Περνούσαμε μέσα από παγωμένα χωράφια με ένα κάρο κατά την αυγή.
Ένα κόκκινο φτερό υψώθηκε στο σκοτάδι.
Και ξαφνικά ένας λαγός πέρασε τρέχοντας το δρόμο.
Ένας από εμάς τον έδειξε με το χέρι του.
Αυτό ήταν πολύ καιρό πριν. Σήμερα κανένας από αυτούς δεν είναι ζωντανός,
ούτε ο λαγός ούτε ο άνθρωπος που έκανε τη χειρονομία.
O αγάπη μου, πού είναι, πού πηγαίνουν;
Ένα χέρι που δείχνει, μια ταχύτατη κίνηση, το θρόισμα των βότσαλων.
Δεν ρωτώ με λύπη, αλλά με κατάπληξη.
Czeslaw Milosz
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου