐκκλησία.

Χάνεται μέσα μου ἡ σημασία της,

ὥσπου πιὰ καθόλου... Εἶναι δυνατόν,

τίποτα νὰ μὴν ἀπομένει

ἀπ' τὴν εὔχαρη τοῦ ἀνθρώπου ἡλικία;

Πόσο εἶχα παρακαλέσει, ὥσπου ἔπαψα.

Ἀνάσταση περίμενα ἀπ' τὶς φτωχές μου

αἰσθήσεις, τοῦ σώματος. Ἂν ὄχι τίποτ' ἄλλο,

τώρα, ποὺ δὲν πιστεύω, γνωρίζω

τὴν ἁμαρτία μου.

Πόσο ἦταν ὡραία, τότε...

Στεκόμασταν στὸν αὐλόγυρο,

γεμάτον κόσμο ἐλεύθερο. Γελοῦσαν,

μιλοῦσαν οἱ ἄνθρωποι.

Ἡ ὀρθοδοξία

ἀφήνει ἀκέριο τὸ πνεῦμα τῆς προσφορᾶς.

Ἐλεύθερα νὰ προσέλθω σὲ σένα, Κύριε.

Οἱ ἄνθρωποι φαίνονταν ξεκούραστοι,

τὴν γιορτὴ περιμένοντας, τὸ αὔριο

νἄρθει τῆς χαρούμενης μέρας,

ἔλαμπε τὸ βλέμμα, τὸ πρόσωπο.



Μὲ πνίγει τοῦτο τὸ σκοτάδι.

Δὲν θέλω ν' ἀνάψω τὸ μέτριο φῶς.

Θὰ μοῦ στερήσει τὰ ἐνθύμια ποὺ βλέπω,

τὰ πράγματα ὁρίζοντας γύρω μου.

Πῶς περιμέναμε τὴν Ἀνάσταση!

Δίχως ἀμφιβολία ἔρχονταν ἡ Λαμπρή,

«Ἀναστάσεως ἡμέρα λαμπρυνθῶμεν λαοί».

Ἄνοιγαν οἱ πύλες, ἡ πομπὴ προχωροῦσε

μὲ ψαλμοὺς κι' ἑξαπτέρυγα, ἄστραφταν

τὰ πολύτιμα, ἀνάβαν μυριάδες τὰ κεριὰ

τῶν χριστιανῶν, φλόγες πίστης,

σημεῖο χαρᾶς.

Μιὰν μικρὴν εἰκόνα τῆς Ἀνάστασης

εἶχε ἡ ἐνορία μας. Σπρωχνόμασταν

γιὰ ν' ἀσπαστοῦμε, ὀχλαγωγή. Γελοῦσαν

χαρούμενοι οἱ πιστοί, στὰ χέρια

κόκκιν' αὐγά, ἀνάβαν βεγγαλικὰ

κι' οἱ μεγαλείτεροι σὰν τὰ παιδιά.



«Οὐκ ἔστιν ὧδε ἀλλ' ἠγέρθη».

Μένω ξαπλωμένος, δὲν ἀνάβω τὸ φῶς,

δὲν περιμένω τίποτα.

Δὲν πάω μὲ τοὺς ἄλλους νὰ μοιραστῶ

τὴν πλάνη τῆς χαρᾶς.

Χαρὰ δὲν ὑπάρχει;



Ὑπάρχει πάντα ἡ ἀνάσταση,

ὄχι ὁρισμένη καὶ πιθανή,

ὑπάρχει ἀπίθανη περίλαμπρη δόξα,

ἤ φωτεινὴ ἔκσταση, δὲν μποροῦν

δίχως αὐτὴν οἱ ἄνθρωποι,

ποὺ περιμένουν σὲ νηστεία καὶ προσευχή.



«Οὐκ ἔστιν ὧδε ἀλλ' ἠγέρθη».

Ἀκόμα δὲν ἦρθε ἡ ὥρα, φαίνεται.

Δὲν ἀκούω τοὺς χαρμόσυνους ἤχους.

Πόσο ἀκόμα καὶ τότε, σὰν ἡ καταστροφὴ

τῆς ἄρνησης, ἡ ἀμφιβολία εἶχεν ἀρχίσει,

μὲ συγκινοῦσε βαθειὰ ἡ χαρὰ

πάνδημη τοῦ κόσμου συμμετοχή, στὴν γιορτή.



«Χριστὸς ἀνέστη». Ὕμνος κι' οἱ κρότοι

τῶν ὅπλων κι' ὅλες οἱ καμπάνες μαζύ,

σ' ὅλην τὴν πόλη κι' οἱ ἄνθρωποι

ὅλοι μαζὺ εἶχαν τὴν ἴδια χαρά,

τελείωνε ἡ προσφορὰ τῆς προσπάθειας,

τοὺς πένθους, τῆς συλλοῆς.



Κοιτάζω τὸ παρελθόν.

Δὲν σ' ἀρνιέμαι, Κύριε, τῆς ἀγάπης,

τῆς ἀνάστασης ἔνδοξης τοῦ ἀνθρώπου.

Πολλὴ μὲ σκεπάζει ἁμαρτία τῆς γνώσης,

ὅμως θὰ περιμένω μιὰν ἀρχὴ τῆς ἀγάπης

ξανά, ποὺ δίνεται παρηγοριὰ

τῆς θλιμμένης ἐπίμονης σκέψης.



Ἀρχή, χαραυγή,

«ἦν δὲ ὄρθρου βαθέος...»

Νὰ πιστέψουμε στὴν ἡμέρα τῆς ζωῆς.

Ἐλπίδες, ἀναμνήσεις δὲν ἀρκοῦν

οἱ κόποι. Ἡ σκέψη θολώνει

τὸ κόκκινο τῆς θυσίας αἷμα.



Πρέπει τὸ σῶμα νὰ σηκωθεῖ,

νὰ πάει μὲ τοὺς ἄλλους μαζύ, νὰ χαρεῖ

τὴν γιορτή, τὴν ἁπλὴ χαρά,

νὰ δεχτεῖ τὴν πλούσια συμμετοχή,

νὰ παραδεχτεῖ τὴ χαρὰ προσιτή.

Ἀνάσταση νὰ χαρεῖ, λευτεριὰ

ὓστερ' ἀπ' τὸ πλῆθος τοῦ πόνου,

πίστη, τὴν ἀγάπη τοῦ ἀνθρώπου.

Ίχνη γύρης από πευκόδεντρα, Ελασσόνα

https://www.onlarissa.gr/2019/04/28/to-fainomeno-toy-voreioy-selas-ston-oyrano-tis-elassonas-entyposiakes-eikones/

Υπερευλογημένη υπάρχεις, Θεοτόκε Παρθένε

https://xristianiki.gr/o-%CE%AC%CE%B4%CE%B7%CF%82-%CE%AD%CF%87%CE%B5%CE%B9-%CE%B1%CE%B9%CF%87%CE%BC%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%84%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%AF-%CE%BF-%CE%B1%CE%B4%CE%AC%CE%BC-%CE%AD%CF%87%CE%B5%CE%B9-%CE%BE/

Σε ένα Θεοτοκίο, το οποίο υπάρχει και στην εκκλησιαστική Υμνογραφία των ημερών, διότι έχει ξεχωριστή σπουδαιότητα για τα τεκταινόμενα, ακούμε τα ακόλουθα:



Υπερευλογημένη υπάρχεις, Θεοτόκε Παρθένε, διά γάρ τού εκ σού σαρκωθέντος, ο Άδης ηχμαλώτισται, ο Αδάμ ανακέκληται, η κατάρα νενέκρωται, η Εύα ηλευθέρωται, ο θάνατος τεθανάτωται, καί ημείς εζωοποιήθημεν, διό ανυμνούντες βοώμεν. Ευλογητός Χριστός ο Θεός ημών, ο ούτως ευδοκήσας, δόξα σοι.



Σε απλούστερα λόγια, «είσαι υπερευλογημένη, Θεοτόκε Παρθένε, διότι μέσω αυτού που σαρκώθηκε μέσω εσού, ο Άδης έχει αιχμαλωτιστεί, ο Αδάμ έχει ξανακληθεί, η Εύα έχει ελευθερωθεί, ο θάνατος έχει θανατωθεί, και εμείς έχουμε ζωοποιηθεί…».



Ας τα δούμε ένα προς ένα: ο Άδης έχει αιχμαλωτιστεί, διότι ο θάνατος που ήρθε στα ανθρώπινα μέσω της αμετανοησίας και εντελούς απόρριψης του Θεού, θα νικηθεί από τον Χριστό, που, έχοντας προσλάβει την ανθρώπινη φύση, θα της προσδώσει επίσης το ιδίωμα της κατά χάριν αθανασίας.


Ο Αδάμ ξανακαλείται στην οδό της σωτηρίας μέσω του Ευαγγελίου του Χριστού. Όπως αναφέρει ο Απόστολος Παύλος, «ο Νόμος δια Μωϋσέως εδόθη, η Χάρις και η αλήθεια δια Ιησού Χριστού». Έτσι, ο δρόμος προς τη σωτηρία προσλαμβάνει τώρα νέα, ανώτερα χαρακτηριστικά, που ανταποκρίνονται στις νέες δυνατότητες του ανθρώπου, που μπορεί να ζωοποιείται μέσω του αγίου Πνεύματος.





Στη συνέχεια, το Θεοτοκίον αναφέρεται στην Εύα που έχει ελευθερωθεί. Τι σημαίνει όμως αυτό; Παρά το ότι το άγιο Πνεύμα ποτέ δεν κάνει αρνητικές διακρίσεις, αναδεικνύοντας επίσης Προφήτιδες, όπως άλλωστε και δίκαιες γυναίκες, σε ολόκληρη την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης παρατηρείται ένας «κανόνας», σύμφωνα με την έκφραση κάποιων Πατέρων, που έχει επιβληθεί στις γυναίκες σε ό,τι αφορά τους θεσμούς, λόγω της μεγαλύτερης συμμετοχής της πρωτόπλαστης Εύας στο προπατορικό αμάρτημα. Η Νέα Εύα, όμως, η Παναγία Θεοτόκος Μαρία, κατόρθωσε να τα κάνει όλα διαφορετικά, διορθώνοντας το σφάλμα της προμήτορος. Για αυτό το λόγο, αξιώθηκε να φέρει στη ζωή τον ένσαρκο Υιό και Λόγο του Θεού, το Χριστό. Αυτός ήταν που αποκατέστησε την από αρχής υπάρχουσα ισοτιμία των φύλων ως πραγματική δυνατότητα και κατάσταση εντός της Εκκλησίας. Στην Εκκλησία, εξαρχής δίνεται ίση ψήφος σε όλες τις γυναίκες για εκλογή εφημερίων, Επισκόπων και στη λήψη αποφάσεων, ενώ οι όποιες διαφορές υπάρχουν στη συμμετοχή σε θεσμικά αξιώματα, όπως παρατηρεί σωστά η Ορθόδοξη μοναχή Βάσσα Λάρεν, δεν συνεπάγονται οντολογικό εμπόδιο, αλλά έχουν να κάνουν με συγκεκριμένους εκκλησιαστικούς θεσμούς, όπως αυτοί εμπεδώθηκαν μέσα στην εκκλησιαστική μας ιστορία.



Τέλος, το Θεοτοκίο αναφέρεται στην θανάτωση του θανάτου. Όπως έγραψε πολύ πετυχημένα ένας από τους σύγχρονους αγίους, ο Νικόλαος Βελιμίροβιτς, «Ο Χριστός δεν σήκωνε εξεγέρσεις ενάντια στην εξουσία του κράτους, με στόχο μία εφήμερη αλλαγή τοπικής σημασίας· ο Χριστός εργαζόταν για μια επανάσταση που είχε ως στόχο την καθολική παγκόσμια ανατροπή. Ο Χριστός δεν δημαγωγούσε ενάντια στις δυναστείες του Ηρώδη και του Αυγούστου-αυτή θα ήταν μια μικρή «αντάρτικη» δουλειά- αλλά έθετε τα θεμέλια σ’ένα πολύ μεγαλύτερο έργο. Πήγε πέρα και βαθύτερα απ’όλους τους επαναστάτες του κόσμου. Στο δένδρο του κακού δεν κλάδευε κλαριά και δεν καθάριζε τα φύλλα, αλλά έβαζε το τσεκούρι στην ίδια τη ρίζα».



Ο Χριστός έκανε το μεγάλο επαναστατικό έργο, αφήνοντας σε εμάς τα μικρότερα: κατέλυσε την τυραννία του θανάτου, μαζί με αυτή του διαβόλου, πάνω στο ανθρώπινο γένος. Κατέστησε την δικαιοσύνη ένα στόχο πολύ εφικτότερο, και ύψωσε ως μεγαλύτερο προς αυτή την αγάπη ή την φιλευσπλαχνία.

Αυτή η ένσαρκη φιλευσπλαχνία, η αυτοαγάπη, που υπερβαίνει τα μέτρα της δικαιοσύνης, είναι που θα αναστηθεί και σήμερα.



Καλή Ανάσταση!

Arvo Pärt - De Profundis

Η Αναστάσιμη υμνολογία

http://www.agiazoni.gr/article.php?id=27396540510265305433

Σκόντζος Λάμπρος


Τὸ Ἅγιο Πάσχα εἶναι ἡ κορυφαία ἑορτὴ τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἡ Ἐκκλησιαστική μας Ἱστορία μᾶς πληροφορεῖ πώς, μαζὶ μὲ τὴν ἐβδομαδιαία ἑορτὴ τῆς Κυριακῆς, ἡ ἑορτὴ τοῦ Πάσχα εἶναι ἡ ἀρχαιότερη χριστιανικὴ ἑορτή. Κατ’ αὐτὴ ἐορτάζεται τὸ μέγα γεγονός τῆς ἐκ τῶν νεκρῶν ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ νίκη Του κατὰ τοῦ Ἅδη καὶ τοῦ θανάτου, ἡ ἀπαρχὴ τῆς ἡμῶν ἀναστάσεως καὶ ὁ θρίαμβος τῆς ζωῆς! 

 Τὸ χαρμόσυνο αὐτὸ γεγονὸς φρόντισε ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἀνὰ τοὺς αἰῶνες νὰ τὸ ἑορτάζει μὲ ξεχωριστὴ λαμπρότητα. Μεγάλοι ποιητὲς ὑμνογράφοι καὶ μελῳδοὶ συνέθεσαν γιὰ τὴ μεγάλη αὐτὴ ἑορτή, ὕμνους ἄφθαστου μεγαλείου καὶ ποιητικῆς ἀξίας. Ἀπὸ τοὺς γνωστοὺς ὑμνογράφους τοῦ Πάσχα ξεχωρίζουμε τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸ Δαμασκηνὸ καὶ τὸν Ρωμανὸ τὸν Μελῳδό. Ὁ μὲν Ἰωάννης συνέθεσε τὸν κανόνα τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου καὶ ὁ Ρωμανὸς τὸ κοντάκιο τῆς ἑορτῆς.

Ὁ πιὸ ἀγαπητὸς ἀναστάσιμος ὕμνος εἶναι ἀναμφίβολα τὸ «Χριστὸς ἀνέστη, ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωὴν χαρισάμενος». Πρόκειται γιὰ τὸν θριαμβευτικὸ παιάνα τῆς πιὸ μεγάλης νίκης ὅλων τῶν ἐποχῶν. Ποτὲ δὲν ἔχουν ἀποδοθεῖ τόσο πυκνὰ νοήματα, ποὺ γιὰ νὰ ἀναλυθοῦν θὰ γράφονταν ἕνα ὁλόκληρο βιβλίο, σὲ ἕνα τόσο μικρὸ ὕμνο!

Ὁ κανόνας τῆς ἐξαίσιας ἑορτῆς ἀποτελεῖ πραγματικὰ ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα ἀριστουργήματα τῆς παγκοσμίου λογοτεχνίας, ὅλων τῶν ἐποχῶν. Ὁ μεγαλύτερος ποιητὴς καὶ μελῳδὸς τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς (η΄ αἰών.), συνέθεσε αὐτὸ τὸ ὑπέροχο ποίημα σαφῶς κάτω ἀπὸ θεία ἔμπνευση. Ἡ ἀξία του ἔγκειται ἀφ’ ἑνὸς μὲν στὴν καταπληκτικῆ λογοτεχνικῆ τοῦ σύνθεση, στὸν πλοῦτο καὶ τὸ σπάνιο λεξιλόγιο, στὶς ζωηρὲς εἰκόνες, στὴν πλοκὴ τῶν γεγονότων, καὶ ἀφ’ ἑτέρου στὰ σπουδαιότατα θεολογικὰ μηνύματα ποὺ ὑπάρχουν σ’ αὐτόν. Εἶναι γνωστὸ πὼς ὁ μεγάλος ποιητὴς χρησιμοποίησε ὡς βάση τῶν τροπαρίων τοῦ ἀναστάσιμου κανόνα ἀποσπάσματα ἀπὸ τοὺς πανηγυρικοὺς λόγους τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Ναζιανζηνοῦ, τοῦ μεγάλου αὐτοῦ ποιητῆ τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ ὁποίου ἀκόμα καὶ τὰ πεζὰ κείμενα εἶναι ἀπὸ μόνα τους καταπληκτικὰ ποιήματα! 

Ἀρχίζοντας ἀπὸ τὴν α΄ Ὠδὴ ὁ ἱερὸς ὑμνογράφος παραλληλίζει τὸ Χριστιανικὸ μὲ τὸ Ἰουδαϊκὸ Πάσχα. Ὅπως οἱ Ἰσραηλίτες μὲ τὴ θαυμαστὴ ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ πέρασαν ἀπὸ τὴ σκλαβιὰ τῆς Αἰγύπτου στὴν ἐλευθερία, ἔτσι καὶ ἐμεῖς μὲ τὴν ἁγία Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ περάσαμε ἀπὸ τὴ σκλαβιὰ τῆς νοητῆς Αἰγύπτου, τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς φθορᾶς στὴ λύτρωση καὶ τὴ θέωση. Καλεῖται λοιπὸν ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότητα νὰ ἑορτάσει λαμπρὰ τὸ μεγάλο καὶ σωτήριο αὐτὸ γεγονός. «Ἀναστάσεως ἡμέρα λαμπρινθῶμεν λαοί, Πάσχα Κυρίου Πάσχα, ἐκ γὰρ θανάτου πρὸς ζωὴν καὶ ἐκ γῆς πρὸς οὐρανὸν Χριστὸς ὁ Θεός, ἡμᾶς διεβίβασεν, ἐπινίκιον ᾄδοντας».

Στὸ δεύτερο καὶ τρίτο τροπάριο καλοῦνται οἱ πιστοὶ νὰ καθαρίσουν τὶς αἰσθήσεις γιὰ νὰ μπορέσουν νὰ δοῦν τὸ ἐκθαμβωτικὸ ἀναστάσιμο φῶς. Καλοῦνται ἐπίσης οἱ οὐρανοί, ἡ γῆ, ὅλος ὁ ὁρατὸς καὶ ὁ ἀόρατος κόσμος νὰ ἑορτάσει τὸ εὐφρόσυνο γεγονὸς τῆς Ἐγέρσεως τοῦ Κυρίου.

Στὸν εἱρμὸ τῆς γ΄ Ὠδῆς ὁ ἱερὸς ὑμνογράφος προτρέπει τοὺς πιστούς, ὅπως οἱ Ἰσραηλίτες ἤπιαν νερὸ ἀπὸ τὴν ἄγονη πέτρα, νὰ κοινωνήσουν ἀπὸ τὴν πηγὴ τῆς ἀφθαρσίας, "πόμα καινόν" ποὺ εἶναι ὁ Ἀναστὰς Χριστός. Τὸ δεύτερο τροπάριο εἶναι ἴσως τὸ πιὸ πομπῶδες καὶ θριαμβευτικὸ ἀπὸ ὅλα τὰ ἄλλα, « Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανὸς τε καὶ γῆ καὶ τὰ καταχθόνια, ἐορταζέτω γοῦν πᾶσα κτίσις τὴν ἔγερσιν Χριστοῦ, ἐν ᾗ ἐστερέωται». 

Ἡ Ὑπακοή, ποίημα ἀγνώστου ποιητῆ, παρουσιάζει ἀριστοτεχνικὰ τὸ γεγονὸς τῆς ἐπισκέψεως τῶν μυροφόρων γυναικῶν στὸ τάφο τοῦ Κυρίου καὶ τὸν περίφημο διάλογο αὐτῶν μὲ τὸν ἄγγελο τῆς Ἀναστάσεως.

Στὴν γ΄ Ὠδὴ ὁ ποιητὴς ἀνατρέχει στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, στὸν προφήτη Ἀββακούμ, ὁ ὁποῖος προεῖδε τὴν ἀνάσταση τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Ἐπίσης στὸ δεύτερο καὶ τὸ τρίτο τροπάριο τῆς ἴδιας Ὠδῆς ἀναφέρεται σὲ προτυπώσεις τῆς ἀναστάσεως στὴν Παλαιὰ Διαθήκη. Ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ «ἐνιαύσιος ἀμνός» ὁ «βροτὸς ἀμνός», ὁ «ἄμωμος καὶ ἄγευστος κηλίδος» τοῦ ἑβραϊκοῦ πάσχα. Προτρέπονται ἐπίσης οἱ πιστοὶ νὰ σκιρτήσουν ἀπὸ χαρά, ὅπως «Ὁ θεοπάτωρ Δαυὶδ πρὸ τῆς σκιώδους κιβωτοῦ», διότι «ἀνέστη Χριστὸς ὡς παντοδύναμος».

Στὴν ε΄ Ὠδή μᾶς προτρέπει νὰ μιμηθοῦμε τὶς ἅγιες μυροφόρες καὶ ὅπως ἐκεῖνες, «Ὀρθρίσωμεν ὄρθρου βαθέως καὶ ἀντὶ μύρου τὸν ὕμνον προσοίσομεν τῷ Δεσπότῃ», ὁ Ὁποῖος εἶναι ὁ ἥλιος τῆς δικαιοσύνης καὶ ἀνατέλλει χάριν κάθε ζωῆς. Στὸ γ΄ τροπάριο τῆς ἴδιας Ὠδῆς προτρέπει τοὺς πιστοὺς νὰ προσέλθουν «λαμπαδηφόροι» γιὰ νὰ συνεορτάσουν «ταὶς φιλεόρτοις τάξεσι» τὸ σωτήριο Πάσχα τοῦ Θεοῦ.

Στὴν στ΄ Ὠδὴ ὁ ἱερὸς ποιητὴς ἀναφέρεται στὴ θαυμαστὴ προτύπωση τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου στὸ πρόσωπο καὶ τὰ παθήματα τοῦ προφήτη Ἰωνᾶ. Στὸ δεύτερο τροπάριο παραλληλίζεται ἡ θαυμαστὴ μετὰ τόκον παρθενία τῆς Θεοτόκου μὲ τὴ θαυμαστὴ ἔγερση τοῦ Κυρίου ἀπὸ τὸν τάφο χωρὶς νὰ ἀφήσει ἴχνη. «Φυλάξας τὰ σήμαντρα σῶα Χριστέ, ἐξηγέρθης τοῦ τάφου, ὁ τὰς κλεὶς τῆς παρθένου μὴ λυμηνάμενος ἐν τῷ τόκῳ σου…».

Ὑπέροχο εἶναι πραγματικὰ καὶ τὸ κοντάκιο τῆς ἑορτῆς, ποίημα τοῦ μεγάλου ποιητῆ τῶν κοντακίων Ρωμανοῦ τοῦ Μελῳδοῦ (στ΄ αἰών.). «Εἰ καὶ ἐν τάφῳ κατῆλθες ἀθάνατε…» καὶ ὁ οἶκος «Τὸν πρὸ ἡλίου Ἥλιον…» Σὲ αὐτὰ ὑμνεῖται ἡ μεγάλη νίκη τοῦ Χριστοῦ κατὰ τοῦ Ἅδη καὶ τὸ μεγάλο θάρρος τῶν ἁγίων μυροφόρων γυναικῶν, οἱ ὁποῖες πῆγαν στὸν ζωήβρυτο τάφο τοῦ Χριστοῦ καὶ εἶχαν τὴν ξεχωριστὴ τιμὴ νὰ δοῦν πρῶτες τὸν Κύριο ἀναστάντα.

Ἡ ζ΄ καὶ η΄ Ὠδὴ γ΄, ὅπως εἶναι γνωστό, ἀναφέρονται στὸ πάθος καὶ τὴ θαυμαστὴ διάσωση τῶν ἁγίων τριῶν Παίδων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, Οἱ εὐλογημένοι ἐκεῖνοι Παῖδες εἶναι ξεκάθαρη προτύπωση τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Πάθους καὶ τῆς Ἀναστάσεώς Του. Αὐτὸς ποὺ ἔσωσε τοὺς ἀδίκως παθόντας Παῖδες ἀπὸ τὴν κάμινο τοῦ πυρὸς τῆς καιομένης «γενόμενος ἄνθρωπος, πάσχει ὡς θνητὸς καὶ διὰ πάθους τὸ θνητὸν ἀφθαρσίας ἐνδύει εὐπρέπειαν». Τὸ δεύτερο τροπάριο τῆς ζ΄ Ὠδῆς εἶναι μιὰ καταπληκτικὴ νικητήρια ὠδή, «Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, ᾄδου τὴν καθαίρεσιν…». Ὑμνεῖται ἡ ἧττα τοῦ μεγαλυτέρου καὶ μέχρι τότε ἀνίκητου ἐχθροῦ τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ θανάτου, ποὺ εἶναι προϊὸν τῆς ἁμαρτίας. Στὸν εἱρμό της η΄ Ὠδὴς ἐξαίρεται ἡ ἁγία ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως, ὡς «Κλητὴ καὶ ἁγία ἡμέρα…βασιλὶς καὶ κυρία, ἑορτῶν ἑορτὴ καὶ πανήγυρις ἐστὶ πανηγύρεων, ἐν ᾗ εὐλογοῦμεν Χριστὸν εἰς τοὺς αἰῶνας».

Ἡ θ΄ Ὠδὴ τοῦ περιφήμου αὐτοῦ κανόνα εἶναι τὸ ποιητικότερο μέρος του. Ὅπως εἶναι γνωστὸ ἡ θ΄ Ὠδὴ τῶν κανόνων εἶναι ἀφιερωμένη στὴ Θεοτόκο. Σ’ αὐτὴ ὁ ἱερὸς ὑμνογράφος ἐπιστράτευσε ὅλο τὸ ποιητικὸ τοῦ ταλέντο καὶ συνέθεσε, ὑπὸ θεία ἔμπνευση φυσικά, τροπάρια ἄφθαστου μεγαλείου. Μὲ ἄκρατο λυρισμὸ ἀποκαλεῖ τὴν θεοδόχο Παρθένο νοητὴ «Νέα Ἱερουσαλήμ» καὶ «Σιὼν» καὶ τὴν προτρέπει νὰ φωταγωγηθεῖ, νὰ χορέψει καὶ νὰ χαρεῖ γιὰ τὴν ἔγερση τοῦ θείου τόκου Της. Στὸ δεύτερο τροπάριο ἐξαίρεται ἡ θεία καὶ φίλη γλυκύτατη ὑπόσχεση, πού μας ἔχει δώσει ὁ Ἀναστὰς Χριστὸς καὶ εἶναι γιὰ μᾶς «ἄγκυρα ἐλπίδος», ὅτι θὰ εἴμαστε ἐνωμένοι μὲ Αὐτὸν στοὺς ἀτέρμονες αἰῶνες. Ἐπίσης στὸ τρίτο τροπάριο ὑμνεῖται τὸ ἅγιο Πάσχα καὶ ὀνομάζεται μέγα καὶ ἱερότατο καὶ δέεται ὁ ποιητὴς στὴν Σοφία καὶ τὸ Λόγο τοῦ Θεοῦ, τὸν Ἀναστάντα Κύριο, νὰ μᾶς ἀξιώσει νὰ μετάσχουμε «ἐν τῇ ἀνεσπέρῳ ἡμέρᾳ τῆς βασιλέιάς» Του.

Καταπληκτικὰ καὶ ποιητικὰ ἀριστουργήματα εἶναι ἐπίσης καὶ τὰ τέσσερα στιχηρὰ τῶν αἴνων, «Πάσχα ἱερὸν ἡμῖν σήμερον ἀναδέδεικται…», «Δεῦτε ἀπὸ θέας, γυναῖκες εὐαγγελίστριαι…», «Αἱ μυροφόραι γυναῖκες ὄρθρου βαθέως…» καὶ «Πάσχα τὸ τερπνόν…». Σὲ αὐτὰ ὑμνεῖται τὸ μέγα γεγονὸς τῆς ἀναστάσεως, καθὼς ἐπίσης καὶ ὁ πρωταγωνιστής του ὁ Ἀναστὰς Κύριος. Τὰ ἱερὰ πρόσωπα τῶν ἁγίων μυροφόρων καθίστανται οἱ ἀψευδεῖς καὶ ἐνθουσιώδεις εὐαγγελίστριές της πιὸ εὐφρόσυνης ἀγγελίας ὅλων τῶν ἐποχῶν, «τῆς ἀναστάσεως Χριστοῦ». 

Τέλος στὸ θεσπέσιο δοξαστικὸ τῶν αἴνων «Ἀναστάσεως ἡμέρα καὶ λαμπρινθῶμεν τῇ πανηγύρει…» καλούμαστε ὅλοι νὰ ἀφήσουμε τὴν κακία καὶ «ἀλλήλους περιπτυξώμεθα. Εἴπωμεν ἀδελφοί, καὶ τοῖς μισοῦσιν ἡμᾶς, συγχωρήσωμεν πάντα τῇ ἀναστάσει», γιὰ νὰ μπορέσουμε ἔτσι, μὲ ἕνα στόμα, νὰ ψάλλουμε ἄπειρες φορὲς καὶ μὲ δάκρυα χαρὰς στὰ μάτια, τὸ νικητήριο παιάνα μας, «Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας καὶ τοὶς ἐν τοῖς μνήμασι, ζωὴν χαρισάμενος».

...τη Μεγάλη Παρασκευή...

http://www.isagiastriados.com/index.php/articles/diafora-2/2952-panta-ti-megali-paraskevi-na-sai-monos

Γέροντα Μωυσή Αγιορείτη

Πάντα τη Μεγάλη Παρασκευή να ‘σαι μόνος σαν το Χριστό, προσμένοντας το τελευταίο καρφί, το ξύδι, τη λόγχη.

Τις ζαριές ν’ ακούς ατάραχα στο μοίρασμα των υπαρχόντων σου, τις βλαστήμιες, τις προκλήσεις, την αδιαφορία.

Πριν την Παρασκευή δεν έρχεται η Κυριακή, τότε λησμονάς τα μαρτύρια των δρόμων της Μεγάλης Παρασκευής της ζωής μας.

Μην ξαφνιαστείς, μη φοβηθείς στ’ απρόσμενο σουρούπωμα. Οι μπόρες του ουρανού δε στερεύουν.

Η ξαστεριά θα ’ρθει το Σαββατόβραδο.

Τότε λησμονάς τα μαρτύρια των δρόμων της μεγάλης Παρασκευής της ζωής μας.

Μητρότητα

https://sputniknews.com/photo/201904271074476950-week-pictures-20-april/

Basiani Ensemble: Georgian Polyphony Singing - Religious Songs

Σήμερον κρεμᾶται ἐπὶ ξύλου

«Σήμερον κρεμᾶται ἐπὶ ξύλου ὁ ἐν ὕδασι τὴν γῆν κρεμάσας. Στέφανον ἐξ ἀκανθῶν περιτίθεται ὁ τῶν ἀγγέλων Βασιλεύς. Ψευδῆ πορφύραν περιβάλλεται ὁ περιβάλλων τὸν οὐρανὸν ἐν Νεφέλαις. Ῥάπισμα κατεδέξατο ὁ ἐν Ἰορδάνῃ ἐλευθερώσας τὸν Ἀδάμ. Ἥλοις προσηλώθη ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας. Λόγχῃ ἐκεντήθη ὁ Υἱὸς τῆς Παρθένου. Προσκυνοῦμεν σου τὰ πάθη, Χριστέ. Δεῖξον ἡμῖν καὶ τὴν ἔνδοξόν σου ἀνάστασιν».

Ρούπερτ Μπρουκ

«Τώρα που της Αττικής είδα το άγιο χώμα, ας πεθάνω». Αυτά ήταν τα ρομαντικά, αλλά και συνάμα προφητικά λόγια του Βρετανού ποιητή Ρούπερτ Μπρουκ, που είναι σκαλισμένα και στο άγαλμα που έχει στηθεί προς τιμήν του στην Σκύρο, όπου άφησε την τελευταία του πνοή, σαν σήμερα το 1915.


Γεννήθηκε στο Ράγκμπι της Αγγλίας στις 3 Αυγούστου του 1887. Γόνος εύπορης οικογένειας σπούδασε φιλολογία στο πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, όπου βρέθηκε με υποτροφία. Ωστόσο, η ξεχωριστή ομορφιά του, αλλά και η ενασχόλησή του με την πολιτική τον έκαναν να αμελήσει τις σπουδές του.

Τον ενδιέφερε περισσότερο η λογοτεχνία και το θέατρο. Ήδη από το τρίτο έτος των σπουδών του, επέλεξε την απομόνωση στο χωριό Γκραντσέστερ, λίγα χιλιόμετρα έξω από το Κέιμπριτζ, τόπο που ύμνησε σε ποίημά του με τίτλο «The old Vicarage, Grantchester», λίγα χρόνια αργότερα.

Ο πολυταξιδεμένος Ρούπερτ Μπρουκ

Ξεκινά μια περίοδος όπου ο Μπρουκ βρίσκεται συνεχώς στο δρόμο. Ταξιδεύει στο Μόχανο και πάλι πίσω στο Γκραντσέστερ, στο Λονδίνο και στη συνέχεια στις Κάννες της Γαλλίας όπου διαμένει η μητέρα του. Έχει ήδη κυκλοφορήσει την πρώτη του ποιητική συλλογή «Poems 1911», η οποία και κερδίζει το ενδιαφέρον του κοινού και του αποφέρει τα πρώτα του έσοδα ως ποιητή.



Ο ανεκπλήρωτος έρωτάς του για την Κα Κοξ, σύντροφό του στην κοινότητα Φάμπιαν, τον οδηγεί στην παράνοια και στον νευρικό κλονισμό. Εχει φροντίσει να δηλώσει πως είναι κατά το ένα τέταρτο ομοφυλόφιλος και κατά το ήμισυ ετεροφυλόφιλος, κάτι που δημιουργεί μάλλον σύγχυση στον κύκλο του και προβλήματα στις προσωπικές τους σχέσεις. Ο γιατρός του συστήνει ξεκούραση, ειδική διατροφή και πολύ ήλιο.

Ταξιδεύει στη Νέα Υόρκη, τον Καναδά, το Σαν Φραντίσκο και τη Νέα Ζηλανδία, πριν καταλήξει στην Ταϊτή. Εκεί θα περάσει σχεδόν έναν χρόνο, γνωρίζοντας μια ντόπια της εξωτικής Ταϊτής, την Ταταμάτα για την οποία θα γράψει το ποίημα «Tiare Tahiti».

Ο ιδεαλισμός του για τον πόλεμο

Επέστρεψε στην Ευρώπη και αφότου ξέσπασε ο πόλεμος, φέρεται να δήλωσε σε κοντινό του πρόσωπο: «Λοιπόν, αν ο Αρμαγεδδών ξεκίνησε, υποθέτω πως κανείς θα πρέπει να βρίσκεται εκεί». Κατατάσσεται στο βασιλικό πολεμικό ναυτικό και αναχωρεί με πλοίο της Βρετανίας για την Ελλάδα.

Το πλοίο του Μπρουκ δένει αρχικά στη Λήμνο και από εκεί αναχωρεί για τον κόλπο στις Τρεις Μπούκες νοτιοανατολικά της Σκύρου. Φτάνοντας στο νησί, λαμβάνει ένα γράμμα στο οποίο περιλαμβάνεται το απόκομμα της εφημερίδας The Times, όπου περιγράφεται πως το ποίημά του «The Soldier» αναγνώστηκε στον Καθεδρικό του Αγίου Παύλου ανήμερα του εορτασμού του Πάσχα.

 Από το ποίημα «Ο στρατιώτης» του Ρούπερτ Μπρουκ:

Κι αν να πεθάνω πρέπει, μόνο αυτό σκέψου για μένα:
Πως υπάρχει κάποια γωνιά σε ξένη γη
Που είναι Αγγλία για πάντα…


Η ασθένεια και ο θάνατος του Βρετανού ποιητή

Ο Ρούπερτ Μπρουκ θα αρρωστήσει σοβαρά τις αμέσως επόμενες ημέρες, πριν προλάβει να βρεθεί στο μέτωπο. Ο Βρετανός ποιητής θα αφήσει την τελευταία του πνοή έπειτα από σηψαιμία, η οποία αποδόθηκε κατά πάσα πιθανότητα σε τσίμπημα κουνουπιού, στις 23 Απριλίου 1915 πάνω σε νοσοκομειακό πλοίο των συμμαχικών δυνάμεων. Διαβάζουμε πως ο ποιητής υπήρξε φιλάσθενος και είχε ταλαιπωρηθεί από δυσεντερία και ηλίαση στα ταξίδια του πριν επιστρέψει στην Ευρώπη, γεγονός που εξασθένησε αποφασιστικά τον οργανισμό του.

Φαίνεται πως ο Μπρουκ δεν πρόλαβε να βρεθεί στην πρώτη γραμμή του πυρός στην καταστροφική επιχείρηση των Βρετανών στην Καλλίπολη ενάντια στα στρατεύματα των Οθωμανών. Υπήρξε έτσι ένας από τους ρομαντικούς της εποχής του, που αναφέρθηκε στον πόλεμο με ιδεαλισμό και άγνοια για την φρίκη του. Μια ρομαντική αθωότητα, χαρακτηριστικό πολλών από τους σύγχρονούς του ποιητές, η οποία και κατέρρευσε υπό το βάρος του θανάτου που έσπειρε ο Α’ Παγκόσμιος πόλεμος.

 Η σορός του ετάφη στο νησί της Σκύρου, στη σκιά μιας ελιάς. Αργότερα, η μητέρα του φρόντισε να αντικαταστήσει τον απλό τάφο που αποτελούνταν από έναν σωρό από πέτρες, με ένα μνημείο αντάξιο της φήμης του, που φιλοτέχνησε ο Ελληνας γλύπτης Γιώργος Μπονάνος. Σε αυτό το μνημείο, που στήθηκε εκεί λίγο μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, χαράχτηκαν οι στίχοι του διάσημου πια ποιήματός του, «The Soldier».

Η αναγνώρισή του από τον Καβάφη και τον Σικελιανό

Βορειοανατολικά του Χωριού, κοντά στο αρχαιολογικό μουσείο και το εκκλησάκι της Αγίας Τριάδας στη Σκύρο, βρίσκεται σήμερα το ορειχάλκινο άγαλμα του Βρετανού ποιητή Ρούπερτ Μπρουκ που συμβολίζει την αιώνια ποίηση.

Εργο του γλύπτη Μ. Τόμπρο, τα αποκαλυπτήρια του έγιναν στις 5 Απριλίου του 1931, με δαπάνη διεθνούς επιτροπής στην οποία φαίνεται πως συμμετείχε και ο Κωνσταντίνος Καβάφης. Εκεί παρέστη και ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας, Ελευθέριος Βενιζέλος, ενώ τον πανηγυρικό υπέρ του ποιητή εκφώνησε ο Ελληνας ποιητής Αγγελος Σικελιανός.


 https://www.iefimerida.gr/stories/o-poiitis-roypert-mproyk-poy-pethane-stin-skyro

Jesus of Nazareth(1910s silent movie)

Μεγάλη Εβδομάδα των Mayo-Yoreme στο Μεξικό

https://www.presstv.com/Detail/2019/04/24/594214/World-through-the-aperture

A tear in the wind - Στον άνεμο ένα δάκρυ

A tear in the wind 
a leaf falling from 
my eyes...
The paradox of being 
is life itself 
Death the ruler 
is but a cloud of dust 
Risen is the Son of Man 
take His hand 

Στον άνεμο ένα δάκρυ
Ένα φύλλο απ' τα μάτια μου
κυλά...
Η παραδοξότητα του είναι
 η ίδια η ζωή 
Ο Θάνατος ο άρχοντας
ένα νέφος σκόνης μοναχά
Αναστημένος ο Υιός του Ανθρώπου 
πιάστε το χέρι Του 

Prima Ballerina Nino Ananiashvili

https://www.georgianjournal.ge/culture/35771-the-prima-ballerina-nino-ananiashvili-named-the-honorable-president-qeurope-nostraq-to-georgia.html

Η Prima Ballerina Nino Ananiashvili ορίστηκε επίτιμη πρόεδρος της  "Europe Nostra" στη Γεωργία. Η Europa Nostra είναι το κυριότερο κίνημα των πολιτών για την προστασία και τον εορτασμό της πολιτιστικής και φυσικής κληρονομιάς της Ευρώπης. Η Nino Ananiashvili είναι καλλιτεχνική διευθυντής του Κρατικού Μπαλέτου της Γεωργίας. 

Η Telegraph έχει συμπεριλάβει τη Nino Ananiashvili, μια διάσημη Γεωργιανή μπαλαρίνα, ανάμεσα στις  12 μεγαλύτερες μπαλαρίνες όλων των εποχών. Ορίστε τι γράφει η δημοφιλής βρετανική έκδοση για την παγκοσμίου φήμης Γεωργιανή χορεύτρια: 

"Η γοητευτική χάρη, ο δελεαστική  αύρα μυστηρίου, η προσωπική μαγεία, η ενστικτώδης εκφραστικότητα και η τεχνική ειδημοσύνη που έλκουν το κοινό μαζί της σε απρόσιτα πάθη και όνειρα - αυτές οι ιδιότητες χωρίζουν τη χούφτα των αληθινών μπαλαρίνων από τις λεγεώνες απλών χορευτριών μπαλέτου. Τώρα καλλιτεχνική διευθυντής του κρατικού μπαλέτου της Γεωργίας, η γεννημένη στη Γεωργία , εκπαιδευμένη στο Bolshoi, Νίνα Ανανιασβίλι, ανήκει σε εκείνη τη μικροσκοπική ελίτ. " 

jgufi bani - maliqa

Δυο γυναίκες ...

http://www.imconstantias.org.cy/51002-2/

Συχνά τίθεται το ερώτημα: Ποιες ήσαν αυτές οι δύο γυναίκες, η Μαρία η Μαγδαληνή και η Κασσιανή, για τις οποίες γίνεται πολύς λόγος, ιδιαίτερα από «κοσμικά» περιβάλλοντα. Πλανάται μία σύγχυση τόσο για την μαθήτρια του Χριστού όσο και για την ποιήτρια των βυζαντινών χρόνων.
Μερικοί κονδυλοφόροι ισχυρίζονται για μεν την Μαρία την Μαγδαληνή ότι υπήρξε αμαρτωλή γυναίκα και διεφθαρμένη, για δε την Κασσιανή ότι και αυτή υπήρξε αμαρτωλή και ότι στο γνωστό τροπάριον ομιλεί «αποκλειστικώς» για τον εαυτόν της. Τί απάντηση, λοιπόν, δίδουμε, σ’ όλους αυτούς τους βλάσφημους και ανιστόρητους ισχυρισμούς; Με βάση την Αγία Γραφή και την ιστορική παράδοση της Εκκλησίας καταθέτουμε τα εξής:

Πρώτον, η Μαρία η Μαγδαληνή υπήρξε μαθήτρια του Χριστού και αξιώθηκε να γίνει Μυροφόρος και Ισαπόστολος, κατετάγη δε στο αγιολόγιο της Εκκλησίας και τιμάται η μνήμη της στις 22 Ιουλίου.
Ειδικότερα στην Κ. Διαθήκη ο Ευαγγελιστής Λουκάς όταν περιγράφει τις περιοδείες του στα διάφορα μέρη της Παλαιστίνης γράφει ότι ακολουθούσαν Αυτόν εκτός βέβαια των μαθητών, «και γυναίκες τινές αι ήσαν τεθεραπευμέναι από νόσων και μαστιγών και πνευμάτων πονηρών και ασθενειών, Μαρία η καλούμενη Μαγδαληνή, αφ’ ής δαιμόνια επτά εξεληθύθει και Ιωάννα γυνή Χουζά επιτρόπου Ηρώδου, και Σουσάννα και έτεραι πολλαί, αίτινες διηκόνουν αυτώ από των υπαρχόντων αυταίς». (Λουκ. 8, 2-3 και Μάρκ. 16,9). Ο Κύριος, λοιπόν, είχε εκδιώξει επτά δαιμόνια από την Μαρία την Μαγδαληνή (από την πόλη Μάγδαλα, στα όρια της Συρίας) και μετά την θεραπεία της εκείνη παρακολουθούσε και ήκουε την θεία διδασκαλία μετά βαθύτατης ευλάβειας και μετά διαθέσεως διακονίας πως έπρατταν και άλλες γυναίκες του ευρύτερου κύκλου του Κυρίου. Είναι παντελώς λανθασμένη η άποψη πού διατυπώθηκε αυθαιρέτως στην Δύση στο μεσαίωνα ότι κάτω από την φράση «επτά δαιμόνια» υπονοείται μία διεφθαρμένη ζωή. Πουθενά δεν λέγει κάτι τέτοιο η Αγία Γραφή. Μάλιστα ο ίδιος ο Ευαγγελιστής Λουκάς στο αμέσως προηγούμενο κεφάλαιο του Ευαγγελίου, κάνει λόγον για μία παραστρατημένη γυναίκα. Αύτη, όταν πληροφορήθηκε ότι ο Χριστός φιλοξενείται στο σπίτι Κίμωνος του Φαρισαίου, προσήλθε με συντριβή και ταπείνωση για να πλύνει με πολύτιμο μύρο τα πόδια του Χριστού και ζητήσει την άφεση των αμαρτιών της. Αυτή την γυναίκα την μετανοούσα την αποκαλεί ο Ευαγγελιστής Λουκάς απλώς «αμαρτωλήν γυναίκα» (Λουκ. ζ’ 36-48). Η Μαρία η Μαγδαληνή πριν πιστεύσει στον Χριστό κατείχετο από δαιμόνια, αλλά δεν ήταν «αμαρτωλός γυνή». Αντιθέτως, ήταν ευσεβής και αμέσως μετά την θεραπεία της έγινε μαθήτρια μαζί με άλλες ενάρετες γυναίκες και υπήρξε πρώτη μυροφόρος και ευαγγελίστρια.

Δεύτερον, η Κασσιανή, η οποία φέρεται και με άλλα ονόματα στα χειρόγραφα των βυζαντινών χρονογράφων όπως Κασία, Κασιανή, Εικασία υπήρξε σπουδαία ποιήτρια, μελωδός του 9ου αι. Σχετικώς με τον βίον της δεν διασώζονται πολλές και συγκεκριμένες πληροφορίες, ωστόσο έμεινε στην ιστορία ως ευφυής, σεμνή και μεγάλη υμνογράφος. Ο λόγιος Σωφρόνιος Ευστρατιάδης (Μητροπολίτης Λεοντοπόλεως) αναγράφει ότι η Κασσιανή ήταν «ορφανή κόρη του Βυζαντίου εκ των ευπατρίδων, ωραία και σοφή, οσία ασκήτρια και ευσεβέστατη παρθένος» (περ. «Εκκλ. Φάρος Αλεξανδρείας», τ.ΛΑ’ (1932) σελ. 92). Σώζεται επίσης και ένας θρύλος για την Κασσιανή πού συνδέεται με τον αυτοκράτορα του Βυζαντίου Θεόφιλο (9ος αι.) και με την παρ’ ολίγον εκλογήν της εις βασίλισσα. Η Κασσιανή ίδρυσε σπουδαίο μοναστήρι στην Κωνσταντινούπολη, που και εκοιμήθη οσιακώς.

Το λαοφιλέστατον ποιητικόν της έργον είναι το Δοξαστικόν του Όρθρου της Μεγ. Τετάρτης «Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή…» το οποίο αιώνες τώρα κυριολεκτικώς συγκινεί τον πιστό λαό με τους γεμάτους βαθύτατο θεολογικό νόημα στίχους και με τις αξιόλογες αντιθέσεις και συγκρίσεις. Μία καλή απόδοση στη νεοελληνική μετάφραση έχουν κάνει του ύμνου αυτού ο Κ. Παλαμάς και ο Θ. Βορέας.

Αλλά η Κασσιανή εκτός του περίφημου αυτού ύμνου συνέθεσε και τους τέσσερεις πρώτους ειρμούς του Κανόνος του Μεγ. Σαββάτου «Κύματι θαλάσσης», «Σε τον επί υδάτων», «Την εν σταυρώ σου θείαν κένωσιν», «Θεοφανείας σου Χριστέ». Επίσης το Δοξαστικόν του εσπερινού των Χριστουγέννων «Αύγουστου μοναρχήσαντος επί της γης» είναι δικό της, όπως και άλλοι ύμνοι και γνωμικά.
Υμνογράφος και μελωδός η μοναχή Κασσιανή στολίζει πραγματικά το πνευματικόν στερέωμα της Εκκλησίας από τους μέσους βυζαντινούς χρόνους αποδεικνύουσα δικαίως τον ιερότατο και σπουδαιότατο σύνδεσμο παιδείας και λατρείας του Θεού.

Αρχιμ. Χρυσοστόμου Παπαθανασίου, νυν Μητροπολίτου Μάνης.

ERA - Ameno

Τάκη Παπατσώνη-Τέρμα

https://www.ellopos.gr/reading_/papatsonis-poems.asp?etext=4

Ο Λόφος των Σταυρών, Λιθουανία

https://sputniknews.com/photo/201904211074324375-world-creepy-places/

Στη θάλασσα οι πολλοί είναι ένα

https://www.poetseers.org/spiritual-and-devotional-poets/christian/angelus-silesius/

Ένα καρβέλι έχει πολλούς κόκκους  καλαμποκιού 
και πολλές μυριάδες σταγόνες η θάλασσα: 
Έτσι είναι Ενότητα του Θεού Πλειάδα 
και αυτή μεγάλη πλειάδα είμαστε εμείς .

Angelus Silesius

Οι κατακόμβες των Καπουτσίνων

https://sputniknews.com/photo/201904211074324375-world-creepy-places/

Παράδεισος των βιβλιόφιλων η Κίμωλος

https://enlefko.fm/i-proti-ploti-vivliothiki-stin-kimolo/

Σε παράδεισο των βιβλιόφιλων εξελίσσεται η Κίμωλος, καθώς, μετά τις πέντε ανοιχτές βιβλιοθήκες της, οι κάτοικοι ανακοίνωσαν πως φέτος θα λειτουργήσει και μια πλωτή βιβλιοθήκη στις θάλασσες του νησιού. Πρόκειται για μια παγκόσμια πρωτοτυπία, αφού πουθενά αλλού δεν έχει εφαρμοστεί η ιδέα μιας βαρκούλας που θα προμηθεύει τους λουόμενους με τα αγαπημένα τους βιβλία.

Η πλωτή βιβλιοθήκη, θα δίνει την δυνατότητα σε ντόπιους και τουρίστες να απολαμβάνουν τον ήλιο και τις καθαρές θάλασσες παρέα με το αγαπημένο τους ανάγνωσμα. Μια βαρκούλα θα τοποθετηθεί στην παραλία Ψάθη, μία από τις πιο γνωστές περιοχές του νησιού. Ο δανεισμός θα γίνεται πανεύκολα, χωρίς χρονοβόρες διαδικασίες, με μόνη υποχρέωση το βιβλίο να επιστραφεί στο ίδιο σημείο.

Τίποτα από όλα αυτά δεν θα ήταν δυνατό χωρίς τους «Κιμωλίστες». Πρόκειται για μια εθελοντική ομάδα που απαρτίζεται από κατοίκους του νησιού που οραματίζονται μια Κίμωλο διαφορετική.

Gregorian Chants - the Abbey of Santo Domingo de Silos

Hosanna - Ωσαννά

Hosanna

Come blessed One

Hosanna

We are waiting 

Hosanna

Festivities have begun 

Hosanna

Become our earthly king

Hosanna

Have mercy Son of Man 

Hosanna

As Your nails we are preparing 

Ωσαννά

Έλα Ευλογημένε

Ωσαννά

Τόση αναμονή 

Ωσαννά

Άρχισε η γιορτή 

Ωσαννά

Εγκόσμιος βασιλιάς μας γίνε

Ωσαννά

Συγχώρησέ μας του Ανθρώπου Γιε

Ωσαννά 

Τα καρφιά Σου ετοιμάζουμε

NOMAD SON (Mlt) - Only The Scars (2013)

Μεγάλη Εβδομάδα και Χόλιγουντ

http://www.topontiki.gr/article/319860/otan-holigoynt-anakalypse-ta-agia-pathi

Κάποτε η Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα ερχόντουσαν με τη μοσχοβολιά των Πασχαλιών, την ευχάριστη ταραχή που προκαλεί η άνοιξη, τη θρησκευτική κατάνυξη που πέρναγε απ’ τις μεγαλύτερες ηλικίες στις νεότερες, τις εκκλησίες που ζωντάνευαν, τα έθιμα, που πέρναγαν από γενιά σε γενιά, τα σχέδια για την ολιγοήμερη επιστροφή στο χωριό.

Εδώ και κάποιες δεκαετίες, χωρίς να έχουν χαθεί όλα από τα παραπάνω, τον τόνο τον δίνουν περισσότερο τα τηλεοπτικά προγράμματα, με τις ταινίες που προγραμματίζουν για τη Μεγάλη Εβδομάδα και χαρακτηρίζονται θρησκευτικές.

Αυτό δεν είναι μία ελληνική έμπνευση. Είναι κάτι που γίνεται σε αρκετές χώρες. Είναι χαρακτηριστικό ότι το επικό «Μπεν Χουρ» το πρόβαλλε κάθε Πάσχα το αμερικανικό δίκτυο NBC, για πάνω από 25 χρόνια (1973-1998).

Μάλιστα όταν το 1999 το κανάλι διέκοψε την προβολή της ταινίας, τα τηλέφωνα διαμαρτυρίας ήταν τόσα πολλά που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μια μικρή επανάσταση.

Ανάμεσα στο πλήθος των ταινιών αυτού του είδους (στο οποίο μπαίνουν και ταινίες που δεν έχουν αμιγώς θρησκευτικό θέμα, αλλά έχουν Ρωμαίους, χλαμύδες, ηρωισμούς και είναι της εποχής που ο Χριστιανισμός γιγαντώνονταν) υπάρχουν σίγουρα και αρκετά αξιόλογες ταινίες, ανάμεσά τους απίστευτες υπερπαραγωγές, επικές δημιουργίες, με τεράστια ονόματα του σινεμά πίσω και μπροστά από την κάμερα, απολαυστικές στη θέαση τους ακόμη και αν πολλές φορές δεν έχουν το απαιτούμενο βάθος, το χτίσιμο χαρακτήρων ή εντελώς αυθαίρετη αναπαράσταση των ιστορικών γεγονότων.

Με αφορμή τον ερχομό της Μεγάλης Εβδομάδας, το ΑΠΕ επιλέγει τις επτά καλύτερες ταινίες του είδους, μία για κάθε μέρα, που μπορούν να ικανοποιήσουν ακόμη και όσοι δεν τρελαίνονται για τις θρησκευτικές ταινίες, αλλά και γιατί θα ανακαλύψουν το σινεμά υπερθέαμα, όταν δεν υπήρχαν τα υπερβολικά εφέ και οι τεχνολογικές ευκολίες και οι πρωταγωνιστές και οι πρωταγωνίστριες ήταν πραγματικά αστέρια που θα συνεχίσουν να λάμπουν για πάντα.

«Μπεν Χουρ»

Θρυλική επική υπερπαραγωγή του 1959, που ξεφεύγει απ’ τα συνηθισμένα και που απ’ αυτή προήλθε η έκφραση «πάμε για Μπεν Χουρ», όταν πρόκειται για κάτι ασυνήθιστα μεγαλειώδες.

Σκηνοθέτης της ήταν ο πολυβραβευμένος Γουίλιαμ Γουάιλερ («Κυρία Μίνιβερ», «Αστυνομική Ιστορία»), ενώ πρωταγωνιστεί ο Τσάρλτον Ίστον, που υποδύεται έναν Εβραίο έμπορο που απαρνείται τα πλούτη του για να βοηθήσει το λαό του, σκλαβώνεται και παλεύει για την ελευθερία του, ενώ ταυτόχρονα εξελίσσεται το δράμα του Ιησού.

Για τις ανάγκες της ταινίας κατασκευάστηκε μια πιστή αναπαράσταση της Αρχαίας Ρώμης, σκηνικό που χρησιμοποιήθηκε ως….. τουριστικός προορισμός στην Τσινετσιτά.

Ο πλούτος της παραγωγής, οι εντυπωσιακές εικόνες, με κορυφαία τη σκηνή της περίφημης, πια, αρματοδρομίας, αλλά και μια πλειάδα γνωστών και καλών πρωταγωνιστών, μεταξύ των οποίων οι Τζακ Χόκινς, Στίβεν Μπόιντ, Μάρθα Σκοτ, Χάια Χαραρίτ και Χιου Γκρίφιθ, δικαιολογούν τη φήμη της και τα 11 Όσκαρ που κέρδισε.

«Σπάρτακος»

Το επικό αριστούργημα του «θεϊκού» Στάνλεϊ Κιούμπρικ, ο οποίος δίνει κάτι ξεχωριστό και μια διαφορετική αίγλη στις ταινίες του είδους και παράλληλα κατάφερε να ρίξει έξω την παραγωγή με τις απαιτήσεις του, ενώ ταυτόχρονα έκανε πολλούς εχθρούς στο Χόλιγουντ, καθώς χρησιμοποίησε στο σενάριο τον χαρακτηρισμένο «φιλοκομμουνιστή» από την επιτροπή Μακάρθι, Ντάλτον Τράμπο.

Η ταινία, που βραβεύτηκε με τέσσερα Όσκαρ, αφηγείται την ιστορία του σκλάβου από την Θράκη και τον ξεσηκωμό των δούλων, που τα βάζουν με τις ρωμαϊκές λεγεώνες στο δρόμο προς την ελευθερία.

Στον ομώνυμο ρόλο πρωταγωνιστεί ο μέγας σταρ της εποχής αλλά και σπουδαίος ηθοποιός Κερκ Ντάγκλας, ενώ δίπλα του εμφανίζονται ορισμένοι θρυλικοί πρωταγωνιστές και καταξιωμένοι καρατερίστες, όπως οι Λόρενς Ολιβιέ, Τζιν Σίμονς, Πίτερ Ουστίνοφ (Όσκαρ β ρόλου), Τσαρλς Λότον, Τόνι Κέρτις, Χέμπερτ Λομ κα.

«Σαμψών και Δαλιδά»

Επική υπερπαραγωγή, που γύρισε το 1949 ο Σεσίλ Ντε Μιλ, ένας από τους πρωτοπόρους του αμερικανικού σινεμά, με πολλές ταινίες της βουβής κινηματογραφικής εποχής, με ιδιαίτερη έφεση στο υπερθέαμα. Η ταινία είναι εμπνευσμένη από την Αγία Γραφή και την ιστορία του μακρυμάλλη Σαμψών και της πανούργας αλλά και λάγνας Δαλιδά.

Ο Σεσίλ Ντε Μιλ παραδίδει ακόμη ένα υπερθέαμα, με χολιγουντιανές συνταγές, για την εξυπηρέτηση των οποίων χρησιμοποιήθηκαν πανάκριβες κατασκευές, κοστούμια και χιλιάδες κομπάρσοι (βραβεία Όσκαρ για σκηνικά και κοστούμια). Πρωταγωνιστούν ο «μάτσο» Βίκτορ Ματσιούρ και η ερωτική Χέντι Λαμάρ.

Η άποψη του φοβερού και τρομερού χιουμορίστα Γκράουτσο Μαρξ για την ταινία, όταν ερωτήθηκε από τον Ντε Μιλ, ήταν: «Δεν μπορώ να συγκρατήσω κάποια εικόνα μιας ταινίας, στην οποία τα στήθη του πρωταγωνιστή είναι μεγαλύτερα από της πρωταγωνίστριας»!

«Κβο Βάντις»

Χολιγουντιανή υπερπαραγωγή, που γύρισε ο Μέρβιν Λερόι το 1951, ένας καταξιωμένος σκηνοθέτης, έχοντας στο ενεργητικό του θαυμαστές ταινίες όπως «Ο Μάγος του Οζ».

Η ταινία, που αφηγείται την ιστορία του έρωτα ενός Ρωμαίου αξιωματικού και μιας Χριστιανής σκλάβας, με φόντο τους διωγμούς των πρώτων Χριστιανών, διαθέτει ένα υπέρλαμπρο καστ, απ’ το οποίο ξεχωρίζουν οι Ρόμπερτ Τέιλορ, Ντέμπορα Κερ και Πίτερ Ουστίνοφ.

Προτάθηκε για οκτώ Όσκαρ, ενώ αποτέλεσε και την εμπορικότερη ταινία της χρονιάς, φέρνοντας στα ταμεία της «Μέτρο» 21 εκατομμύρια δολάρια, ένα αστρονομικό ποσό για την εποχή.

«O Χιτών»

Ιδιαιτέρως προσεγμένο και γοητευτικό θρησκευτικό δράμα, που γύρισε το 1953 ο Χένρι Κόστερ («Χάρβεϊ»), με πρωταγωνιστή τον Ρίτσαρντ Μπάρτον, στο ρόλο ενός Ρωμαίου αξιωματικού που μετά τη Σταύρωση του Ιησού, την οποία επέβλεψε, κερδίζει στα ζάρια τον Χιτώνα του Θεανθρώπου.

Είναι το πρώτο φιλμ που γυρίστηκε σε σινεμασκόπ, ενώ κέρδισε και τα Όσκαρ σκηνικών και κοστουμιών, καθώς και τη Χρυσή Σφαίρα καλύτερης δραματικής ταινίας. Δίπλα στον Μπάρτον πρωταγωνιστούν και οι Τζιν Σίμονς, Βίκτορ Ματσιούρ και Ρίτσαρντ Μπουν.

«Οι Δέκα Εντολές»

Χολιγουντιανή βιβλική επική ταινία, που γύρισε το 1956 ο μετρ του είδους Σεσίλ Ντε Μιλ και παρουσιάζει τη ζωή του Μωυσή από τη γέννησή του μέχρι τις περιπέτειές του στην Αίγυπτο, όταν αναλαμβάνει να οδηγήσει τους Εβραίους σε μια νέα γη.

Θεαματικές σκηνές, με κορυφαία εκείνη όταν «ανοίγει» η Ερυθρά Θάλασσα, για να περάσουν με ασφάλεια οι καταδιωκόμενοι Εβραίοι, προσεγμένο σενάριο και πρωταγωνιστές τους Τσάρλτον Ίστον (Μωυσής), Γιουλ Μπρίνερ (για μια ακόμη φορά εκπληκτικός), Αν Μπάξτερ, Τζον Ντέρεκ και Ντέμπρα Πέιτζετ. Εννοείται ότι η ταινία κέρδισε το Όσκαρ οπτικών εφέ.

«Ο Σολομώντας και η Βασίλισσα του Σαβά»

Πλούσιο βιβλικό έπος, που γύρισε ο μάστορας του Χόλιγουντ Κινγκ Βίντορ το 1959 και παρότι στην εποχή της κατακρίθηκε από τους κριτικούς, γνώρισε την επιτυχία και αποκαταστάθηκε με τα χρόνια για την ποιότητά της.

Το στόρι της μας μεταφέρει στο αρχαίο Ισραήλ, όπου ο Σολομώντας αναλαμβάνει βασιλιάς στην θέση του πατέρα του Δαβίδ. Όμως, οι εχθροί είναι πολλοί εντός και εκτός του βασιλείου και ενώ μια απρόσμενη συμμαχία θα σημαδέψει την καρδιά του, που δεν είναι άλλη από τη βασίλισσα του Σαβά, την ηγέτιδα των δώδεκα φυλών.

Πρωταγωνιστούν ο έξοχος Γιουλ Μπρίνερ και η χυμώδης εξωτική καλλονή Τζίνα Λολομπριτζίτα. Να σημειωθεί ότι η ταινία ξεκίνησε με πρωταγωνιστή τον διάσημο τότε Τάιρον Πάουερ, ο οποίος στη μέση μιας σκηνής όπου μονομαχούσε με τον Τζορτζ Σάντερς , σωριάστηκε αναίσθητος στο έδαφος από καρδιακή προσβολή και στα επόμενα λεπτά εξέπνευσε. Αμέσως προσλήφθηκε ο Γιουλ Μπρίνερ και όλες οι σκηνές γυρίστηκαν από την αρχή.

Επίσης, συμπαθητικές είναι και οι ταινίες «Ο Βασιλεύς των Βασιλέων» (1961) του σημαντικού Νίκολας Ρέι, για τη ζωή του Χριστού, με πρωταγωνιστή τον Τζέφρι Χάντερ, «Βαραββάς» (1961) του Ρίτσαρντ Φλέισερ, με τον Άντονι Κουίν, που παίρνει πάνω του την ταινία, «Η Πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας» (1963) του Άντονι Μαν, με την απαστράπτουσα Σοφία Λόρεν και τους Ομάρ Σαρίφ, Άλεκ Γκίνες και Στίβεν Μπόιντ, «Η Βίβλος» (1966) του θρυλικού Τζον Χιούστον, που παρά την ακαδημαϊκή σκηνοθεσία της, έχει το ενδιαφέρον της και «Η Ωραιότερη Ιστορία του Κόσμου» (1966), μία άνιση ταινία, που γίνεται ακόμη πιο απροσδόκητη από το καστ, στο οποίο μετέχουν ο μπεργκμανικός Μαξ Φον Σίντοφ, ο άχρωμος Τσάρλτον Ίστον, ο «δικός μας» Τέλι Σαβάλας, αλλά και ο διασημότερος καουμπόι όλων των εποχών, Τζον Γουέιν…

Πηγή: topontiki.gr